ყველაფერი მაში დაიწყო როდესაც ანა 19 წლის იყო. უკვე 8 თვის ფეხმძიმე. ამ დროს კი ომი დაიწყო. . ნგრევა , ხოცვა. ყველაფერი საშინელება ერთად. დაიწყო ქვეყანაში ჯაირსკაცების შეკრება და ომში ჩაბმა მიწების შესანარჩუნებლად. 20 წლის კოსტასაც მოუვიდა მოწვევა. ის ანას ქმარია. მაღალი , შავგვრემანი. მუქი ფერის კანზე ცისფერი თვალები უნათბს. პატარა ლამაზი ცხვირი აქვს და სიგიჟემდე უყვარს თავისი ცოლი. ანა კი პირიქით დაბალია . ისიც შავგვრემანი ოღონდ შავი თვალებით და მასაც სიცოცხლეზე მეტად უყვარს კოსტა.
-ანა. რაღაცას გეტყვი და არ ინერვიუო რა . ხო იცი არ შეიძლება შენთვის.
-გისმენ
-ჯარში უნდა წავიდე
- ჯარში ? ჯარში თუ ომში?-ანას ნერვიულობა დაეტყო სახეზე და ტუჩები აუცახცახდა
- არა არა ჯარში. უბრალოდ მოსამზადებლად.
- არ მატყუებ ?
- არა მართა. მოდი ჩაგეხუტო.- კოსტამ ანა გულში ისე ჩაიკრა ვინმე იფიქრებდა უნდა რომ საკუთარ სხეულში ,,ჩატენოსო" . მერე შუბლზე აკოცა და გაუშვა. ოთახიდა თავდახრილი გავიდა. მოწვევა უჯრაში ჩადო. ანამ გაუმზადა საჭირო ნივთები და ჩანთა გაუწოდა.
-არ ინერვიულო კარგი ?! მე მალე დავბრუნდები.მანამდე დედაჩემი გამოვა და აქ იქნება.
-ეკა გამოვა ? კარგია.
-ჰო... კარგი მოდი ჩამეხუტე .
იდგნენ კარებში ჩხუტებულები. მათ ხომ მთელი არსებით უყვარდათ ერთმანეთი. ამ გრნობას კი აძლიერებდა მათი პატარა. რომელიც ჯერ კიდევ არ დაბადებულა. კოსტამ ჩანთა ძირს დადო. დაიჩოქა, ანას მუცელზე ხელები მოხვია ტუჩები მუცელზე დაადო და ჩუმად დაიჩურჩულ:,,დედიკოს მიმიხედდე პატარა ვაჟკაცო. მისი ბედნიერება შენ უნდა გახდე. გული არ ატკინო '' შემდეგ წამოდგა ჩანთ აიღო და თავდახრილი უკან მოუხედავად დაეშვა კიბეზე.საღამოს ეეკა გამოვიდა ანასთან .
-არინერვიულო ხომ იცი მალე დაბრუნდება
- არ ვიცი რა ეკა გული ცუდს მიგრძნობს
- კარგი რა ჩემო კარგი შენ ყოველთვის მგრძნობიარე და ტირია გოგო იყავი-ეკამ სიგარეტ ამოიღო და მოუკიდა
- სიგარეტი ჩააქრე ხომ იცი ვერ ვიტან. და კიდევ სულაც არ ვარ ტირია
-არა რას ამბობ შენ არ გიტირია არსოდეს უარობებზე. ის მე ვიყავი კოსტამ ყვავილები რომ მოგართვა და სიხარულით მთელიღამე რომ ტიროდი, მაშინაც მე ვტიოდი დაბადებისდღეზე სიურპრიზი რომ გაგიკეთეთ. კოსტამ რომ სიყვარული აგხსნა ორი კვირა მის დანახვაზე ბოლო ხმაზე იწყებდი ღრიალს და შენ არ ხარ ტირია ?
ანას აღარ უპასუხია. ადგა და საძინებელში გავიდა. უჯრა გამოაღო რომ წამლები დაელია და რაღაც ფურცელი დაინახა. ამოიღო ,ნელა ხადაშალა და მთელ სახეზე ფერი შეეცვალა. ძირს დაეცა და უბრალდ ვეღარ შეძლო ხმის ამოღება გონება დაკარგა. ამ დროს ეკა შემოვიდა ოთახში და ანა რომ დაინახა მოასულიერა.
-ანა გამოფხიზლდი რა გჭირს
ამან თვაები გაახილა და ნეა იმანიშნა ფურცელისკენ ისე რომ ხმ არ ამოუღია. ეკამ ადაშალა და ცრემლებით აევსო თვალები. აკანკალებული ხმით ძლვს ამოიკითხა:
საქართველოს შ.ს.ს. მოქალაქეკოსტა დვალს იწვევს ქვეყნისათვის აუცილებელ სამხედრ მოქმედებებში ჩასაბმელად.
-ეკა ... მომატყუა... აღარ დაბრუნდება ეკაა გესმის წავიდაა ეკაა მოში წავიდა ... სიკდილზე წავიდა და დაგვტოვაა ეკააა მიშველე გეხვეწები დამიბრუნე კოსტა დამიბრუნე გეხვეწებიიიი !! რამე გააკეთე გთხოოოვ რამე გააკეთე.
ეკამ ანა ჩაიხუტა და ისიც ატირდა.
-მასთან უნდა წავიდე
-გაგიჟდი გოგო ? ორსულად ხარ . სად მიდიხარ
-კოსტასთან მივდივარ .
- ნუ სულელობ არადაც არ წახვალ !
-წავალ . წავალ
მაშინ ეკამ ტელეფონი აიღო და საავადმყოფოში დარეკა. მათ ანა წავაეს და მშობიარობამდე გამკეტეს საავადმყოფოში.