ძალიან მაინტერესებს ეს ისტორია როგორ მოგეწონებათ... იმედია ცოტა დროს მეც დამითმობთ.. და მეტყვით გაგრძელება ღირს თუ არა? <3 -არ მპასუხობთ ხომ? ჩვენ სულ არ გადარდებთ.... !! კარგიტ მაშინ!! ტელეფონი გათიშა, საწოლზე დააგდო და მისაღებში გავიდა.
-ქალბატონ ქრისტინეს დაურუკეთ? იკითხა დაბალი ტანის მოსამსახურემ და გოგონას მიაშტერდა.. ამ დროს მისი ბებია ცუნცულით გამოვიდა და მაგიდის გარშემო სიარული დაიწყო... არ ჩერდებოდა...
-მე თქვენ გამაგიჟებთ// ახლა რა ვქნა და ბებიისკენ ხელი გაიშვირა... სულ მარტო რატომ უნდა ვიყო სახლში... და ამდენი პრობლემა... არავის არ ვაინტერესებ.. რა მომივა...მიდი რეცეპტი მომიტანე... იქნებ წამლების ყიდვა შევძლო...
-ახლავე.. უპასუხა და რეცეპტი 1 წუთში უკვე მის ხელებში ტრიალებდა... სასწრაფოდ ჩაიცვა ფეხებზე ....კარებისკენ მიდიოდა.. ბებიამ რომ დაუძახა
-ნიაა... არ დაგავიწყდეს ბებია .. ჩემო ძვირფასო.. მარწყვი მომიტანე.. ძალიან მინდა.. ფეხებიც მტკივა...
ნიამ გაოცებულმა შეხედა... თავი გააქნია და გარეთ გავარდა.... მოსამსახურე გარეთ რომ გავიდა.. ქუდით ნია უკვე კარგად გაცილებული იყო სახლს.....მიაბიჯებდა... მთელი ძალით ცდილობდა... მისი ნაფეხურები თეთრ თოვლს დატყობოდა.... და გზა ცალკე თავისთვის გაეკვალა...
აფთიაქს მიუახლოვდა.. ფეხები თოვლისგან გაისუფთავა და შიგგნით შევიდა... ღამის 10 საათის კვალობაზე ბევრი ხალხი იყო.. თან ნელა მუშაობდნენ... რა ექნა ფანჯრისკენ შებრუნდა და განათებულ ქუჩებს ყურება დაუწყო....მისი რიგი რომ დადგა.. რეცეპტები ფართო ჯიბიდან ამოაწყო და გაუწოდა....
-უკაცრავად მაგრამ ამ წამლებს არასრუწლოვნებზე არ გავცემთ... რამდენის ბრძანდებით?
-მე 16 წლის გავხდი... იცით ბებია ცუდათაა და თუ არ დალევს... არ შეიძლება მშობლები სახლში არ არიან...წინადადების დამთავრება ვერ მოასწრო... მწვანეთვალებიანი ბიჭი შემოვიდა და წინადადება შუაზე გაახლეჩინა...
-სასწრაფოდ მჭირდება ეს წამალი...რეცეპტი აქ მაქვს .. სუნთქვა გახშირებული ჰქონდა და თავის მოთოკვას ცდილობდა... გული რომ არ ამოვარდნოდა....
-იქნებ მიხვდე რომ ჩემი ჯერი იყო... წესებს არღვევ... ხელი ჰკრა და წინ გადაეფარა..
-თქვენ გოგონა.. ისედაც ვერ იღებდით.. აი თქვენი რეცეპტი.. ნიას უკან გაუწოდა...უკანასკნელი შანსიც ამ ბიჭმა დამაკარგვინა.. ვთხოვდი და მომცემდნენ ახლა რა ვქნა... ზურგით შებრუნდა და ტირილი დაიწყო.... ცრემლებს იწმეენდდა და თავი დახრილი ჰქონდა...
ბიჭმა წამალი ხელში აიღო და გასასვლელისკენ წავიდა, მაგრამ უეცრად შეჩერდა.... იქვე მდგარ წყალს მიაჩერდა.. მიუახლოვდა ჭიქაში დაისხა და წამალიც მიაყოლა... ხელებით მაგიდას დაეყრდო ცოტა ხანი..
-უკაცრავად ცუდათ ხომ არ ხართ?
-არა.. არაფერია....უპასუხა და გარეთ გავიდა.... ნია გაკვირვებული უყურებდა... ცრემლები მოიწმინდა და ისიც უკან გაჰყვა... ბიჭი სკამზე დამჯდარიყო, რომელიც იქვე აფთიაქის წინ იდგა.... თავი დაეხარა და რაღაცაზე ფიქრობდა....ახლოს მისვლაც ვერ გაბედა.... კიბეებზე ნელა მიდიოდა.. ბოლო საფეხურს , რომ გაადააბიჯა... თვალწინ დაუდგა ისევ ყველაფერი.. სახლში მისვლას რა აზრი ჰქონდა... ბებიას წამლებს მაინც ვერ მიიტანდა.... სახლSი არავინ იყო.. „“ამიტომ აზრი არ აქ აქვს არაფერს... მთელი ღამე აქ რომ ვიყო ... ყველას ფეხებზე ჰ.იდია... მე რა მომივა.““. ისედაც მთელი დღე ამაზე ფიქრობდა.. ახლა უფრო გაუორმაგდა ეს გრძნობა.. ხელში თოვლი აიღო... და გუნდა გააკეთა... ბიჭს გახედა, რომლიც ისევ თავდახრილი იჯდა... აიღო და გუნდა მის ფეხებთან დაიშალა.... თავი წამოსწია და მის გაღიმებულ სახეს წააწყდა.. თან ხელს უქნევდა და მეორე გუნდასაც აკეთებდა....
-წადი ბავშვი სხვაგან ითამაშე... აქ აღარ ისროლო....
-თორემ რა.. და მეორე გუნდა ფეხებში გაარტყა.... ამან უფრო გააღიზიანა და ბიჭი ფეხზე წამოდგა და მისკენ წავიდა....
„რამხელა ყოფილაო“ გაიფიქრა.. შეეშინდა ცოტაც....
-რა გინდა? რა არ გასვენებს... უცხოებთან როგორ იქცევი.. სხვა არავინ გყავს....
-არა დედისერთა ვარ.... თოვლი არ გიყვარს? მე ძალიან ... და მოწყენილი რატომ ხარ?
-მე გადამივლის.. მოწყენილი შენ ხარ... წეღან რომ ტიროდი... გგონის ვერ შევნიშნე? ახლა კიდევ გუნდებს ისვრი... გინდა ნერვები მომიშალო....
-არაა.. ასე არ არის... სახლში მაინც ვერ წავალ.. და ვიფიქრე ცოტა გავერთობი-მეთქი.. მაგრამ შენ ისეთი უჟმური ხარ... მაინც არაფერი არ გამომივა....
-შენი გვარი და სახელი მითხარი... შეეკითხა და თვალებში სერიოზული სახით შეხედა....
-ხომ გითხარი... უკვე მართლა გაბრაზდი... ნია შერვაშიძე.......
ბიჭი თითქოს ამ პასუხს არ მოელოდა და ცოტა დაიბნა.....თავი გვერდზე გააქინია....
-შენ რა გქვია? შეეკითხა ნია...
-მე თარაში... აქ ახლოს ცხოვრობ არა? გინდა სახლში წაგიყვან...
-უცხოებს მანქანაში არ ვუჯდები.... საიდან იცი რომ აქვე ვცხოვრობ?
-ვიცი...
-ვერა.... სახლში ვერ წავალ... ბებიას ნერვები არ მაქვს.... და აქ ვიქნები... კიბის ბოლოსკენ დაჯდა.... და თოვლი ფეხებზე დაიყარა....
-ეეე.. თავი ისევ გააქნია.- ხომ მიდი რეცეპტი მომეცი... და მე გიყიდი...მე ხომ სრულწლოვანი ვარ.... თავის დროზე თორემ ისე იქცევი.. შენს მაიგივრად მე შემცივდა....ნიას გაეღიმა... და რეცეპტები.. ფულთან ერთად ჯიბიდან ამოაწყო და გაუწოდა....გიორი აფთიაქში შევიდა.... და წამლებიც გამოუტანა... ნიამ გამოსტაცა.... ფეხები დაიბერტყა ....
-დიდი მადლობა! ჯიბეში ჩაიწყო და გზას გაუყვა სახლისკენ... იცი როგორ იქცეოდა თითქოს არ ციოდა, მაგრამ სინამდვილეში ამას ძალით აკეთებდა.... სახლში, რომ მივიდა..მაშინვე ბუხარს მიუჯდა.. და იქვე ჩაეძინა...
3---------3----------3
-ანიუტაა! შენ იდიოტო მოსამსახურევ! ახლავე აქ მოდი! ეს რა არის..... პლედი მოიშორა და ოდნავ წამოიწია
-გისმენთ!! აწითლებული შემოვიდა... და დებილივით ყურება დაუწყო...
-აქ რატომ დამეძინა? რატომ არ გამაღვიძე?ახლა წელი მტკივა შენს გამო.... მართლა დოყლაპიავ აბა კიდევ უფრო გააფართოვე პირი.. ყველაფერს მამას ვეტყვი....ნახე... როგორ დაგსჯიან... ფულს როგორ იშოვი.. ფეხზე ადგა და თითები დაუტყლაშუნა.... შემდეგ ხელები სახეზე მოისვა .. ამოამთქნარა და აივანზე გავიდა.. კარებთან შეჩერდა...-ყავა გარეთ გამომიტანე... და შენი წუწუნი არ გავიგო....
მოსამსახურემ დანანებით თავი გაიქნია... სამზარეულოში გავიდა.. და დავალების შესრულებას შეუდგა
მოაჯირიდან გადაიხდა და დაინახა მათი სახლის წინ მანქანა გაჩერდა.. მანქანიდან დედამისი გადმოვიდა... ხელში ვარდების თაიგული ეჭირა.... სახლის კარები შემოაღო და შიგნით შემოვიდა...
ნიაამ დაბლა ჩამოირბინა...
-მოგესალმებათ თქვენი დავიწყებული და ყველასგან მიტოვებული შვილი.. ბალერინას ილეთი გააკეთა და თავი დაუხარა....საინტერესოა ვარდები ვინ გაჩუქათ? თქვენი ახალი თაყვანისმცემელი....სულ ფეხებზე მ.იდიხართ ყველა.... ვერ გიტანთ.. ხმა არ გამცე.. მაღლა ავდივარ.. უეცრად მიაყოლა... და კიბეებზე აირბინა...
-ნიი.. დაიცადე... რა გჭირს.. ვარდები მაგიდაზე დადო.. და აივანზე ისიც გავიდა...-რა გჭირს?? შენს გამო რამდენს ვშრომობთ...
-არც მამას სამკაულები და ფული მჭირდება... და არც მასწავლებლებთან მომზადება.. ყოველ ზაფხულს არ მჭირდება სადმე უცხო ქვეყანაში წასვლა.. მე სხვა რამ მინდა ამაზე კი არავინ არ ფიქრობს? არ მინდა ფული და სიმდიდრე.... არ მჭირდება... ხელებს ისე იქნევდა თითქოს თერმომეტრს ბერტყავსო...
-დაწყნარდი... ნერვული შეტევა გაქვს... ანა! სად ხარ!!! მოდი აქ!
ამ სიტყვებმა გული უფრო გაუტეხა... ჩაიყუჟა ერთ ადგილზე და ტირილით ლაპარაკი გააგრძელა...-მეგობრებს დღითი დღე ვკარგავ... თქვენს გამო და სახეში დაწითლებული თვალებთ შეხედა... ამ ახალ წელსაც მარტო შევხვდები თქვენი წყალობით.... წინაზე როგორც იყო... ბებიასთან ერტად.. რომელიც ცხოვრებას უფრო მიმწარებს////
მოსამსახურე ყავით ხელში აივანზე გამოვიდა და ქრისტინე, რომ დაინახა ცოტა დააკლდა ჭიქა ხელიდან არ გაუვარდა...-დილით ისევ ყავას ასმევ? ეს რას გგავს შენ გეკითხები.. ფეხზე ადექი....
ნია ბარბაცით წამოიწია თან კანკალებდა...-ქალბატონო ქრისტინე! თქვენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს.. სამოლოოდ დავრწმუნდი!! ჩემი მართლა არ გესმის.... შემეშვი... დედას ხელი ჰკრა და თავის ოთახში წავიდა... კარები მაგრად ჩაკეტა... მუსიკების მოსმენა დაიწყო და საღამომდე არ გამოსულა გარეთ....
3------3-------3
-საქართველოში როდის ჩამოდის?
-ბატონო ალქსანდრე. როგორც ვხვდები დეკემბერს საფრანგეთში გაატარებს....ცოლთან ისევ ჩხუბი მოუვიდა....
-გასაგებია! ხელით ანიშნა გადიო....
-მამა... მოსაშორებელიუნდა მოვიშოროთ... მის აქ არ ყოფნაში ისეთს რას იზამ...
-შენც გაჩერდი.. მთავრობასთან საქმეს გავუფუჭებ....არალეგალური საქმე აი სადამადე მიგიყვანს...
-მერე? მაგას დამტკიცებაც უნდა....მასეთ საბუთებს კი ისეთ ადგილზე ინახავენ სადაც მარტო თვითონ მიუწვდებათ ხელი...
-ყოჩაღ!! რომ მითხარი არ ვიცოდი....ახლა წადი...
-მაა.. კიდევ ერთი შვილი ჰყავს? და მოუთმენლად უცდიდა პასუხს...
-კი... მგონი ერთი გოგონა... თარაშს სახე გაუბრწყინდა... მიხვდა, რომ ზუსტად მიზანში გაარტყა... -კარგი! მამა ნახვამდის... და კაბინეტიდან გავიდა....
3------3-------3
-აეეეეე.. ნიააააა!! გამოდიიიიიიიი!! კარებზე ბრახუნის ხმა გაისმა...
კარები ქრისტინემ გააღო...კარების წინ კი 2 გოგონა იდგა... დაწითლებული სახეებით და გაღიმებულები....-ნიაკოოოო გვინდაააა! სად არის?
-არ სცალია....კარების დახურვას აპირებდა.. ნია რომ გამოეცხადა..თბილად ჩაიცვა... გუშინდელის გამოცდილებით და გარეთ ისიც გავიდა.. დედისთვის კი არაფერი უთქვამს.. არც მას შეუწუხებია დიდად თავი...
-როგორ მომენატრეთ!!!
-ჩვენცცცც.... და ორივე მიეკრა...და გადაკოცნეს გახურებულ ლოყებზე... ამან ნია უფრო გააწითლა....
„ ბავშვობიდან ერთად იზრდებიან ნია,ლიზა და ბარბარე..ძალიან ცელქები არიან სამივე... მაგრამ მე თუ მკითხავ ყველას ის მესამე სჯობია... მწვანე თვალები, რომ აქვს( ლიზა).... კიდევ ეგ აკავებს თორემ გიჟური იდეების განხორციელებას უკვე მოასწრებდნენ... „
-სად წავიდეთ? იკიტხა ნიამ და თოვლი ხელში აიღო...
-მე ვიცი... ნიიი... ჩვენს კაფეში... ზუსტად ვიცი დღეს იმ ხაჭაპურს აცხობენ ჩვენ რომ გვიყვარს...ჯერ ის ვჭამოთ.. მერე კიდევ ვიგუნდაოთ... მაგრაი იქნება!
-აუ შენ კიდევ რა.. სულ ჭამაზე როგორ უნდა ფიქრობდე ლიზა.. მაგრამ ეგ ხაჭაპური მეც მინდა... მე თქვენთან ერთად არ ვიგუნდავებ.. წინის გამოცდილებით... არ მინდა სახლში სულ სველი მივიდე თორემ ჩემი ძმა.. გამომაგდებს... მერე მაგას ეხვეწე....
ამას რომ ამბობდა... უფრო სწორად წინადადება ვერც დაამთავრა.. ზურგზე დიდი გუნდა მოხვდა...გაბრაზებული შემობრუნდა... არც ნია იყო.. და არც ლიზა....
-არ გინდა გთხოვ... შენღა გვეკლდი რა.....ამხელა ბიჭი ხარ... იდოტო! და თოვლისკენ დაიხარა.. უნდოდა თვითონაც გაეკეთებინა გუნდა მაგრამ სამწუხაროდ ვერ მოასწრო... და თოვლში თვითონ ჩაეცაა....-ანდრიააა....!!!!!!!!!!
-ახალა ნუ წივი.. ისეთი ხმა გაქვს.. ხომ გიყვარს თოვლი და მიიღე კიდეც....და თვითონაც დაიხარა...
-შენ კიდე რა ანდრია... რანაირი ბიჭი ხარ.. მაშინ გამოჩნდები როცა.. შენი ადგილი არ არის... ჩვენ წავედით ბარბარე... ეგ კიდევ არ გამოგიშვეებს.. ისე კოცნისთვის.. ქუჩა ძალიან ლამაზი ადგილია... მიუხედავად იმისა რომ მაგ გამჭირვალე ღობიდან ყველაფერი ჩანს... ფიქრია მოგვკლავს....
-მე ანდრიასთან მინდა..............!! და ბარბარემ გაიცინა....
-შემთხვევით ლიზა ხომ არ დაგავიწყდა რომ მეც ვარსებობ.... უკნიდან ბიჭის ხმა გაისმა....
მალე ყველა ერთად გუნგლაობდნენ თოვლში.. თუ რავიცი რა დავარქვა ამას.. ნიას გარდა....
-ნიიიიიიიიი მოდიიიიიიიიიი!! შენცცცცცცცცცცც!
-არმინდა! გული ისევ გაუბორტდა... ტელეფონი ჯიბეში ჩაიდო... და ქუდი დაიფირა....- თქვენ იყავით აქ მე. წავალ და ხაჭაპურს შევჭამ....
-„“““ არ მინდაა!!“’’"" ქალბატი დიანა .. ძროხამ დაიგვიანა..." გახსოვთ? დააჯავრა ბარბარემ და სიცილი მორთო.. ამაზე უფრო გაბრაზდა... უკან შებრუნდა... თოვლში ქვა ჩადო.. მაგრად შეკრა... აიღო და ბარბარეს ესროლა... ეს ისეთი მწარე იყო.. ბარბარემ მაშინვე ტირილი მორთო....
-შემეშვით ყველა.......... და ნუ დამცინით... აარავის დანახვა არ მინდა... საერთოდ.....ვერ გიტანთ... ყველა მეჯავრებით!!...თქვა და ადგილს მოსწყდა....
-ასე უეცრად რა დაემარტა? იკიტხა ბარბარემ...
-ვიცი.. ნერვული შეტევა აქვს.. როგორც „ვითომ“ დედამისი ამბობს... იდიოტო! როგორ მტკივა.... თქვა და თოვლი თვალზე ჩაიხუტააა.....
ნია გაჩქარებიტ მიდიოდა... მოყინულ გზაზე თან ცრემლები სიმწრისგან სცვიოდა.... გულიტ ბოროტი არ იყო.. მაგრამ არვიცი ამას რა დავარქვა როდესაც ვინმეს მასზე ბედნიერს დაინახავდა გული უკვდებოდა და მასთან ვეღარ ჩერდებოდა....