-რახდება?იქნებ აგეხსნათ ეს ამდენი ბარგი ბარხანა სადმიგაქვთ საერთოდ _მანამ ვერ გაიგეს სანამ ბოლო ხმაზე არ დავიკივლე
-რაგაყვირებ ს ტო..დათოს სახლი აქვს მეთქი როვთქვით იმდღეს იქ მივდივართ და ხოწამოხვლ შენც?
-კიმაგრამ ეს....არა არაფერი რა_ხელი ჩავიქნიე უაზროდ-მე არსად არმოვდივარ საქმეები მაქვს_გამოვაცხადე მოულოდნე;ად.
-მარიამ შენ თუ არ წამოხვლა არც მე არწავალ იცოდე_აწუწუნდა სალლიტა
-კაი ტო..წამოდი რადაგემართა კიარ შეგჭამენ იქ რაიყო
-ეგ რაშუაშია უბრალოდ არმინდა და ვსო მე ვთქვი უკვე ...
საბა მაჯაში მწვდა და ჩემი ოთახისაკენ ‘’წამათრია’’
-ამიხსენი შენ ნორმალური ხარ ბიჭო? მეტკინა ხელი ველუროო_დავბრიცე ტუჩები.
-რახდება მარიამ იქნებ ამიხსნა?რატო არმოდიხარ ან სალიტას რადაემართა იმდღეს და საერთოდ რა ჯანდაბა ხდენა ამის დედა შევ*** ორი დღე დაგტოვეთ ბიჭებმა ტო და ორივე შეიცვალეთ რამოხდა ამიხსენი ახლავე!_ასეთი გაცეცხლებული საბა ბოლოს მაშინ ვნახე ლამის მანქანამ რომ გამიტანა ჩემი უყურადღებობის გამო.
-კარგი რაა..უბრალოდ არმინდა და ვსო წახვალთ თქვენ მე მთაში მინდა და მარტო თანაც არავის გამოყოლა არმჭირდება.მარტო მინდა,წყნარად იქ ყოფნა და შემეშვით საერთოდ რა_ისტერიული ტირილი დავიწყე...რაშაშინელებაა როდესაც პირვლად გიყვარდება გოგონას და თან მეგობარი/ძმაკაცი რომელსაც დასავით უყვარხარ.რამდენჯერ დამიწყია ტირილი იმის გამო რომ გიორგისთან ერთად ვიღაც გოგოები იყვნენ,იმათ ეფერებოდა აი მე კი?..მე მკოცნიდა,მეფერებოდა მივლიდა ისე როგო უმცროს დაიკოს.თავიდან ეს უბრალოდ იმას მივაწერე რომ ეჭვიანი ვარ მეთქი,და სხვა რომ ეყოლებოდათ მე იმდენ ყურადღებას აღარ მომაქევენ მეთქი.ამას ყველა ხვდებოდა განსაკუთრებით გიორგი და მეუბნებოდა „შენ ყოველთვის პირველი იქნები და ვიღა ნაშას გამო ნუგეწყინებაო,ის სხვა რამისთვისარის საჭირო“-ო გახარებული კი ვეხუტებოდი მას და ცრემლებს ძლივს-ძლივობით ვყლაპავდი.
-რაგჭირს ფისო_უმალ დაუთბა ხმა საბას-ხომ იცი ამის მიზეზი ვინმე ბიჭი რომ იყოს დედას მოვ****** უბრალოდ შენი ერთი სიტყვა მინდა და არვაცოცხლებ _მე ისევ ისე ვბღაოდი-გთხოვ მარიამ,შენ ცრემლებზე ცუდად ვხდები ხოიცი_ამდროს კარის ხმაც გაისმა,იქიდან გიო შემოვიდა და ჩემმს დანახვაზე სახეზე ფერი ეცვალა.
-რაჭირს ტო..რახდება მარიამ..საბა ცოტახნით რომ გახვიდე შეიძლება?
-კაი ტო ოღონდ ამან არ იტიროს და სამუდამოდ გავქრები_გავქრებიო?და ამაზე უფრო ავბღავლდი საბამ თავით რაღაც ანიშნა გიოს და კარი დაკეტა.-მარიამ მისმინე_ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამაშტერდა-ხომ იცი როგორი ძვირფასი ხარ ჩემთვის?ძალიან რომ მიყვარხარ ეგეც იცი_უარესად ავეკარი გიოს და სუსტი თიმილიც ვიგრძენი მის ოდნავ გაუპარსაც სახეზე-საუკეთესო ხარ მარიამ და არმინდა ვიღაც ახვ**ს გულისთვის იტირო...დავაჩოქრებ და პატიებას ვათქმევინებ,უბრალოდ თქვი ძალიან გთხოვ
-გიუუუ...არავის არვუყვარვარ საერთოდ.სალიტას და რეზი უყვარს და რეზიც არარის მის მიმართ გულგრილი ვიცი და ისიც ვიცი შენც რომიცი რეზის გრძნიობები ჩემი დაქალის მიმართ მაგრამ მე?მე არავის არ ვუყვარვარ..სულ სულ არავის_ავბღავლდი პატარა ღლაპივით
-მე ხო მიყვარხარ ტო..სხვა დაი**** ჩემი გოგო...ჩემი დებილი „დ ა ი კ ო“_ეს სიტყვა ჩუმად თქვა თითქოს არუნდოდა ამის თქმაო და მეც თითქოს რაღაც ჩამწყდა მისგან კიდევ ერთხელ რომ მოვისმინე „დაიკო“.
-შეიძლება დღეს აქ რო დარჩე?და ჩემთან დაიძინე გთხოვ რა_მუდარით ავხედე
-კაი პატარავ აქვარ_შუბლზე მაკოცა და გვერდით მომიწვა.დაახლოებით 3საათი იქნებოდა ან მეტიც ოთახიდან რომ გამოვედი,ჩუმად და სალიტას ოთახს მივაშურე
-საალ გღვიძავს?
-არა მარიამ..გამიღიმა ხომ კარგად ხარ?
-შენთან დავიძინებ დღეს რა
-მოდი შე ჯუჯღუნა..შენს სახლში მაინც არვიყო :დ.
მეორე დღეს უკვე იმ უჟმურის სახლის გზას დავადექითყველა.მე გიოს მანქანაში ვიჯექი და ერთად მივქროდით.სალიტა,დათო და რეზი ერთად.ნიკუშა,თავისი გოგო და საბა ერტად საბას მანქანით.გზაში იმდენი მაცინა გიომ,მუცელი ხელით მეჭირა...
საღამოს უკვე ბათუმში ვიყავით,სახლიც დავალაგეთ,ბიჭებმა ჩვენ ისე გვშია როიჭმეოდეთ შენ და შენი დაქალი მთლიანად გადაგყლაპავთო.კარტოფილის შეწვა სალიტამ თავის თავზე აიღო,მე სალათს ვჭრიდი და ნაყინი საყინულეში შევყარე კოკა-კოლებთა და ლუდთან ერთად კარგად რომ გაცივებულიყო.მერე ჩვენ ჩვენ ოთახებში დავნაწილდით,მაგრამ მე აივანზე ყოფნა ვარიე ცოტახნით.
პირველი მეორე დღე სახლის შესწავლასა და სამზარეულოში მდებარე ნივთების განლაგების შესწავლას მოვანდომეთ
-ბიჭებოოოო..დავიყვირე ბოლო ხმაზე და მათი სახეების დანახვისას ფხუკუნი დავიწყეთ მე და სალიტამ.
-რამოხდა გოგო შენ სულ გაუბერე ხო?გაგიჟებულმა მითხრა საბამ-არა გამაგიჟებს მე ეს გიჟი გადარეული გოგო შემიკლავს ტო შემიკლავს.თავზე ხელი გადაისვლა და ღრენით წამოიძახა
-რახდება თქვი ეხლა..ამოღერღე
-აუ არადა...ჩავფიქრდი ვითომ დავიწყებულ სიტვებზე..ესეიგი ძმებო მე და სალიტა დღესვე ვაპირებთ გათხოვებას და იმედია წინააღმდეგები არხართთთ აბა ჰეე..ღია კარებისაკენ დავიძარი და აი ახლა კი მართლა დამერხაა.გადავჩურჩულე დაქალს ბიჭების სახის დანახვაზე მითუმეტეს რეზიკოზე :დ და გიოზეც მაგრამ რატო ქონდა ასეთი რეაქცია არვიცი,ალბათ არვემეტებოდი მისი „დაიკო“ სხისთვის
-კაით ხო რაიყოთ ბიჭებო მართლა კიარა,უბრალოდ მოწყენილობა იყო და მინდოდა რამეზე გამეცინა კარგად.
-ვაიმეე ეს ვინ წამოვიყვანეთ აქ ტო_დაიწყო რეზიკომ
-სულელი ბავშვები...ჩემს გასაგონად ჩაიდუდღუნა დათომ და ეზოში გავიდა.
-აუ ეს რა ბავშვია მართლა ტო_ხელი გადამხვია გიომ და საბას გახედა-მე წავიყვან ამას და ნაყინი უნდა ვაჭამო ოღონდ იცოდე ჩემი ხელით რაა_აწუწუნდა პატარა ბავშვივით-ისე რა დააწყნარებს აბა ამას რა გააჩუმებს ისე.
ბევრი სეირნობისა და 3ცალი მითუმეტეს ჩამოსასხმელი ნაყინის ჭამისაგან ლამის იყო გავმსკდარიყავი.სახლისაკენ დავიძარით.დანიშნულების ადგილას მისულები ყველა ეზოში ისხდნენ ჰამაკში ზოგი,უბრალოდ მწვანე ბალახზე.ერთის გარდა ის უჟმური წასულა რამდენიმე დღით ‘’ლოვე’’ უნდა ენახა.კიდევ ერთ კვირას გასტანა ჩვენმა დასვენებამ.კლუბებში სიარულმა,დალევამ მეორე დღეს კი თავის ტკივილმა და მაღაზიაში მორბენალმა ბიჭებმა :დ ჩხუბმა იმის გამო რომძალიან მოკლე კაბა კაცვიათო ან ეს რანაირი შორტიაო ან ეს გამჭირვალე მაიკა თან ულიფოდ...


*^^* მოკლედ ესეც მესამე თავი იმედია მოგეწონებათ.ველი კრიტიკას და გავაგრძელო თუარა