დლით მზემ ნინის თვალებში შენთა. ნინი სწრაფად წამოხტა ლგინიდან და ფანჯარას მივარდა.
- კიდევ დამავიწყდა ამ ფარდის გაწევა რაა!
ოთახის კარებზე კაკუნია.
-შემოდით.
-ნინი, დედი დილამშვიდობს! როგორ ხარ დეე?
-კარგად დე.
ნინი მივიდა და დედას ჩაეხუტა.
-ნინი, სალო არის მოსული და ამოვიდეს თუ ჩამოხვალ დაბლა.
-ამოვიდეს უთხარი.
ლელა ჩავიდა დაბლა და სალოს უთხრა რომ ასულიყო ნინისთან ოთახში. სალომ ნელა შეაღო თახის კარი, რომ დაინახა რომ ნინი ფანჯარასთან იდგა ფრთხილად მივიდა და ჩაეხუტა.
-ნინუუ...
-სალ, როგორ ხარ? მომენატრე, სად იყავი?
-კარგად ნი, შენ როგორ ხარ?
-რავ ნორმალურად.
-გოგო დედას გავევი აგარაკზე მიხმარბა ჭირდებოდა და...
უცბად ნინის მობილურზე ზარია. ნინიმ დახედა, შემდეგ სალოს შეხედა, თვალები გადაატრიალა და დაიჯღანა.
-ვინ არი, ნი.
-ლუკა!
-რა გითხარი მე შენ!.... ხომ გითხარი რომ სიმართლე გეთქვა???
-ხო და ვუთხარი რომ შეხვედრა მინდოდა და უნდა ვუთხრა დღეს.
-უაპუხე...
ნინიმ ისევ დახედა მობილურს, თავში ხელი შემოირტყა, ლოგინზე დაეცა და მობილურს უპასუხა.
-ხო ლუკა.
-ნინი, შეხვედრა გინდოდა სიხარულო და ამოხვალ ჩემთან თუ სადმე გავიდეთ??
- ჩემთან ამოდი კარგიი?
-კარგი და ხო ყველაფერი რიგზეა?
- ამოდი და გეტყვი.
-გაკოცე და მი.....
ნინიმ ტელეფონი მაშინვე გათიშა თითქოს ლუკას სიტყვები არ გაუგონია. სალოს მიუბუნდა და ჩაეხუტა.
-კაი ნუ ნერვიულობ ნიი.
-არ ვნერვიულობ უბრალოდ მეცოდება სიმართლეს რომ ვეტყვი. სამი თვეა ვატყუებ, არ ვიმჩნევ. ბოლოს და ბოლოს ხომ უნდა დამთავრდეს ეს ურთიერთობა და ამასთან ერთად ტყუილი.
-კაი, ნიი ნუ ღელავ და წავალ მე და მოემზადე კარგიი... მალე მოვა სადაცაა და... გაკოცე.
-მეც სალ...

***
ნინი გიგაური, 18 წლის. საშუალო სიმაღლის, გამხდარი, შავგვრემანი მწვანე თვალებით. მშობლები ლელა მეტრეველი- ექიმი და ლაშა გიგაური- ბიზნესმენი. ყავს სამი საუკეთესე მეგობარი. სალომე ქავთარაძე, საბა ქავთარაძე და დემე მიქელაძე.ჰავს შეყვარებლი რომელსაც უნდა დაშორდეს სახეკად ლუკა აფციაური.

***
ნინიმ წყალი გადაივლო, მოწესრიგდა,ვსანზარეულში ჩავიდა და საუზმის ჭამა დაიწყო. უეცრად ნინიმ ჩანგალი და დანა დადო. დედას ახედა და ჰკითხა.
-დეე, მამა სად არის?
-სამსახურში დეე, რა იყო?
შემდეგ ნინიმ მოსამსახურეებს გახედა, ხომ არ მისმენენო და დედამისისთვის შეკითხვების დასმა დაიწყო.
-დეე! თუ ბიჭი აღარ გიყვარს... აი უბრალოდ აღარ გიყვარს... რამ შეიძლება გამოიწვიოს?
-გააჩნია... შეიძლება მობეზრდეს ის ადამიანი, ან მისგან სითბო ვერ იგრძნოს ან სხვა ბიჭმა მიიქციოს გოგოს ყურადღება...
-და ძალიან მტკივნეულია ეს იმ ადამიანისთვის რომელსაც უყვარხარ და იგებს რომ აღარ გყვარს?
-კი...ნუ უმეტესობისთვის კი... და რატომ მეკითხები?
უეცრად კარზე ზარია. ნინი წამოდგა და არებისენ დაიწყო ყურეა. მოსასახურემ კარები გააღო. კარებში ლუკა იდგა. ის მოსამსახურეს მიესალმა სა მისაღებში შევდა. ნინი უთხრა ლელას რომ ნიკას ნახვა უნდდა, მაგიდიდან წამოდგა და მსაღებში შევიდა.
-ლუკა წამოდი ჩემს ოთახში, არ მინდა ვინმემ მოისმინოს სალაპარაკო მაქვს.
ნინი ოთახსკენ გაეშურა და ლუკაც გაჰყვა. ნინი და ლუკა ლოგინზე წამოჯდნენ.
-ლუკა რაღაც უნდა გითხრა.
-გისმენ სიხარულო.
-ძალან მიჭირს ამის თქმა, არ ვიცი საიდან დავიწყო.
-პირდაპირ მითხარი, ნუ მანერვიუებ!
-ლუკა.... მე... მე...
-შენ რა??
-მე... აღარ მიყვარხარ!
ცოტახანს ოთახში დუმილი ჩამოწვა.
-იცი მეც დიდი ხანია მინდოდა მეთქვა რომ ვხვდებოდი რომ მატყუებდი, და შენნაირი თავნება გოგო აღარ მჭირდება.
-ლუკა...
-გაჩუმდი!
-უბრალოდ მინდა ყველაფერი დამთავრდეს ჩვენს შორის.
-გასაგებია!
ლუკა სწრაფად წამოდგა ლოგინიდან. დიდი და მძიმე ნაბიჯებით მიდიოდა. არაფერზე აღარ ფიქრიბდა გარდა იმისა თუ როგრ ატყუებდა ნინი მას, იცოდა რომ ნინი მას არ გააბედნიერებდა.
ნინიც ძალიან აღელვებული, არ იცოდა რაექნა. ფიქრიბდა თუვროგორ ეტკნინა გული ლუკას, მაგრამ არც ის ეგნა თუ ლუკა ასე ფიქროდა მასზე. ნინი წამოდგა, უჯრა გამოაღო. კონიაკის ბოთლი დაინახა, გამოიღო და დალია. ინდენი დალია რომ სანებს ორმაგს ხედადა. შუაღამსას განევიულებული სახლიდან გავდა, მანქანაში ჩაჯდა, დაქოქა და ელვის სისწრაფით გავარდა. ისე სწრაფად მიდიოდა რომ არაფერ ჩანდა გარდა იმ გზის ნაწილის როელსაც მანქანის შუქები უნათებდა. უეცრად მას თვალები თეთრმა სინათლემ მოსჭრა. სწრაფად დაადგა მუხრუჭს ფეხი. თითქოს აღარაფერი ესმოდა, თითქოს ვერაფერს ვერ ხედავდა. და გონბა დაკარგა.