ხეების რაოდენობამ თანდათან იმატა სიბნელეც კი უფროდაუფრო მატულობდა მივხვდი რომ მყისკენ მივდიოდით სიბნელის შიში მქონდა არ შემეძლო დიდი ხანი სიბნელეში გავჩრებულიყავი ,,ოღონდ ახლა არა,, ,,როგორც დღე ისე ღამე როგორც დღე ისე ღამე,, ვიმეორებდი ჩურჩლით თმცა არაფერს შველოდა კანკალი ამივარდა ლუკამაც იგრძნო და ჩამომსვა საშინლად ვკანკალედი რონასწორობას ვეღარ ვიმორჩილებდი და ბარბაცით წავედი ერთ-ერთი ხისკენ ,,როგორც დღე ისე ღამე,, ისევდაისაევ ამას ვიმეორებდი ცივმა ოფლმა დამასხა ხეს მივეყრდენი ზურგით და დავლა ჩამოვცურდი ლუკა აზრზე ვერ მოსულიყო თუ რა მჭირდა მომიახლოვდა და ჩემთან ახლოს ჩაიცუცქა ხელი სახეზე მომკიდა და მისკენ მიმახედა
-რა გჭირს მკითხა გაკვირვებულმა და ამავე დროს საშინლად ანერვიულებულმა
-ა...ა..არაფერი (სიტყვებს ვერ ვაბამდი ერთმანეთზე და ენის ბორძიკით ვლაპარაკობდი)
-რა არაფერი სახეზე ფერი არ გადევს თან სულ ცახცახებ და ცივი ოფლი გასხავს და კიდევ მეუბნები რომ არაფერი მჭისო მითხარი ახლავე
-ეს უბრალოდ სიბნელის შიშია
-მითხარი რა გავაკეთო - ნერვიულად ისვამდა თავზე ხელს
-არაფერი ვერაფერს ვერ უშველი თვითონ გამოვალ... უკვე ძალიან ცუდად ვიყავი
-მაპატიე ნინა მაპატიე მე ხომ არ ვიცოდი
-ხომ გთხოვე რომ გაჩრებულიყავი
-მაპატიე მაპატიე
ჩმს ყურთასმენას მხოლოდ ეს სიტყვებიღა მოსვდა და გონება დავკარგე


არ ვიცი რამდენი ხანი ვიყავი უგონოდ თვალები გავახილე და ვიღაცის ლოგინში ვიწექი იქაურობა მოვათვალიერე და სავარძელში მძინარე ლუკა დავინახე საბედნიეროდ ისევ ჩემი ტანსაცმელი მეცვა ფეხსაცმელებიც იქვე იიყო თუმცა ახელა კაკუნებით გავაღვიძბდი მე კიდევ შუმჩნევლად მინდოდა გაპარვა ავდექი კაბა გავისწორე ფეხსაცმელი ხელში დავიჭირე კართან მივედი და უცევ ჩემი ტელებონისკენ გამექცა თვალი სასწრაფოდ მივედი მის ასაღებად რომ მოვბრუნდი ჩემს წინ ლუკა იდგა
-საით? მკითხა გაბრაზებით თან კოპები შეკრა
-მე... მე... უბრალოდ ტელეფონი მინდოდა (ვიპოვე გამოსავალი
-და ფეხსაცმელი რატომ გიჭირავს ხელში (ადგილიდან არ იძვროდა ცოტაც და ზედ მეკვრებოდა უკვე
-ეს ეს ისე უბრალოდ
-მოდი გამოვიცნნბ შნ იპარებოდი...
ცოტა არ იყოს მრცხვენია და ქვედა ტუჩს წვალებას ვიწყებ
-კარგი მაშინპირდაპირ გეტყი აქედან წასვლა მინდა
-ოჰოოო კიდე რა გინდა
-საერთდ რატომ მომიყვანე აქ
-იმიტომ რომ საკუთარ თავზე დიდი წარმოდგენა გაქვს და თან საკმაოდ მოუსვენარი ხარ და აქ იმისთვის ხარ რომ რასაც გეტყვი ის გააკეთო
-ჰოო კი აბა ეგრევე რასაც მეტყვი იმას გავაკეტებ ... ეხლა იცი რასიზამ გზიდან გამეცლები და მე ჩემი გზით წავალ შენს შნით შევთანხმდით
ხელით გვერძე გავწიე და კარისკენ წავედი სახელური რომ გადავატრიალე კარი არ გაღო
-მოიცა შენ რა ჩამკეტე?
უკვე გავცოფდი
-დიახაც ჩაგკეტე და სანამ მე არ მოვინდომებ აქედან ვერ წახვალ
-და რას მიპირებ?
-მაგას თვითონ მიხვდები
-მოიცა ეს ..ეს. ხუმრობ ხო (უკვე ავნერვიულდი და შემეშნდა)
-არა სულაც არა მეტყობა რამე ხუმრობის ამ ყველაფერს შნ დიდი ცხვირს და გრძელ ხელებს უმადლოდე რომ ყოველთვის საადაც შენი საქმე არ არის იქ იჩხირები
ჩემსკენ წამოვიდა ნელი ნაბიჯით ხელი ტანზე შმიცურა და ახლოს მიმიზიდა მისი სუნთქვა სახეზე მომეფრქვია და თვალები დავხუჭე იმის მოლოდინში რომ ჩმს კოცნას მოისურვებდა მაგრამ ცოტა ხანში მისი სიცილის ხმა მომესმა
-შენ მე ახლა ამ წამს მთხოვდი გამიშვიო ახლა კი ჩმი კოცნა მოინდომე ვერ ეღირსები
-წამიყვანე აქედან
-თორემ რას იზამ
-პატრულშ დავრეკავ
ჩემს ტელეფონს ხელი დავტაცე უკვე ნომერს ვკრეფდი რომ ტელეფონი ხელიდან გამომგლიჯა და დაბლა დაახეთქა გაცოფებული მომვარდა კარებს ამაკრო თვალებში ჩამაშტერდა და მითხრა
-მადლობა თქვი შენი გუშინდელი საქციელის გამო რომ არაფერს გეუბნები თორემ ეგ პოლიციაახლა შენ ცოცხალს კიარა შენს ნაწილებს იპოვიდა
მისი ამ სიტყვების ძალიან შემეშინდა ხელი ვკარი და იატაკზე ჩავიმუხლე ცრემლები თვითონ წამომივიდა თვალებიდან
-გთხოვ გამიშვი აქედან წავალ და საერთოდ ვერ მნახავ ვეღარასდროს გთხოვ
ვემუდარებოდი და თან ცრემლების ნიაღვარი მომდიოდა ერთხან გაშტერებულმა მიყურა თითქოს გული მოულბაო მაგრამ ბოლოს მაინც იხტიბარი არ გაიტეხა
-არა აქედან ვერსად ვერ წახვალ ასე რომ გეყოს ტყუილუბრალოდ ტირილი და გირჩევნია აქაურობას მიეჩვიო როგორც ვატყობ მარტო დარჩნა გინდა ხოდა ახლა სანამ დავბრუნდები მაგ შენი საცოდავი სახით აღარ დამხვდე
ეს თქვა და მკლავში უკეშად ჩამავლო ხელი ლოგინზე დამაგდო თვითონ კი კარები გაიბრახუნა კარებს მივვარდი იმ იმედით რომ გავაღებდი თუმცა გასაღები გარედან გადაატრიალა....