შხაპი მივიღე და დასაძინებლად დავწექი,მაგრამ ვერაფრით დავიძინე.საწოლიდან ავდექი,მუხლსზევით შავი,მთლიანი კაბა ჩავიცვი,გრძელი სველი თმა გავიშალე და გიგისთან ჩავედი.
-დამაგვიანდა?
-არა არც დამიწყია ჯერ.გადაიფიქრე?
თანხმობის ნიშნად გავუღიმე.გიგიმ სკამი გამოწია და ადგილზე მოვთავსდი,ის კი ჩემს წინ დაჯდა.ისე ვივახშმეთ არცერთს ხმა არ ამოგვიღია,ბოლოს ისევ მე დაარღვიე სიჩუმე
-უკვე გვიანია,ჩემს ოთახში ავალ
-დარჩი რა,ცოტახნით
-კაირა
-გთხოვ
-კაიხო
ვერანდაზე გავედით,საქანელა-სავარძელზე დავჯექით და ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას დავუწყეთ ყურება.გრილი ნიავი უბერავდა და ეს საღამო ორივეს გვსიამოვნებდა.
-მიყვარს ასეთი საღამოები (გიგი)
-მეც ძალიან მიყვარს
-ღვინოს დალევ?
-1 ჭიქას
ისევ არცერთს არ ამოგვიღია ხმა,უბრლოდ ვსვავდით.1 ჭიქა კი არა უკვე 1 ბოთლი დავლიეთ.მივხვდი რომ სასმელი მომეკიდა,ამიტომ დასძინებლად წასვლა გადავწყვიტე
-მე ავალ კაი?
-მოიწყინე?
-არა,პირიქით შვენიერი საღამოიყო,უბრაოდ დავიღალე
-კარგი ადი
საქანელიდან ერთდროულად ავდექით.უცბად რაღაცას წამოვკარი ფეხი და ჩემი ღვინო მის პერანგზე აღმოჩნდა,მე კი გიგის ხელებში.
-ვაიმე გიგი მაპატიე რა გთხოვ,რაღაცას წაოვკარი ფერიბავშვობიდან ასეთი მოუხერხებელი ვარ
-არაუშავს რა მოხდა
-რა არაუშავს 700 დოლარიანი პერანგი გაგიფუჭე,მომე გაგირეცხავ
-შენ საიდან იცი რო 700 დოლარიანია
-უბრალოდ ვიცი,მომეთქო
-არ მინდა ნინი,ხვალ ეკას ვეტყვი და გარეცხავს
-ხვალადე ჩაჯდება და აღარ ამოვა,გთხოვ მომე
-კარგი
პერანგი გაიხადა,მაგრამ ნეტა არ გაეხადა.თვალები გამისტერდა მის ნავარჯიშებ ტანზე.არ ვიცი დაინახა თუ არა,მაგრამ რას არ დაინახავდა.უცბად გამოვფხიზლდი და პერანგი გამოტაზეხელიდან.სიცილით კვდებოდა გიგი.სააბაზანოშ გავედი და პერანგს რეცხვა დავუწყერეცხვა კიარაისეთი სიმწრით ვრეცხავდი მემგოი თავისი ფერიც გადაუვიდა.უცბად წელზე შეხება ვიგრძეინ,შემოვტრიალდი და გიგისთან იმდენად ახოს ვიყავი სუნთქვაც კი მიჭირდა.მისკენ უფრო მეტადმიმიზიდა და მთიანად შემეზღუდა მოძრაობის უარი.
-ამ კაბაში ძალიან ლამაზი ხარ
-გიგი უდნა წავიდე
მოულოდნელად დააცხრა ჩემს ბაგეებს,უცბად მოვიშორე გიგი და განზე გავდექი
-რას აკეთებ
-შენც მოგეწონა
-არა,ჯობია ავიდე
-კაი რა დარჩი გთხოვ
-არა
-რატო იქცევი ქაჯივით?
-არ ვიქცევი ქაჯივით,უბრალოდ ეს ყველაფერი არასწორია,ითუმეტეს ნასვამები ვართ
-ერთხელ გამისწორე რა
-გაგიწორო არა?
-ხო გამისწორე
-ეხლა უფრო თვალსაჩინოა რომ ნასვამი ხარ
-და რითი
-ამი მაგ შენი ,,გამისწორეთი"
-მერე რა რა მოხდა
-შენ ეგეთი არ ხარ გიგი
-შენ რაიცი მე როგორი ვარ?ორჯერ გელაპარაკე მარტო რაც აქ ხარ
-ჩემს ოთახში ვბრუნდები
სააბაზაოდან გამოვედი და გიგის ,ფუ შენი" გაივგე,თან რაღაცას დაარტყა ხელი.თვალები ცრემლიანი მქონდა,მეც არ ვიცი რატომ.ალბათ მის მიმართ რაიმე გრძნობა გამიჩნდა,სულ პატარათი და ამ ,,გამისწორემ" ჩემზე იმოქმედა.მის მიმართ გრძნობა რომც არ მქონოდა არ მივცემდი უფლებას არავის და არც გიგის რომ ერთჯერადი კახპასავით მომქცეოდა.გიგიზე ნაწყენი უფრო ვიყავი იდრე გაბრაზებული.მივხვდი რომ უდიდესი შეცდომა დავუშვი როცა მასთან სავახშმოდ ჩავედი.დასაძინელად დავწექი,მაგრამ ისევ ვერაფრით დავიძინე,სულ გიგიზე ვფიქრობდი.არ მინდოდა მის მიმართ რაიმე გრძობა გამჩენოდა,ჩემ თავს ყველააირად ვებრძოდი,მაგრამ ძნელი იყო მასთან გამკლავება,მისი გარეგნობის ან აღნაგობის გახსენებ არ მინდოდა.ამ ფიქრებში დამათენდა,ავდექი და სარკესი რომ ჩავიხედეჩემი თავის შემეშინდა.მივხვდი რომ მაკიაჟი დამწირდებოა.საერთოდ არ მიყვარდა და იშვიათად ვხმარობდი,აგრამ ეს სწორეს ის იშვიათი შემთხვევა იყო.მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და ლილის შევაკითხე.ლილი მარტო არ ყოფილა,გიგიც იქ იყო და ლაპარკობდნენ.მე იქვე დივანზე ჩამოვჯექი და ვცდილობდი სახე აერიდებინა გიგისთვის.ძლივს მორჩნენ და ვაჟბატონი კარისკენ გაემართა,მაგრამ დამიძახა ახლოს მოდიო,მეც სხვა გზა არ მქონდა მასთან მივედი
-ეკას ვთხოვე ლილისთვის მიეხედა,შენ გამომყევი ჩემთან კაბინეტში
-დიახ,მაგრამ რასთან დაკავშირებით ბატონო გიგი?
-ბატონო გიგი?
-დიახ
-დამცინი?
-დასაცინი რა გჭირთ
-თან თ?
-დიახ
-გუშინდელზე სალაპარაკოდ
-გუშინ არაფერი მომხდარა
-ნინი ბევრს ლაპარაკობ!სასწრაფოდ ჩემთან კაბინეტში
დაასერიოზულა გიგიმ.მეც სხვა გზა არ მქონდა წავყევი.
-რა საქმე გაქვთ?
-თქვენობით ნუ მომმართავ
-და რატომ?
-გუშინ კარგად მელაპარაკებოდი შენობით?
-კაი თუ ასე გინდა შენობით დაგელაპარაკები.რა საქმე გქონდა
-გუშინ ცუდად გამომივიდა და მაპატიე რა,მთელი საღამო გავაფუჭე
-არაუშავს,ნასვამები ვიყავით
-მართლა?
-კი
-უბრალოდ ჩვეულებრივ ასე არ ვიქცევი ხოლმე,შენზე კიდე რარაც დამემართა.მინდა იცოდე რო მართლა ძალიან მომწონხარ და არ მინდა ამ ერთი შეცდომის გამო ყველაფერი გავაფუჭო
-რა თქვი?
-რა?
-მომწონხარო
-ხო მომწონხარ
-ლილისთან დავბრუნდები
-კარგი
გიგისგან ძაიან გაიკვირდა ეს სიტყვები.თითქმის არც მელაპარაკებოდა ხოლმე და უცბად ვახშამე დამპატიჟა,მერე მაკოცა,ბოდიშიო,მომწონხარო.ვერ ვიტყვი რომ მის მიმართ გუგრილი ვიყავიმაგრა სივარულის დრო არ იყო,ამიტომ გადავწყვიტე მისგან შორს წავსულიყავი.იმ კვირასაც ჩავამთავრებდი და შემდეგ წავიდოდი.