ერთიანად დამაჟრჟოლა ტანში მისი ტუჩები ჩემსას რომ შეეხო. ირგვლივ ყველაფერმა დაკარგა ინტერესი. ვერ ვეწინააღმდეგებოდი, არ შემეხლო. მსგავსი გრძნობათა კორიანტელი არასოდეს დამხვევია თავს. ვგრძნობდი როგორ ვიძირებოდი ვნებების ზღვაში. სხეულს გონება გაეთიშა საღად ვეღარ ვაზროვნებდი, მხოლოდ მინდოდა არ გაჩერებულიყო უბრალოდ არ შემეხლო შეწინააღმდეგება..ავყევი გრძნობებს, ვნებას, სურვილს.. სირცხვილი და რაც იქ მოხდებოდა იმის შედეგი ჯანდაბაში გაუშვი და ბოლომდე დავყევი მის სურვილს..ის კი არ ჩერდებოდა ტუჩებს მოწყდა და ყელთან ჩააცოცა ბაგეები..მთელ სხეულში სასიამოვნო ჟრკანტელმა დამიარა..
- გიორგი გაჩერდი_ ხმა აკანკალებულმა ბოლოჯერ გავიბრძოლე თუმცა არ მინდოდა გაჩერებულიყო..მან თითქოს არც მომისმინა ისეე შემიცოცა მაისურში ხელი და ნაზალ ამაცოცა მისი ცხელი ხელი ხერხემლის ზოლში .. დამაჟრჟოლა სასიამოვნოდ ..მან ეს იგრძნო ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა და ისევ ტუჩებზე დამეწაფა ნაზად თითქოს ფაიფურის ყოფილიყო და ეშინოდა არ დამსხრეულიყო ნაწილებად. მე? მე ისევ ამიტანა მისად ყოფნის სურვილმა..თვალები დავხუჭე და ბოლომდე გადავწყვიტე ვნებებში გადაშვება...
თუმცა ამ ყველაფრისგან კარზე ზარმა გამომაფხიზლა რასაც შემდეგ კაკუნიც მოყვა..გამოვერკვიე თვალები გავახილე და შეშინებულმა ვკარი გიორგის ხელი, ეტყობა არ ელოდა წონასწორობა ვერ შეინარჩუნა იატაკზე მოადინა "ზღართანი".. მე წამოვხტი საწოლიდან და როცა გონება დაუბრუნე ჩემს სხეულს გავწითლდი, მერე გავშავდი ალბათ გავკვითლდი და გავლურჯდი კადეც.
- რა მოგივიდა გოგო? - აზრზე არ იყო ისევ მოსული გიორგი და იატაკიდან ადგომას ცდილობდა... ისევ მოისმა კარზე ზარი და ამას მოყვა ძლიერი კაკუნიც...მე ისევ შევცბი წამით თვალებში შევხედე გიორგის და ისევ სირცხვილის გრძნობის გამო დავხარე დაბლა თავი..ზარი კვლავ განმეორდა გიორგიმ ფეხზე წამოდგა ერთი დიაღრინა და ოთახიდან გავიდა.. თქვენ ვერ წარმოიდგენთ როგორ შემცხვა, როცა ოთახიდან გავიდა ორმაგად. საკუთარ თავთან მარტო დარჩენილმა საკუთარი თავის შემცხვა. რა მოხდებოდა კარის ხმა რომ არ გამეგო რამდენად შორს წავიდოდა ეს ყველაფკრი? ამის გაფიქრებისას უარესად გავწითლდი.. ოთახში გიორგის სპორტულ შარვალს დავავლე ხელი ჩავიცვი და გარეთ გასვლა დავაპირე რომ კარების უკან ანრის ხმა ვგავიგე.. "ღმერთო ოღონდ ახლა გადამარჩინე და აღარასდროს დავლევ" ამოვიბუტბუტე და სააბაზანოში ჩავიკეთე...აბაზანაში არ მესმოდა მეორე ოთახის ხმაური ვერც ანრის წასვლას გავიგებდი, ამიტომ გარეთ უნდა გავსულიყავი. თავი შევიკავე ცოთახანს ვყოყმანობდი აბაზანაში წინდაუკან დავდიოდი როცა ჩემი ტელეფონის ხმა გავიგე შეტყობინება გავხსენი .ისევ ის უცხო ნომერი იყო:
" შეგიხლია გამოხვიდე მე და ანრი გავედით. კარი ღია დავტოვე. ვწუხვარ რომ ტკბილი ალერსი შეგვაწყვეტინეს მაგრამ აუცილებლა გავაგრძელება და კიდევ.. მაგიჟებ ნინა"- გაბრეზების და მსგავსი გრძნობების დრო არ მქონდა უბრალოდ იქედან წასვლა მინდოდაა..
...............
ვიწექი თუმცა არ მეძინა მოხდარის კალრები მირბენდნენ თვალ წინ და თვალის დახუჭვის საშუალებას არ მაძლევდა..მრცხვვენოდა, თუმცა არ ვნანობდი.."ღმერთო რა დამემართა? მე ხომ ასეთი თავშეკავებული ვარ რატომ მივეცი ასე შორს წასვლის უფლება?.... სხვა რომ ყოფილიყო?...არაა... სხვასთან არაა...ესს...ეს მხოლოდ გიორგის გამო..ღმერთო რას მიკეთებს ასეთ ეს ბიჭი?"
............
- შენ რა კიდე გძინავს გოგო?
-გადიი ქეთა დამაძინეე
-ნწწწწ...ადექი მიდი...ნუ ხარ ძილისგუდა ნინააა..
- რა იყოო ვახ? არ შეილება მეძინოს? ასე ბევრს ვითხოვ?- ისეე ვბუტბუტებდი თვალებიც არ გამიხელია.
- არა ნიი არ შეიძლებაა მითუმეთეს ხვალ თბილისში ვბრუნდებით და მომზადებას საჭიროებს ეს ყოველივე.
-რატო ხვალ? თვის ბოლოს არ ვაპირებდით წასვლას?
-ხო მაგრამ გეგმები შეიცვალა. ახლა გავალ და ჩამოდი დაბლა გელოდებით.
-თ?-
- ხოო ანრი და გიორგი ..დედაშენს საოცარი ძელი აქვს ისეთი გემრიელიი...- ქეთა თავისთვის საუბრობდა თუმცა მე გიორგის იქეთ აღარაფერი გამიგია.. თვალები ვჭყიდე და ალბათ გავწითლდი კიდეც.გიორგი აქაა ახლა როგორ უნდა მოვქცეულიყავი? როგორ გავსულიყავი გარეთ და როგორ შემეხედა მისთვის თვალებში..
ძალად წამოვდექი და აბაზანა მივიღე.. შორტი ჩავიცვი ზედას კი ისე დავალე ხელი და გადავიცვი არც კი შემიხედავს.." ნინა ნუ იქცევი უკანასუნელი გოიმივით. რა მოხდა ისეთი ?არაფერი.ეს ბუნებრივია.. ვნებას აყევი ..ახლა გადი და ისე მოიქეცი თითქოს არაფერი.შენთვის ასე აჯობებს "....."გავამხნევე" ჩემივე თავი და კიბეებზე დავეშვი..
ერთი ღრმად ჩავისუნთქე და სამზარეულოში შევედი.. მივესალმე ყველას და ყავის დასასხმელად წავედი.
- შენ საერთოდ სუნთქავ?- სიცილით შემეგება ანრი- რაც შენ დალიე იმის შემდეგ...
- ანრი ..დედაა..- ვანიშნე რომ გაჩუმებკლიყო..იმანაც ტუჩზე ხელი აიფარა და soryy გამომეთყველებით შემომხედა..
- ხო მართლა ნინ სახლში როგორ მოხვედი ისეთი ნასვამმა?- ჩაერია ქეთა და ისე გამაღიზიანა ლამის დაქალის მკვლელი გავხდი..
- ხო ეგ მეც ძალია მაინტერესებს- აქამდე ჩუმად მჯდარმა გიორგიმაც ამოიღო ხმა და ტუჩის კუთხეში ჩაიცინა
-ჩვეულებრივად- ძვლივს ამოვიბუტბუტე. მივხვდი რომ სახეძე სიწითლე შემომეპარა - ტაქსის შესახებ არაფერი გსმენიათ.?.._ ვუპასუხე ისე რომ არ შევტრიალებულვა. ყავა მოვსვი ნერვიულად და ცალი ხელით ნიჯარას ვეყრდნობოდი.
- კარგი ძალიან მინდა თქვენთან ყოფნა მაგრამ ბაჩო მელოდები. აბა წავედი ანრი დაგირეკავ. თქვენ ისედაც ერთად მივდივართ თბილისსში- გამომხედა და მერე გიორგის ესროლა მზერა
- რას ქვია ერთად მივდივართ?_ვიკითხე დაბლეულმა და აღელვებაც გამეპარა ხმაში
-ასე ჩვეულებრივად ნინა.გიორგი მიდის და მას გავყვებით
- და მერე მე მაგას ახლა უნდა ვიგებდე?ან იქნებ მე არ მინდა მაგის ერთად წამოსვლა
- ნინო გიორგი კი არ იკბინება და ძალიან გთხოვ ნუ მაფიქრებიებ რომ თქვენ ორს შორის რამე ხდება. ან იქნება მართლა ხდება?-ეჭვით შეხედა გიორგის და მზერა ჩემზე შეაჩერა.. გიორგის ირონიულად ჩაეღიმა, მე კი ალბათ ცისარტყელამ დამიარა სახეზე.
-ხო ხდება და გიმალავთ- გაუღიმა გიორგიმ. ფეხებიდან კისრამდე ამათვალიერა და ყავას მადიანად დაეწაფა
- გირჩევნია ეგრე არ იყოს ნინა.თორე დაგახჩობ რო მიმალავდე და ეს მაისური სამი ზომით დიდი გაქვს- გამიცინა ქეთამ და კარებში გაუჩინარდა. მაისურძე ინსტიქტურად დავიხედე "ღმერთო ნინა"..გავოცდი კი არა არ ვიცი რა მომივიდა გიორგის მაისური რომ შერჩა ჩემს დაქაჩულ თვალებს. გიორგის შევხედე რომელის იღიმოდა და განათბული სახით მიყურებდა.არ ვიცი რატომ მაგრამ მეც ჩამეღიმა
.................
დილით უკვე თბილისისკენ მოვდიოდით გიორგის მანქნით. გზაში ხმა არ ამომიღია, სამაგიეროდ ქეთა და გიორგი საუბრობდენ ათას სისულელეზე რაზეც შეიძლებოდა საუბარი.დროდადრო მეც მეღიმებოდა და ვამჩნევდი როგორი თვალებით მიყურებდა გიორგი სარკიდან და ეს მომენტი მაწითლებდა.
რამოდენიმე დამღლელი საათის შემდეგ თბილისსშიც შევედით,რამოდენიმე წუთის შემდეგ მანქანა ჩვენი კორპუსის წინ გაჩერდა.
- მადლობა გიორგი საოცრება ხარ.ასეთი მზიმე ჩემოდნები რომ ამოიტანე-უღიმოდა ყურებამდე ქეთა- ყავას ხო დალევ?
-რათკმაუნდა._გიორგისაც მეტი რაღა უნდა და მდივანზე ჩამოჯდა.-ნინა მეჩვენება თუ აღარ მელაპარაკები?
-საიდან მოიტანე?უბრალოდ არაფერი გვაქვს სალაპარაკო
-შენ ასე გგონია? მე კიდე ვერ ვივიჭწყებ შენს ტუჩებს.
-მოგიწევს.
-მე კიდე სხვანაირად ვფიქრობ-და ჩემსკენ წამოიწია
-ხოდა ნუ ფიქრობ საერთოდ_და უკან დავიხიე რომ არ შემხებოდა-გიორგი რაც ბათუმში იკო ეს უბრალოდ სისუსტე იყო წამიერი რაც აღრ განმეორდება.
-სისუსტე ნინა? მე მაგას სხვა რამეს დავარმევდი.
- შენ რაც გინდა ის დაარქვი. ფაქტი ისაა რომ არ განმეორდება და ჯობია დავივიწყოთ.
-არა.მე არაფრის დავიწყებას არ ვაპირებ და შორს წასვლასაც ვგეგმავ.-ოთხიდან გავიდა ქეთას გასძახა გავდივარო და კარები ნელა მიკეტა.
-რა მოუვიდა?რა უთხარი ნინა?-ოთხში ქეთა შემოვიდა და ეჭვის თვალით შემომხედა
-არაფერი რა უნდა მეთქვა?
-ნინააა?
-არაფერი თქო ქეთ არაფერი მითქვამს მართლა.
..........
დილით მონატრებულ ქუჩებსში სასეირნოდ გავედი. მუსიკას ვუსმენდი და ქუჩებში დავხეტიალობდი.უნებურად გიორგიზე ვფიქრობდი ,იმაზე რაც ბათუმში მოხდა და იმაზეც რომ არ ვნანობდი ამ ყველაფერს.მომწონდა გიორგი და უფრო მეტიც ხდებოდა ჩემს გულში,უბრალოდ მეშინოდა.რომ შემყვარებოდა ამის მეშინოდა. მერე რა იქნებოდა ?გული ხომ არ მეტკინებოდა? იქნებ ბედნიერიც ვყოფილიყავი მასთან. თუმცა გიორგის გრძნობები ხომ არ ვიცოდი.ამიტომაც მეშინოდა.