"ყოველთვის თქვი ის რასაც გრძნობ და აკეთე ის რასაც ფიქრობ, რადგან ხვალინდელი დღე,გარანტირებული არავის აქვს "!..

-გოგონა აქ მარო რატომ ზიხართ თანაც წვიმაში?
-....
-არ გესმით?რამე ხომ არ გინდათ?
-მინდა შევცვალო..
-მაპატიეთ მაგრამ თქვენი არ მესმის?
-მინდა შევცვალო..ის რომ ყველა ადამიანს "ვებღაუჭები",იმ ადამიანს ვინც მიდის ჩემი ცხოვრებიდან..
-გულს ნუ გაიტეხ,რადგან წავიდა ესეგი ასეც უნდა ყოფილოყო..
-მინდა "ის" მაინც იყოს ჩემ გვერდით,მაგრამ ვიცი,რომ ისიც წავა...წავა და აღარავინ მოვა!..
-გიყვარს?
-კი ძალიან!
-რატომ?
-მას თბილი ხელისგულები აქვს,მე კი გაყინული თითები..მას ჩემი ხელში აყვანა შეუძლია..მას თავისი პრინციპები აქვს...ის ჩემზე მაღალია და ზედა თაროდან წიგნის ჩამოღება შეუძლია ჩემთვის...უველაზე მთავარი კი მას პატიება შეუძლია..მე კი არა!...
-ერთგული ხარ?
-კი.
-რომ წავიდეს, მაინც გეყვარება?
-წავიდა უკვე..
-მაინ გიყვარს?
-ძალიან!!!
-ელოდები?
-აღარ..
-აღარ მოვა?
-აღარ..
-რა აზრი აქვს,უერთგულო მას ვინც აღარ მოვა?
-მე მას კი არა,ჩემს სიყვარულს ვუერთგულებ,ჩემს ყოველ ნათქვამს,ძლიერი გრძნობით ნათქვამ "მიყვარხარ"_ს და არა მასავით,ჰაერში გაფანტულ ყველა ფასდაკარგულ სიტყვას!..ერთგული ვარ "ერთი გული" მაქვს და თუ მიყვარს,ბოლომდე მიყვარს...
-მე მაინც არ მესმის თქვენი..
-ვერც ვერასდროს გაიგებ თუ "ნამდვილად" არ გყვარებია!
-მხოლოდ ისინი ცხოვრობენ ნამდვილად რომლებიც ახალს ირჩევენ!...
-"სიყვარული არის ,დაზუსტებების გარეშე,გიყვარდეს და ნუ იკითხავ..უბრალოდ გიყვარდეს..ერთი კარგი დღე,კარგად დამახსოვრებული ერთი წუთი,ტანჯვის საუკუნეს გადაგატანინებს"..-სინანულით ჩაილაპარაკა გოგონამ და გვერდით მჯდომს ზურგი აქცია ისე წავიდა მისთვის ერთხელაც არ შეუხედავს..ის ყოველთვის ასე იქცეოდა ვერავის ამჩნევდა..ან ამჩნევდა და უბრალოდ ცდილობდა არ შეემჩნია რადგან იცოდა ის საზოგადოებას მხოლოდ და მხოლოდ ეცოდებოდა და არც არავის უყვარდა სანამ "სუნთქავდა"..