მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს. ვფიქრობდი იმ ღამეზე. ძაან დავიბენი... აღარ ვიცი რავიფიქრო... ჯერიყო და სკოლაშ წამიყვანა, მერე ადამიანი გამეტებით ცემა, მერე კიდე ისე თბილად დამელაპარაკა. მაგრამ ერთ რამეს ვერ ვხვდები. მე ხო შემიძლია მას გავუგო, იმასაც ვამჩნევ რო მოვწონვარ, მაგრამ ვერგავიგე რატო არუნდა ჩემთან ურთიერთობა. თუმოვწონვარ რატო უნდა დამწყვიტოს გული რამეზე. აუ ეხა ელენეს რჩევა მჭირდება, მაგრამ ამყველაფერს ვერმოვუყვები, იმიტორო მერე დაიწყებს ხო გეუბნებოდი, აწი უნდა დამიჯერო და რაღაცეები! აუ დედაჩემს რო ვუთხრა? უბრალოდ ვთხოვ რო რჩევა მომცეს...
აუ ნუცაა გადაბრუნდი და დაიძინე რა. რა რჩევა უნდა მოგცეს! გაგიჟდება გადაირევა! თან ბიჭმა გიტხრა თავი დამანებეო და ხოარ შეეტენები?! რაიყო თაკო გახდი?! ან ვაფშე რატო ფიქრობ გიოზე, არც გიყვარს, არც მოგწონს.. ვსოო ხვალიდან აღარანაირი გიო... გამოცდები გაქვს ქვეყნის.
გავიდა 1 კვირა. გამოცდები წარმატებით ჩავაბარე.. ყველა საგანში მაღალი შეფასება მივიღე გარდა ისტორიისა. მძულს ეგ ქალი!
-თაკო ისტორიში რამიიღე?
-9 დამიწერა
-ღადაობ?! და მე 7 რატო უნდა მიმეღო?!
გამწარებული შევვარდი ისტორიის მასწავლებელთან. რატო უნდა მიფუჭებდეს ნიშანს?!
-ნიშანი რატო გამიფუჭეთ?!
-რაგაყვირებს შე გაუზრდელო გოგო
-ძაან დიდი ბოდიში მაგრამ ვერმოვითმენ უსამართლობას! ნებისმიერთან შემაჯიბრეთ, ვინც ჩემზე მაღალი შეფასება მიიღო! ოღონდ დირექციის ტანდასწრებით
-მე უკვე დავწერე ნიშნები! რაც გეკუთვნოდა მიიღე ეხლა კიდე გაეთრიე ჩემი კაბინეტიდან!
-გავეთრიო ხო? იცოდეთ ეს ტქვენი ბოლო დღე იქნება სამსახურში!
-მემუქრები კიდევაც პატარა ლაწირაკო?!
-დიახ გემუქრებით და ლაწირაკო არა რა, სახელი მაქვს.
-ვინმიიღო შენზე მაღალი შეფასება, ისე რო არეკუთვნოდა?
-თაკომ! მაგან საერთოდ ისიც არიცის რომელწელს მოხდა მეორე მსოფლიო ომი!
-და რომელწელს მოხდა?
-1939-1945 წლებში! აბა ერთი ტაკოს კითხეთ. თუუ თაკოს მამიკოო გაუბნებათ რო მის შვილს კარგი შეფასება დაუწეროთ?! ტქვენ გგონიათ არვიცი რო ერთმანეთს...
-გეყოფა!
მიყვირა ბოლო ხმაზე
-თყქვენ გეყოფათ. იცით რაა? თქვენ თუ უსამართლოდ მექცევით მაშინ მეც არგავჩერდები და დირექტორთან ჩავალ.. მოვყვები ჯერ ნიშნებზე და ბოლოს თაკოს მამაზე!
-რაგინდა? გინდა 10 დაგიწერო?!
-დიახ.
-ეს შანტაჟია!
-არა, ეს საკუთარი სიმართლის დასამტკიცებლად ბრძოლაა!
-იცოდე რო ასეთი რამე მეტჯერ აღარ გაგივა!
-ანუ მოვილაპარაკეთ? შენ 10-ს დამიწერ, მეც გავჩუმდები. იმედია ნიშნები ჯერ გადაგზავნილი არგაქვთ.
-ხვალ უნდა გადავაგზავნო
-ძალიან კარგი... უი ხო, თმა ასე უფრო გიხდებათ...
ვუთხარი და ყურს უკან გადავუწიე. კაბინეტიდან კმაყოფილი სახით გამოვედი და შინ დავბრუნდი.
-აბა თუიცი რამიიღო შენმა გენიოსმა შვილმა ისტორიაში?
-5?
-მადლობა დედა!
-კაი ვხუმრობ.. რამიიღე
-10
-გილოცავ. ჩემო პატარა როგორ გამახარე.. ჩემი ნიჭიერი გოგო..
-ხოოდაა, რადგან უმაღლესი შეფასებები მაქვს, განათლების სამინისტრო ლეპტოპს მჩუქნის.
-რაა? მართლაა? ჩემო ლამაზოო, ჩემო ჭკვიანო! როგორ მიყვარხარ რომიცოდე
-ვიცი დედა ვიცი, მეც!
საღამოს ელენე მოვიდა ჩემთან...
-წამო რა სადმე წავიდეთ
-სად?
-რავი სადმე, დათოს ავახიე ფული და გავერთოთ...
-აჰაამ კარგი...
ჩავიცვი (თუარ გაგიხსნით დააკოპირეთ ლინკი)
-დე ფულს მომცემ?
-კიი ჩემო ლამაზო..რამდენი გინდა?
-ისაა, 50
-რამდენი შვილო? 50 რათ გინდა? სადმემიდიხარ?
-კიი დეე, რადგან კარგი ნიშნები ავიღეთ, ამიტომ კლასელებს გვინდა ასდმე წასვლა...
-კარგი მაგრამ, ძაან გამომწვევად გაცვია.. კაბა მაინც ჩაგეცვა
-დედა კაბაში დაძაბული ვარ...
-ხომაგრამ ღამეა და გამომწვევი ხარ ძალიან...
-დედა ნუ ნერვიულობ... წვენი მომიტანე დღეს რო გთხოვე?
-კი მაცივარშია
მაცივრიდან 2 წვენი გამოვიღე, ერთი ელენეს მივეცი და ერთი მე მოვიყუდე...
-რავი ჭიქები საკმარისად გვაქვს სახლში..
-არმინდა ჭიქა...
-უიი დღეს დატვირთული რო მოვდიოდი იცით ვინ ამომატანინა პარკები?
-ვინ?
-გიომ..
გიოს სახელის ხსენება იყო და წვენი გადამცდა...
-არ დაიხრჩო!
მითხრა და ზურგში ჩამარტყა ელენემ
-ვიინ დედა? მაგ ბიჭს როგორ ენდე. ხოიცი მისი ყველას ეშინია..
-შვილო, მაგბიჭს ჩემთვის არაფერი არდაუშავებია... პირიქით დამეხმარა, პარკები ამომატანინა.. თან ისეთი ზრდილობიანია.. იცის ქალთან საუბარი...
მიხარია ამ სიტყვების მოსმენა დედაჩემისგან... წელში გავიმართე და ამაყად ვიდექი...
-კარგი ხატი ჩვენ წავედით..
-12ამდე დაბრუნდით.
-რაიყო დედა კონკია ვარ?
სახლიდან გამოსვლისთანავე დავიწყეე გიოს ქება.
-აი მარტო მეხოარ გეუბნებოდი?“! აი დედაჩემიც იგივეს ფიქრობს.. ხოად ეხა ჩუუ, საერთოდ ხმა არ ამოიღო გიოზე!
-არ ვამბობ არაფერს... და თუ ას გააგრძელებ დავრჩები სახლში.
-ხო კაი.. სად მივდივართ?
-შენწარმოიდგინე მართლა კლასელებს უნდა შევხვდეთ...
-აუ კაიი რაააა....
-რავქნააა.. დედაჩემმა დაურეკა და გადაამოწმა. ხოიცი რანაირია...
-ანუ მოსაწყენი საღამო გველოდება.
მივედით რაღაც კარაოკე ბარში... მხოლოდ გოგონები დაგვხვდნენ...
-ეე ბიჭები სადარიან?
-აუუ გელოდებოდნენ და მერე წავიდნენ..
-აუ სად?
-რავიი მოგვბეზრდა აქ ყოფნაოო..
მოკლეედ ასე ტუ ისე მაინც გავერთეთსავიტ.. ვმღეროდით, ვცეკვავდით... დავლიეთ კიდევაც...
-თაკო მეტი აღარ დალიო.. ცუდად გახდები
-აუ არა ძაან მაგრად ვრა შენს ტავს ვფიცავარ
მე 3 ჭიქა დავლიე და უკვეე ყველაფერი ტრიალებს.. ბართან მივედი როო წვენი მეთხოვა.
-1 წვენი თუ შეიძლება
-რისი?
-ატმის
-ახლავე
ბიჭმა წვენი მომაწოდა, მეკი ხელი ჯიბისკენ წავიღე რო ამომეღო ფული
-მე ვიხდიი...
ტქვა ვიღაც მაღალმა თავგადაპარსულმა ტიპმა..
-არა, ძალიან დიდი მადლობა მაგრამ მე თვითონ გადავიხდი...
-გთხოოვთ, მე წინაარმდეგობას ნუ გამიწევტ...
-კარგით, დიდი მადლობა
-რაგქვია?
-ნუცა
-სასიამოვნოა, მე ნიკა. რამდენი წლის ხარ?
-17-ის.. შენ?
-მე 21ის.. რასიტყვი ლამაზო, ჩემთან ხოარ ავსულიყავით?
გაბრაზებულმა, წვენი ავიღე და შევასხი.
-იდიოტი ხარ!
იქაურობას მოვშორდი და გოგონების მაგიდისკენ დავიძარი, მაგრამ ხელი უხეშად მომკიდა და მისკენ შემატრიალა...
-რაიყო, კარგად გავერთობით...
-ხელი გამიშვი!
ვუთხარი და ხელი ვკარი მაგრამ ამას უფრო ცუდი ქმედება მოჰყვა მისი მხრიდან... ხელი წელზე მომხვია და მისკენ მიმიზიდა.
-ხელი გამიშვითქო!
ვცდილობდი მისგან განთავისუფებას მაგრამ ამაოდ. ის ძალიან ძლიერი იყო. ბევრი ხალხი იყო, მაგრამ უმეტესობა ნასვამი და ყველას ცალ ფეხზე ვეკიდე მე... ვყვიროდი მაგრამ მუსიკის ხმას მაინც ვერვფარავდი. რამოდენიმეჯერ სახეში გავულაწუნე, სახე ფრჩხილებით ჩამოვპორჭყნე და როცა ჩემი კოცნა დააპირა, ტუჩზე ისე მწარედ ვუკბინე რო სისხლი ჩანჩქერივით წამოუვიდა.
-შენ გოგო ცუდად ხოარხარ?!
მიყვირა და ხელი უხეშად მკრა... ამდროს ვიღაცა ბიჭს დავეჯახე..
-ყველაფერი რიგზეა?
ცრემლების წმენდით შევბრუნდი იმ ბიჭისკენ და წასვლა დავაპირე მაგრამ დამიჭირა..
-ჰეი კარგად ხარ? რამე დაგიშავა?
ვერაფერი ვუთხარი, უბრალოდ თავი დავუქნიე. ბიჭმა ჩემს გოგოებთან სკამზე დამსვა და გვთხოვა იქ დავლოდებოდით.
რამოდენიმე წუთში უკან დაბრუნდა..
-ყველაფერი მოვაგვარე... მოდი ჯობია სახლში გაგაცილოთ..
-არა, მადლობა თვითონ წავალთ ტაქსით...
-გოგოებო გვიანია, უამრავი მთვრალი დაეთრევა ამდროს ქუჩაში ამიტომ სახლამდე მიგაცილებთ..
-კარგი აზრიაა
წამოიყვირა თაკომ
-რამე დაგიშავა?
-ჩურჩულით მკითხა ელენემ...
-არა არაფერი ისეთი.. უბრალოდ პირველად მოხდა ასეთი რამ ცემს ცხოვრებაში, ამიტომ ძალიან შემეშინდა.
-აბა გოგონებო, ჩასხედით.. მითხარით ვინ სად ცხოვრობთ და ყველას გადაგანაწილებთ...
-თითქმისყველა ჯიქიაზე და ნუცუბიძეზე ვცხოვრობთ...
-ამმ, ჩვეენ ჩემი ბიძაშვილი გამოგვივლის.. და მოდი ჯობია დაგემშვიდობოთ...
გვიტხრა ლიზიმ... იმ ბიჭის მანქანაში მხოლოდ მე, ელენე, თაკო და ნინი ჩავსხედით. ყველაფერი დეტალურად მომაყოლინეს გოგონებმა...
-უკაცრავად, მაგრამ არასწორად მივდივართ.. მგონი შესახვევი შეგეშალატ...
-არა, ნუ ნერვიულობთ. ჩემი მანქანა გაზზეა, გაზი მიმთავრდება და უნდა დავტენო..
დაახლოებით 20 წუთი ვისხედით კიდევ მანქანაში, 3 ადგილი გავიარეთ, სადაც გაზს ტენიდნენ... უკვე შეგვეშინდა...
-ერთი წუთით, სად მმივდივართ?
-მანქანა გააჩერე!
უყვირა ელენემ მაგრამ პირიქით, სიჩქარეს მოუმატა. უკვე პანიკაში ჩავვარდით. კარები ჩაკეტილი იყო მაგრამ ასეთი სწრაფმავალი მანქანიდან გადახტომა მხოლოდ გიჟს თუ მოაფიქრდებოდა.
-რო გადავხტეთ?
ჩუმად ჩავჩურჩულე ელენეს ყურში.
-გაგიჟდი? მოვკვდებით.
-მანქანა გააჩერე გთხოოვ! რაინდა ჩვენგან
-მალე მივალთ გოგონებო...
-მისმინე, იცოდე სერიოზული პრობლემები გექნება!
ვითომ დავემუქრე მაგრამ ამაზე სიცილი ატეხა, აიი იგჟებს რო ჩვევიათ ხოლმე ისეთი...
-იდიოტი, კრეტინი და დეგენერატი ხარ! გააჩერე მანქანა!
ვყვიროდით მაგრამ ამაოდ... დედაჩემს უამრავი შეტყობინება გავუგზავნე... ელენემაც იგივე გააკეთა. ნინის ტელეფონი ბარში დარჩა, ხოლო თაკოს დაუჯდა...
მანქანა ტყეში შიეყვანა და საბოლოოდ ერთ დიიდ სახლთან მიგვიყვანა...
-სადხარ ამდენ ხანს?!
-ტქვენთვის საჩუქარი მაქვს ბატონო ზურა... ისეთი გოგონები მოგიყვანეთ რომ თითებს ჩაიკვნეტთ...
მანქანიდან გადმოგვიყვანეს და სახლში შეგვიყვანეს...
-ყოჩაღ სანდრო, ამისთვის დაგაწინაურებ...
იმ ღამეს თითქმის არავის შევუწუხებივათ თუ არ ჩავთვლით მატ საზიზღარ ღრიალს და სიცილს... გოგონებმა გეგმასავით შევიმუშავეთ... გაქცევა გვინდოდა... თაკო წინააღმდეგი იყო, რადგანნ შეეშინდა, ნინიმაც მას აუბა მხარი, ხოდა მარტო მე და ელენემ გადავწყვიტეთ წასვლაა... ძლივს გავძვერით ვიწრო ფანჯარაში და ტყისკენ გავიქეცით მაგრამ რამოდენიმე გასროლის ხმა, სისხლი და კვნესა, ყველაფერი ერთმანეთში აირია. ელენე ძირს დაეცა და გაყინული სახით მე მომაჩერდა...
-გაიქეცი გთხოვ...
ძლივს წარმოთქვააა ეს სიტყვები..
-ელე არა გთხოოვ... ელე გეხვეწები არმიმატოვო, ხო იცი როგორ მიყვარხარ.. ელე გთხოოვ... ჩემო ლამაზოო... ელე გემუდარები არ წახვიდე რაა... გახსოოვს როგორ ვოცნებობდით ხოლმე ჩვენი ქორწილის დღეებზე? გახსოოვს შვილის სახელების მოფიქრებაში რო ვეხმარებოდით ერთმანეთს? გახსოოვს ბაღში როგორ გავიცანით ერთმანეთი? ელე, გახსოოვს როგორ ვცემეთ სკოლაში ისბიჭი რომელმაც რვეული დაგიმალა? ელე გთხოოვ... ჩემი ხათრით, ჩვენი მეგობრობის ხათრით არ დახუჭო თვალები რაა... ელეე... დედაშენი გაიხსენე... ხოიცი მასაც როგორ უყვარხარ დაგიფრთხილდებაა... გახსოოვს სიცხე როგქონდა დედაშენი როგორ ტიროდა შენს გამო? ელე გთხოოვ გაიხსენე ეს ყველაფერი და არმისცე იმ პატარა ტყვიას შენი აქედან წაყვანის უფლება...
-საკმარისიაა... აღარ გვინდა მეტი დრამატიზება... წაიყვანეთ!
ელენეს თვალიდან ცრემლი გადმოუგორდა, მე კი ორმა კაცმა მკლავებში ჩამჭიდა ხელი და იქაურობას მომაცილა
-არაა, გამიშვით.. ის ჩემი მეგობარიაა... ჩემი დაა... გთხოოვთ, იმის უფლება მაინც მომეცით რომ ბოლოჯერ მოვეხვიე.. გთხოოვთ! ოჯახებშ არ იზრდებოდით?! არავინ გყვარებიათ?! გეხვეწებით მომეცით უფლებაა მასთან ყოფნიის!
-ენა გააჩუმეე! თქვენკი ცხედარი წაიყვანეთ და სადმე გზაზე დააგდეთ!
-არა გეხვეწებიტ... არგინდაათ.. გემუდარებით მიმიშვით მასთან.... არგავიქცევი, მხოლოდ მასთან ყოფნა მინდა გთხოოვთ...
ისევ იმ სახლში შემათრიეს და რადგან ჩემი დამშვიდება ვერ შეძლეს, მცემეს.. გამეტებით.. 2 კაცი მირტყავდა, მეკი მხოლოდ 1 რამ მსურდა, რომ ელენეს ცხედართან მივეყვანეთ.... დილით როცა თვალები გავახილე გიო ვნახე... უცებ მეგონა რო ეს ყველაფერი სიზმარი იყოო, მაგრამ როცა არამარეს თვალი მოვავლე, მივხვდი რომ ეს ყველაფერი უბრალო კოშმარი არყოფილა....
-გიოო...
ჩუმად ვტქვი...
-შენ აქედან უნდა წამიყვანო?
-ოჰჰ.. მოვიდა გონს ქალბატონი... გიო როგორ მოგწონს? ხომ ლამაზი გოგოა?! თან ურჩი.. სწორედ ასეთები მომწონს მე!
-ზურა, ჩვენ ხო მოვილაპარაკეთ?! გოგონები რატო მოიყვანეთ?! ისინი რაშუაში არიან?!
-არაფერშუაში არარიან.. უბრალოდ მათტან უდნა გავერთოთ....
-წამოდი ცალკე ვილაპარაკოთ! თქვენკი ნუცას თითიც არ დააკაროთ! გასაგებია?!


ვეცადე დიდი გამომსვლოდა და მგონი გამოვიდაა... იმედია მოგეწონებათ... და ბოდიშს გიხდით იმისთვის რომ შემდეგი3 დღის განმავლობაში მოთხრობას ვერ დავდებ, რადგან სოფელში მივდივარ.... კვირას ან ორშაბაათშ როცა ჩამოვალ, აუცილებლად დაგიდებთ დიიდ თავს... მიყვარხართ ♥