-ჩავაბარე, ჩავაბარე, ჩავაბარე, ჩავაბარე-სიცილით შემოხტა ოთახში ნინი და მძინარე ძმას თავზე დაახტა.
-მმმმმ-ამოიზმუილა ლაშამ და გვერძე გადაბრუნდა-რა გინდა??
-შენ ხომ დამპირდი თუ გამოცდებს ჩააბარებ სურვილს აგისრულებო
-ხო მერე??-აშკარად არ მოეწონა ლაშას ამ სისულელისთვის გაღვიძება
-ახლა ადექი და შენს მეგობრებს დაურეკე, კალათბურთის სათამაშოდ მივდივართ.
-რაააა?? განრისხებულმა აწია ბალიშიდან თავი ლაშამ და და თვალებით გაბურღა.
-სურვილიააა!! მიაძახა ნინიმ თავის ოთახში შესულმა
-მაინც მოგიგებ, რა აზრი აქვს-სიცილით ჩაილაპარაკა ლაშამ და ნატკენი ზურგი დაიზილა
-უნდა გახდე ხო იცი , დამძიმდი უკვე
-ოხ, კაი ერთი-ჩაილაპარაკა ნინიმ და ენა გამოუყო.
-ნაკაშიძე აზიდვები! დროზე!
-დიახ ოფიცერო! შეჰყვირა რიგითმა ნაკაშიძემ და მიწაზე გაინრთხა
-ერთი! ორი! სამი! ოთხი! ხუთი!- ხმმაღლა ყვიროდა ოფიცერი და ნაკაშიძეს ამოსუნთქვის საშვალებას არ აძლევდა
-300- საკმარისია -დასჭექა ისევ და ნაკაშიძეც განთავისუფლდა
-არა ვის გაუგია 39 გრადუს სიცხეში 300 აზიდვა-გაგიგდებდი ერთი წიხლქვეშ-ჩაიბუზღუნა გიორგიმ და შხაპის გადასავლებლად წავიდა.
როგორც ყოველთვის შხაპიც 5 წუთში მიიღო და ღიღინ -ღიღინით გამოვიდა იქიდან.
-ნაკაშიძე იდეა მაქვს-გასძახა რიგითმა ვიბლიანმა
-გისმენ
-x factor-ში მიიღე მონაწილეობა არ გინდა??-დაგიფასდება შენი იოგები -სიცილით უთხრა ვიბლიანმა, პირსახოცი მხარზე გადაიკიდა და საშხაპედან გავიდა.
-ვნახოთ თუ არ დამიფასდება-გაიცინა ნაკაშიძეს და იდეა მართლაც რომ ჭკუაში დაუჯდა.
საღამოს სახლში მისული მართლაც კომპიუტერს მიუჯდა და ვიბლიანის იდეას „ფრთები შეასხა“ .
-არა რა, არადა როგორი მონდომებით გეთამაშებოდი-წუწუნებდა დამარცხებული ნინი და ლაშას მუჯლუგუნებს ურტყამდა
-აბა რა გეგონა მოგაგებინებდი??-სიცილით კვდებოდა უფროსი ძმა
-10: 5 მაინც არ წამაგებინებდი.
-სურვილი ხომ მაქვს??-ეშმაკურად ააფახურა თვალები ლაშამ
-კი -უთხრა ნინიმ და რაღაც უბედურების მოლოდინში გაინაბა
-ხოდა ახლა შენ ადგები და მონაწილეობას მიიღებ იქს ფაქტორში-გამოაცხადა ბედნიერმა
ნინის სიცილი წასკდა.
-რა გაცინებს??
-საშინელებას ველოდი შენგან -ისევ გაიცინა და ძმას ენა გამოუყო
-ამოგაძრობ მაგას-დაემუქრა ლაშა და ისიც ნინის მიყვა სახლში
სცენაზე უნდა გასულიყო ნაკაშიძეს ტელეფონი რომ აზმუვლდა.
„ვინ უბედურია ახლა ეს?“ გაიფიქრა და ტელეფონი ჯიბიდან ამოაძვრინა
-„რიგითო ნაკაშიძე არ ინერვიულო და მთლადაც ნუ იჩხავლებ იქ, ოფიცერი „
-გიორგის გაეცინა მადლობაო მიწერა და ტელეფონი ისევ ჯიბეში ჩაიცურა.
სცენაზე რომ გავიდა ყველა ტაშით მიესალმა, ესიამოვნა გაიღიმა და ზუსტად სცენის შუაში დაერჭო.
-გამარჯობა-ღიმილით მიესალმა თამთა
-გამარჯობა
-სახელი, გვარი?
-გიორგი ნაკაშიძე თვრამეტი წლის
-რას საქმიანობ?
-ჯარში ვმსახურობ
-ვაუუ კარგია, გელოდებით დაიწყე.-გაუღიმა თამთამ და მელოდიაც ჩაირთო
სიმღერა დაიწყო თუ არა მაშინვე შენიშნა ჟიურის გაოცებული სახეები და გულში ჩაიცინა.
-„აჰა, ხო ვამბობდი გამიძლებს იოგები ყვირილის დროსთქო გაიფიქრა კმაყოფილმა და სიმღერაც დაასრულა. დარბაზი ტაშისგან დაინგრა, რიგითი ნაკაშიძე კი იდგა მხრებში გამართული და ღიმილით ათვალიერებდა მთელ დარბაზს.
-შესანიშნავი იყავი-დაიწყო სოფომ
-შენ ისეთი ბგერები და ხმა ამოუშვი პირიდან რომ რავიცი ვაუ, სუპერი ხარ-გაუცინა თამთამ.
-მე ვამბობ პირდაპირ კის-დაიწყო ანრიმ
-კი -გააგრძელა სოფომ
-რა თქმა უნდა კი-თქვა თამთამ
-შენ გაქვს ოთხი კი და გადასული ხარ შემდეგ ტურში.
ნაკაშიძემ ამაყმა დატოვა დარბაზი და კულისებში გავიდა.
ამ დროს კიდევ გაბზუილდა მობილური
-გაგიძლო იოგებმა?? -ვიბლიანი წერდა
-გამიძლო გამიძლო-სიცილით დაუბრუნა პასუხი და კმაყოფილი დაბრუნდა სახლში.
-რით ვეღარ გამოეტია ის ვიღაც ნაკაშიძე სცენიდან ??-გაბრაზებული ბუზღუნებდა ნინი და ცდილობდა ნერვიულობა როგორმე ჩაეხშო
ბოლოს ძლივს გამოიძახეს და ისიც ღიმილით გაემართა სცენისკენ, კულისებში კი ძმა და მეგობრები დატოვა.
-სცენაზე მასაც თამთა მიესალმა. მიკითხვ-მოკითხვის შემდეგ სიმღერაზე გადავიდნენ. სიმღერა რეპი იყო. მელოდიის გაგონებისთანავე ნინიმ გაიღიმა და სიმღერაში გადაეშვა , სულ აღარ აინტერესებდა ჟიურის აღტაცებული სახეები და ფეხზე წამომდგარი დარბაზი.
სიმღერა რომ დაასრულა კიდევ ერთხელ დაინგრა დარბაზი.
-მღერიხარ?-გაბადრულმა კითხა თამთამ
-არაა საერთოდ-გაიფიქრა ნინიმ .თქმით კი ეს თქვა
-კი -და მორცხვად გაიცინა
-დაგვიმტკიცებ?
-შევეცდები
-რას იმღერებ?
- Jessie j do it like a dude
-გელოდებით
გაისმა სიმღერა და ნინის ისევ გადაავიწყდა სად იყო. მთელი გულით მღეროდა და სხვა არაფერი არ აინტერესბდა.
-საოცრება ხარ
-ბურანიდან სოფოს ხმამ გამოიყვანა. საერთოდ არ უსმენდა ეტყობა მენტორებს. ეგონა ყველაფერი თქვესო და გასვლა დააპირა რომ გააჩერეს
-მაიცა მაიცა პასუხი გითხრათ
-ნინის გაეცინა
-ერთი, ორი , სამი,- ოთხი კიიი
დარბაზი დაინგრა, ნინი კი გახარებული იყო და თან გულში ლაშას დამცირებას ზეიმობდა.
-ნაკაშიძე აეგდე დაგაგვიანდება კონკურსზე-თავზე ვიბლიანი დაახტა დილაუთენია
არა უკვე მერამდენედ ნანობს ნაკაშიძე რომ ვიბლიანს გასაღები მისცა სახლის, ერთი დღე ქონდა გამოსაძინებლად და ისიც შეამწარა ვიბლიანმა.
-წაგაძრობ მაგ კისერს- დაემუქრა გიორგი და საწოლიდან წამოდგა
-მერე სკამების კონკურსზე აღარ დაგიშვებენ იტყვიან მკვლელი კაცი არ გვინდა ჩვენო-ჩაიცინა ვიბლიანმა და ცივი წყალი მოსვა, მეორე ბოთლი კი ნაკაშიძეს ესროლა.
-აუ სკამების კონკურსი-წყალი გადაცდა გიორგის
არა როგორ არა ემზადებოდა კიდევაც მარა ასე მალე თუ უნდა გასულიყო ეგ აღარ ახსოვდა უკვე.
კაი კაი ვდგები. -ასძახა მისკენ წამოსულ ვიბლიანს და სააბაზანოში შევარდა.
ნაკაშიძე:
იქ მისულს უამრავი ადამიანი დამხვდა. მაგრამ მაინც მენტორისკენ გავეშურე.
გაბუნია ბიჭებს აწყნარებდა და მითითებებს აძლევდა.
-ნაკაშიძე სად იყავი ამდენი ხანი?-მკითხა გაბუნიამ საყვედურით
-ოფიცერი მავარჯიშებდა და მალე ვერ წამოვედი-უტიფრად ვიცრუე და ნაგლურად გავიღიმე
-აა გასაგებია. შენ ყველაფერი იცი ხო ?? უნდა დაანგრიო იქაურობა.
-ვიცი ვიცი. გავუღიმე და იქითკენ წავედი სადაც ბავშვები იდგნენ.
ერთი გოგო დამეტაკა. ნერვიულად დადიოდა აქეთ-იქით.
-გამარჯობა და ბოდიში - მითხრა გოგონამ და სწრაფად გამეცალა
ლამაზი იყო, მარა აშკარად ეტყობოდა რომ ნერვიულობდა.
-ბავშვები გავიცანი ძალიან მაგრები იყვნენ, ყველასთან გამოვნახე საერთო ენა. ნუ საერთო ყველას სიმღერა გვქონდა. ერთი გოგო ორსულად იყო , მეხუთე თვეში. ის გოგონა არავის ელაპარაკებოდა და რაღაცეებს ბუტბუტებდა . „ალბათ გონებაში მღერის“ დავასკვენი და ისევ ბავშვებს მივუბრუნდი.
ყველამ ძალიან მაგრად იმღერა, ბოლოს ის გოგონა ავიდა სცენაზე ,ჩემი ჯერი მის შემდეგ იყო ამიტომაც მე მოკალათებული ვიჯექი კულისებში.
-გოგონამ თვალები დახუჭა და დაიწყო. დაიწყო მაგრამ რა დაიწყო, ძალიან მაგრად იმღერა.
Jessie j-ის bang bang მღეროდა. ძალიან მაინტერესებდა რას იზამდა რეპზე მაგრამ მგონი ყველა ბიჭზე უფრო მაგრად და სუფთად გარეპა. აშკარად იმსახურებდა სკამს. მისი მენტორი სოფო დიდხანს ფიქრობდა და ბოლოს მაინც აღმოჩნდა სკამზე. რა თქმა უნდა , ღირსიც იყო. ახლა ჩემი ჯერი იყო, ისევ ჩემს თავში დაჯერებული გავედი სცენაზე და დავიწყე. სიმღერა ცალკე ვიმღერე, იოგები ცალკე დავიწყვიტე და ისე გავაკეთე რომ დარბაზი ფეხზე წამოვაყენე.
-მე დიდ ხანს ფიქრს არ დავიწყებ და ვიტყვი რომ გიორგი ნაკაშიძე აუცილებლად დარჩება ჩემს ჯგუფში , ამას წყალი არ გაუვა-მეტი დამაჯრებლობისთვის ფეხზე წამოხტა გაბუნია და გადამეხვია. უდიდესი მეგობარი იყო ჩემთვის გაბუნია და ამას მეც ვაფასებდი.
ნინი:
-გიორგი ნაკაშიძე, რიგირთი გიორგი ნაკაშიძე ეძახე და დღეს კიდევ როგორ შემსაკდა, აუფ კისერი მტკივა-ხელით დავიზილე ნატკენი და უცბად ვიღაცის შემოხტომა ვიგრძენი.
-აუუუ ლაშაა, მტკივაა-ამოვიზმუვლე და ვცადე დავსხლტომოდი მაგრამ არ გამომივიდა.
-ნაკაშიძე არ მეყოფოდა ახლა ეს დამახტა თავზე -გავიფიქრე და ძლივს გამოვძვერი ძმის მკლავებიდან.
-ყველას გადაუჯოკრე.-გამიცინა და კიდევ ერთხელ ჩამეხუტა.
-წამოხვალ ხო სახლში??-
არა რა .“ გადარჩენილი“ ბავშვები აღსანიშნავად მიდიან და გავყვები მეც.-გავუცინე , ლოყაზე ვაკოცე და დავშორდი.
-აბა ,ბრეგვაძე ხომ? გვერძე ნაკაშიზე ამომიდგა და გამიღიმა
-ნაკაშიძე ხომ?-ნაგლურად გავიცინე
-დაგიმახსოვრებია-ჩაეცინა
-როგორც შენ
კარგია. მომავალი მეგობრები?-გამიცინა და ხელი გამომიწოდა
-მომავალი მეგობრები-გავუცინე და ჩემი ხელიც შევაგებე.
-იმედია მალე არ გავარდები-ისევ გამიღიმა
-ხოო, იმედია-მეც გავუცინე და წინ წავედი
-მეგობრებს ასე არ ტოვებენ.-მომაძახა უკნიდან
-ხოდა შენც წამოდი. -ისევ გავუცინე და წინ წავედი.
ნაკაშიძე:
-ბავშვები კარგად გავერთეთ, განსაკუთრებით მე და ნინი, მთელი საღამო ვმღეროდით და ვჩხაოდით. უკვე კარგად შემთვრალი ვიყავი კისერზე რო ვეკონწიალებოდი მას კი სულ იმის ძახილით მივყავდი , რა სიმძიმე ხარ ნაკაშიძეო. მე კი იქეთ დავცინოდი. ბოლოს დამემუქრა ,ხვალ მოხვალ რეპეტიციაზეოო და ამით დავშორდით.
ნინი:
არა რა, ნაკაშიძე შემიწირავს მე .იმ სიმძიმე კაცი ჩამომეკიდა კისერზე, ჯერ მარტო მისი კუნთები იქნება ჯამში 15 კილო. სახლში ძლივს მივაღწიე და პირდაპირ საწოლზე განვერთხე. ბოლოს ტანსაცმლიანად ჩამეძინა.
მეორე დილით მოხდა საოცრება და ჩემმა ძმამ გამაღვიძა. დილიდანვე თავზე დამახტა და გაღვიძება დამიწყო.
-ნინი, აეგდე დაგაგვიანდება,
-სად თორე კი?
-სად და რეპეტიციაზე. პირველის წუთებია შენი ამბავი რომ ვიცი -ორამდე დაგჭირდება გამზადება და სამზე იქ უნდა იყო.აეგდე.
-კაი ხო მაცადე ვდგები, ვდგები. აწუწუნებული წაოვდექი და შხაპის მისაღებად შევარდი. რა თქმა უნდა ჩემი ძმა მართალი იყო და რეპეტიციაზე მაინც დავაგვიანე, მაგრამ ძალიანაც არა . სულ რაღაც 20 წუთით.
კარებში ნაკაშიძე შემეფეთა.
-ოჰ, ინებეთ მოსვლა??-ირონიული ღიმილი დათამაშებდა სახეზე.
-და თქვენ სადღა მიბრძანდებით რიგითო ნაკაშიძე?-არც მე დავაკელი
-ნაბეღლავზე,
-არ დაგელია გუშინ მაგდენი და არ იქნებოდი ახლა მკვდარივით ,სიცილით დავგესლე და ხელებს შორის გავუძვერი.
-ვინაა გოგო მკვდარი, სიცილით გამომეკიდა ნაკაშიძე და მეც მეტი რა მინდოდა სიცილ-ყვირილით შემოვირბინე ეზო
-ნაკაშიძე მომსდეევს.!!!!!
ბოლოს რომ მეწეოდა დიმას ამოვეფარე და იმანაც სიცილით მანება თავი. მალე სოფომ გამომიჭირა ,გეყო სირბილი და წამოდი სიმღერა დავამუშავოთო.
შუა რეპეტიციაზე კარები გაიღო და ნაკაშიძე შემოვიდა, სოფოს მიესალმა და დივანზე ჩამომისკუპდა. ხანდახან გამომხედავდა და იმანჭებოდა, მე სიცილს ვერ ვიკავებდი და სოფოც ბრაზდებოდა, 2 საათიანი რეპეტიცია 3 საათი გაგრძელდა, ბოლოს სოფომ ნაკაშიძე გააგდო ,ცუდად ნუ მოქმედებ ჩვენზეო და ისევ გავაგრძელეთ სიმღერა.
რეპეტიციიდან ცოცხალ-მკვდარი გამოვედი, ისე ცუდად ვიყავი რომ ვერც შვნიშნე ნაკაშიძე. მასაც მეტი რა უნდოდა მომიკიდა ზურგზე და სამაგიეროს გადახდის მიზნით მთელი ეზო ეგრე შემომატარა.
-აუუ ნაკაშიძე დამსვიი
-ნწუ არ ხარ ღირსი
-შენ მაინც არ დაიღალე?
-რა დამღლის გოგო დღეში რამდენს ვვარჯიშობ
-თვითმარქვია-ჩავიბურტყუნე
-რაა??-სიცილით მკითხა
-არაფერი-ვიცრუე და ზურგიდან ძირს ჩამოვხტი
ძლივს დავღალე ნაკაშიძე აქეთ-იქით სირბილით. ბავშვები კატა-თაგვს გვეძახდნენ.
ნაკაშიძე ტელეფონში იყო ჩამძვრალი, გადავწყვიტე ისევ გამებრაზებინა და გვერძე მივუჯექი .
-ნაკაშიძე რას აკეთებ??
-იცი ჩემს სელფს რამდენი ლაიქი აქვს??
-ჰა??-უცბად ვერ გავიაზრე რას მეუბნებოდა.
-შემს სელფს რამდენი ლაიქი აქვს იცი??
-არა
-იდიოტივით გაიღიმა, ამაყად გაიჯგიმა და გამოაცხადა-ყველა!-
თავიდან მეგონა შაყირობდა, მაგრამ 5 წუთის განმავლობაში რომ აღარ განძრეულა , მერე მივხვდი რომ აღარ ხუმრობდა. გამახსენდა მისი ნათქვამი ყველა და სიცილი ვეღარ შევიკავე. ძალიან ცუდად გავხდი, მოსასულიერებელი ვიყავი უკვე.
-ნა.. ნა... ნაკაშიძე .. რამდენი ლაიქი აქვს შენს სელფს??-სიცილისგან ენას ვერ ვატრიალებდი პირში
-ყველა -ისევ ის გამოხედვა და ჩემი სიცილისგან გულის წასვლა.
ამაზე ნაღდად გამწარდა ნაკაშიძე ,ისევ ზურგზე მომისვა და მთელი ეზო ჭენებ-ჭენებით შემომატარა.
ნაკაშიძე:
ერთი თვეა უკვე იქს ფაქტორში გავძელით მე და ნინიმ.ერთმანეთის რეპეტიციებზე დავდიოდით როგორც მეგობრები და ხელს „ვუშლიდით“ მეცადინეობაში.
ერთ-ერთ რეპეტიციაზე ნინი სიცხიანი მოვიდა, სიმღერით მაინც ვერ ვიმღერებ, ჩემი ძმა ბათუმშია 2 თვით და მარტო რა მეკეთებინაო- აუხსნა სოფოს და ჩემ სარეპეტიციოროში შემოჯლაგუნდა, დივანზე მოკლათდა და გაისუსა. ისეთი სასაცილო იყო, ძილისგან თვალები ებლიტებოდა მაგრამ ცოცხალი თავით არ იძინებდა ბოლომდე უნდა გიყუროო. ხოდა გაბუნიამაც ახლა აჭარულს მიხედეო. აჭარული უნდა მემეღერა და პლიუს მეცეკვა. ნინიმ ეს რო გაიგო უმალვე დააჭყიტა თვალები და ტელეფონით ვიდეოს გადაღება დაიწო. ამ ცეკვაში ერთი ისეთი ადგილი იყო სადაც ნინი უეჭველი სიცილისგან დივნიდან გადავარდებოდა, დიდხანს ვცდილობდი გამეწელა მაგრამ ბოლოს მაინც გამაკეთებინეს. ნინი სიცილით გაიგუდა და უნამუსოდ ითხოვდა კიდე, კიდეო. მე სიცილით შევხედე მიბნედილ ნინის და მაშინ მივხვდი რომ ჩემს შიგნით რაღაც არსებობდა მის მიმართ. არა , ის აღარ იყო ჩემი მეგობარი. მივხვდი რომ ნინი მომწონდა, არა კი არ მომწონდა უარესი მიყვარდა კიდეც. 2 წუთი ვუყურებდი მიბნედილ ნინის და მერე გაბუნიას ხმამ გამომაფხიზლა.
-შეისვენე ცოტა, შენ კი არა მე დავიღალე-გამამხნევებლად დამკრა ხელი და წავიდა.
რა გადამიტრიალდა იმ თავში არ ვიცი მაგრამ ნინისკენ წავედი, ნინი დაფრთხა ნაკაშიძე მოდისო და ფეხზე რო ვერ წამოდგა სასაცილოდ მოიკუნტა.
მაინც არ შევჩერდი , თავზე დავადექი, ხელები გავუკავე, ერთი კი დავინახე გაოცებული სახე მარა დავიკიდე, სახე ახლოს მივუტანე. მისი ცხელი სუნთქვა სახეზე მეფრქვეოდა,
-არ იკივლო რა-ჩუმად ჩავჩურჩულე(მაინც რა იცი რა ხდება) და ცხელ ბაგეებს დავეწაფე. ისეთი გემრიელი იყო სიცხისგან გაბრუებული რომ დიდხანს ვერ მოვწყდებოდი რომ არა პროდიუსერები და კამერები.
-რომ მოვშორდი ნინიმ 5-ჯერ გადიდებული თვალებით შემომხედა , მე ვანიშნე ჩუმად თქო და მასაც ხმა აღარ ამოუღია.
„-ჭკვიანი გოგო“ გავიფიქრე გუნებაში და რეპეტიცია მშვიდად გავაგრძელე. რასაც ვერ ვიტყოდი მასზე. მიბნეტილი თვალები დაჭყეტილი ჰქონდა და თავს აქეთ-იქით ატრიალებდა.
რეპეტიცია რომ მორჩა ადგომაში მივეხმარე და გარეთ გამოვედი. გაოგნებული მიყურებდა და ხმას ვერ იღებდა. შენობიდან ცოტა მოშორებით გავიყვანე და წინ დავუდექი ირონიულად მომღიმარი.
ნინი:
-რა იყო ახლა ეს? მინდოდა გაბრაზებულს მეკითხა მაგრამ მისი კოცნით გაბრუებული და სიცხისაგან მოთენთილი ხმა ვერ დავიმორჩილე.
-რა?? -ირონიულად ჩამეკითხა-ამა სუ მომიშალა ნერვები
-რადა კოცნა, თან რამდენი ხალხი გვიყურებდა. სირცხვილია-ვუთხარი და ავხურდი.
-აჰ ესეიგი შენ მარტო ხალხი გაშინებს არა?? -მკითხა სწრაფად
-მე გაუცნობიერებლად დავუქნიე თავი ,მაგრამ რომ მივხვდი უკვე გვიანი იყო. ნაკაშიძე ისევ მკოცნიდა. ჯერ ქვედა ტუჩი დალაშქრა, მერე ზედა, ბოლოს ორივეს ერთად დასწვდა და სანამ გამიშვებდა ქვედა ტუჩზე მიკბინა.
რაღაც საოცარი გრძნობა იყო , ჟრუანტელი მივლიდა მისი შეხებისას და თითქოს ჩემში ჭიანჭველები დაცოცავდნენ. პეპლები და ფრინველები თითქოს ცოცხლად გადამეყლაპოს. ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა სანამ ნაკაშიძემ ტუჩზე არ მიკბინა. იქ გამოვფზიზლდი
-ნაკაშიძე მეტკინაა-ამოვიკრუსუნე და თითები დაბრუჟებულ ტუჩებზე გადავისვი.
-იცი რა ცხელი და ტკბილი ტუჩები გაქვს??-სიცილით მკითხა
-მე ავხურდი და გავწითლდი.
ნაკაშიძემ ხელები მომხვია და ჩამეხუტა. არა, ადრეც ჩამხუტებია მაგრამ ეს რაღაც საოცრება იყო, სულ სხვანაირი გრძნობა. ვიწვოდი ,ალბათ სიცხემ ამიწია. -ამოვიჩურჩულე.
-არა, ჩემს მკლავებში დაგცხა -სასაცილოდ ჩამიკრა თვალი და მომშორდა.
-ახლა წავიდეთ სახლში-სასაცილოდ წამოიძახა და გზას დაადგა ჩემთან ერთად.
-აუუუ ნაკაშიძე -ამოვიკრუსუნე როცა ხელში ამიყვანა და ისე ჩამსვა მანქანაში.
-სიცხემ და კოცნებმა მოგთენთა ,ვეღარ დადიხარ შენით. -დამცინა და მანქანა დაძრა.
-უფფ, ნაკაშიძე-კიდე ერთხელ ამოვიწუწუნე და ჩამეძინა.
ნაკაშიძე:
-ისე საყვარლად ეძინა თვალებს ვერ ვწყვეტდი, სასაცილოდ ფშვინავდა და თმას ჰაერში აფრიალებდა. სიცხისგან ტუჩები გაწითლდებოდა და უფრო და უფრო მინდებოდა მათი კოცნა.
ძლივს მივაღწიე ნინის სახლამდე. მაგრამ გაშვებას არ ვაპირებდი. მძინარე დავითრიე, ჩემს გულზე გადავიწვინე და ცხელ შუბლზე ტუჩები მივაწებე. შეიშმუშნა ,ხელები კისერზე მოათავსა და ძილი გააგრძელა. გამეცინა, ახლა კისერზე მივაწებე ტუჩები, ახლა გადატრიალება ცადა, მარა რომ ვერ მოახერხა თვალები ჭყიტა. გამიხარდა ,სანამ რამეს იტყოდა მის დაწითლებულ ბაგეებს დავეწაფე.
-ნაკაშიძე!-სუნთქვა-სუნთქვით ამოთქვა და რომ დააფქსირა რომ ჩემს ტანზე იყო მოკალათებული სულ ახურდა.
-ჩემი გვარი კარგად გისწავლია. -სიცილით შევნიშნე და ისევ ყელს ჩავწვდი.
-გამიშვი რა სახლში წავალ.-შეიშმუშნა დაწამოდგომა სცადა.
-ჯერ მაკოცე-მოვითხოვე „კატეგორიულად“!
-აუუუ ნაკაშიძე!
-მაკოცეთქო
-აუუ, კაი ხო -დანებდა და ჩემსკენ წამოიწია. სანამ რამეს მოიმოქმედებდა მე დავასკდი ტუჩებზე და დიდხანს არ გავუშვი.
-ეგრე ნუ მკოცნი მტკივა-ამოთქვა და წამოიწია.
-კაი წადი და ხვალ ხო მოხვალ??-კითხვა დავადევნე
-სიცხემ თუ დამიწია კი-ტუჩებზე მსუბუქად და მოწყვეტით მაკოცა და მანქანიდან გადახტა.
გადიოდა დღეები და რეპეტიციები. მე ნინის ტუჩებს ვერ ველეოდი, ის კი მუდამ ჩემს გვარს იმეორებდა.
-ნაკაშიძე!
-ნაკაშიძე!
-ნაკაშიძე!
და ა. შ. მე ძალიან დავცინოდი ამის გამო, მაგრამ ის სულ ბუზღუნებდა.
ერთხელ სასტიკად მეძინებოდა, ის კი ყელჩახლეჩილი იჯდა და სოფოს ლექციებს ისმენდა.
-ნინი, უნდა მოუფრთხილდე შენს თავს. ნახევარფინალი 2 კვირაშია შენ კი წესიერად ვერც ლაპარაკობ! არ შეიძლება ასე. იცოდე რამდენიმე დღე ნაყინს არ გაეკარები. ნინიმ იბუზღუნა , იბუზღუნა და დათანხმდა. გაბუტული იჯდა დივანზე, სოფო კი შერიგებას ცდილობდა და უხსნიდა ნახევარფინალის მნიშვნელობას. სწორედ ამ დროს მივაგენი ნინის, ჩემი რეპეტიცია 2 საათში იწყებოდა, მე კიდე თვალები მეხუჭებოდა და ახლა მხოლოდ ძილზე ვოცნებობდი. სოფოს მივუახლოვდი. ფეხებზე და წელზე ხელები შემოვხვიე და მოშორებით გადავაჯინე მე წამოვწექი, ნინის თავი კალთაში ჩავუდე და დავიძინე
ნინი:
მთელი ორი საათი ეძინა ნაკაშიძეს ჩემს ფეხებზე, გასაღვიძებლად მეცოდებოდა, მაგრამ მისი რეპეტიციაც იწყებოდა და მეც ფეხები მტკიოდა უკვე.
-ნაკაშიძე, გაიღვიძე რა. ნაკაშიძე, გაიღვიძე. -ვაჯანჯღარე კიდევაც მაგრამ ვერ გავაღვიძე. ამოიზმუვლა ,გვერძე გადატრიალდა და ძილი გააგრძელა. მაშინ ეშმაკობა ვიხმარე, პირველად ჩემს ცხოვრებაში ნებით ვაკოცე ნაკაშიძეს. კისერში ორი სველი კოცნა დავუტოვე და მანაც სწრაფად ჭყიტა თვალები.
-ეს მესიზმრება თუ შენ მაკოცე ?იკითხა სიცილით და ძილისგან აჩეჩილი თმები უფრო მეტად აიჩეჩა.
-რეპეტიციაზე გაგვიანდება-ჩახლეჩილი ხმით როგორც შემეძლო ვუთხარი და ისევ ვაკოცე.
-ჩემი გოგო ხარ ჩამჩურჩულა, მაკოცა და რეპეტიციაზე წავიდა.
-ნაკაშიძე სულ ლიდერი როგორ უნდა იყო??? უსამართლობაა-ავბუზღუნდი მე და მუჯლუგუნი ვკარი.
-ყველას თუ მოვწონვარ რა ჩემი ბრალია-მხრები სიცილით აიჩეჩა
-ოოოო იდიოტი ხარ რა-მეც გამეცინა და მსუბუქად ვაკოცე. ფინალზე გელოდები ნაკაშიძე.
-არ ჩამომრჩე ბრეგვაძე.-სიცილით მომაძახა და სახლისკენ წავედით.
რეპეტიციები ისევ ისე გრძელდებოდა. სოფოს ბუზღუნით და ნაკაშიძეს კოცნებით. ფინალამდე ორი დღე იყო დარჩენილი. მე, ნაკაშიძე და ჯანჯღავა თავდაუზოგავად ვშრომობდით. და აი დადგა სანატრელი ფინალის დღეც.
ფინალი
-ნერვიულობ ბრეგვო??-სიცილით ამომიდგა მხარში ნაკაშიძე.
-რამდენჯერ გითხრა ბრეგვოს ნუ მეძახი მეთქი.
-ოო კაი ხო. არ ინერვიულო არა.
-შენ თუ გამამხნევებ-ღიმილით ვუთხარი და სცენაზე გასვლის წინ ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე.
ნაკაშიძემ დაანგრია დარბაზი, სამი სიმღერა ისე შეასრულა ვითომც არაფერიო და უკან დაბრუნებულმა კუთხეში მიმიწყვდია. ტუჩებზე დამაკვდა და ამოსუნთქვის საშუალებას არ მაძლევდა.
-რამდენი ლაქლაქი იცის გაბუნიამ, მომენატრე ზედ ჩემს ბაგეებთან დამჩურჩულა და ქვედა ტუჩზე კბილები დამასო.
-ნაკაშიძე მტკივა
-ხო კარგი კარგი.
-დაა, x factor-ი 2015 გახდა ........... გიორგი ნაკაშიძე!! -შეჰკივლა რუსკამ. იმ მომენტში ნაკაშიძეზე მეტად გამიხარდა მგონი. გავიქეცი და პირველი მე შევახტი და ჩავეხუტე. ზემოდან ფერადი ფურცლები ჩამოცვივდა. ხალხი ყვიროდა მენტორები სცენაზე იყვნენ და მე ვტიროდი. მიხაროდა ჩემი სიყვარულის ბედნიერება და ისიც რომ მას ამ მომენტშიც ვახსოვდი. ყველამ რომ მიულოცა ჩემთან წამოვიდა, ხელებიდან საჩუქრები გამომგლიჯა, სადღაც მიაწყო და გარეთ გამიყვანა.
-ნინი ბრეგვაძე მინდა მითხრა რომ ძალიან , ყველაზე მეტად მიყვარხარ. იცოდე რომ ყოველთვის მემახსოვრები. X factor-ს მადლობას ვუხდი რომ შენთან შემახვედრა . მინდა რომ შენც გიყვარდე და შენც იგივეს გრძნობდე რასაც მე.
გავშეშდი. გავწითლდი, მერე ტუჩები ყურებთან მივუტანე ,ყელზე სველი კოცნა დავუტოვე და ჩავჩურჩულე:
-ნაკაშიძე მიყვარხარ!
-------------------------------------------------------------
დიდი დებილობაა მარა მაინც დავწერე! ძალიან მომწონს ეს წყვილი და იმიტომ. შეიძლება მოკლეა და იმედებს ვიტოვებ რომ შეცდომებს მომიტევებთ.
იმედია წასაკითხად მაინც ღირს.
P.S. პატივისცემით თქვენი უნამუსო ავტორი