ერთ-ორი დღეც გავიდა,რაც თბილისში ვიყავი.ახლაც ვიჯექი და ახალ წიგნს ვკითხულობდი,სხვა არაფრის თავი არ მქონდა.ნათია გასული იყო და მთელ სახლში სიჩუმე ისე გამეფებულიყო,რომ წიგნის ფურცვლის ხმაც კი მესმოდა.თავი ჩამექინდრა და თან ირაკლიზე ვფიქრობდი.“ნეტავ როდის ჩამოვა?რატომ არ ვკითხე?“-ვუსაყვედურე საკუთარ თავს.
ნახევარი საათიც არ იყო გასული,რაც საყვედურებში ვცურავდi,როცა ზარის ხმა გავიგე.“ამ გოგოს სულ ეზარება გასაღების გამოყენება“-ზლოზვნით ავდექი და თან წიგნი ხელიდან არ გამიშვია.ჭრილში გავიხედე და ყვავილები შევნიშნე.
-ლუკა,ნათია წასულია-ვუთხარი მოსულს და ხელში ირაკლი შემრჩა.
-ანი-ყვავილები გამოვართვი,მან კი ხელებში ისე მომიქცია,რომ მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა.ახლა მისი სუნთქვა მესმოდა,ახლოdან ვხედავდი მისი სახის გამომეტყველებას და არ მჭირდებოდა ამ ყველაფრის წარმოდგენა,რაც სასტიკად მახარებდა.ახლა ჩემს ბაგეებს შეეხო და უფრო თამამად დამიწყო კოცნა,როცა იგრძნო,რომ მეც ავყევი.ისეთი სასიამოვნო გრძნობა იყო,რომ მხოლოდ ახლა მივხვდი,რატომ იყო ნათია გასაოცრად აღელვებული,როცა პირველ კოცნაზე ყვებოდა.
ბოლოს გამათავისუფლა ძლიერი მკლავებისგან და ოდნავ წავბორძიკდი-ჩემი მგრძნობიარე-გვერდით მომისვა და თმებზე დამიწყო თამაში.
-მოდი,სადმე წავიდეთ ყველანი...უკვე ყველამ იცის ჩვენს შესახებ და აღვნიშნოთ ჩემი ჩამოსვლაც და ჩვენი ურთიერთობაც,რას იტყვი?
-მართლა? გასაოცარი იქნებოდა-ხელები კისერზე მოვხვიე,მაგრამ მალევე გავუშვი და სამზარეულოსკენ ავიღე გეზი-ყავას მოგიმზადებ.
-შენ ხარ ჩემი ყავა და ყველაფერი,ანი-გამიღიმა და ხელით თავისკენ მიბიძგა.
^^
-მალე მოვლენ-უხერხულად ავხედე რესტორნის წინ ატუზულ ირაკლის,რომელიც მზერიც მკლავდა და ჰორიზონტი შევათვალიერე.
-აი,ჩვენც-გახარებული გოგონები მოვიდნენ და გადაგვკოცნეს.
სუფრას მივუსხედით და ჭიქები მივაჭაქუნეთ.ირაკლიმ ისევ რაჭული ღვინით დაიწყო საუბარი,ასე პროცენტით რაჭულიაო და ყველამ სიცილი დავიწყეთ.
-აი,რას ნიშნავს თავიდან ბოლომდე რაჭველი-ნათიამ მხარზე ხელი მოუთათუნა ძმას და შემდგე ყველანი აგვათვალიერა.
-სვანიც-დავძინე და ირაკლის ხელი ოდნავ ჩავკიდე.
ყურში რაღაც ჩამრჩურჩულა,მაგრამ კარგად ვერ გავიაზრე მანამ,სანამ ჩემს შიშველ ფეხზე ვერ ვიგრძენი მისი ხელი.“ოფიციალურ ვახშამზე,როცა მამაკაცი ფეხზე ხელს დაგაბედს,ამაზე სექსუალური არაფერია“-ჩავფიქრდი და ჩანგლით რაღაც ავიღე.
გვიან ავიშალეთ,გოგონები „ტაქსით“ წავიდნენ,ჩვენ კი მარტო დაგვტოვეს.ირაკლიმ მანქანის კარი ჩვეულად გამიღო,მაგრამ საჭესთვის ხელიც კი არ მოუკიდია.
-არ გინდა რამე ფილმს ვუყუროთ?-შესანიშნავი იქნება-ვუპასუხე და მის მოძრაობას უფრო ახლოდან დავაკვირდი.
დიდ ეკრანზე რაღაც საშინელებათ ფილმი გაუშვა,რომანტიკულიაო,გამომაჯავრა და თავისი მაინც გაიტანა.სამაგიეროდ,პოპკორნს პირში ვუყრიდა და გაუჩერებლიბლივ ვიღიმოდი.
მაგრამ ვინ დამაცადა.დაიწყო და დაიწყო ისეთი საშიში მომენტები,რომ ირაკლის ავეკარი.-გეშიანია,პატარა?-ირონიით შემომხედა და ხელები ძლიერად მომხვია.ფეხები ზემოთ,დინავზე,შემომაწყვე და უფრო მივეკარი.მისი ენერგია ჩემზე გადმოდიოდა და ადრენალისნიგან თვალები ისე გამფართოვებოდა,რომ სახეზეც კი მეტყობოდა აღფრთოვანება.
-შენ არ გეშინია?-თვალები შევუთვალიერე-არა,არ მეშინია-თავი მკერდზე მიმადებინა და თან ქურდივით უსმენდა ჩემ გულის ცემას.ფილმს დამთვარება ვერ დავაცადე,რადგან მალევე ქათამივით ჩამეძინა.დილას ისევ ირაკლის მკლავებში ვიყავი.დავაკვირდი და პოზა არ ეცვალა.ისევ იმავე მდგოარეობაში შემოეხვია ჩემთვის ძლიერი მკლავები და ძილშიც კი უღიმოდა სახე.
ბაგეები შუბლზე შევახე და ისიც მალევე წამოიწია.
-როგორ გეძინა?-თვალებით შეფაკლულ სახეზე დამაკვირდა და ხელები წელზე შემომხია.
-ისე კარგად,როგორც არადროს-ემოციების დამალვა არც კი მიცდია.
-მეც-ხარბად მაკოცა ამოურცულ ბაგეებზე,შემდეგ წამოიწია და ტელეფონს დახედა-ოცი გამოტოვებული ზარი-ფეხზე წამოდგა და,როცა გაიზარა,რომ ოციავე ხატიასგან იყო უხერხუალდ შიშმუშნა.
-ხატიასგან?სახლში არ ყოფილა?-გაკვირვებით შევხედე ირაკლის და შემდეგ ჩემ ტელეფონზე აღბეჭდილი გამოტოვებული ზარებიც შევნიშნე-მეც მირეკავდა.
ირაკლის დაურეკა და ხატიას კივილმა მეც კი შემაზანზარა.
-რა უნდა?-მისი ოთხახისკენ გავიხედე და ვეცადე წარმომედგინა მისი ყალყზე ადმგარი თმა.
-ირაკლი,კარები რატომ არ გამიღე?-ხატია ჩხაოდა და ჩხაოდა.
-გოგო,გასაღების ტარება რით ვერ გასწავლე-უსაყვედურა ძმამ და ღიმილით მე შემომხედა.
ათ წუთში ხატია აბრახუნებდა კარებზე,ლამის იყო ცამოეღო.გავვარდი და გავუღე,მაგრამ მის გაბრაზებულ სახეს თვალს ვერ ვუსწორებდი.
-აი,რაში ყფოილა საქმე.
-ბოდიში-ჩავილაპარაკე და მეგობარი გადავკოცნე.
-ამ მუტრუკის ბრალია-გაეკიდა ძმას,რომელმაც ხელში აიტაცა და ღუტუნიც კინაღამ მოკლა-მიშველე,ანი-ძლივს გავაგდებინე ხელიდან ხატია და შემდეგ მე მწვდა.
^^
-ნიუ-იორკში ხვალ უნდა წავიდე.ყველაფერი მოაგვარეს,გუშინ ვიყავი და..-გოგონები ავათვალიერე.ისინიც გრძნობდნენ,რომ გული მწყდებოდა იმის გამო,რომ მათ დავტოვედი..
-მოგვენატრები..ირაკლი რას გეუბნება?-ისევ შემახსენეს შეყვარებული,რომელთანაც არაფერი მისაუბრია ამის შესახებ.ალბათ,არ მინდოდა იდილიის ჩაშხამება.
-არ მისაუბრია ჯერ-ტვალები დაბლა დავხარე და მაშინვე გავიაზრე,რომ ეს დროს დღეს იყო.
-შენ იცი-გამეკრიჭა ხატია.
^^
ირაკლი ისევ გამალებით მაცხრებოდა ტუჩებზე,მთელი სახე დამიკოცნა და შემდგე ნიკაპიდან კისერზე ჩამოვიდა,როცა გავაწყვეტინე და შორს გავიწიე.
-უნდა ვისაუბროთ-ვიცოდი,რომ დიდი დრო არ იყო დარჩენილი და ახლა თუ არა,შეიძლებოდა,ვერ გამომენახა შესაბამისი მომენტი.
-რამე მოხდა?-ეტყობოდა,რომ ამერიკაზე საერთოდ არ ახსოვდა.
-გახსოვს,მაშინ რომ გავიმარკვე კონკურსში?-თვალები დაძაბა და რაღაცას ჩაუფიქრდა.ახსოვს,როგორ არ ახსოვს,მაგრამ ახლა გაცმებულია და ხელლებზე ხელებს ვნებიანად მისვამს.
-გახოვს-გავუმეორე კითხვა და მის ტუჩებს დავუწყე დაკვირვება.განა ისინი არ მხვევდნენ ვნების ბურანში და ყველაფერს მავიწყებდნენ?
-კი,ამხსოვს.ახლ აუკვე სექტემბერია,არა?რა მალე გადის დრო
-ერთი კვირთ მომიწევს გამგზავრება-ჩავიდუდღუნე და თავი მკერდზე მივადე.
-შესანიშნავია-გამიღიმა და თვალებში შემომხედა.
-მართლა?-წარმები შემოთ ავსწიე და გაკვირვებით დავაკვესე.
-მეც მოვდივარ-თავი ღიმილით ამაწევინა-იცი,მისი მეტსახელი?-მხრები ავიჩეჩე და პასუხს დაველოდე.
-„დიდი ვაშლი“-გამიღიმა და ფეხზე წამოდგა-ბარგის ცალაგებაში დამეხმარები.
-ჰო,თუ გინდა-გავუღიმე და მისი ოთახისკენ ავიღე გეზი-ერთ ჯვირაში ბევრი რამ არ დაგჭირდება-გარდერობი გადმოვუყარე და ისიც მალევე ამომიდგა გვერდში.ერთდ ავავსეთ საშუალო ზომის ჩემოდანი და შემდეგ ნათიასთან გადავედი.ჩემი ნივთებით შევკარი და მოჭორავე გოგონებს გადავალე თვალი.
-რა ჩემი ძმაც მიდის?-ხატაი ფეხზე წამოფრინდა.
-ჰო,ვერ გადააფიქრებინებ-გავუღიმე და ჩემოდანი კარებისენ გავაგორე.
მომდევნო დღეს უკვე აეროპორტში ვისხდებოდით მე და ირაკლი.ახალ და უცხო ქალაქში მარტო ვიქნებოდით და დავტკბებოდით ამ ყველაფრით.ეს ძალიან მახარებდა.
^^
-არასდროს გიფრენია?-ირაკლიმ მკითხა და სტიუარტესას წვენი გამოართვა.
ტავი გავაქნიე და გამოწვდილი წვენი გამოვართვი.
-ხომ ხედავ შენ გამო მეც ამ წვენს ვსვამ.ისე მომეწონა ფორთოხლის წვენი-თვალი ჩამიკრა.
ჩავედით თუ არა თავისუფლების ქანდაკება მოვინახულეთ.-სურათებზე სულ სხვანაირია-უკმეყოფილოდ ავღნიშნე და შემდეგ დავსძინე-აქ უფრო შთამბეჭდავია.
-რეალობაში ასეა-ბაგეები მომაწება ტუჩებზე და ყურში ჩამჩურჩულა-ისე იმ დელფინზე ვიეჭვიანე-ავიღო ფოტო?-გაკრიჭულმა ვკითხე,მან კი სასიამოვნო ბგერები გამიგრძელა თავისი ვნებიანი ამბორით.
მეორე დღესვე კონკურსზე გამოვცხადდი.რეპეტიციები დიდ ხანს მიმდინარეობდა.ირაკლი მეწუწუნებოდა ხოლმე,მაგრამ მაინც ითმენდა ამ ყველაფერს.როცა თავისუფალი დრო მქონდა ვათვალიერებდით ქალაქს,ირაკლი მიწევდა ექსკურსია-მძღოლობას.მართალია,ორკჯერ იყო ნამყოფი ნიუ-იორკში,მაგრამ მაინც შესანიშნავად ართმევდა თავს საქმეს.
ორი ნომერი ავიღეთ.აბა,ირაკლსი გვერდით,ხომ დავიწვებოდი და დავიღვენთებოდი საწოლზე,როგორც სანთელი.
მეექვსე დღეს კონკური მქონდა.დილიდან ვღელავდი.ირაკლი კი მამშვიდებდა,რაჭული ღვინო დალიე და დაწყნარდები.თურმა წამოღებული ჰქონია და არც მე მითქვას უარი,როცა ერთი ჭიქა ამივსო,არ დაგათვრობსო.
-გასწიე ბაგეები,თორემ ალკოჰოლზე უარესად დამათვრობ-თვალები ავაფახუნე და ჩანთა გადავიკიდე-წავედით.
-იცოდე,მე შენთან ვარ..დარბაზიდან ვღელავ-თვალი ჩამიკრა და „ტაქსი“ გააჩერა.
არც კი მახსოვს რა მოხდა.ისე ვღელავდი,რომ გაუთავებლად ვკანლალებდი,მაგრამ,როცა გავედი,მოვეში და ბოლო ნაბიჯზე ისეთიშვება ვიგრძენი,როგორიც არასდროს.
-მეორე ადგილი დაიკავა ანა ფიფიამ-სწრაფად კი აცხადებნდნენ,მაგრამ ჩემს სახელს და გვარდ რა გამომაპარებდა.
გაშეშებული ვიდექი და მხოლოდ ეს ხმა ჩამესმოდა,ტან ვხედავდი წინა რიგში მჯდომ ირაკლი,რომელიც ახლა უკვე ფეხზე მდგარი მიკრავდა ტაშს და სახე სიხარულისგან აწითლებოდა.“წარმომიდგენია,როგორი ჭარხალი ვარ“-გავიფიქრე და წინ წავიწიე.რარაც ცამომკიდეს და გვირგვინიც დამადგეს.
შემდეგ რაღაც ხმები გაისმოდა,მაგრამ არაფერი მესმოდა.მხოლოდ ვგრძნობდი ქარალდებს,რომელიც ხელში დამაჭირეს,მაგრამ ალხა მხოლოდ იმას ჰქონდა მნიშვნელობა,რომ ირაკლის ჭინკებიან თვალებს ვხედავდი.ვგრნობდი,რომ ჩემით ამაყოფდა.
გადავეხვიე ყველა კონკურსანტს და შემდეგ გარეთ გამოვედი,გამოვედი თუ არა,ირაკლის სხეულში ჩავვარდი.აცრემლებული თვალები დამიკოცნა მამაკცმა და ბოლომდე ამომიშრო,შემდეგ სადღაც შევედით და ჩუმად ჩამოვჯექით.ყავა შეუკვეთა ირაკლიმ და დაძბული მაკვირდებოდა.
-იცი,რა სჩუქრები დაიმსახურე?-მხრები ავიჩეჩე და მამაკაცის სახე დავუწყე დაკვირვება.
-რაღაცას ბუტბუტებდნენ,მაგრამ არ გამიგია.სწრაფაად საუბრონბენ და ...-თავის მართლება დავიწყე.
-მე გავიგე..გითხრა?-თავი დავუქნიე.
-ევროპაში მოგზაურობა და სტიპენდია,თვეში 2000 ევრო-ირაკლიმ ხელი ცამჭიდა და ჩემს რეაქციას დაელოდა.
-ღადაობ?-ფეხზე წამოვდექი,მაგრამმუხლებს ვერ ვიმორჩილებდი და მაშინვე უკანკვე დავეშვი.
-არ ვღადაობ-ფურცელი გამომართვა და მანიშნა,წაიკითხეო.
გაკვირვებულმა ავათვალიერე ირაკლი და ხელები კისერზე შემოვჭიდე.ხელში ამიტცა და კოცნა დამიწყო-გვიყურებენ-თმებზე ხელი გადავუსვი და გავუღიმე.
^^
დილაუთენია ჩამოვედით თბილისსში,რომელიც ახლა სულ სხვაგვარი მეჩვენა.
-არ უნდა იყოს ურიგო,ჰო?-ირაკლის ვნებისამღვძრელ მზერას შევხედე და თვალი ჩავუკარი.
-ესეც ლამაზი..მოგეწონატრა,ჰო?-ძალიან-ამ დროს გოგონები შევნიშნე და მათკენ გავექანე.
-არ გველოდით?-ხატია ხან მე მკოცნიდა და ახან ძმას.
-როგორ არა,უბრალოდ ძალიან გაგვიხარდა-ისევ თავიდან დავუწყე მოსიყავრულება მონატრებულ მეგობრებს და საჩუქრების ფურცელი ვაჩვენე.
-მომავალ ზაფხულს მოგზაურობა,არა?-თვალი ჩამიკრა ნათიამ.
-ირაკლისთან ერთად-გადავხედე შეყვარებულს და ვწერზე მოსუვი ხელი.
-წავედით..“ტაქსი“ მზადაა-გამიღიმა ხატიამ ა ჩანთა გამომართვა,ნამგზავრი ხარ და დაღლილი იქნებიო.
-მიყვარხართ,გოგოებო-გავიღიმე და უკან გავყევი მათ,.
-სუფრა გელოდებათ ჩემთანხ-ხატიამ მისი სახლისკენ ააღებინა ტაქსისტს გეზი და შემოგვცინა.
-ეს გოგო არ ხუმრობს-ირაკლიმ აღნიშნა და შემომცინა.
ხვალ შენი დაბადების დღეა და ღამით აქ შევხვდეთ..არანაირი სახლებ-კატეგოირულად გამოაცხადა ხატიამ,როცა მანქნაა გაჩერდა.
^^
თორმეტ საათზე ფეიევერკების ხმა გაისმა,ხეს ხატაი იყო.მე კი ტორტი მეჭირა და ირაკლის შევციცინებდი თვალებში.
მამაკაცმა ბავშვური სიხარულით შეუბერა ტორტს სული.
„რა ლამაზი დღეა“-არ წყდებოდა ჩვენი ხმა.ამ დროს ლუკაც შემოვიდა,გადაკოცნა შეყვარებული და გადამეხვია,რამდენი ხანია,რაც არ მინახავხარო.
სახლის მერე ბარში წავედით,მაგრამ ალხა ალკოჰოლს არავინმიკრძალავდა,ვსვამდი და ადრენალინით აკიაფებულ თვალებს ირაკლის ვანათებდი..ყველანი ვცეჯვავდით და ვტკბებოდით ირაკლის 24-ე დაბადების დღით.
24 სექტემბერს ხომ ირაკლი დაუბადა..დაიბადა და შეცვალა ჩემი ცხორვება...
^^
2 წლის შემდეგ.
-უკვე იმშობიარა?-ირაკლი აკანკალებული ხმით ეკითხებოდა გარეთ გამოსულ ქქთანს.
-დაიხ,თქვენ გოგონა შეგეძინათ.
მამაკაცს ისე გაუხარდა,ლამის იყო ბავშვივით ხტუნვა დაეწყო.
-გულოცავთ-ექიმიც გამოვიდა გარეთ და ანიშნა,შედითო.
-ჩემი ორი ულამაზესი ქალბატონი-ირაკლიმ თავზე მაკოცა და შენდეგ ბავშვის გაცხელებულ სახეს მიადო ბაგეები.
-დაიჭირე,ძვირფასო-ავხედე ირაკლის და მთლად დამავიწყდა ყველა კივილი.თვას ისე თავისფულად ვგრძნობდი,თითქოს ბავშვი რამდენიმე წუთის წინ არ გამეჩინა.
ხელში დაიჭრა შეშინებულმა და რიტმული მოძრაობა დაიწყო.
-ახლა არ სჭირდება,მერეც გეყოფა ღამეების თევა-თვალი ჩავუკარი მეუღლეს და ხელი ცავკიდე.ავშვი მკერდან მომიწვინა და თვითონაც ლოგინზე ნაზი მოძრაობით მომიწვა.
-ჩემი ორი ცხოვრება-ფეხზე გაიხადა და ხელები ჰარმონიურად შემომხვია.
-ბედნიერი ვარ,რომ გაგიცანი..ბედნეირეიავრ,რომ ჩემი მეუღლე ხარ და ბედნიერი ვარ,რომ გყვავს ასეთი ლამაზი გოგონა,როგორც ნინაა.
-შენ სახელი უკვე შეურჩიე?-არ მოგწონს?-გავუღიმე ირაკლის.
-როგორ არა,შესაშნინავაია-გაახარა,ჩემმა გადაწყვეტილებდმა და ბაგეებზე გახურებული ტუები ომოწყვეტით შემახო,
-დედაჩემს გაუხარდება ზეცაში-ცას გავხედე და დავინახემოლივლივე ვარკკვლავებუ ისე,როგორც იმ დღეს,როცა არ მეძინებოდა და მათ ვადევნებდი თვალს.
-მშვენიერია,არა?-ირკალიმ გამიღიმა და თავი მკერდზე მომადო.
-ძალიან...
-როგორ ცემს შენი გული და ნინას გულიც-ბავშვის გულის ძგერასაც დაუგდო ყური და გაღიმებული სახე თავზე მომაკრა.
-მიყვარხარ-აღტაცებულმა მითხრა,მაგრამ შემდგე შეასწორა-მიყვარხართ.
-ვენც გვიყვარხართ...მეც და პატარა ნანისაც-გავუღიმე და მივეკარი.
-შენი აზრით სიყვარული სულიერია?
-აბა,უსულო რომ იყოს როგორ იგრძნობდა ამ ყველაფერს?-ბავშვიუფრო მჭიდროდ მივიკარი და ირკალის თვალები ავუფახუნე.
-მეც ასე მგონია..ჩემს სიყვარულს ორი სახელი აქვს..
=ჩემსასაც..შენ,ირაკლი და თენგო...
-შენ,ანი და ნანი....-აილაპარაკა და თვალს ვერ გვაშორებდა ჩვენ ორს.ისევ უსმენდა პატარას გულის ცემას.
-გეყო,ამას მერეც მოასწრებ.ახლა კი შია..-ბავშვს რძე მივეცი და თვალები დავხუჭე...-ვგრძნობდი სიყვარულს,თანაც ორმაგად.ვიცოდი,რომ ჩემს გრძნობას ორი სახელი ერქვა,ირაკლი და ნანი და,მალე,ალბათ,მას სხვა სახელებიც შეემატებოდა...
ცა ვარსკვლავებით ივსებოდა,მე კი თავი კვლავ სიზმარში მეგონა..არ მჯეროდა,რომ ცაზე მოკიაფა ვარსკვლავისებურად იზრდებოდა ჩემს გულში სიყავრულ,სიხარული და ბედნიერება...ახლა ორივე გრძნობა გვერდით მყავდა,გულში ჩაკრული..მათ ეძინათ,მე კი მოღიმარი სახით ვაკვირდებოდით ჩემი ორი სიყვარულის თითოეულს მოძრაობას...
ბედნიერება უმისამართოდ დამთამაშებდა სახეზე...თვალებში მომავლის იმედი მიელავდა,რადგან ვიცოდი,რომ მყავდა ნინაჩემი სული და ხორცი,მყავდა ირაკლი,რომელიც,როგორც ჩემი სხეულის,ასევე სულის განუყოფელი ნაწილი იყო.
სახევარმთვარე ღრუბლებში იმალებოდა,თანდათან მოიწევდა წყვდიადი...ცა თითქმის აღარ ჩანდა,ის სიბნელეს მოეცვა,მაგრამ არ მეძიინებოდა და ვიცოდი,რომ ასე გაგრძელდებოდა მთელი ღამე..ვიცოდი,რომ ბედნიერი ვიყავი ისე,როგორცარასდროს ვყოფილვარ მთელი 20 წლის განმავლობაში.
„სხეულს თუ არ ექცევი წმინდად,ვერც შენს სულს ეღირსება სისპეტაე“-ირაკლის შევხედე და გულზე მივეყრდენი,ბავშვი მკერდთან მივიწვინე და თვალები დავხუჭე,დავხუჭე თამამად,რადგან ვიცოდი,რომ წარსულის წყვდიანი ვეღაფერს დამიშავებდა,ვერ დამიშავებდა,რადგან ორი საყვარელი ადამიანის გულს ვგრძნობდი.

დასასრული.


—————————
დიდი მადლობა თითოეული თბილი სიტყვისთვის..კვლავ არ დაიზაროთ აზრის გამოთქმა.მიყვარხართ ძალიან..