მთელი საბურთალო ჩემზე და დანელიაზე ლაპარაკობდა.ყველა მე მაკრიტიკებდა,რადგან სიმართლე არავინ იცოდა,ჩემს და მიშოს გარდა.სადაც არ უნდა წასულიყავი,ჩემს სახელს ყველგან გაიგონებდით,ზოგი რას ამბობდა,ზოგიც რას.ზოოგი იძახდა მიშო არ უყვარდაო,ზოგი იძახდა,მაგას გათხოვება თავიდანვე არ უნდოდაო,ზოგიც იძახდა შეეშინდაო,მაგრამ რომ სცოდნდათ სიმართლე,ის თუ როგორი ნაბი*ვარია მიშო,ხმას აღარ ამოიღებდნენ.მოკლედ თემას აღარ გადავუხვევ,თორემ მეც ვერ დავწერ იმას,რისი დაწერაც ჩავიფიქრე და თქვენც გაურკვევლობაში დაგტოვებთ.

მე თიკო ნიჟარაძე ვარ,ამჯამად 19 წლის.სიმართლე გითხრათ ჩემზე ითქმის რომ ლამაზი გოგო ვარ,აღნაგობაც ძალიან კარგი მაქვს.ცოტახნით სამოდელოზე დავდიოდი,იმასაც მეუბნებოდნენ თუ გაჰყვები წარმატებული მოდელი იქნებიო,მაგრამ არ მინდოდა მოდელობა,ბავშვობიდან ექიმობაზე ვოცნებობდი და ამ ოცნების დამსხვრევის უფლებას არავის მივცემდი,არც ჩემს თავს.მყავს არაჩვეულებრივი მშობლები რომლებიც თბილისში 1 კვირასაც ვერ ძლებენ და ახალ მოგზაურობაში მიდიან,ამიტომ მათი ნახვის შანსი დიდი-დიდი 4-5 დღე მქონდეს.ეს ახლა,დიდი გოგო რომ გავხდი,თორემ ბავშვობაში არცერთი არ მომცილებია გვერდიდან.მამაჩემი ბიზნესმენია,ფული ყეამდე კიარა ყელს იქითაც აქვს,მოკლედ მამაჩემზე იტყვის კაცი ფულებში ბანაობსო,ამ მდგომარეობიდან გამომდინარე,არაფერი მაკლდა და ყველაფერი მქონდა,რაც სხვა ბავშვებს არ ქონდათ.ასევე მყავს ძმა,ირაკლი 24 წლის.მე და ჩემი ძმა მარტო ვცხოვრობთ საბურთალოზე,ამიტომ მაქ იმის ბედნიერება რომ მისი საძმაკაცო დღე და ღამე ჩვენ სახლში ყრიან და სვავენ.მერე მე მიწევს ამათი მოვლა.როგორც ჩვეულებრივ დიდ ძმებს სჩვევიათ 15 წლის ასაკიდან დაიწყო ნუ აგვიანებ,8 საათს არ გადააცილო,ეს კაბა მოკლეა,ეს მაიკა ამოღებულია,გამომწვევი ფერია,თვალთვალი მორიგეობით,და აშ.
არადა ამის მიზეზს არასდროს ვაძლევდი,პირიქით მგნი ყველაზე წესიერი გოგო მე ვიყავი მელს საბურთალოზე.მისი ძმაკაცები კი ისე მყავდნენ,როგორც იკა.ბავშვობიდან სულ ბიჭების გარემოცვაში ვიყავი,რო წამოვიზარდე უკვე დაიწყო შურის თვალით ყურება,გოგოების ტენვა რომ ჩემ ძმასთან და მის ძმაკაცებს დაახლოებოდნენ.არადა იკა განსხვავებული ბიჭია,ვერ იტანს ამ ძალით გოგოებს,ირქით სხვანაირი გოგოები მოწონს,უფრო წესიერი,აი ჩემნაირი (იცინის) მისი ძმაკაცები კი არარიან ეგეთები,პირიქით ბოლოდე იყენებენ თავიანთ გარეგნობას და აღნაგობას.
მგონი ამ ვირებზე ბევრი ვილაპარაკე,სოფოზე გადავიდეთ.სოფო ჩემი კარის მეზობელია,უცნაურ ვითარებში გავიცანი,რამდნეიმე წლის წინ.16ის ვიყავი,როცა აქ გადმოვედით,მაშინ წვეულება გამართა ირაკლიმ აღსანიშნავად,მთელი მაგის საძმაკაცო და მთელი ჩემი სამეგობრო აქ იყო.კარებზე იმხელა ბრახუნი იყო რამის ჩამოიღო,არეთ გავედი და სოფო შემრჩა
-უკაცრავად მაგრამ მუსიკას ცოტა ცაუწიეთ რა,ვერ ვიძინებ
-ვაიმე,ბოდიშით,ესენი ისეთი იდიოტები არიან ვერ ჩავაწევინე
-მადლობთ
-ხომ არ შემოხვალ?
-არა,უხერხულია
-კაირა!შემო
სოფო სახლში რასაც ქვია შემოვაგდე და დავახლოვდით.მერე აღმოვაჩინე რომ ჩემს ახალ სკოლაში ჩემი ახალი კლასელი იქნებოდა და რადგან მას ვიცნობდი,უფრო მეტად დავახლოვდით,მას შემდგეგ ვმეგობრობთ თანაც როგორ.სხვა დაქალებიც გვყვავს,მაგრამ ისეთები როგორებიც ერთმენეთისთვის ვართ არა.


მიშო ზღვაზე გავიცანი,მაშინ 17 წლის ვიყავი.არ ვიცი რა დამემართა,შორს შევცურე და ალბათ დავიღალე,უკან ვეღარ ვბრუნდებოდი,პანიკამ ამიტანა და ნელნელა ჩაძირვა დავიწყე,გამიმართლა,რომ მიშო იქ იყო და გადამარჩინა.აზრზე რომ მოვედი ისე გავინაზე,ასეთი სიმპატიური ბიჭი რომ დავინახე,რომ მეორედ დახრჩობა მომინდა.
მიშო დანელია,22 წლის,მაღალი,შავთმიანი,მწვანე თვალებით,ანიერი მხრებით და არაამქვეყნიური აღნაგობით.
ეს არაჩვეულებრივი კომბინაცია გულში ჩამრჩა.რამენიმე დღის შემდეგ მიშო ბულვარში შემხვდა,და იქიდან მოყოლებული ვმეგობრობდით,მერე ერთ დღეს სიყვარულიც ამიხსნა და ასე.არ ვაპირებ მასთან გატარებული ყველა დღის მოყოლას,იმიტომ რომ ყველა განსხვავებული იყო.მიშო ძალიან საყვარელი ბიჭი იყო,მასთან ვერასდროს მოიწყენდით,მაგრამ კიდევ კარგი სიმართლე გავიგე და ცოლად არ გავყევი.თავისმოკლვა მინდება რომ ვიხსენებ 3 წელს,რომელიც მასთან ერთად გავატარე.
ცოლობა ჩემს დაბადებისდღეზე მთხოვა,სრულიად მოულოდნელად,როცა 21ის გავხდი.ხალხმა დაიწყო ტაშის დაკვრა,შეძახილები,ოვაციები,რამაც დამაფიქრა,მაგრამ გათხოვება ჯერ არ მინდოდა,ჯერ კარიერაზე ვფიქრობდი,მე და ოჯახი ერთმანეთისგან შორს ვიყავით.ის-ის იყო მიშოსთვის უარი უნდა მეთქვა,რომ კბილებში გამოცრა იცოდე უარი არ მითხრა,ამდენ ხალხში ნუ შემარცხვენ თორემ განანებო.თავიდან მეგონა ხუმრობდა და სიცილი ამიტყდა,მაგრამ რომ დავინახე მისი უფრო მეტად სერიოზული სახე,ცოტა არ იყოს და შემეშინდა.სხვა გზა არ მქონდა დავთანხმდი.

-ეს კაბა მასუქებს სოფ?
-არა პირიქით,რაც მოისინჯე ყველაზე მეტად გიხდება
-მართლა?
-კი.რაღაც ვერ ხარ ხასიათზე.ვალდებული არ ხარ თიკ ეს გააკეთო
-უკვე თანხმობა ნათქვამი მაქვს,ამიტომ ვარ.სოფ ხომ იქნები ჩემი მეჯვარე
-რომ არ გეთქვა არ ვიქნებოდი რა (იცინიან)


-გაიხადე არ გიხდება (გიორგი)
-ბიჭო რას გამომა**ევე.ერამდენეს მასინჯინებ უკვე,ვიყიდოთ რომელიმე და გავიდეთ რა
-ეს არის შენი ქორწილი და უნდა გამოიყურებოდი
-როგორც სი*ი?
-ნუ გაქ ბო**რი იუმორი
-მოკლედ აი ამას ვყიდულობ რა
-ისე თიკას ძაან ცუდად ექცევი
-სხვა გზა არ მაქ
-ძაან სი*ი გამოდიხარ,ბო*იშვილი ვიყო
-ნუ გაა*რაკე ბიჭო რა გინდა
-რა მინდა და ცუდად ექცევითქო
-გადაიტანს
-მეჯვარედ მე არ გამჩითო
-რატო ვითომ
-ხოიცი სოფო მიყვარს წლებია უკვე
-აუ რა სი*ი ხარ
-დაგამტვრევ ძვლებში წესიერად ილაპარაკე


ცერემონიამდე 10 წუთი იყო დარჩენილი,მე კიდე საპირფარეშო რომ არ მომეთავებინა ალბათ მოვკვდებოდი.ნერვიულობისგან იმდენი წყალი ავლიე გასაკვირი არც იყო.ბიჭების საპირფარეშოს ჩავუარე,იქიდან კი გიორგის და ირაკლის ხმა გავიგე
-იქნებ დაფიქრე?აუხსენი და გაგიგებს
-თიკო რომ ცოლად ამომყვეს მჭირდება,მერე მისი ქონების ნახევარი ჩემი იქნება და ამოვძვრები აქედან,სხვანაირად არაფერი მეშველება,თიკო ცემი ბოლო შანსია.მამამისი როარა მის გვერდითაც არ გავივლიდი
-რას ერჩი ბიჭო აამ გოგოს რამე დაგიშავა?
-თიკოს არაფერს,მევარ ყ*ე.თიკო ძაან კაი გოგოა მის გვერდით იმიტო არ გავივლიდი რო არ ვიმსახურებ მაგ გოგოს
-ისე რა ს**ი ხარ 3 წლის მანძილზე როგორ ვერ შეიყვარე
-თავს არ მივეცი უფლება,თორე მერე გამიჭირდებოდა იმის გაკეთება რაც ჩაფიქრებული მაქვს
-იქნებ მაინც
-მორჩა რა!

გავქვავდი,სხეულის ვერცერთ ნაწილს ვგრძნობდი.მინდოდა მიშოსთან შევვარდნილიყავი და დამეხრჩო.ძალა მოვიკრიბე,ცრემლები შევიმშრალე და შევედი.

-ვშიშობ გეგმები ჩაგიშალე მიშო
-თიკო ვრადაობდით შენ თავს ვფიცავარ,ვიცოდი რო კრის უკან იყავი
-დააბოლე შენნაირები შე ნაბი*ვარო.ეს როგორ გააკეთე!ყველა დრეს ვნანობ რაც შენთან დავკარგე,არ გაბედო ჩემთან მოახლოება!ჩათვალე არც ვყოფილვარ!ღორო!
ბოლო ხმაზე ვღრიალებდი და მუშტებს ვურტყავდი მიშოს.უცბად ლოყაზე წვა ვიგრძენი და ზედ ხელი მიმეყინა.ვერ ვიგრძენი რა მოხდა,მხოლოდ ის დავინახე რომ გორგიმ მიშოს გაარტყა და ჩემკენ წამოვიდა
-თიკ კარგად ხარ?
-ხელები გაწიე!
-მე რა შუაში ვარ
-ვინც ეს ამბავი იცოდა შუაში კი არა თავშია!ხელები მომაშორე!

-ეს რატო გააკეთე შე ს**ო!
-ახლა კიარა მანადეც უდნა გამეკეთებინა მიშო!

მათი ჩხუბით დრო ვიხელტე და საპირფარეშოდან გიჟივით გამოვვარდი.გვერდით სოფოს ჩავურბინე,ჩემი შეჩერება სცადა,მაგრამ ვერ გამაჩერა.ცერემონიის ოთახში შევედი და მათი გაურკვეველ სახეებს შევეჩეხე როცა ნამტირალევი და განადგურებული დამინახეს
-ყველას დიდ მადლობას გიხდით ვინც მობრძანდით,მაგრამ ახლა გთხოვთ დაიშალოთ,ქორწილი აღარ იქნება
-რა მოხდა თიკა რა გჭის (ირაკლი)
-ქორწილი აღარ იქნება იკა
-ალბათ ხუმრობ
-არანაირად!შეგიძლიათ ჩემს მაგივრად აღნიშნოთ,მიშოს არც ეგ გაუჭირდება,მაგრამ მეეჭვება ეხლა მაგის ხასიათზე იყოს

ოტახი ისევ გიჟივით დავტოვე და მცხეთიდან ფეხით წამოვედი.ტაქსი არსად ჩანდა,მანქანას არავინ მიჩერებდა,უკან კი მთელი ამალა მომსდევდა,რომ უკან დავერუნებინე.მცხეთას სასწრაფოდ უნდა მოვცილებოდი,სირბილიც არარ შემეძლო.გზაზე ვირაც ბიჭი დავინახე,შავი აუდის ჯიპში ჯდებოდა,ის ჩემი ბოლო შანსი იყო,დახმარება მისთვის უდნა მეთხოვა.
-უკაცრავად!ძალიან გთხოვთ თბილისში გამიყვანეთ
-რა ხდება გოგონა?კარგად ხართ?
-დიახ უბრალოდ თბილისში უნდა წავიდე
ბიჭმა დაინახა ჩემს უკან ბრბო,რომელიც უკვე გვიახლოვდება
-ჩაჯექი
მეც აღარ დავაყოვნე და მანქანაში მოვთავსდი

-დახმარება გჭირდება?
-არა უკვე ძალიან დამეხმარეთ არც კი ვიცი მადლობა როგორ გადაგიხადოთ
-არაფერია,სად ცხოვრობ,ან სად მიგიყვანო
-საბურთალოზე,მაგრამ ეხლა იქ ვერ მივალ,სადმე აქ ჩამომსვით და მე თვითონ მოვიფიქრებ რამეს
-მისმინე,სახლში მიგიყვან,ბარგი ჩაალაგე და ჩემთან წამოდი,ვერავინ გიპოვის,თან მარტო ვცხოვრობ და დამლაპარაკებელი მეყოლება ცოახნით სანამ რამეს მოიფიქრებ.
-ძალიან დიდი მადლობა,მაგრამ არც კი გიცნობ
-შენი სახელი?
-თიკა
-თიკა ვგავარ ცუდ ბიჭს რომელსაც ცუდი განზრახვა აქვს ქორწილიდან გაქცეული პატარძლისთვის? (იცინიან)
-არა
-ხოდა უბრალოდ გეხმარები,საბურთალოზე ესიგი
-დიახ


სახლში კისრისტეხვით ავედი,ეს საშინლად მოუხერხებელი კაბა გავიხადე,ჯინსი,შავი ბრეტელიანი მაიკა და კონვერსის კეთები ჩავიცვი.თაფლობის თვისთვის გამზადებულ ჩემოდანში თანსაცმელები ჩავამატე და მანქანაშ დავრუნდი.

-როგორც ჩანს დიდი ხნით წამოხვედი
-ნუ გეშინია შენს სახლში ჩასახლებას არ ვაპირებ,მამაჩემთან და დედაჩემთან წავალ ვენეციაში.
-რამდენი ხანიც გინდა დარჩი
-ასე დამეხმარე და შენი სახელიც არ გითქვამს
-ლევანი
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც


თავიდან მეგონა გარეუბანში ცხოვრობდა,მაგრამ მერე თბილისსაც გავცდით.ცოტა ნერვიულობამ ამიტანა,უცხო იყო მაინც
-სად მივდივართ?
-კოჯორში ვცხოვრობ მე
-ააა
თავიდან არ დავუჯერე,მაგრამ მერე მართლა კოჯრის გზაზე აღმოვჩნდით და ამოვისუნთქე.

ლევანმა სააბაზანო და ჩემი ოთახი მანახა თვითონ კი დასაძინებლად წავიდა.