გათოშილი მივდიოდი უნისკენ და გულში კიდევ ვლანძღავდი ჩემს ძმას იმის გამო რომ დილით ჩემი წამოყვანა დაეზარა მეკი გავიყინე ტაქსის ლოდინში და ფეხით მომიწია წამოსვლა..
-არაა რაა ლილე ახვლედიანო სულელიხარ.. უტვინო.. დებილი.. არ დაგემტვრია მანქანა და აღარ დაგჭირდებოდა სანდროსთვის ხვეწნა.. ოო რაა სულელი ვარ.. თვალებში ვერ ვიყურებოდი ხეს რო ვეჯახებოდი? ღმერთო ჩემო..--გულში ვიხსენებდი ორი თვის წინ ჩადენილ ჩემს სისულელეს და თავს ვილანძღავდი.. როგორც იქნა მივაღწიე დანიშნულების ადგილამდე და არანაკლებ გათოშილ დაქალს ჩავეხუტე გასათბობად მაგრამ რათგინდა მაინც მციოდა.. აბა სხვანაირად როგორ შეიძლებოდა შუა ზამთარში..
-სადხარ გოგო ამდენი ხანი?--მკითხა სიცილით სოფიმ..
-სადდა სანდროს მოკვლის გეგმას ვსახავდი გონებაში..--ვუთხარი კბილების ღრჭიალით..
-აჰა მივხვდი.. დაეზარა შენი წამოყვანაა იმიტომრომ გუშინ მაგრად გაერთო სასტავი--გაიცინა სოფიმ..
-რაიყო შე ინდაურო,ვითომ შენ არ სვამდი რაა--ვუთხარი და მხარზე ხელი გავკარი--ეე ქალო ეს ვინაა?--ვკითხე და მზერა აიი ძააააანნ შოკ ბიჭზე გადავიტანე..
-აეე ყანაა.. ეს არიცი ვინაა??? ლევანი..
ლევან ბარბაქაძე.. მთელი უნი იცნობს.. ძაან გაქაჩული ტიპია.. გოგო დაჭრილი იყო და არ დადიოდა.. ნუ ისეც არ დადის ხოლმე თვეში მაქსიმუმ 5ჯერ მოვიდეს უნიში.. თან არავინ არაფერს ეუბნება.. თავისი "გავლენა" აქვს ტიპს აზრზე ხარრ???--უცბათ ჩამოარაკრაკა სოფიმ და თვალებთან ხელი ამიფრიალა..
-რა ჯანდაბამ გაგაშტერა გოგო?--მიყვირა ცოტა ნაწყენმა..
-არაა რაა უკვე მესამე კურსზე ვარ და რატო არვიცოდი ამდენიხანი ამბიჭზე რაიმე.. ჭურში მეძინა? O.o..--თვალები მოვჭუტე და სოფის გავხედე..
-ჰო ალბათ--მითხრა სიცილით..--რაიყო ხოარ მოგეწონაა?--მკითხა გამომცდელად..
-ნწუუ არაა.. ერთი ჩვეულებრივი მაგარი ტიპია რაა გატუტუცებული..--ვუთხარი სა ხელოთ ვუბიძგე აუდიტორიისკენ..
ლექციები ისე გაიწელა მეგონა აღარ დამთავრდებოდა,მაგრამ ჩემდა საბედნიეროდ დამთავრდა და ძლივს გავაღწიე უნიდან..
-გოგო წამო კაფეში შევიდეთ რა..--მითხრა სოფიმ და კატის თვალებით შემომხედა,მეც რაუნდა მექნა თანხმობის ნიშნათ კაითქო ვუთხარი და შევედით ჩვენს საყვარელ კაფეში.
-ორი ყავა და ალუბლის ნამცხვარი რა.-უთხრა სოფიმ მიმტანს,მანაც ჩაიწერა და მალევე მოიტანა შეკვეთა..
-გოგო ეგ შენი ლევანი რომელ კურსზეა?--ვკითხე სოფის და ინტერესიანი თვალები შევანათე..
-მეოთხე.. შენ ისაა რაიყო ქალბატონოო? ხოარ დაგევასაა??
-აუუფფ არაა არაა.. პროსტა დავინტერესდი..
-კაი..
-შენ ქალბატონო რაღაც ძაან ეშმაკურად გიყურებს სანდრო(ჩემიძმა) და აჰააა--თემა შევცვალე და სოფის აწითლებული ლოყების დანახვისას ჩუმად ჩავიხითხითე..
-რა??..არაა.. ისაა... რაქვია.. საიდან მოიტანე გოგო,რა ეშმაკურად გიჟი ხოარხარ შენ..--დაბნეული სიტყვებს ვერ პოულობდა..
-კაიკაი ჰოო.. იცოდეე ჩვენროვიცით--თვალი თვალში გავუყარე საჩვენებელი და შუა თითი ჯერ ჩემს თვალებთან მივიტანე მერე სოფის თვალებთან მოვუტანე და მერე ყელთან გავასრიალე
-ვაიმეე რა მასხარა ხარ ადამიანოო--სიცილით სულს ითქვამდა სოფი..
-მასხარა მეძახე დაა.. კი მყავს მშვენიერი 'კუკLასავით' ძამიკო-- ლ განსაკითრებულად დავარბილე და ისე გავიკრიჭე მთელი 32 კბილით ვუმზერდი სოფის..:დ
-აუუ მოკვდი რაა--ხელი აიქნია ჰაერში ქალბატონმა და ვითომ არასასურველი საუბრის გაგრძელების საშუალება არ მომცა. მაგრამმ მე რისს ლილე ახვლედიანი ვარრ ეს საქმე თუ ასე დავამთავროო.. უნდა ჩემ ბედოვლათ ძმას ერთი კაი გოგო..ნუუ კერძოდ კი სოფი.. ვიცი ბავშვობიდან აფანატებს სოფიზე.. ესაც აფანატებს სანდროზე მაგრამმ ფუიი ამათ სიამაყეს რავუთხარი მეე.. უჯიშოები.. გულში ვფიქრობდი და თვალი ერთ წერტილზე გამიშტერდა..
-აეაეე ქალბატონო,ჩვენი წასვლი დროა..--შემახსენა სოფიმ.
შეკვეთის ფული გადავიხადეთ და წამოვედით.. სანდროს დავურეკე და მოგვაკითხა.. შენიჭირიმე ფეხით არ მატარო ამსიცივეში,თან სოფიც ჩვენთან მოდისთქო ვუთხარი და ზუსტად 5 წუთში ფეხებთან გაგვიჩერა მანქანა.. გიჟია ესბიჭი როვამბობ არავინ მიჯერებს და აჰა.. დაიჯერეთ რა ხალხოო..
მანქანაში წინ ჩასკუპებას ვაპირებდი მაგრამ ჩემმა ძალიან ჭკვიანმა ტვინმა უგენიალურესი აზრი მომაწოდა.
-აუუ მე არმინდა წინ რაა,უკან დავჯდები,მეძინება და უფრო კომფორტულად დავიძინებ..
-ოუქეიიი დაიკ--თვალი ჩამიკრა სანდრომ და თვალებით მანიშნა ჯიგარიხარო.. აიი სოფი კიი.. ვაიი თვალებით მეუბნებოდა დაგერხაო..
მოკლედ მანქანაში კარგად მოვკალათდი დავწექი და თავი მოვიმძინარე.. ამათ ეგონათ ძინავსო და მიდიი დაიწყეს ლაქლაქი..
-აუსანნ..
-ჰო ჩემოლამაზო..-- ეს გავიგე დაა ლამის წამოვხტი,რაგამოდის ესენი ერთად? თუ რააა?? მოიცა მოიცა მოვისმენნ და ყველაფერი გაირკვევა..
-როდისუნდა ვუთხრათ სასტავს რაა..შენი და უკვე გიჟს გავს თავისი ჭკუით 'გვირიგებს' ერთმანეთს..--გაიცინა სოფიმ და მე გამომხედა..
-ჩემი ცანცარა დაიკო.. ვუთხრათ რაგვიშლის ხელს დღესვე დავურეკავს ბიჭებს ამოვიდნენ და ყველას ერთად ვუთხრათ..ჩემოლამაზო..--გაიცინა სანდრომ და სოფის ხელს ნაზად აკოცა..
მე ვეღარ მოვითმინე და წამოვვარდი ყვირილით...
-იეეესსს.... ვუჰუუუუუ.. რძალოოოოო იეესს.. ჩემი გვრიტებიიი...იეესს ვიცოდი ვიცოდიიიიი --ვყვიროდი ბოლოხმაზე და მათ გაოგნებულ მზერას ვაიგნორებდი..
-აუუუ გაიგო ყველაფერი.. რა აფერისტი ხარ 'დაოო' რაა--მითხრა სოფიმმ..
-აჰაჰაჰაჰ სოფიკოო ჩემი სარძლოხარ ხოარ დაგავიწყდა ჩემო კუსკუსაა..ვსოო ეს უნდა ავღნიშნოთ.. ალექსანდრე ახვლედიანო შეკრიბე სასტავი..შენკიდე სოფია დოლიძე კარგი დღე არ გელის ეს რო დამიმალე..--ვთქვი და ბოლომდე გავიკრიჭე..
საღამოს უკვე სასტავი სრული შემადგენლობით ვიჯექით და ამათ 'შეყვარებულობას' ავღნიშნავდით..
გაინტერესებთ ალბათ ჩვენისასტავი.. მოკლედ გაგაცნობთ..
ალექსანდრე ახვლედიანი-ჩემი ძამიკო,ნუ ასეთუისე გაიცანით უკვე.. მაღალი წაბლისფერთმიანი,შავთვალება მომხიბლავი კიარა შოკი ყმაწვილი(ვიცინი)მოკლედ ძაან სიმპატიურია..24 წლის..
სოფია დოლიძე მაღალი სუსტი,ძალიან ლამაზი გოგო,აიაიიი რავირააა მაგრა გაუმართლა ჩემ ძამიკოს.. მწვანე თვალები და შავი ძალიანნნ შავი თმა აქვს.. აი ისეალური ტანი.. ესაც შოკი გოგოა რა..
ბექა ბრეგვაძე ძააანნნნ ბიჭი!! 23 წლის სპორტული აღნაგობის,ფეხბურთელია,სხვათაშორის ჩვენთან სასტავში სამივე ბიჭი ფეხბურთელია.. ერთ გუნდში არიან და ბავშვობიდან ერთად არიან.. არიან რა ყველა ერთად ვართ ბავშვობიდან..
გუგა სიჭინავა,24 წლის.. აი ესაა ჩემი ზე ბიჭი.. ისეე მიყვარს.. სასტავში მარტო მედა გუგა ვართ ერთნაირი ჭკუისები.. ორივე ჭკუამხიარულები ვართ(ვიცინი) ალბათ ამიტომ მიყვარს ასე ძალიან..
მე? მე უბრალო გოგოვარ რა.. ნუ მე ასე ვეძახი ჩემს თავს სხვები კი "არაჩვეულებრივს" მიწოდებენ.. არადა არაფერი არმაქვს აეაჩვეულებრივი,უბრალოდ მაღალი,ნუ ჩვეულებრივი ტანი მაქვს არც ძაან სუსტივარ და არც ფუმფულა.. რაღაც შუაში.. ნუ ყველა მეუბნება რომ იდეალური აღნაგობა მაქვს მაგრამმ.. მოგცლიათ რაა.. პატარა კურნოსა ცხვირი მაქვს.. ყავისფერი გრძელი კულულები წელამდე მაქვს ჩამოყრილი,ჩვეულებრივი თაფლისფერი თვალები.. დიდი ვარდისფერი ტუჩები..
მოკლედ ვაგრძელებ.
მთელი ღამე ვიმხიარულეთ თენდებოდა რომ დავიშალეთ.. მაგრამ რომ გამახსენდა დილით უნიში უნდა წავსულიყავიი ვკვდებოდი ისე მეზარებოდა,მაგრამ მახსენდებოდა ლევანი დარაღაც ძალა მიბიძგებდა და ჩემი შინაგანი მე მეუბნებოდა-"აბა ეხლა აეგდე,და გაეტიე სახლის კარიდან,წადი უნივერსიტეტშიო" მეც მას დავუჯერე და ჩვეულებისამებრ, დილით ისევ სანდრ გაგვიყვანა მე და სოფი უნიში..
და აი მეორე შეხვედრა.. ოჰოოჰოო რაბიჭია ჩვენი ლევანიკოო.. მმმ კაი ტიპიაა.. მაგრამ გაბლატავებულია.. შესასვლელში იდგა ლევანი თავის სასტავლს ელაპარაკებოდა გვერდით უნდა ჩაგვევლო მე და სოფის და უფრო კარგად დავაკვორდებოდი.. მანქანიდან გადმოვხტი,გვრიტები ერთმანეთს დაემშვიდობნენ და მე და სოფიც უნიში შევედით.. აიაიაიაიიი მივუახლოვდით ლევანს დაა... დადამმმ შემთხვევით შემეხედა და სასწაული გინდათ?? თვითონაც შემომხედა.. თვალებში მიყურებდა.. გამიღიმა და თავის დაკვრით მომესალმა.. მაგრამ მე ხომ მას არც კი ვიცნობდი.. მაგრამ მაინც,მომესალმა!
გეფიცებით ეს არ იყო რამე უბრალოდ თვალებში ყურება.. ვაიმე ვერ მივხვდი მაშინ რა დამემართა ახლა კი ყველაფერს ვხვდები მაშინ რაც იყო.. მუცელში პეპლებმა დაიწყეს ფარფატი,გონებაში კი მხოლოდ ლევან ბარბაქაძე მიტრიალებდა.. საკმაო დაცილება იყო უკვე ჩვენს შორის მაგრამ მაიმც ვგრძნობდი ლევანის მზერა როგორ მიწვავდა ზურგს.. მალევე შევედით მე და სოფი აუდიტორიაში და დაიწყო ლექციები.. დღეს რაღაც მალე დამთავრდა.. პრინციპში ერთი სიტყვაც ვერ გავიგე,გართული ვიყაბი ფიქრში.
ლექციებიდან გამოსულს ისევ შემეჩეხა ბარბაქაძე.. ღმერთო აქამდე ვერ ვამჩნევდი და რაღა ეხლა დაიწყო ეს 'დამთხვევები' რაა..
ამჯერადაც სასტავთან ერთად იყო.. მაგრამ ერთი განსხვავებით.. მის გვერდით ისეთი ლამაზი გოგო იდგა.. მეც კი შემშურდა მისი.. რათქმაუნდა გარეგნობით არც მე ჩამოვუვარდებოდი მაგრამ უფრო იმიტომ რომ ლევანის შეყვარებულია(ეს სოფისგან გავიგე). ისევ შეეჩეხა ჩვენი თვალები.. და ვიგრძენი რომ ღიმილიანი სახე რაღაცნაირმა სახემ შეცვალა.. რაღაცნაირად მიყურებდა ლევანი,დაბნეული,თითქოს დამნაშავეს თვალებით.. ამჯერად მე გავუღიმე.. გავუღიმე და ცრემლმორეული თვალებით გამოვეცალე იქაურობას.. რა მატირებდა?? არვიცი.. ახლაც ვერ ვხვდები.. მე ხომ ის ორი დღეა შევამჩნია.. თან არც კივიცნობ.. არც მომწონს,არც მიყვარს. მაგრამ მის გვერდით სხვა გოგოს დანახვამ ისე დამაბნია,ისეთი იმედგაცრუება მაგემა.. არვიცი არვიცი,რისი იმედი მქონდა.. რა მეგონა, ლევანი ჩემით დაინტერესდებოდა? ეჰჰ რა გულუბრყვილო ვაარ..
სახლში მივედი,ეგრევე ლოგინზე დავემხე და ჩამეძინა..
**ლევანის ნაამბობი**
პირველად ლილე რომ დავინახე.. ვფიქრობდი ამდენი ხანია აქ ვსწავლობ და როგორ გამომრჩა ესეთი ლამაზი გოგომეთქი.. მეორედ რომ ვნახე.. მეორე დღეს.. გავუღიმე და თავის დაკვრით მივესალმე.. როგორ დაიბნა შევატყვე.. არ ელოდა.. რაღაც ძალიან ბავშვური და ლაღი გოგო ჩანს.. ვაკვირდებოდი მთელი დღე და არ დავმალავ,ძალიან მომხიბლა.. იგივე დღე იყო,ლექციები დამთავრდა.. ისევ დავინახე მისი თაფლისფერი თვალები.. მაგრამ ახლა იმედგაცრუებით იყო სავსე.. მივხვდი რატომაც.. გვერდით ჩემი შეყვარებული, ნინიკო მედგა.. მივხვდი რა იდიოტი გამოვდიოდი იმ დროს.. გოგოს ვეფლირტავებოდი და მერე გაიგო რომ შეყვარებული მყავს.. გეფიცებით.. ყველაფერს გეფიცებით რომ თვალები ცრემლებით აევსო.. ალბათ არ იცის ნინო რომ არ მიყვარს.. უბრალოდ მორიგი გასართობია.. ალბათ მან აქამდე ჩემზე არაფერი იცოდა.. ის ისეთი ბავშვურია.. ისეთი მეამიტიი ღმერთო.. ახლა მან გამიღიმა.. გამიღიმა იცით? სევდიანად გამიღიმა.. თითქოს თვალებით მეუბნებოდა-არაუშავსო.. და წავიდა..
რათქმაუნდა დავშორდი ნინიკოს.. ახლა მივხვდი რომ ლილესთვის უნდა მებრძოლა..!! რადაც არ უნდა დამიჯდეს.. ლილე ახვლედიანი ჩემი გოგო გახდება..
**ლილეს ნაამბობი**
დილით ისევ იგივე გამეორდა ოღონდ ერთის გამოკლებით.. ლევანმა გამიღიმა და ჩემსკენ დაიძრა..
-ლევან ბარბაქაძე..--ხელი გამომიწოდა.. სოფის კი შევატყვე სიხარულისგან როგორ ცქმუტავდა და შეუმჩნევლად გავარტყი ფეხი ფეხზე..
-ლილე ახვლედიანი--ვუთხარი ჩუმად და მის ხელს ჩემი შევაგებე..
-სასიამოვნოა--მითხრა თბილად და ტუჩის კუთხხეში ჩატეხა..
-ამმ.. ჩემთვისაც..
ვუთხარი და ასე უბრალოდ წამოვედი.. მე და სოფი აუდიტორიისკენ წავედით..
მთელი დღე ისევ ლევანზე ვფიქრობდი..
გინდათ სასწაული? აი ეხლა გეტყვით
მოკლედდ გამოვდივარ აუდიტორიიდან ,სოფიმ მაშინვე მოიმიზეზა სანდრო უნდა ვნახო და შენ შენით წამოდიო და გაიქცა.. მოკლედ ამ ჩემს ძმას და 'სარძლოს' ჭკუა უნდა ვასწავლო რა.. ნუ გამოვედი მარტო აუდიტორიიდან და მაშინვე ამეკიდა ჩემი მორიგი თაყვანისმცემელი,ამ ბიჭს უკვე 3 წელია ვუყვარვარ.. მოკლედ არვიცი რავქნა რა.. რამდენი გიჟი დადია ქვეყნად..
შევამჩნიე ლევანის დაძაბული სახე და თვალებში ჭინკები ამითამაშდნენ,მოომინდა ლევანი გამემწარებინა და ჩემს გვერდით მდგარ ნიკუშას ლაპარაკი გავუბი..
-საღამოს შეგვიძლია სადმე წავიდეთ?--მკითხა მან ცოტახნის შემდეგ..
-რავიცი, კარგი..--ვუპასუხე მე და ჩემს ტელეფონს დავხედე.. უცხო ნომერი იყო..
-ორი წუთი.. ვუპასუხებ.. -ვუთხარი ნიკუშას და ადგილს მოვცილდი.. დავინახე ლევანი სადღაც წასულიყო..
-გისმენთ..
-არსად წახვალ!!--გავიგე ლევანის გაბრაზებული ხმა..--და მეტიც.. დროზე გამოეცლები მაგ ს***,თუარგინდა რომ ვინმე დაზარალდეს..
-ბატონო?? თქვენ ვინ გეკითხებათ?--ვკითხე გაბრაზებულმა
-ზუსტადაც რომ მე მეკითხება.. ასერომ ახლავე ეტყვი მას რომ საღამოს ვეღარ ნახავ..
-დამანებე თავი რა..--ვუთხარი და გავუთიშე..
ისევ ნიკუშას დავუბრუნდი და გააზრება ვერ მოვასწარი ისე აღმოჩნდა ჩემს გვერდით ვიღაც,ვიღაცაში კი ლევანი ამოვიცანი..
-ჩემო ლამაზო წასვლის დროა--მითხრა,ხელი გადამხვია და ნიკუშას ირონიულად გახედა..
-უკაცრავად??--თქვა ნიკამ..
-რა ვერ გაიგე პატარა ბიჭო??--ირონიულ ტონს ინარჩუნებდა ბარბაქაძე
-ვერხედავ რომ ლილეს მე ვესაუბრები? და შენ მოდიხარ და მიგყავს,რაუფლებით?
-აუჩემიიძმაა უფლებებზე ნუ მესაუბრები რაა.. სხვისი შეყვარებულის კერვის უფლება გაქვს შე ნაბი*****??--შეყვარებულიოო?? სულ გაუბერა ამ ბიჭმაა..
გააზრება ვერ მოვასწარი ისე დაარტყა მუშტი ბარბაქაძემ კილაძეს და ნიკა ძირს აღმოჩნდა..ყველა ჩვენ გვიყურებდა.. ნერვები მომეშალა ლევანს ვსტაცე ხელი და სულ ძალით გავათრიე საპირფარეშოში..
-ასე არ დამთავრდება ბარბაქაძე! შურს ვიძიებ..--უთხრა ნიკამ..
-აჰაჰაჰაჰაჰ..ეგრე ქენი ს**ო,მთაწმინდაზე გელოდები..--თვალი ჩაუკრა ლევანმა და კიდევ ერთხელ მოასწრო მუშტის დარტყმა..
საპირფარეშოში შესულმა.. გადავამოწმე ყველა კაბინა თავისუფალი თუ იყო და კარი ჩავკეტე..
-ჩემიძმა სულ გაუბერე?--ვკითხე ლევანს და ხელები გადავაჯვარედინე..
-წესივრად გოგო..--გამოსცრა მან..
-რასნიშნავს წესივრად ლევან?? შენ გგონია მორიგი სათამაშოსავით ჩამიგდებ ხელში ასე სხვა ბიჭების შეშინებით?? გგონია ერთი გაღიმება და შენი გავხდები?? ძალიან ცდები გესმის?? ძალიან.. საერთოდ ეს რა თამაშია?? მეშენ არც კი გიცნობ..
-გამიცნობ ლამაზო გამიცნობ..--მოვიდა და თმა გადამიწია..--ეე რაკატგი ტუჩები გაქვს.. გემრიელიც იქნება ალბათ..
-არც გაბედო..--სწრაფად მოვიშორე ბარბაქაძე და საპირისპირო მხარეს გავიხედე..--და საერთოდ..წადირა.. რატო გამოჩნდი ჩემს ცხოვრებაში.. წადირა შენ შეყვარებულთან--ვუთხარი ირონიულად..
-აჰაჰაჰ გინდა წავიდე?? ოცნება უფასოა ლამაზო ეჭვიანო--მითხრა საფეთქელთან მაკოცა და საპირფარეშო დატოვა..
ელექტრონების მოზღვავება ვიგრძენი.. დენდარტყმული დარეტიანებულივით დავდიოდი.. მეწვოდა ის ადგილი სადაც მისი გავარვარებული ტუჩები შემეხო..
სახლში მისული ყველაფრის გააზრებას ვცდილობდი..
სოფის ყველაფერი მოვუყევი ისკი გახარებული ცეკვავდა და ყვიროდა ბარბაქაძეს ახვლედიანი შეუყვარდაო.. მოკლედ რაა ჩემი ცხოვრება ცირკს დაემსგავსა.. გადიოდა დღეები და ყოვედღე ახალ ახალი "გაჭედვის ობიექტები' ჰყავდა ბარბაქაძეს.. ხან ჩემი კურსელები.. ხან ჩემი უბნელები.. ნუ ყველა ჩემი თაყვანისმცემელი.. მეკი ვერ ვხვდებოდი რახდებოდა ჩემს თავს.. მალე უნის მესამე კურსს ვხურავდი ზაფხული მოვიდა.. ბარბაქაძე კი მეოთხეს.. გული მწყდებოდა უნიში ვეღარ ვნახავდი ხოლმე.. მართალია ერთად არ ვიყავით.. არ მიყვარდა მაგრამ შევეჩვიე.. ისე შევეჩვიე რომ ალბათ ერთი დღე მისი გაჭედვების გარეშე ვერ გავძლებდი.. მოკლედ დავხურე მესამე კურსი და ახლა მთელი მობილიზაცია გართობისკენ მიმართე.. ბოლომდე უნდა გავერთო ამ ზაფხულში.. ვუჰუუ..
მაგრამ ეს ბედნიერება ხანმოკლე აღმოჩნდა როცა ბარბაქაძე მოვიდა საღამოს ჩემს სახლთან..დამირეკა ჩამოდიო და ისეთი ხმა ჰქონდა შეშინებულმა საღამურებზე ხალათი მოვიცვი და ისე ჩავედი..
-რამოხდა..--ვკითხე როდესაც მისი ჩაწითლებული თვალები დავინახე..
-ერთი წელი ვერ გნახავ პატარავ..რაღაც საქმეები მაქვს მამაჩემის კომპანიასთან დაკავშირებით და ამერიკაში მივდივარ--მითხრა და თვალებში ჩამაშტერდა.. თვალები ცრემლით ამევსო.. პირველად.. ამ 5 თვის განმავლობაში ჩამეხუტა ბარბაქაძე.. და მე არ წინააღმდეგობა არ გამიწევია.. პირიქით უფრო მივეკარი დაუცველი ბავშვივით.. მის დიდ ხელებში ჩავიკარგე..
-ოღონდ ეხლა შენ არიტირო ჩემო პატარავ რა.. მალე გავა ერთი წელი
-ლ..ლევან როაღარ დაბრუნდე რა გავაკეთო??რომ მიმატოვო?? არვართ ერთად მაგრამ ისე შეგეჩვიე.. არვიცი უშენოდ რა ვქნა.. უშენოდ არაფერი ვარ.. არარაობა.. როაღარ მყავდეს ჩემი ბარბაქაძე რომელიც ყველას 'აფრთხობს' როგორ ვიცოცხლო..--ხუთი თვის მანძილზე მისთვის არცერთი თბილი სიტყვა არ მითქვამს.. პირიქით სულ ვუარყოფდი მას.. მაგრამ ის ჯიუტად იმეორებდა გინდა თუარა შემიყვარებო.. ახლა კი ასეთი სიტყვები რომ გაიგო ჩემგან გაოგნებული მიყურებდა..
-ჩუუ.. დაწყნარდი პატარავ.. მე..მეე არც კი მეგონა ასე თუ შემეჩვიე.. პირიქით მეგონა რომ გაიხარებდი ჩემი არყოფნით.. შენსულ ისე უხეშად იქცეოდი რავირა..--მითხრა და მაგრად მიმიხუტა..
-არა რაა.. არ წახვიდე რა..--უფრო ავტირდი მე..
-უნდა წავიდე..
-ლევან გახსოვს რა მითხარი 5 თვის წინ? როცა გითხარი წადითქო.. "გინდა წავიდე? ოცნება უფასოა ლამაზო"ო --გავუმეორე მისი სიტყვები და უფრო ავტირდი..
-კი..--მითხრა ჩუმად..
-ჰოდა თუ მაშინ ჩემი ოცნება შენი წასვლა იყო,ახლა-დარჩენაა..--ვუთხარი და თვალებში ჩავაშტერდი..
-მალე გავა ჩემო სიცოცხლევ ერთი წელი.. ნახავ მალე გავა..
-იმედი მაქვს.. მაგრამ.. როგორ გავიარო უნიში როცა შენ ვერ დაგინახავ..--სლუკუნით აღმომხდა და ბარბაქაძეს ჩამოვშორდი..
-დაწყნარდი..გთხოვ.. მალე ჩამოვალ ნახავ.. და მერე ერთად ვიქნებით..
-მალე ჩამოდი..--ვუთხარი სლუკუნით
-ეხლა ეს უნდა გავაკეთო პატარავ.. მითხრა და გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე დაეწაფა ჩემს ტუჩებს.. ეს იყო რაღაც სასწაული.. არვიცი სიტყვებით ვერ გადმოვცემ.. ემოციების ზღვა მომაწვა.. ამ დროს უსაზღვრო ვიყავი.. განვიცადე ის გრძნობა რასაც ალბათ სიყვარული ჰქვია.. დიახ სიყვარული.. მიყვარდა ბარბაქაძე..მიყვარს და მეყვარება!! სამუდამოდ..თუნდაც არ ვიყოთ ერთად..
უხმოდ მოშორდა ჩემს ტუჩებს.. მე კი სახლში წავედი ბოლოჯერ შევხედე თვალებში და სიბნელეში გავუჩინარდი..
წავიდა..
ჩემი ბარბაქაძე წავიდა და დატოვა სიცარიელე.. ერთი წელი კი ისე ნელა მიიზლაზნებოდა.. ყოველ დღე მირეკავდა ბარბაქაძე.. ყოველ დღე!.. ერთი წელი.. 365 დღე.. ისე ნელა გავიდა ეს წელი.. მე უკვე მეოთხე კურსი დავხურე უნიში.. ისე გვიხაროდა მედა სოფის..
ამ ერთ წელში იმდენი რამ შეიცვალა.. ჩემი ძამიკო და სოფი დაქორწინებას აპირებდნენ.. სანდრო ყოველ დღე ეუბნებნებოდა ლევანს,იცოდე ჩემს ქორწილამდე უნდა ჩამოხვიდე თორემ მე ძალით ჩამოგიყვანო..
მოკლედ დადგა ეს ნანატრი დღეც.. სანდროს და სოფის ქორწილი.. ისეთი გახარებული იყო წყვილი..
-ჩემი ძამიკოო ქორწინდებაოო..--ვყვიროდი ბოლო ხმაზე და მაგრას ვეხუტებოდი ალექსანდრეს..
-ჩემი დაქალი ჩემი რძალი ხდებაოო..--ახლა ჩემს მოფიქრებულ სიმღერას ვაგრძელებდი და სოფის ვეკვროდი მაგრად..
-ამასს მაგრად აკლია მევიყო კუ..--ამბობს გუგა და მე უეცრად მას ვეხუტები.. და სიმღერას ვაგრძელებ..
-ჩვენი გუგუშა ხუმრობის ხასიათზეაოო..
-აუ გააჩუმეთ ვინმემ ეს--იცინის ბექა..
-მე გავაჩუმებ ცუნცუL..--ამბობს გუგა და წამწამებს აფახუნებს ქალივით..
-ფუუ გაიტანეთ ეს ვინმემ.. პიდა****ო შენ..--ეუბნება ბექა გუგას და გვერდიდან იცილებს..
-რაიყოო ცუნცულლ.. გამიბრაზდი??
მე სანდრო და სოფი კი ამდროს სიცილით ძირს ვხოხავთ..
-ბარბაქაძე ქორწილში ვერ ჩამოდის ხო?--იკითხა გუგამ..
-ვერაო თქვა--პასუხი გავეცი გუგას კითხვას და ლევანის გახსენებაზე ნაღვლიანად გამეღიმა.. მომენატრა.. ნეტავ როდის ჩავეხუტები კიდევ..
-რა აცინებს ამ უბედურს..-იკითხა ჩემზე გუგამ და ბავშვებს გადახედა..
-აუ გუგაა დავაი რაა..--ვუთხარი და ბალიში ვესროლე..
მალევე დავიშალეთ.. დილით ადრე უნდა ავმდგარიყავით.. ბიჭები წავიდნენ მე და სოფი კი ერთად დავრჩით ჩემ სახლში.. მთელი ღამე არ გვიძინია.. გამთენიისას ჩაგვეძინა..
დილით ისეთი გახარებული წამოხტა სოფი ეგონა ცას მისწვდებოდა..
მოკლედ ყველა ჯვარზე ვიყავით.. ჯვრისწერა აქ გაიმართა..
ხელი უკვე მოაწერეს..
ახლა კი რესტორანში უნდა წავსულიყავით..
-რაცუდია ბარბაქაძე რომ არაა ჩვენს ქორწილში..--თქვა სოფიმ და გვერდით დამიდგა..
-ჰოო.. იცი როგორ მომენატრა?--ვუთხარი და ყელში მომდგარი ბურთი გადავაგორე..
-მალე ჩამოვა.. აი ნახავ--მითხრა იმედიანად..
***
რესტორანში ვიყავით..ყველა მხიარულობდა, მეც შეძლებისდაგვარად.. ისეთი ლამაზი იყო სოფი.. ბიჭები კი ერთმანეთზე სიმპატიურები იყვნენ.. ვამაყობდი რომ ისინი ჩემი ცხოვრების ფერადი წერტილები იყვნენ.. მე? მე ძალიან სადა მეცვა.. ატმისფერი ტანზე მომდგარი კაბა,მუხლებს ჩაცდენილი,წვივის ძვლის ნახევარს ფარავდა.. ზურგზე ამოღებული.. წინაც ზომიერად ამოღებული იყო.. ულამაზესი თვლებით გაწყობილი..ტანზე ისე იყო მომდგარი.. ჩემს ტანს ძალიან კარგად უსვამდა ხაზს.. წელი ისე ლამაზად იყო გამოკვეთილი..
უკვე დაღლილი ვიყავი ცეკვით და სკამზე მისავათებული წითელ ღვინოს ვწრუპავდი.. შუშის ჭიქიდან ნაცნობი სილუეტის ანარეკლი რომ შევნიშნე.. გულმა რამოდენიმე დარტყმა გამოტოვა.. ნელა წამოვდექი ფეხზე.. და დავინახე.. დავინახე ჩემი საყვარელი მამაკაცი.. მაშინვე მისკენ წავედი და ძლიერად ჩავეხუტე.. რასჯობია მონატრებულს რომ ჩაეხუტები.. მისი სურნელი მკაფიოდ მიღიტინებდა ცხვირში.. ვგიჟდები ამ სურნელზე.. ნაზავი იყო საუკეთესო..
- Boss-ი და შავი Sobranie--ვუთხარი და გავუღიმე..
-Chanel N5 ვგიჟდები შენს სურნელზე--მითხრა მან და მონატრებული დაეწაფა ჩემს ტუჩებს.. ვერ გეტყვით რა ვიგრძენი.. ეა რაღაც არაამქვეყნიური იყო.. რასაც სიყვარული ერქვა.. ყველა ჩვენ გვიყურებდა.. ყველამ გაიგო რომ ბარბაქაძე დაბრუნდა დაუბრუნდა თბილისს მისი საამაყო ადამიანი
მას ხომ ყველა იცნობდა.. ყველა აღმერთებდა.. განსაკუთრებით კი გოგოები.. მაგრამ მას ხომ ერთი ჰყავდა და განუმეორებელი...
***
მალე ბარბაქაძის და ახვლედიანის ქორწილი იყო..
5 ნოემბერს მოიტაცა ბარბაქაძემ თავისი გოგო და ცოლად შეირთო..
ერთ წელში კი ბიჭი ეყოლათ.. პატარა ბარბაქაძე..
შემდეგ გოგო..
მათი სიყვარულის ეჯერა და სწამდა ყველას..
სასტავში ყველა დაქორწინდა ყველას ჰყავდა ბავშვი.. და ყველა განაგრძობდა ისევ იგივე ცხოვრებას ოღონდ უფრო გაასმაგებული ბედნიერებით დასასრული?? არ ვიტყვი რომ ეს დასასრული იყო.. ასეთ სიყვარულს დასასრული არ აქვს.. ისინი ცხოვრობდნენ ერთმანეთით და უყვარდათ ერთმანეთი ერთმანეთზე მეტად
***
ლ&ლ-
------------------
დადამმ... აიი ჰეფი ენდი ხალხნოო ხდ :დდ შემიფასეთ რაა.. აი ძალიან ძალიანნ გთხოვთ აზრი გამოხატეთ ამ ისტორიასთან დაკავშირებით.. არ მოვიტყუები და გეტყვით რომ რეალური ფაქტებია გამოყენებული მიყვარხართთ თბილებოდა ტკბილებო