ჩემი ნივთები ამოვალაგე,ვეცადე დამეძინა,მაგრამ ვერაფრით დავიძინე.გასერინება გადავწყვუტე და ბაღში ჩავედი.ისეთი კარგი ღამე იყო,ზუსტად ისეთი მე რომ მიყვარს.გრილი სიო,ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა,ყვავილების სურნელით გაჟღენთილი ჰაერი და მე.ნელნელა მივაბიჯებდი ქვის ფართო ბილიკზე,როდესაც უკნიდან ხმა გავიგე
-თიკა?არ გძინავს?
-ვერ დავიძინე,შენ რატომ არ გძინავს?
-ვერც მე დავიძინე
-წამო რაღაცას გაჩვენებ
ლევანმა ხელი ჩამკიდა და სახლის უკან გამიყვანა.სულ ყვავილები და მწვანე მინდორი იყო.ლევანი მინდორზე გაწვა და ვარსკვლავის ფორმა მიიღო მე კი ვიდექი და დებილივით ვუყურებდი,მხოლოდ მაშინ მივხვდი რა სიმპატიური ბიჭის გვერდით ვიმყოფებოდი.შავი თმა დაბალზე ჰქონდა,მოსერო-მოცისფრო თვალები,მაღალი,ტანზე მომდგარი მაისური კარგად კვეთავდა მის აღნაგობას რაზეც მე პირადად მეკეტება.ფიქრები მალევე გავიფანტე,არ მინდოდამეორე შეცდომა დამეშვა და თან დილას ისეთი რაღაცეები დავატრიალე ჩემს ქორწილში ალბათ ყველა მე მლანძღავს.ლევანის ხმამ გამომაფხიზლა
-მოდი რას დგახარ
ლევანს შევუერთდი და გადავეშვი სიამოვნების მორევში.ვიყურებოდი უსასრულოდ სასრულ ცაში,და ვითვლიდი ვარსკვლავებს.ვარსკვლავების დათვლა მამაჩემმა მასწავლა,სულ მეუბნებოდა,რომ თუ ღამღამობით ვარსკვლავებს დავითვლიდი ყველა ოცნება ამიხდებოდა.მართლაც ამიხდა ყველა ოცნება,ყველა,ერთის გარდა.
-მომიყევი რა მოხდა
-რაზე
-ქორწილიდან რატო გამოიქეცი
-გრძელი ამბავია
-ღამეც გრძელია
-ისეთი არაფერი,უბრალოდ არ ვუყვარდი,მარტო მამაჩემის ფულები აინტერესებდა
-და შენ არ უყვარდი?რარაც სიმპატია მაინც ექნებოდა,დამიჯერე
-არა
-კაი რა!ასეთი ლამაზი გოგო როგორ არუნდა გიყვაარდეს
ლევანისთვის არაფერი მიპასუხია,მხოლოდ გავუღიმე,ცოტახანში სიევ მან დაარღვია სიჩუმე
-ვის მიყვებოდი ცოლად?
-მიშო დანელიას
ლევანს სახე უცბად შეეცვალა და არაფერი მითხრა,შეეცადა არ შეემჩნია,მაგრამ იმდენად შესამჩნევი იყო,ვეღარც მალავდა
-რამე მოხდა?
-არა არაფერი
-იცნობ?
-ახლოს არა
-კარგი ჯობია წავიდე,დავიძინებ
-ხო მეც დავიძინებ
ლევანმა ოთახამდე მიმაცილა.ხმა არცერთს არ ამოგვიღია,მხოლოდ ძილინებისა მითხრა და თავის ოთახში შევიდა.მე რათქმაუნდა ისევ ვერ დავიძინე.ამჯერად ლევანიზე ვფიქრობდი,ბოლოს თავს ძალა დავატანე და მაინც ჩამეძინა.დილას გადავწყვიტე სანდროსთვის დამერეკა.
-სადნრო მე ვარ
-სად ხარ გოგო!მთელი ღამე გეძებდი,სად აღარ ვიყავი!როგორ ხარ სად ხარ
-დაწყნარდი ნუ ყვირი.მარტო ხარ?
-კი
-კოჯორში ვარ და ამო რა,აქ მოგიყვები ყველაფერს
სანდროს გავუთიშე და ქვევით ჩავედი.ლევანი უკვე ამდგარი იყო.
-ლევან ჩემი ძმა ამოვა შეიძლება?
-კაი რას მეკითხები.აუ რაღაცას გთხოვ რა
-რაც გინდა
-ძაან მშია რამე გააკეთე გთხოვ
-სიამოვნებით,მეც მშია
მაცივარი გამოვაღე,შიგნით თითქმის არაფერი იყო.მხოლოდ კვერცხი,კარაქი,ყველი და პამიდორი.
-შენ შიმშილით კვდები ააქ?
-რავქნა სახლში თითქმის არასდროს ვჭამ
-ხო გეტყობა,რამეს მოვიფიქრებ
მოკლედ ერთადერთი რაც მოვიფიქრე ჩიჟი-ბიჟი იყო.ბევრი რამის გაკეთება არც ვიცოდი,მაგრამ რავ ვიცოდი ძალიან გემრიელი გამომდიოდა.
-უფფ რა კაი სუნია,გააკეთე უკვე?
-კი დაჯექი
ლევანს დავუდე საჭმელი და მის რეაქციას დაველოე
-შენ რატო არ ჭამ ელოდები მოვკვდები თუ არა უეჭველი ხო?
-ხო ეგაა
-ჭკვიანურია
ლევანიმ დიდი ლუკმა ჩაიდო პირში,გადაყლაპა და ყურებამდე გაიკრიჭა
-ასეთი უგემური ჩიჟი-ბიჟი ცხოვრებაშია არ მიჭამია.რა არი რა გემოაქ
-კაი მომე გადავასხავ და რესტორანში წადი
-არაარა!გეღადავები.ძაან გემრიელია მართლა
თეფშზე ჩამომეკონწიალა ლევანი და კატის თვალებით შმეომხედა.მე სიცილი ამიტდყა და ჭამა გავაგრძელეთ.
-მორჩი?
-კი,აიღე
ჭურჭელი გავრეცხე,როცა კარზე ზარი გავიგე.
-მე გავაღებ (ლევანი)
-ჩემი ძმა იქნება

-სადნროოოოოოოოოოოო როგორ მომენატრე
კისერზე ცამოვეკონწიალე სანდროს და მაგრად მოვეხვიე.
-ეს ბიჭი ვინარის
-ნუ იცი ეგეთები რა!
-გკითხე მგონი
-მე ლევანი ვარ,გუშინ მე წამოვიყვანე მცხეთიდან შენი და
-მომიყევი აბა რატო დაატრიალე ის რაც დაატრიალე,რატო შეგვარცხვინე ამდენ ხალხში და რატო იმუქრება მიშო რო მოგკლავს
-მიშოს სახელი არ მიხსენო ვაბშე
ლევანს ყველაფერი მოვუყევი და მის გაოგნებას საზღვარი არ ჰქონდა
-მოვკლავ მაგ ნაბი**არს
-დაანებე თავი რა შარს ნუ აიკიდებ
ლევანი სახლიდან გიჟივით გავარდა,ვერც დავეწიე,მიღრიალა უკან არ გამომყვეო.ისეთი გამწარებული იყო მიშოს უეჭველი მოკლავდა.
-გავყვები (ლევანი)
-არა გთხოვ!მარტო არ დამტოვო.საბას დავურეკავ და მიხედავს
ღმერთო ეს რატო ვუთხარი!არ დამტოვო რა ჩემი შეწყვარებული?არა არაი,მაგრამ მომწონს,მართლა მომწონს.რო ვხედავ თვალები მიციმციმებს,მეც კი ვამჩნევ უკვე.კაი თიკა რეებს ლაპარაკობ გააგიჟე ბიჭი
-მე წავალ
-არსადაც არ წახვალ,აქ დარჩები (ლევანი)
-არ შემიძლია
-თიკა მისმინე,მომწონხარ ძალიან,მართლა.შეიძლება გუშინ გაგიცანი,მაგრამ რო დაგინახე მაშინვე მივხვდი რო მეგობრები ვერც ვიქნებით როგორც არ უნდა ვეცადოთ,ამიტო მოდი ეხლა და ჩამეხუტე,მოვითხოვ

არ ვიცი ლევანს რატომ დავუჯერე,მაგრამ იმ მომენტში ისეთი შეგრძნება მქონდა,რომ თუ არ ჩავეხუტებოდი მოვკვდებოდი.მასთან მივედი და ისე ჩავეხუტე,მეგონა სუნთქვს შეწყვიტავდა,მაგრამ მის მაგივრად მე შემეკრა სუნთქვა,სამყარო დაპაუზდა,ყველაფერი შეწყდა,დედამიწამაც კი შეწყვიტა ბრუნვა,რომ ჩვენ ხელი არ შეგვშლოდა და ეს წამები ბოლომდე შეგვეგრძნო.ეს არ იყო უბრალოდ ჩახუტება ეს ყველაფერი იყო,ეს ჩახუტება მერჩივნა ჩემს სიცოცხლეს,მერჩივნა ყველაფერს.გაგიკვირდებათ და მკითხავთ 1 დღეში როგორ მოახერხა ამ გოგომ ამ ბიჭის შეყვარებაო,მაგრამ არ გიპასუხებთ,მეც გკითხავთ.ერთი ნახვით შეყვარების გჯერათ?მე კი,თავიდან რომ დავინახე ვერ მივხვდი ვის მანქანაში ვჯდებოდი,მაგრამ ახლა ვხვდები,მე ჩემი სიყვარულის მანქანაში ჩავჯედი,ჩემი მეორე ნახევრის და სწორედ აქედან დაიწყო ყველაფერი.ბევრი ვერ მიხვდება,ბევრიც ვერ გამიგებს რატომ ჩავუჯექი სრულიად უცხოს,ან თუნდაც სახლში რატომ გავყევი,ან სულაც რატო ჩავეხუთე,მაგრამ პასუხი მარტივი და ერთია,ერთი ნახვით შეყვარება...

------------------------
რაღაც მივაფუჩეჩე და პატარა თავი დავწერე,მაგრამ მაპატიეთ ვერ ვახერხებ უფრო დიდების წერას.ველოდები კომენტარებს,თუ დადებითი იქნება გავაგრძელებ,თუ არადა არ გავაგრძელებ,შეცდომები მაპატიეთ ჩქარა ვწერ და ვერ ვხვდები სად ვუშვებ შეცდომებს.შენიშვნებიც არ დაიშუროთ გთხოვთ,რომ გავითვალისწინო და აღარ დავუშვა <3