კარები მთელი ძალით შეგლიჯა.
–მეგი სად ხარ?–მისაღებში მაღალი სიმპატიური ბიჭი იდგა და ბრაზს ძლივს იკავებდა.
–აქ ვარ–საძინებლიდან სუსტი მაღალი სიფრიფანა გოგონა გამოვიდა –რა გაღრიალებს? ან აქ როგორ შემოხვედი?
–როგორც ყოველთვის კარი ღია იყო, რამდენჯერ გაგაფრთხილე შეამოწმე დაიკეტა თუ არა თქო.
–რატომ ყვირი ან რას გევხარ? მაისურზე რა გჭირს? იჩხუბე?
–ხო, სიჭინავა ტრავმატოლოგიურში წაიყვანეს. რა გინდოდა მასთან?
–რა გინდოდა ბექა მასთან, შენ ველური ხარ ადამიანი კი არა. გოგამ რა დააშავა.
–აა, გოგა ქვია? მეცოდინება.–ცალყბდ გაიღიმა ბიჭმა
–რა გაცინებს ან რატო იჩხუბე გამაგებინე.
–იმიტომ რომ სხვის საკუთრებას რომ არ შეხედოს, გაეკაროს, გაესაუბროს და საერთოდ მისი არსებობა დაივიწყოს.
–შენ არანორმალური ხარ–გოგოს სახე შეეცვალა, ბიჭი მისკენ წავიდა, გოგო კედელს აეკრო, ბიჭი მის პირდაპირ გაჩერდა ლამის ცხვირით ეხებოდა გოგო მის ტუჩებს, გოგოს კი მისი სუნთქვა ეცემოდა ტუჩებზე.
–მითხარი გიყვარს?–ბიჭმა მკაცრად მაგრამ თბილად კითხა.
–ვინ?–ძლივს ამოთქვა დაბნეულმა
–ის შენი სიჭინავა–ბექას სახე დაემანჭა სიბრაზისგან.
–ის ჩემი არ არის.
–ძალიან კარგი, აბა მითხარი რას გრნობ მის მიმართ–ბიჭი უფრო აბნევდა გოგოს და თმებზე ეთამაშებოდა.
–არაფერს, არ მიყვარს–ძლივს აბამდა სიტყვებს ერთმანეთს.
ბიჭმა გოგონა სხეულზე აიკრო, ერთი ხელი წელზე შეუცურა, მეორე კეფაზე და მონოტორულად ეჩურჩულებოდა,
–ჩემი გოგო, ჩემი გოგო.
მეგი გაოგნებული იყო, ვერ იაზრებდა, იმდენად დაბნეული იყო, იმდენ ემოციას განიცდიდა ახლა რომ შეეძლო მთელი ცხოვრება მის მკლავებში ყოფილიყო. რომ ასე მისი გულის ძგერა მოესმინა, მისი სუნთქვა დაფრქვეოდა სახეზე.
შუბლზე ცხელი სუნთქვა იგრნო და სველი კოცნა, თვალზე, მეორე თვალზე, ცხვირზე, ტუჩის კუთხეში, ჯერ ნაზად შეეხო ტუჩები, მერე მომთხოვნი გახდა, წინააღმდეგობას არ უწევდა. აოცარ სიამოვნებას და საოცარ ენერგიას გრძნობდა სხეულში, ალერსშია აყვა ბიჭს, ტანსაცმელი შემოეძარცვათ, მონოტორულად დაასრიალებდა ხელებს ბიჭის სხეულზე, მისი თითოეული შეხება კი დენის დარტყმასავით მოქმედებდა.
მკერდზე შეხებამ რეალობის შეგრძნება დაუკარგა, საკუთარი სახელიც დაავიწყა, უწონადობის შეგრნება რომ დაეუფლა, მიხვდა რომ ბექას ხელში აეყვანა, ისე რომ კოცნა არ გაუწყვეტია, საწოლზე ფრთხილად დააწვინა, ზურში შეუცურა ხელები და უპრობლებოდ გაუხსნა ბიუსჰალტერი, რომელიც წამში მოისროლა, ტუჩიდან კისერს ჩაუყვა, ჯერ ერთი მკერდი დაუკოცნა, მერე მეორე, გოგონას სიამოვნების ოხვრა აღმოხდა, თვალები დაეხუჭა და ბიჭს მინდობოდა, ბიჭის ტუჩები მის სხეულზე დათარეშობდნენ, ისევ ტუჩებს მიაღწიეს, გოგომ ზურგზე შეუცურა თითები და მმოფერება დაუწყო.
–მეგილო თავს ძლივს ვიკავბ, შენ კი სულ არ მეხმარები ნაზად მოქცევაში.–ხელები დაუჭირა. უკანასკნელი სამოსელიც შემოეძარცვა, რამდენიმე წამში ყრუ ტკივილი იგრნო მაგრამ ტუჩები კბილებს შორის მოიქცია, ბექამ ნაზად აკოცა და დალაშქრა მისი ტუჩები, მერე სიამოვნების ზღვაში ჩაიძირა, იგრძნო როგორ გამოესხა ფრთები, როგორ ამჩატდა და როგორ მიღწია ვარსკვავებს როგორ დადიოდა ღრუბლებზე და როგორ უცებ დაუბრუნდა მის საწოლს ბექასთან ჩახუტებულს, რომელიც მის მკერდზე სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა.
ყრუ ტკივილი მუცლის არედან ვერ შეედრებოდა განცდილ სიამოვნებას. მალე ჩაეძინა ბექას მკლავებში. და გრნობდა სიზმარში როგორ დააცოცებდა ნაზად ვიღაც მის ზურგზე თითებს და ცხოვრებაში პირველად მოწონდა რომ ვიღაც მის თმაში დაათამაშებდა თითებს. მწველ მზერას გრძნობდა, კოცნა იგრძნო, ვერ მიხვდა სიზმარი იყო თუ რეალობა და სიამოვნების ზენიტიდან დაგაეშვა მორფეოსის სამყაროში.
ბექა დადიანი, 27 წლის. მამის საადვოკატო ბიუროს ხელმძღვანელობდა. სიმპატიური, მეტისმეტადაც კი. მაღალი, სპორტული აღნაგობის, დაბალი არ შესამჩნევი წვერი, დაბალი თმა, შავი თვალები და წითელი ტუჩები. მშობლები დედა გარდაცვლილი, მამა წარმატებული ადვოკატი, ბებო ზრდიდა ბავშვობიდან.
მეგი ჯანაშია, სტუდენტი 22 წლის. მომავალი ფსიქოლოგი. რამდენიმე რეკლამის სახე. გოგონა უბრალოება და სინაზის განსახიერება. მაღალი, სუსტი ტანი, ყავისფერი თვალები და შავი გრძელი თმა. დედა საზღვარგარეთ წავიდა, ერთადერთ შვილს მომავალს მოვუწყობო და ბებიას ჩააბარა შვილიშვილი. მეგის ბებია ერთი წლის უკან გარდაიცვალა ძალიან განიცადა, მაშინ ყველაზე მეტად ბექა დაუგდა გვერდით. ის ყოველთვის მასთან იყო. მამა არც კი იცის სადაა. ახლა მარტო ცხოვრობს.
ერთმანეთი შემთხვევით გაიცვნეს რამდენიმე წლის უკან, სულ ჩხუბობდნენ, შემდეგ მეგიმ ხერხს და გამოსავალს მიაგნო, ყველაფერში ეთანხმებოდა მაგრამ ბოლოს მის აზრს ეუბნებოდ და აჯერებდა რომ ის ცდებოდა და თავად სწორი იყო.
მეგიმ რამდენჯერმე გამოიჭირა თავი რომ ბექა მასში გრძნობებს აღვივებდა, ეს არ მოეწონა და ამ გრძნობის ჩახრშობა გადაწყვიტა.
ბექა კი გაცნობიდან მისით მთვრალი იყო. სულ მის გვერდით იყო, მისი ბრაზით ანთებული სახე უყვარდა და მის თვალებში მოცინარი მისი სახე.
ბექა გოგონას სხეულზე დააცოცებდა ხელებს და წამითაც კი არ უფქრია და არ უნანია მისი საქციელი, ,, მას ჩემი უნდა დარქმეოდა“ ,,ის ჩემია“ ,,ჩემია, ჩემი“
წარმოიგდინა მათი ქორწილი, მათი სახლი და მათი დიდი ოჯახი. ოცნებასა და ტკბილ ზმანებაში მასაც მალე დაეძინა, თბილ სხეულთან ჩახუტებულს.
არ ახსოვს რამდენ ხანს ეძინა, არც ის ახსოვდა რა დრო იყო, მხოლოდ ის ახსოვს რომ გაიღვიძა მის გვერდით მეგი აღარ იწვა და მის ადგილას თაბახის ფურცელი დახვდა მისი სახელის წარწერით. ფურცელი გაშალა და ელდა ეცა.