უარის შემდეგ ძალიან გავბრაზდი და შემეშინდა , სახლში მინდოდა , ლუკას დანახვაც აღარ მინდოდა , აღარ ვიცოდი რა მეთქვა , არანორმალურივით მიყურებდა , თვალს არ მაცილებდა
-მისმინე , სახლში წამიყვანე მინდა რომ დავმშვიდდე და შემდეგ უფრო ნორმალურად ვილაპარაკოთ , ნუ მიყურებ ასეთი , ვერ ხედავ ? ვერ შევთანხმდით დავიღალე გესმის ?
და ნელ ნელა ტონს უფრო ვუმაღლებდი
ლუკამ ხელი გამიშვა და გვერძე გაიხედა , ჩაიცინა და მიპასუხა
-კარგი პრინცესა, ეხლა სახლში გაგიყვან ხვალ გამოგივლი და მე წაგიყვან სკოლაში
მანქანა დაძრა და როგორც იქნა წავედით . გზაში ხმა არცეთს არ ამოგვიღია , მხოლოდ მუსიკის ხმა მესმოდა და ჩემთვის ვფირობდი , არ ვაპირებდი რომ ლუკასთვის უფლება მიმეცა როგორც უნდოდა ისე მომქცეოდა , არ წამიყვანს ხვალ სკოლაში , დამთვარდა !! ამაზე ლაპარაკს ეხლა აზრი მაინც არ ქონდა ასე რომ ხმა არ ამომიღია , ამ ფიქრში ჩემს სახლსაც მივუახლოვდი , ძალიან გამიხარდა
-როგორც იქნა მოვედით , ნახვამდის ლუკა !!
სულ დამავიწყდა რომ კარები ჩაკეტილი ქონდა , ვეჯაჯგურებოდი კარებს
-მშვენიერია , გამიღებ თუ მთელი დღე აქ უნდა გყავდე ? შენთან ?>
-მაცდურად ჯღერს , მთელი დღე შენ ჩემთან ? ძალიან ბედნიერი ვიქნებოდი 
-კარგი რა ნუ ბავშობ , გამიშვი
-მაკოცე და წახვალ
-გააღე კარები
-მაკოცე
-ლუკა
-მაკოცეთქო
-არ ვარ მაგის ხასიათზე
-კარგი მაშინ ბარემ მანქანაში იქნები მთელი ღამე და სკოლაში წაყვანისთვის შენთვის რეკვა არ დამჭიდება ნატალი
-რა გინდა ?
-მაკოცე , და წახვალ!
როგორც ჩანს არ აპირება დათმობას , ღმერთო როგორ მინდოდა მისი კოცნა თუმცა არ იმსახურებდა, მაგრამ სხვა გზაც არ მქონდა , ლოყაზე ვაკოცე , ხელები შემომხვია წელზე და ძლიერად მომეკრო
-მიყვარხარ ნატალი , მაპატიე რომ გიყვირე <3 ძალიან მიყვარხარ
მეეც მი.....მაგრამ ოხ ეს სიამაყე სიტყვაც კი არ დამამთავრებინა , ხელი გავაშვევინე ლუკას და ვუთხარი
-კარგი წავედი
-კარგი პატარავ ჭკუით ... ხვალ შენთან ვარ ;)
კარები დავხურე და გიჯივით წავიდა , დრიფტის მამა იყო ^_^ კარგად იცოდა მანქანის ტარება ასე რომ მასზე არც ვღელავდი
სახლში ცოტა დამაგვიანდა თუმცა არც მამაჩემი და არც ჩემი ძმა სახლში მოსულები არ იყვნენ , კარებზე დავაზარუნე და დედაჩემი
-ნატალი სად იყავი ? შენ საათი არ გაქვს ? ან რომ გირეკავ ტელეფონი სად გაქვს ?
-ოო დედა , ეხლა შენ დაიწყე ?
-რას გავხარ ? შენ რა იტირე ?
-არ მიტირია , რაღაც პრობლემები მქონდა
-რა პრობლემები რა მოხდა
და ალბათ ჩემი ძმის მოსვლა ისე არ გამხარებია როგორც ახლა
-დედა კარები გააღე გიორგი იქნება
დედაჩემმა საეჭვოდ შემომხედა და კარების გასაღებად წავიდა , ამ დროს მეც შევარდდი ჩემს ოთახში და კარები ჩავკეტე , ოჰ , როგორ დავიღალე , ტანსაცმელი გავიხადე და პირდაპირ შხაპის მისაღებად შევედი
თბილი წყალი რა კარგია <3 თვალები დავხუჭე და წყლის ქვეშ ისევ ლუკაზე ფიქრი დავიწყე ,
და ზუსტად მაშინ ტელეეფონმა დარეკა , და ვეცადე რომ მალე გამოვსულიყავი აბაზანიდან ...
ერთი ტილო ტანზე შემოვიკარი და სველი თმებით საძინებელში გავედი , მარიამი მირეკავდა ჩემი დაქალი, ახლა ამას რაღა უნდა , ალბათ ამბები აიტერესებს -
-ალო , სად გაქვს ტელეფონი გაფიცებ ?
-პრივეტ მარი რახდება
-არა შენსეკნ რახდება ? ელაპარაკე ლუკას ?
-კი , ველაპარაკე
-მერე?
-ვიჩხუბეთ
-მიდი ბოლომდე მოყევი რაა
-მოდი მარი ეხა დავიძინებ და ხვალ გნახავ სკოლაში , ოქეეი ?
-კაი გოგო მიდი <3 ხვალ ნიკა უნდა ვნახოთ არ დაგავიწყდეს !
-კაი კარგად :*
ტელეფონი გავთიშე და გვერძე გადავგდე , ისეთი დაღლილი ვიყავი , თმაც კი არ გავიშრე და მაშინვე მივწექი , ჩვევაში მქონდა რომ ბალიშს ჩავხუტებოდი , მეც ავიღე ჩემი ფუმფულა ბალიში , ჩავეხუტე და ჩამეძინა კიდეც
კარზე კაკუნმა და ყვირილმა გამაღვიძა
-ნატალი ადექი სკოლაში გაგვიანდება !!! ნატალიიიიი !! ნატალიი ?!
-გავიგე დედა , ავდგები ახლავე
რა საშინელება ესე მალე როგორ გათენდა ? უცებ ავდექი , და რატომღაც გადავწყვიტე რომ წითელი კაბა ჩამეცვა , სკოლაში არ მიშლიდნენ ასე რომ პრობლემაც არ იყო , გამოვიპრანჭე ჩანთა ავიღე და გავედი ოთახიდან
-მოდი ისაუზმე
-არ მშია დედა
-ნატალი მოდი რა
ჩემი ძმაც გამოექომაგა
-არ მშია მეჩქარება
გიოს ლოყაზე ვაკოცე და დაბლა ჩავედი ! ჯანდაბა ეხლა ლუკა უნდა მოვიდეს ? ჰაჰა , აქ არ დავხვდები მაინც , ალბათ ხუთ წუთში აქ იქნებოდა , ჩემი საუზმის გამოტოვების გამო დროც მოვიგე , ამ ფიქრებში კი გზაზე საბა შემეჩეხა
-ვაააა , შენ სულ ესეთი ლამაზი როგორ ხარ ? დედოფალს გავხარ , ულამაზესი ხარ
-ოხ საბა საბა , შენი ქათინაურები როგორ მიყვარს ხოლმე
-ჰაჰა , სკოლაში მიდიხარ ?
-კი , შენ საით?
-რავი , წამო გაგაცილებ
-კაიი , წამო
-მეც მეტი რა მინდოდა , დავთანხმდი , ალბათ ვცდილობდი შური მეძია ჩემი თავქარიანი ბიჭისთვის , თუმცა სულელურად მოციქეცი, ნამდვილად არ მინდოდა საბასაც ნიკას ბედი გაეზიარები
-მოკლედ სიცილ-სიცილით მივდიდით , თავის ამბებს მიყვებოდა , მე კი უხერხულად ვგრძნობდი თავს , ის ჩემი მეგობარი იყო და მან სიყვარული ამიხსნა , თითქმის ყველა ჩემს მეგობარ ბიჭს ასე დაემართა და ლუკა ალბათ ამიტომაც არ ენდობოდა მათ.. ტელეფონზე ზარი , ლუკა მირეკავს , სიცილიანი სახე უცებ შემეცვალა
-ნატალი რა მოხდა ?
-არაფერი , მოდი მარტო წავალ ეხლა კაი ?
-რა იყო შენი შეყვარებულია?
-არ აქვს მნიშვნელობა
-კაი რა იყო რისი გეშინია , კი არ შევჭამ
მოიცადე უნდა ვუპასუხო , ძალიან დავიძაბე
-სად ხარ ?
-წავედი !
-სად წავხედი ?
-სკოლაში
-რა ? რა გითხარი გუშინ ?
-მახსოვდა მაგრამ მაინც წავედი !
-ხო არა ? სად ხარ ეხლა ?
ნატალი სად ხართქო ?
-ჩვენს კაფესთან ახლოს ვუპასუხე და გავუთიშე ..
-კარგად ხარ ?
-კი საბა , მაგრამ უნდა წახვიდე :*
-არსად წასვლას არ ვაპირებ
და ერთ წუთში ლუკა იქვე გაჩნდა , მანქანა მიაჩერა ახლოს და გადმოვიდა ,
სწრაფად წამოვიდა ჩემსკენ , ძალიან გაღიზიანებული იყო და საბა როგორც კი დაინახა მივხდი რომ საქმე კარგად არ წავიდოდა
-ვააა , სააბა ;) შენ აქ რა გინდა ?
-ნატალის ვაცილებ სკოლაში , რამე გინდა ?
-მინდა ბიჭო , მე შენ რა გაგაფრთხილე ?
და აი მაშინ მართლა შემეშინდა , რას ქვია გააფრთხილა ? მოიცა ესეიგი ელაპარაკა ? ყველაფერი ცუდად მიდიოდა , არც უნდა წაამოსულიყო საბა , ჯანდაბა , ჯაბდაბაა!

თუ მოგეწონათ და გინდათ რომ გაგრძელდეს კომენტარებში დაწერეთ მეტი სტიმულისთვის , მადლობა კითვხვისთვის <3