მისგან მოდიხარ ... ან უფრო სწორად რომ ვთქვათ მორბიხარ ... გრძელი გზა გაქვს გსავლელი მაგრამ არ ჩქარობ იმის იმედით რომ იგი დაგეწევა და გეტყვის : " არ წახვიდე მე შენ მჭირდები..."
...მაგრამ უცებ ხვდები რომ ეს უბრალოდ შენი ფანტაზიის ნაყოფია და ისევ ატირებული მორბიხარ მისგან ...
არადა დილა თითქოს ჩვეულებრივ დაიწყო : " დილით ადექი , ისაუზმე , მოწესრიგდი და წახვედი სკოლაში... სკოლაში წუთებს ითვლი ზარის დარეკვამდე... შენი ოცნება სრულდება და სკოლიდან მოდიხარ ... ადიხარ სახლში ... თითქოს უკეთეს ელოდები თუმცა როდესაც შენს სახლის კარებთან მიდიხარ ხვდები ,რომ ისევ ერტი და იგივე მოხდება...
.... და როგორც ყოველთვის შენი ეჭვები მართლდება ... ისევ შედიხარ სახლში დედას ესალმები წამალს აწვდი და თვალებში საყვარლად უყურებ ... იმის იმედით,რომ სადმე გაგიშვებს... როგორც ყოველთვის ეს ესეა და ამჯერადაც, რა თქმა უნდა, გიშვებს შენს საყვარელ დაქალთან... იქაც, როგორც ყოველთვის, ერთი დაიგივე... ჭორაობთ ყველაფერზე რაც თავში მოგივათ , ასე რომ ახალს არაფერს ელი და უბრალოდ ბრუნდები სახლში... (მაგრამ აი რა ხდება ამ დროს...)
შენ ისევ არაფრის იმედით ჯდები კომპიუტერთან ... შედიხარ სოციალურ ქსელში ... ეჩათავები მეგობრებს და იმათთანაც უაზროდ ლაპარაკობ ... თითქოს არაფერი არ იცვლება ...
... მაგრამ უცებ , თითქოს რაღაც სასწაული ხდება და გწერს ბიჭი რომელიც მოგწონდა... შენ გაოგნებული უყურებ ნაწერს თუმცა ცდილობ ეს ყოველივე ნაწერში არ ჩააქსოვო და უბრალოდ წერ, უაზრო კითხვებზე უაზრო პასუხებს... თითქოსდა არაფერი ... შენ, როგორც ერთფეროვან გოგოს, გგონია რომ ისევ არაფერი შეიცვლება ... ( აითქვენი იმედიც )
... უცებ შეხვედრას გინიშნავს ... რაც მთავარია ხვდები, რომ გაბამს ... თან ისე თითქოსდა ოსტატურად ,რომ რომც არ გინდოდეს რომ შეგაბას შენთვითონ ებმები მის მახეში...
.......... მიდიხარ მასთან შესახვედრად ... ფიქრობ უაზრო რაღაცეებზე ... და უცებ :" რას ვაკეთებ?!" აი ეს კითხვა და მზად ხარ შემობრუნდე ... სახლში წახვიდე და ერთფეროვნებას დაუბრუნდე ... (ალბათ ამ დროს როგორც იტყვიან გული და ტვინი ერთმანეთს ებრძვიან..) .. შენ მაინც აგრძელებ გზას არაფერს არ უსმენ ... უბრალოდ გინდა რომ ეს გააკეთო და აკეთებ იმისდა მიუხედავად,რომ იცი გული მაინც გეტკინება ...
... მშვენიერ საღამოს ატარებთ ერთად... (+ რომანტიული კოცნა) ...და უცებ გახსენდება, რომ მას შეყვარებული ყავს (აი სად დაიმსხვრა შენი ფიქრები...) მაინც რჩები მასთან ... ის გპირდება რომ არ მიგატოვებს (თუმცა შენ მაინც იცი რომ მიგატოვებს)... აღარ უსმენ.. ან აღარ გინდა მოუსმინო ... მისითვალები შენს თვალებს უსწორდება და უცებ შეშდები ... უყურებთ ერთმანეთს და ცდილობ მიის თვალებისგან რაღაც ამოიკითხო... თუმცა ამაოდ...
... უცებ მორბიხარ მისგან ... (არა სწრაფად არა ... თუმცა არც ნელა)
მისი ყვირილის ხმა გესმის :"სად მიდიხარ"
...ისიც მოგსდევს.
დაგეწია.
კითხვა : "რა გჭირს?"
პასუხი :"არაფერი"
-ტირი?
-არა. (და ამდროს თვალები ცრემლებით გევსება.)
... კითხვა მეორდება :"რა გჭირს?"
პასუხი :- მე შენ ხვალ არ გემახსოვრები...

ეს პასუხი და შენი გაქცევა (ამჯერად სწრაფად) ერთი იყო... მისგან მოდიხარ ... ან უფრო სწორად რომ ვთქვათ მორბიხარ ... გრძელი გზა გაქვს გსავლელი მაგრამ არ ჩქარობ იმის იმედით რომ იგი დაგეწევა და გეტყვის : " არ წახვიდე მე შენ მჭირდები..."
... თუმცა არა
... ის ამჯერად აღარ გეწევა .