დარტყმა იმდენად ძლიერი იყო, რომ თავი ვერ შევიკავე და ვიკივლე,ისეთი ვიკივლე, რომ დემე შეშინებული წამოხტა საწოლიდან,მალე დემეს მშობლები მოვიდნენ. დედამთილმა ყვირილის მიზეზი, რომ გაიგო გაიცინა და მითხრა. _ბავშვი გატოკდა და ამიტო გეტკინა.
_მეკი ვიფიქრე რამე სჭირს ჩემს პატარას მეთქი.
ვაღიარებ,რომ დედამთილი დედასავით მყავს ნამდვილად იმსახურებს დედა დავუძახო.აი ჩემი ფეხმძიმობა კი ისე გაფრინდა, რომ ვერცკი გავიგე სანამ დილის ექვსი საათი არ დადგა,ამ დროს მუცელი ამტკივდა და დემე გავაღვიძე მანკი მთელი ოჯახის წევრები ფეხზე დააყენა და საავადმყოფოში წავედით,რაც უფრო ვუახლოვდებოდით საავადმყოფოს მით უფრო მიძლიერდებოდა ტკივილი და როგორც იქნა მივედით.საავადმყოფოში მისვლისთანავე აღმომიჩინეს დახმარება,კიდევ კარგი ჩემს ექიმს არავინ ყავდა და იქ იყო,ექიმმა დამინახა თუ არა "სამშობიარო ბლოკში"წამიყვანეს და მშობიარობა დაიწყო.თავიდან ყველაფერი კარგად იყო მაგრამ ეს ჩემთვის პირველი იყო,რის გამოც გონება დავკარგე და ექიმებს ჩემი გონზე მოყვანა მოუწიათ.თვალი,რომ გავახილე პატარა არსება დავინახე ,რომელმაც თავისი ტირილით გონს მომიყვანა ,ირგვლივ მი_მოვიხედე და ჩემი საყვარელი ადამიანები ,რომ დავინახე  ღრმად ამოვისუნთქე.
ექიმებმა სამი-ოთხი დღით დამტოვეს საავადმყიფოში.სიმართლე გითხრად ეს სამიღამე ჩემთვის საშინელება იყო,თვალი ერთი წუთით ვერ მოვხუჭე და ბავშვი გამოვიყვანე ''ბავშბების ოთახიდან,,.ხომ მართლა,ჩემი პატარა,გოგონა დაიბადა და ნინო დავარქვით.
#   #    #
დემეტრე ამ სამი დღის
 განმავლობაში,გვიან მოდიოდა და მალე მიდიოდა,ვბრახობდი რადგან მე ის მჭირდებოდა და ის არ იყო ჩემთან.ეს წყენა და ბრაზი ნინოს მოფერებიდ გადავაგორე და სახლში წასვლის დღეც დადგა,ერთი სული მქონდა სახლში როდის მივიდოდი,რომ ჩემი "ანგელოხისათვის,,სახლი დამეთვალიერებინა.ჯერ არავინ არ იყო, არადა ნახვის საათები დაწყებული იყო.უცბად ექთანმა დიდი დათუნია შემოიტანა,ვიფიქრე მეორე გოგონას მოუტანედთქო, მარა ექიმმა ჩემს საწოლთან,რომ დადო გავვოცდი,დათუნიას ხელში კონვერტი ეკავა მაშინვე ავიღე და კითხვა დავიწყე.
ಥ⌣ಥ ბარბი არ გეგონოს  დამავიწყდი,მარტო იმას გეტყვი ,რომ სიურპრიზს გიკეთებ და ამ გაკეთებამ დიდი დრო წამართვა,მაგრამ გპირდები,ნინოს აღზრდაში დაგეხმარები და ამ ჩემს უყურადღებობას ამით გამოვისყიდი.ეს დათუნია ნინოს და კონბერტში კი შენი საჩუქარია.ಥ⌣ಥ
კონვერტში თეთრი არომატული  ვარდი იდო,ჩემდა უნებურად გამეღიმა და ვარდი იქვე მდგარ ჭიქაში ჩავდე.მერე დემეტრეც შემოვიდა და დიდი ოჯახის ნაკადიც მოყვა.სანამ დემეტრე საბუთებს აწესრიგებდა მე ნინის პატარა "ბოდე",მოკლე ვარდისფერი კაბა ჩავაცვი და "აბადოკი"გავუკეთე.
ინტერესი მკლავდა რა სიურპრიზი მელოდა სახლში და ერთი სული მქონდა მივსულიყავი,სასწრაფოდ ყველა ჩავსვი მანქანაში და სახლისაკენ წავედით,გზას საათნახევარი მოვუნდით.რომ მივედით დემეტრემ მაღლა ამიყვანა,თვალები დამახუჭინა და ფრთხილი მოძრაობით წინ წასვლისკენ მიბიძგა.თვალი გავახილე და სიხარულიდაგან ლამის ხტუნაობა დავიწყე.პატარა გოგონას ოთახი,დიდი დათუნიებითა და თოჯინებით  იყო მორთული.მადლობის ნიშნად დემეტრეს ჩავეხუტე შემდეგ კი ჩვენი სახლიდან ჟრიამულის ხმა ისმოდა,დემეს ჯარის მეგობრები მოვიდნენ და არც ისე ძველი დრო გაიხსენეს.
#      #       #
ვიცი,რომ ბავშის დაბადებიდან ორმიცი დღის შენდეგ უნდა მოინათლოს და ჩვენც სწორედ ასე მოვიქეცით.დაბადებიდან ორმოცი დღის შემდეგ მივნათლეთ ნინო,მისი ნათლია კი დემეს ჯარის მეგიბარი იყო.
              ჩემსა და დემეტრეს ცხოვრებაში ბევრი სასიხარყლო ამბავი ხდებოდა,მაგრამ არც ცუდი იყო ნაკლები.ნათქვამია:"აღნართს დაღმართი და დაღნართს აღმართი მოსდევსო"ჩვენს ცხოვრებაშიც ასე იყო.ნინის დაბადების შემდეგ ორიწელი იყო გასული,ნინო ულამაზესი ბავშვი იყო,მისი არსებობით ძალიან ვვამაყობდით,გვეამაყებოდა ჩვენიშვილი,რომ იყო.
რაც ნინი ბაღში დადიოდა მეტი დრო მქონდა,მუშაობის დაწყებას ვაპირებდი როცა უეცრად გონება დავკარგე და ანალიზების პასუხით ფეხმძიმედ ვიყავი.გამიხარდა და გადავწყვიტე დემეტრესთვის სიურპრიზი გამეკეთებინა.საღამოს გვიან დაბრუნდა,მისაღებში ,რომ შემოვიდა და სინათლე აანთო ორ კაცზე გაწყობილი სუფრა დაინახა. რაქმაუნდა ეს ჩემი ნახელავი იყო.თავიდან იმდენად ბედნიერი ვიყავი რომ დემეს სახე არ დამინახავს, მაგრამ როგორცკი თქმა დავაპირე მანაც რაღაც თქვა,მეც დავუთმე სიტყვა და ის ვალაპარაკე.
_ბარბი დღეს ცუდი რამ მოხდა.
_რა მოხდაა?უცბად ჩემი ბედნიერება სადღაც გაქრა და ქმრის დაღონების მიზეზმა შემიპყრო.დემეტრე სკამიდან ადგა,მომიახლოვდა ,ჩემს ფეხებთან ჩაიკეცა და მითხრა.
_ბარბარე არვიცი რავქნა ...,მეგონა ჩვენი ცხოვრება