*თორნიკე
თვალები ახალდახუჭული მქონდა, როცა ჩემი ოთახის კარი გაიღო..
-თორნიკე ადექი !
ლუკას ხმა ზარბაზნის გრუხუნივით ჩამესმა..
-შემეშვი !
ვიყვირე და თავზე საბანი წამოვიხურე..
-აეგდე !
მანაც მიყვირა და საბანი მოპმაშორა..
-ოო, მეძინება..
ავბუზღუნდი და ახლა ბალიშს შევაფარე თავი..
-ისევ ცივი წყალი? ყინულებით?
ამ სიტყვების გაგონებისთანავე წამოვყე თავი..
-რა გინდა?
-სტუმარი გვყავს..
მითხრა და გავიდა.. წამოვდექი, ბუზღუნით ამოვიცვი შარვალი და იქეთ გავედი.. ქალს მობრუნებაც არ დასჭირვებია, ისე ვიცანი..
-დედიკოოო..
ბავშვივით წამოვიყვირე და უკნიდან მოვეხვიე..
-შენ არ მოხვედი და მე გესტუმრე..
მითხრა განაწყენებული ხმით და ჩემსკენ მობრუნდა..
-დე.. არ მეცალა..
თავი გავიმართლე და დასამშვიდებლად თბილ ლოყაზე ვეამბორე..
-დედისთვის ვერ მოიცალე?..
ისევ განაწყენებული ჩანდა..
-დღეს ან ხვალ ვაპირებდი მოსვლას..
ბავშვურად გავუღიმე, მანაც გამიღიმა.. მერე თბილად მომეხვია..
-ძალიან მომენატრე, თოკო..
-მეც, დე.. ძალიან, ძალიან
გაეღიმა, შუბლზე კოცნის დასატოვებლად, თითის წვერებზე მოუწია დადგომა.. მაკოცა და არეულ სახლს თვალი მოავლო..
-ეჰ, ბიჭებო, ცოლი არ მოგყავთ?
მეც და ლუკამაც გაკვირვებული და ცოტა გაოცებული სახეებითაც გავხედეთ.
-რას მიყურებთ? სახლი არეულია, საჭმელი გასაკეთებელი..
საუბარს განაგრძობდა და თან აქეთ-იქით მიმოყრილ ტანსაცმელს ხელში აგროვებდა.
-მე დავბერდი, შვილიშვილები მინდა.
ამან უფრო გაგვაოცა.
-არა დე, შენ ყოველთვის ახალგაზრდა იქნები..
ღიმილით უთხრა ლუკამ და მე გამომხედა, გამეცინა..
დედამ თავი გააქნია, აბაზანაში შევიდა და რამდენიმე წუთის წინ შეგროვებული ტანსაცმელი სარეცხ მანქანაში შეყარა..
-შემიყვარდება და მოვიყვან დე..
დასამშვიდებლად დაუძახა ლუკამ მისაღები ოთახიდან..
-22 წლის ხარ ლუკა, შენ 20ის, თორნიკე.. როდის უნდა შეგიყვარდეთ?
აბაზანიდან გვესაუბრებოდა, მისი ლაპარაკი სიცილად არ მყოფნიდა..
-დამშვიდდი დე, დამშვიდდი..
დავუძახე და მაცივრიდან ცივი წყლით სავსე ბოთლი გამოვიღე..
-თოკო, დღეს ტბაზე იქნები?
მკითხა ლუკამ, წყლისგან დატოვებული სისველე, ენით მოვიწმინდე და მისკენ მივბრუნდი..
-შენ?
-მე ღამის ცვლაში ვარ.. კოცონი იქნება, კარვების გაშლასაც აპირებენ.. შეიძლება გვიან მოვიდე..
-ჰმ, ალბათ წავალ.. ანასტასიას წავიყვან..
-ჯანდაბა ! ძალიან მინდა მაგ გოგოს გაცნობა.. ჯერ კიდევ ქალიშვილია?
-კი, კი.. არ ვჩქარობ.. არ მინდა ეგონოს, რომ სიგიჟემდე მიყვარს და ასე შემდეგ, მერე ვეღარ მოვიშორებ..
-ჰო, მართალია.. სურათები ვნახე და საკმაოდ კარგი გოგოა..
-კარგი? ძაალიან კარგი ! გარეგნობაში ვერაფერს დაუწუნებ..
-თორნიკე, ხო იცი, არ შე..
-ლუკა!
სიტყვა გავაწყვეტინე..
-არასოდეს, არასოდეს შემიყვარდება ბერიძე ! არასდროს !
დავიყვირე, გაეღიმა.. ესიამოვნა ჩემი სიტყვები..
-მაშინ შენ გახიე და მერე მე ვიცი.. ქალიშვილის თავი არ მაქვს..
მის სიტყვებზე მეც გამეცინა..
-ყველაფერი თავის დროზე ლუკა.
ნიშნისმოგებით გავუღიმე და ტელეფონის ასაღებად ოთახში შევედი, ანასტასიას ნომერი ავკრიფე და მესიჯი გავუგზავნე..
„რომ გაიღვიძებ მომწერე, მშვენიერო.”
-რომ იცოდე, როგორ ვაგიჟებ.
კმაყოფილი და ამაყი სახით ვუთხარი და ტუჩები ენით დავისველე..
-მშვენიერს ეძახი ჰო?
სიცილით მკითხა.
-რათქმაუნდა ! გოგონების საყვარელი მიმართვა.. არა რა, მაინც როგორი სულელები არიან.. როგორ სჯერა, რომ მე, თორნიკე აბაშიძეს, რომელსაც თავისუფლად შეუძლია ყველა გოგოს გულის მონადირება, რომელზეც ყველა გიჟდება, მასთან სერიოზულ ურთიერთობას დავიჭერდი.. რატო, თორე კი.. მასზე უკეთესი ფეხი არ მინახავს თუ ?
სიცილით ვუთხარი
-იცი რაშია საქმე? შეიძლება ეჭვი კი ეპარება, მაგრამ სიამოვნებს, როცა თბილად ექცევი.
-ჰო, ვიცი.. მასთან სულ სხვანაირად ვიქცევი, ჩემი თავი მეზიზღება ხოლმე.. პაწუკა და შმაწუკა და ჩემო გოგო და ამბები..
ლუკამ გემრიელად გადაიხარხარა..
-ძალიან მაინტერესებს თბილითორნიკე, ძალიან..
-გადი, გაეთრიე..
მეც სიცილით ვუპასუხე და სამზარეულოში გავედი შესაჭმელად..

*ანასტასია:
დაახლოებით ორი საათისკენ საშინელმა ბრახუნმა გამაღვიძა.. მაკამ და მამაჩემმა კინაღამ ჩემი ოთახის კარები ჩამოიღეს..
-რა გინდათ??
ვიყვირე და თავის ტკივილის გასაქრობად თავი ბალიშში შევყე..
-ღმერთო, ცოცხალი ხარ?
შეშინებული ხმით წამოიყვირამაკამ
-კარი გააღე !
მკაცრად თქვა მამამ, ძვლივს გამოვბობღდი თბილი საბნიდან.. კართან მივედი და გაკვირვებული სახით გავაღე..
- ანასტასია! კარგად ხარ? სიცხე გაქვს?
მომვარდა ლუსი და შუბლზე დამიწყო კოცნა..
-ჰეი, ჰეი.. კარგად ვარ.
მოვიშორე.
-რა გჭირთ?
-გუშინ ადრე დაწექი და იცი ახლა რომელი საათია? შეგვეშინდა..
საწყლად მითხრა მამ, გამეცინა..
-დამშვიდდით, უბრალოდ საწოლში ნებივრობა მომინდა..
მშვიდი ღიმილით დავამშვიდე ისინი და ოთახიდან გავყარე.. არ მსიამოვნებდა ამდენი ზრუნვა.. ბავშვი ხომ აღარ ვარ.. ღმერთო, რამდენიმე კვირაში 17 წლის ვხდები ! უცებ, ტავში გამიელვა აზრმა, რომელმაც ჟრიალი გამოიწვია მთელს სხეულში.. ხელ-ფეხი ერთიანად გამეყინა..
თორნიკემ იცის, რომ 18ის ვარ.. ანუ დაბადებისდღის შესახებ არ უნდა გაიგოს.. ის დღე გამახსენდა, როცა რამდენჯერმე გამიმეორე „ვერ ვიტან, როცა მატყუებენო..“
სიმართლე უნდა ვუთხრა.. მაგრამ არა, ისედაც პატარად მთვლის..
ფიქრებში გართულმა შევაცურე ხელი ბალიშის ქვეშ და ტელეფონი გამოვიღე.. ყველაფერი დამავიწყდა, როცა ეკრანზე თორნიკეს სახელი დავინახე.. სწრაფად ავკრიფე პაროლი..
„რომ გაიღვიძებ მომწერე, მშვენიერო..”
მშვენიერო.. როგორ მიყვარს, როცა ასე მომმართავს..
„გავიღვიძე.. "
მივწერე და პასუხის მოლოდინში საწოლზე წამოვჯექი..
რამდენიმე წუთში ისევ თორნიკეს სახელი დაეწერა ტელეფონის ეკრანს, მირეკავდა..
-რა ხდება, მისტერ ?
მხიარულად ვუპასუხე, მასაც გაეცინა.
-დღევანდელი საღამოც მე უნდა დამითმოთ, მის ანა.
-ჰმ, რა ხდება?
-კოცონზე რომ გიყვებოდი ხომ გახსოვს? ხოდა დღეს იქნებაო ჩემმა ძმამ მითხრა, კარვების გაშლასაც აპირებენო.. ერთი რათქმაუნდა ჩვენთვის, ცალკე..
-ჰაჰ, მაცდური წინადადებაა..
სიცილით ვუპასუხე..
-დიახ, დიახ.. დაუვიწყარი ღამე თორნიკე აბაშიძესთან რთად.. ნახევრადშიშველი სხეულები, რომლებიც ერთმანეთს ათბობენ.. ტუჩები, რომლებიც ერთმანეთის კოცნით ვერ ძღებიან.. აუ ან, რო არ წამოხვიდე, მაქ მოგაკითხავ და ძალით წაგათრევ..
ბოლო სიტყვები სიცილით წარმოთქვა, მაგრამ თორნიკესარ იყოს, მეც აღმაგზნო მანამდე წარმოთქმულმა წინადადებამ..
-წამოვალ..
შევეცადე მშვიდად მეპასუხა..
-ძალიან კარგი, გამოგივლი..
-რომელზე?
-თერთმეტისკენ ჩემო გოგო.
ჩემო გოგო.. ესეც როგორ მსიამოვნებს..
-კარგი.
-მიდი პატარავ..
თბილად მითხრა და ტელეფონი გათიშა.. სასწრაფოდ გადავრეკე ნინისთან
-ნინიიი !
პასუხი არ ვაცალე, ისე ჩავყვირე ტელეფონს..
-ეე გოგო, ხო მშვიდობაა?
-კიკიკიკიკიკიიიი ! , აბა თუ მიხვდები სად მივდიართ დღეს მე და თორნიკე
-ოჰოო, თქვენ აღარ ხუმრობთ.. სად?
-ტბაზე, კოცონი და კარვები იქნებაო.. ცალკე ჩვენთვისო რო ერთმანეთი გავათბოთო და ამბები.. აუ ნინ
- ანასტასია! რა გაგაფრთხილე?
-ოო ვიცი ჰო, მაგრამ ისეთი საყვარელია.. ისეთი თბილი, ისეთი კარგი.. გუშინ მთელი ღამე ვლაპარაკობდით..
-ანა არ მომწონს ეს ყველაფერი..
-მთელი ღამე ნინ! ინტიმურ რაღაცეებსაც მეუბნებოდა..
გადავიკისკისე..
-ვსო, დაიკერე..
მანაც გემრიელად გადაიხარხარა..
_______________________________________________________
„პატარავ, შენს სახლთან ვარ.. ამოგაკითხო?
ზუსტად თერთმეტ საათზე მესიჯი მომივიდა..
„ჰმმმ, მე ჯერ ვიცმევ.. როგორც გინდა "
ვუპასუხე და ტელეფონი საწოლზე მივაგდე.. ვიცოდი, ამოვიდოდა.. არც შევმცდარვარ, რამდნეიმე წუთში აივნის კარი გაიგო და თეთრ ფარდებში შავი ბიჭი დაილანდა.. მისი ღიმილი შორიდანვე ჩანდა.. ვიწვოდი.. ვხურდი.. ერთ ღამეში ისე მომენატრა, ისე !
ღიმილით ამათვალიერა.. ფეხშიშველი, მაისურის ამარა ვიდექი მის წინ.. როცა ტუჩები ენით დაისველა, ვერ მოვითმინე და სწრაფად მივედი ახლოს.. გაეღიმა, ხელი საჯდომზე მომიჭირა და მის სხეულს მიმაჯახა.. ტუჩებზე ვნებიანი კოცნა დამიტოვა და რამდენიმე მილიმეტრით გაწია თავი..
-მგონი ჯობია დავრჩეთ..
ჩურჩულით წარმოთქვა, მაგრამ მაინც გავიგე მისი ბოხი ხმა.. ერთაიანად დამაჟრჟოლა.. საუბრისას ტუჩებით მეხებოდა, ღმერთო, მინდოდა მივწეპებოდი.. ისეთი ტკბილი, ისეთი თბილი კოცნა იცოდა.. დაუვიწყარი !
- წავედით..
სიცილიტ ვუთხარი და გაწევას შევეცადე, მაგრამ ამაოდ.. ისევ ძველ პოზიციაზე დამაბრუნა..
-მოითმინე პატარავ, ტბა არსად მირბის.. მეკი ძალიან, ძალიან მომენატრე..
გავშეშდი.. უბრალოდ, უსიტყვოდ დავემორჩილე..



აბაა <3