ბევრი ვიფიქრე თუ როგორ დამეწყო ისტორია,არ მინდოდა ბანალური გამოსულიყო.როგორც ყოველთვის(ყველგან და ყველაფერში) ვცდილობ ვიყო განსხვავებული და ადვილად დასამახსოვრებელი,მითუმეტეს მაშინ როდეს ახალბედა ვარ.ასე რომ ჩემს გონებასთან ბევრი ჭიდილის მერე გადავწყვიტე პირველი თავი პერსონაჟების გაცნობისთვის დამეთმო.
ყოველთვის მეუბნებიან რომ საოცრად არაპროგნოზირებადი და თავისუფლების მოყვარული ვარ,(ალბათ) სწორედ ამან განაპირობა ჩემი ორი წლით ჯარში წასვლა.
ვარ ბედნიერი, კეთილი და პოზიტიური. თავად ვეძებ შანსებს, და ვპოულობ გამოსავალს, არ მიყვარს ერთ ადგილას გაჩერება, ვარ თავდაჯერებული, ენთუზიაზმით და ენერგიით სავსე.მუდამ ვხედავ ცხოვრების ნათელ მხარეს, მუდამ ვფიქრობ სასიამოვნოზე და ვხედავ პეპლებს და მზეს ყველგან!მართალია, ზოგჯერ ვცდები, მაგრამ საპირისპიროზე მაინც არ ვფიქრობ, მიმაჩნია, რომ ყველა დეტალის ჩაღრმავებას და უარყოფითზე ფიქრს დადებითი შედეგი მაინც არ მოაქვს.
(ეს რაც შეეხება ჩემს ხასიათს )
ოჯახი?ოჯახში ვართ მე დედა და ჩემი ჩარლი რომელიც როგორც ვიცი სანდრექსას ძველ ძმაკაც ბექას ყავს და მის მიუმიუმთან ერთად უვლის.(ორივე ციმბირული ჰასკის ჯიშის ძაღლებია)
მამა?მამამ როგორც ხდება ხოლმე დაიხურა ქუდი და ისე წავიდა უკან არც მოუხედავს.ნუ მე უკვე აღარც მანაღვლებს ეს ყველაფერი.უკვე 20 წლის ვარ და სხვა მიზნები და მისწრაფებები მაქვს,ვიდრე მამის პოვნაა.ან რომ ვნახო რა სარგებელი.შეიძლება ცოცხალიც არაა.ასე რომ არ დავეძებ,მან მიმატოვა,ჩემზე უარი თქვა და მეც აღარ გავეკიდები.
აი სამეგობრო კი მყავს მართლა კარგი და საამაყო.ნიკა,სალი, სანდრექსა ნატაშკა და ოთო.ოთო და ნატაშკა უკვე ორი წელია,რაც ცოლ-ქმარი არიან და გვყავს სამეგობროს ერთი წლის ჟღალთმიანი ანგელოზი გიო.
სწორედ მის გამო ჩამოვედი ასე ადრე.მე და სანდრექსამ უნდა მოვნათლოთ.

აი ეხლაც როგორც კი ჩემი ტელეფონი ჩავრთე ეგრევე "აცეკვდა" და სალის სურათი გამოისახე ეკრანზე.
_ვაიმე როგორც იქნა მეღირსა!გასვიანო სად ხარ ამდენხანს?
_აი ეხლა ტაქს დავიჭერ და მოვალ.
_რა ტაქსი გოგო ნიკა უკვე გზაშია და მალე მოვა.
_ვაიმე მაგას რით ვერ ვასწავლე კიდევ დროზე მოსვლა.
ტელეფონი გავთიშე და უკნიდან სიგნალის ხმა გავიგე, დავინახე როგორ გადმოვიდა ნიკა მანქანიდან და ჩემკენ გამოქანდა.
_ზდაროვა ბრატ!
_შენ კიდე ვერ დაჭკვიანდი ხო?არაა ნუ ერთი ცოლი თუ მოგარჯულებს თორემ სამეგობრო უკვე უძლურნი ვართ.
ვუთხარი სიცლით.
_გინდა მოგიყვანო ცოლად?
მითხრა და წარბები ამითამაშაა.
_აჰა კიდევ.რატო ცანცარებ ჯაჭვლიანო?
_ხომ იცი სვანებს ცანცარი სისხლში გავქვს!ისე მოგხდომია ფორმა რას გერჩი.
_ვაიმე დავიწვი.
_აბა შენ სამშობლოს დაცვა იოლი გგონია?
მითხრა სიცილით.ტელეფონმა ისევ დარეკა,ამჯერად ნიკასი იყო.
_ჰოუ..
_...........
_აჰ კი როგორ არაა ეხლა გზაში ვართ.ათ წუთში მოვალთ.
გაუთიშა და მე მომიბრუნდა.
_ჰა ეხლა მოდიხარ თუ დარჩები აქ?თან შენი ჩარლი გელოდება!
_ვაიმე ჩემი ბიჭი როგორ მომენატრა.
როგორც ყოველთვის ეხლაც გადარეულივით დაატარებდა მანქანას და მართლაც ათ წუთში ოთოს ბინასთან ვიყავით.ზუგრჩანთა მოვიკიდე და ექვსი სართული ერთ ამოსუნთქვაში ავირბინე.კარებზე გაბმულად დავრეკე ზარი და როგორც იქნა სანდრექსამ კარები გამიღო.მეც გავექანე და პირადპირ ჩემი ჩარლისკენ წავედი.მანაც დამინახა და ჩემკენ გამოიქცა.რამხელა გაზრდილა ჩემი ბიჭი.უკვე დიდია.ისეთი სისწრაფით დამეტაკა ძირს დავვარდი და ზემოდან დამახტა.სახის თითოეული ნაკვთი "ამილოკა" და ბინაც წამსვე ჩემი სიცილით გაყრუვდა.როგორ მომნატრებოდა.
_არაა ნუ შეხედე ამ თავგასულ ღლაპს პირდაპირ ძაღლს მიახტა და ჩვენ სულ დაგვივიწყა.
თქვა ღიმილშეპარული ხმით დედაჩემმა მეც ჩარლი "გადავსვი" ჩემი სხეულიდან და დედაჩემს ჩავეხუტე.
_ჩემი გადარეული.ნუ ეხლა მთლად ეგრეც არ მომნატრებიხარ რომ კისერზე შენი სიმძიმე ავიტანო.
მითხრა სიცილით მე ხელები შევუშვი და ეხლა სხვებს მოვესიყვარულე ბოლოს კი ყურადღება პუფში მჯდომ ჩემთვის უცნობ ბიჭს და მის გვერდით მოკალათებულ ზუსტად ჩარლისნაირ ძაღლს მივაქციე.
_აჰ ხოო ანკა გაიცანი ეს ბექა შენი ძაღლის აწ უკვე ყოფილი ძიძა.
ღიმილით თქვა ნატაშკამ.
_აჰ გასაგებია.მადლობა.
ვუთხარი და ისე გავიღიიმე 32ვე კბილი მიჩანდა (ალბათ).
_კარგად გაუგეს ჩარლიმ და მიუმიუმმა ერთმანეთს.
_რაღაცას გკითხავ,ოღონდ იცოდე არ გეწყინოს რაა.ჩემგან აქედანვე მიგაჩვევ მწარე გამოხტომებს.
ჩემს ამ ბავშვურ გაფრთხილებაზე გაეცინა.
_ყურადღებით გისმენ.
_რამ მოგაფიქრა ძაღლზე ასეთი საშინლად წარმოსათქმელი სახელის დარქმევა?
ვკითხე სერიოზული სახით.
_მე რა ვიცი ეგ თეაკოს კითხე.
_და თეაკო ვინღაა.
_როგორც ჩანს ცნობისმოყვარე ხარ.
_თანაც საოცრად (ოთო)
_ნუ მეტყვით ეხლა?
_ნუ კაროჩე რა ერთი ბო*ია ამის სათამაშო რაა(ოთო)
_ოთო!(ბექა)
_რა ესე არააა თუ?(ოთო)
_კაი ეხლა არ მითხრა შემიყვარდაო(ნიკა)
_ჯაჭვლიანი როგორ გრძნობ თავს?(ბექა)
_რავი არაფერს არ ვუჩივი.
_ხოდა სანამ რამეს ჩივილი დაგეწყებოდეს დააყენე რა ტ*აკი და ყველამ თავის ბო*ებს და ვნებების დასაცხრობს მიხედოს რაა.(ბექა)
_კარგით რა გეყოთ ჩხუბი.აუუ ნატაშ საჭმელი რა გაქვს?
_ვაიმე შენ სულ როგორ უნდა ჭამდე გოგო(სალი)
_ნუ ხარ შენ ბოღმის ბუკეტი და მიხედე რა შენ თავს.

პირველ რიგში მინდა აზრი გკითხოთ ღირს თუ არა გაგრძელება და საერთოდ როგორ ფიქრობთ გამოვა რამე?