სკოლის გზას რომ მოვუყვებოდი, გზაზე ერთი პატარა სახლი შევნიშნე, საიდანაც პატარა ლამაზი და ნაზი გოგო გამოდიოდა. ნეტა ეს გოგო აქამდე რატომ არ შემიმჩნევია სულ ამ გზაზე დავდიოდი....
მე ვარ გიორგი დადიანი აბიტურიენტი, მაგრამ ასაკის მიუხედავად მაინც ვახერხებ მამაჩემის ბიზნესის მართვას.
-კატო მოიცადე საჭმელი წაიღე ვიცი მოგშივდება და მერე ვერაფერს ვერ იყიდი (მიაძახა უკნიდან შედარებით ხანში შესულმა ქალმა ეს ქალი დედამისი იყო).
გოგონა მიბრუნდა დედამისს კონტეინერი გამოართვა და სკოლის გზას გაუყვა, ვხედავდი მათი თვალებიდან როგორი სიყვარეული გადმოდიოდა ერთმანეთის მიმართ... ამან ძალიან დამფიქრა რადგან დედაჩემი ასე არასდროს მოქცეულა. გოგონა გზას ფეხით მიუყვებოდა მე კი მის გვერდით მანქანით მივდიოდი თვალს ვერ ვაცილებდი და მის ქცევებს ვაკვირდებოდი უცბად მან შემოიხედა ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხნენ.... მას ისეთი ლამაზი და ამავდროულად უცნაური თვალები ქონდა რომ მომინდა ახლოს მივსულიყავი და მისი თვალებისთვის ძალიან დიდხანს მეყურებინა მას ლოყები შეეფარკლა თან ისე საყვარლად მომინდა დამეკოცნა. ორივე სხვადასხვა გზაზე წავედით და მხლოდ ახლა გამახსენდა რომ ჩემს გარდა მანქანაში კიდევ ორი ბიჭი იჯდა ესენი იყვენე ჩემი ბავშვობის მეგობრები ერეკლე და საბა.
-ბიჭო დაინახე ის გოგო რა ტანზე იყოო (ერეკლე)
-აუუ მართლა მაგარი ნაშა იყო (საბა)
-ეეეე ბიჭო წესიერად ილაპარაკე ყველა გოგო ნაშა ნუ გონია,ვერ ხედავ როგორი მორცხვია. (ვთქვი მე)
-ვაა მგონი ჩვენი ბიჭი შეყვარებულია ძლივს მგონი გვეშველა (ერეკლე)
-ოო მოიცა რა რა შეყვარებული უბრალოდ კაი გოგო იყო (გიო)
-კაი ბიჭო თავი დაანებე ხო ხედავ როგორ გაწითლდა (საბა)
-აჰააჰაა (ჩაიცინა ერეკლემ)
ეს-ეს იყო კოლეჯთან გავაჩერე მანქანა და ჩამოვედით.მესამე გაკვეთილის ზარი დაირეკა თუ არა ბიჭები სასადილოსკენ წავედით ავიღეთ საჭმელი და დიდ მაგიდასთან დავჯექით გვერძე რომ მივიხედე უცბად იმ გოგოს მოვკარი თვალი რომელიც მარტო იჯდა ერთ პატარა მაგიდასთან ეს ის გოგო იყო რომელმაც დამატყვევა ჯერ ასე არც ერთი გოგო არ მომწონებია გავიფიქრე ეს ალბათ ბედია რომ აქაც ამ გოგოს შევხვდი ძალიან გამიხარდა და ბიჭებს ვუთხარი რომ ამ გოგოს აუცილებლად გავიცნობდი და მისკენ წავედი ჩემს თავს ვარწმუნებდი რომ ამას შევძლებდი მივედი გოგონას ალბათ მოერიდა და ადგომა გადაწყვიტა მე მხარზე ხელი დავადე და დავსვი
-ნუ გეშინია მე უბრარლო შენი გაცნობა მინდოდა.. (დავამშვიდე გოგო )
-არა არ შემშინებია უბრალოდ მეგონა აქ დაჯდომა გინდოდა და ადგილს გითმობდი (გაღიმა გოგოს)
-არა არა გოგოს ადგილს როგორ წავართმევდი (გიო გოგონას გაეგიმა)
-იცით მე თქვე გასაცნობად მოვედი და იმედია წინაღმდეგი არ იქნებით (გიო)
-არა რატომ უნდა ვიყო წინააღმდეგი მე კატო ვარ
-მე უკვე ვიცი თქვენი სახელი (გიო)
-საიდან? (მკითხა მან)
-დედაქვენმა რომ დაგიძახათ მე ის ვარ მანქანით რომ ჩაგიარეთ (გიო)
-ხო ხო გამახსენდით (კატო)
- (მე უფრალოდ გავუღიმე)
-მე ახალი გადმოსული ვარ ამ კოლეჯში და არავის ვიცნობ შენ პირველი ხარ (კატო)
- უი მე მქვია გიო დამავიწყდა მეთქვა იქით მაგიდაძე რო ზიან ჩემი ძმაკაცები არიან საბა და ერეკლე
-კაი ტიპები ჩანან…