დღეები გადიოდა, თითქოს მავიწყდებოდა ნელ-ნელა რომ ცხოვრება ჩემთვის დამთავრდა. მეგონა ეს ახალი ფურცელი იყო რომელიც აუცილებლად მომიტანდა ბედნიერებას. უცნაური დღე იყო, თითქოს ფერადი, სხვა უფერული დღეებისგან განსხვავებით. თუმცა თავბრუ საშინლად მეხვეოდა და ფეხზეც ძლივს ვიდექი. წარსულზე თითქოს ბევრს აღარ ვფიქრობდი და აწმყოთი ვნებივრობდი... უკან მოვიტოვე მამა რომელიც, მუდამ სიცარიელედ დამრჩებოდა და ნიკა რომელიც, კუდამოძუებული დაეხეტებოდა.ახლა დედას დავუდგები გვერდში, და მისთვის ვიცოცხლებ, ვფიქრობდი და გული სიხარულით მევსებოდა.. არც მახსოვს, ასეთი გახარებული ბოლოს როდის ვიყავი. არ ვიცი რატომ მაგრამმ გული ძალიანნ კარგს მიგრძნობდა. მიუხედავად იმისა რომ ამდენი ტკივილი მწარედ ჩავყლაპე და ღებინებაც არ მასვენებდა.
-დედა მგონი მოვიწამლე.მახოსვ ამ სიტყვებით დავიწყე დილა.
-რასამბობ ნინოო ? !!გულგახეთქილი მომვარდა.
-იცი დედა სხვა დღეებშიც შემინიშნავს სისუსტე, ვხვდები რომ რაღაც ისე არარის, ამას ვგრძნობ.
-რაგჭირს შვილო, ახლავე მოემზადე ექიმთან მივდივართ!! მითხრა და ქურთუკი მოიცვა. ექიმთან შესვლისას კვლავ მაღებინა, როცა მივხვდი რომ მომეშვა, იქვე კუთხესთან მჭიდროდ დადგმულ სკამზე დავეშვი.
-ნინი, რადგან მოწამლის ნიშნები თითქმის არგაქვთ მოდით ექოსკოპია გადავიღოთ. მომართა ექიმმა ღიმილით.
-რატომ ? თქვენნ რაა მეღადავებიით ? რასისულელეა? ვიკითხე ზედმეტად გაოცებულმა.
-ახალი სიცოცხლე. ჩაილუღლუღა ჭაღარა ექიმმა..
-დედა გაიგე რამითხრეს ? ჩავიხარხარე უხამსად. უცებ თვალები მიფართოვდება და ექიმს მიშტერებულს ნერვიც არ მიტოკავს
-ეს რას ნიშნავს ? ო.ო
-ჩემო ნინიკო, ეს ნიშნავს რომ სულ რაღაც 7თვეც და დედიკო გახდებით, თქვენ 2თვის ფეხმძიმე ხართ. ნუთუ არგიხარიათ ? და ის რასაც თქვენ მოწამლას ეძახით ტოქსიკოზია, რომელიც ორსულების 70%-ს ახასიათებს.
უბრალოდ ღიმილი, სახეზე შემაშრა. მახსოვს ფერი დამეკარგა, ავცახცახდი და დაბნელდა....
თვალი გავახილე და მოვათვალიერე პალატა ირგვლივ არავინ იყოო, წამოვხტი და გავვარდი.
-იქნებ შეცდომაა დედა! მითხარი რამე... ვხვდებოდი რომ დედა უბრალოდ შოკში იყო, მაგრამ სიხარულს ვკითხულობდი მის სევდიან თვალებში, უცებ აღმოხდა: ჩემი ხსნაა! ეს ძალიან მაგარია, ნი!!
-დედა კი მაგრამ ეს როგორ? მე ? ეს ხომ დაუშვებელია ? მე დედა?
- დაუშვებელი არაფერია .მითხრა ექიმმა.
უბრალოდ დიდი შოკი იყოო, ძალიან დიდიი , იყო ნაპერწკალი სიხარულისა, იყოო ნამდვილას ბევრი ვიფიქრე ამაზე, ნიკას აუცილებლად უნდა დავლაპარაკებოდი ......