დაიწყებოდა.გაგრძელებაზე და საერთოდ ისეთ დასასრულზეც კი ზედმეტია საუბარი როგორიც იყო...არა კი არ იყო, არ არის დასასრული,მათი ისტორია არ დასრულებულა გრძელდება და გაგრძელდება...

როგორ თუ ძმაკაცის და შეგიყვარდა...ჰმ,ეს ხომ არ შეიძლება , თუმცა შეუყვარდა და ვერ შეეწინააღმდეგა ამ გრძნობას, ვერ კი არა არც. არ სურდა მისი დათმობა.ხოდა არც დათმო.
ბევრი იყო წინააღმდეგი,გრძელ ენებს კიდე რა გამოლევს. ჰოდა ეგრევე მიუტანეს ამბავი გიორგის.. დუნდუას შენი და უყვარსო ისაო ესაო,ერთად არიანო. არა გიორგი სიყვარულს კი არ უშლიდა მის დას უბრალოდ ის ვერ აიტანა ,რომ მის ძმაკაცს მისი და შეუყვარდა. თან სხისგან რომ გაიგო ეს ამბავი. არიქა ერთი ამბავი იყო საქმის გარჩევები, ყველანაირი ურთიერთობის აკრძალვა,საქმე იქამდეც კი მივიდა რო ძმაკაცობაც დაივიწყა.
კი იყო ის პერიოდი თითქოს, რომ ცდილობდა დუნდუა ოღონდ ელენე ცუდად არ ყოფილიყო ან თუნდაც ძმასთან უთანხმოება არ ქონოდა მის გამო,თუმცა ვერ გაძლო ვერც ერთმა და ვევერავინ,საერთოდ ვერავინ ვერ იფიქრებდა, რომ ეს ისტორია რც მეორემ, ჰოდა ახლა უფრო ფრთხილად იყვნენ "სიყვარულს მალვა უნდაო", ჰოდა ესენიც მალავდნენ თავიანთ გრძნობას. ძალიან ცოტამ იცოდა მათი ბავშვობის მეგობრებმა, მეგობრებიც ყველანაირად ცდილობნენ რომ ხელი შეეწყოთ, გამოუვიდათ.
საღამო იყო სახლში ვიყავი და ვკითხულობდი, ტელეფონი რეკავდა რათქმაუდნა დუნდუა იყო და სახეზე ღიმილი მომეფინა
-ჰო
-გამოხვალ?
-კი.
ნუ მოკლედ შევძელი და წერეთელზე ვნახე.ეტყობოდა რომ, არც თუ ისე კაი ამბავი უნდა ეთქვა.
-რაიყო რამე ხდება?
-6 თვით მივდივარ, ამდენ რამეს გავუძელით აი ესეც და მერე ჰოიცი ყველაფერი ისევ მწყობრში ჩადგება,უბრალოდ საშინლად მიჭირს შენი დატოვება,უბრალოდ სხვა გზაა არაა თორე ჰოიცი არა?მალე გავა ეს დრო და მერე სუ ესე მეყოლები.
მთელი ძალით იკრავდა გულში.ელენემაც გაუგო , იცოდა თუ ახლა მის ცრემლს დაინახავდა როგორ გაუჭირდებოდა წასვლა და ასე უფრო ძნელი რომ იქნებოდა, ამიტომ შეეცადა რაც შეილება მშვიდად ყოფილიყო.
წავიდა და დატოვა,თუ ამას დატოვება ქვია მთელი საძმაკაცო იხსენებდა იმ წელს და ელენესთან ერთად უმკლავდებოდნენ აბიტურიენტობას. ჰო აბა ძმაკაცის გოგოს ისე ხო არ დატოვებდნენ? ჰოდა არც ტოვედბნენ.დუნდუას მონატრებას წიგნებში და სწავლაში კლავდა. ბოლომდე ვერა, მაგრამ ცდილობდა.
გავიდა ეს დროც შეხვედრა იყო რაღაც სასწაული.სუნთქვა უჭირდა ისე მაგრამ ყავდა გულში ჩაკრული და არაფლის დიდებით არ უშვებდა ხელს, მეგობრებს კიდე მათი სიყვარული და სითბო გადადებოდათ და შეძახილებს არ იშურებდნენ.
ამის მერე უკვე დუნდუამ გაიხსენა აბიტურიენტობის ძნელი წლები ელენესთნ ერთად. გამოცდაზე რო შედიოდა თავისი ხერხებით დაამშვიდა მასაც მეტი რა უნდოდა? ჰოდა მშვიდად დაწერა და სამედიცინოზეც ჩააბარა კიდევაც.მიეცათ მიზეზი ამათაც მეტი რა უნდოდათ და აიტეხეს ბარში წასვლა,წავიდნენ დალიეს გაერთვნენ დილამდე და როგორც იქნა წამოვიდნენ,მეორე დღეს როგორც ყოველთვის თავის ტკივილით გაიღვიძეს არც ელენე იყო გამონაკლისი, მითუმეტეს თუ ტელეფონის ხმა გაღვიძებს,თუმცა დუნდუას ფოტო რო ამოუგდო და სახელი დაავიწყდა თვის ტკვილი და გახარებული ხმით უპასუხა.
-მიდი გამიღე კარი.
ესეც კაი ვინმეა იცოდა მარტო რო იყო სახლში და ისიც იცოდა მის გოგოს "ნაბახუსევზე" რაც უშველიდა.
დახურა პირველი კურსი.დუნდუა ვეღარ ითმენდა დაიღალა აქეთ იქით პატარა ბავშვივით სიარულით,რაც მთავარია გიორგიმ გაუგო ორივეს და უკვე აღარ იყო წინააღმდეგი, შეიგნო რომ სიყვარულს ვერ აღუდგებოდა,ახლა უფრო თავისუფლად იყვნენ მაგრამ, მაინც არ შეეძლო დუნდუას უნდოდა სულ მასთან ყოლოდა. მართალია შეპირდა, რომ სწავლის დამთავრებას ბოლომდე აცდიდა თუმცა არც ისე შეეშლებოდა ხელი პირიქით შეუწყობდა კიდევაც, არაერთხელ უსაუბრიათ ამაზე, უკამათიაც კიდევაც კიდე კაი ადვილად რიგდებოდნენ.იცოდნენ, რომ ვერ გაძლედნენ ისედა...
ჰოდა რო ვეღარ ეგუებოდა ასე პატარა ბავშვივით სიარულს როგორც წლების წინ დაპირდა ხუმრობით აუსრულა.20 სექტემბერს ელენე 20 წლის ხდებოდა, ოქროს დაბადებისდღე ჭკუაზე არ იყო. ყველასგან იღებდა მოლოცვებს უნდა ვაღიარო ულამაზესი იყო. გვიანი იყო დუნდუამ რო მიულოცა და თხოვა გარეთ გასულიყო.
რომ დაინახა არ იცოდა რა ეთქვა, თუმცა გულში კიდევ უფრო რწმუნდებოდა მისი გადაწყვეტილების სისწორეში.
-ძალიან, ძალიან ლამაზიხარ და ვაფშე ყველაზე მეტად მიყვარხარ ხოიცი?წამო რა წამომყევი სიურპრიზი მაქვს
მიჩვეული იყო მისგან კომპლიმენტების მოსმენას თუმცა ყოველ ჯერზე ისევ ისე წითლდებოდა თითქოს პირველი იყო
-კაი, მოიცა ანის გავაფრთხილებ და გამოვალ.
მოწყვეტით აკოცა და შებრუნდა ორ წუთში უკვე გამოსული იყო და მის ადგილს იკავებდა მანქანაში. დუნდუამ ერთი ხელი მისაში მოიქცია და მეორეთი საჭეს მართავდა რამოდენიმე საათიანი მგაზვრობის შემდეგ მანქანა გზიდან გადაიყვანა და გააჩარა,ირგვლივ ტყე იყო, ტუმცა კარგად მოჩანდა პატარა ქოხი რომელიც ძალიან მყუდროდ გამოიყურებოდა.
-ელენე იცი , რომ ძალიან მიყვარხარ, ისიც იცი, რომ არ ვარ პატარა ბიჭი.აღარც შენ ხარ ისეთი პატარა, რომ სწორი გადაწყვეტილება ვერ მიიღო მოკლედ გადაწყევიტილი მაქვს თან არ მიყვარს ეს ბანალურობა , მაგრამ მაინც ისე გკითხავ ცოლად გამომყვები?
-ჰმ, არაა.... (მაინც გადაწყვიტა ამ დროსაც კი გაემწარებინა თან გულში იცინოდა რამოდენიმე წამიანი პაუზის შემდეგგანაგრძო)ამ შანს ხელიდან არ გავუშვებ!
დუნდუამაც ამოისუნთქა, თუმცა მიუხვდა ჰოდა თავისი მეთოდებით დასაჯა.მართალი აღმოჩნდაქოხი პატარა თუმცა ძალიან მყუდრო იყო.რამოდენიმე დღე გაატარეს აქ, იცოდნენ თუ რააამბავი დახვდებოდათ. უბრავლესობა გაოცებული ჯერ კიდევ ვერ შეგუებული მათ ერთად ყოფნას. როგორც კი ჩავიდნენ უკვე მათ სახლში მივიდნენ ყველას იქ მოეყარა თავი. გადაწყვიტეს ამ დღესაც მოელხინათ ხოლო მერე ერთობლივიდ ძალებით დაელაპარაკებოდნენ მშობლებს.გიორგი იმ დღესვე მივიდა,ბევრს გაუკვირდა თუმცა მგონი მათზე ბედნიერი თვითონ იყო, რადგამ მისმა "პატარა" დაიკომ ასეთი სიყვარული იცოდა და დაიცვა. როგორც ჩვევიათ ისე მოილხინეს დალიეს,იცანცარეს საქმეც არ დავიწყებიათ და ქორწილის თარიღიც დათქვეს.მეორე დღიდან უკვე მშობლები შემოირიგეს ბოლოს ისევ ნაწილი გაოგნებული იყო ნაწილი იძახდა "ხოვამბობდი" ნუ არც ადრე მიუქცევიათ დიდი ყურადღბა მათი ლაპარაკისთვის კიდე კაი თორე ახლა ასე არ იქნებოდნენ. ჰოდა არც ახლა მიაქციეს დიდი ყურადღება, ვისაც უხაროდა ყველა მათთნ იყვნენ და ყველა ჩართული იყო მზადებაში, თითოეული მათგანი გადარბენაზე იყო ყველაფერი ძალიან მაგარი უნდა გამოსვლოდათ. ბიჭებმა კი მოაგვარეს თავიანთი საქმე თუმცა ჭირვეული პატარძალი იყო
-აუუუ დავიღლე...
-კაიი რა აი ცოტაც თორე გავაფრენ ისეთი კაბა, რომ არ მეცვას როგორიც მინდა
-ჰო ჰო წამო აქაც ვნახოთ.
ყველამ ერთაიანად ამოისუნთქა სასურველი კაბა რომ ნახეს, თუმცა უნდა ვაღიაროთ ღირდა ამათ.ბიჭების შრომაც დასაფასებელი იყო.
ჯვარი მამა დავითმა დაწერა , აი ულამაზესები იყვნენ.თვალებით, რომ სიყვარულს ასხივებნენ და მთლიანად გარშემო მყოფებს რომ უნაწილებდნენ.იყო ბედნიერი სახეები და მეგობრების მიერ გაკეთებული სიურპრიზები.როგორიც ეკადრებოდათ და ოცნებებში წარმოედგინა ზუსტად ისეთი იყო , აი ყველა რო მინიმუმ ერთი თველა ლაპარაკოდა თუ რა ლამაზი და სიყვარულით სავსე იყო იქაურობა.
გეზი დუნდუას მანქანამ აეროპორტისკენ აიღო , თვითმფრინავმა კი ესპანეთისკენ.ეს ოცნებაც აუხდინა მის გოგოს. თაფლობის თვიდან კიდე უფრო გახარებულები დაბრუნდნენ,მიზეზიც გაიგო სამეგობრომ,ჰოდა რაც გაიგიეს მის მერე ასრულებენ ელენეს კაპრიზებს თუმცა დიდი მოთმინებით ელოდებიან ნათლულის და "სასტავის" პირველ უკვე გათამამებულ ბავშვს.

-----
შემიფასეთ ეს პატარა ისტორია.იმედი მაქვს მოგეწონებათ♥♥♥