მე ვარ უკვე ქალლი...ან დიდი ბავშვი ან ბავშვობაში ჩარჩენილი ქალი..რომელიც დღესაც დიდი სიხარულით უყურებს კონკიას დღესაც ისევ ბავშვურად ნერვიულობს იპოვს თუ არა პრინცი დედინაცვლის მიერ ჩაკეტილ კონკიას...და ბოლოს როცა ყველაფერიი კარგად მთავრდება დღესაც ეტირება...ხო ეს მე ვარ დღემდე სიყვარულზე შეყვარებული ადამიანი..დღემდე დიდ სიყვარულზე მეოცნებე ადამიანი...რომელსაც ვერ გაუგია თვითონ ჭირს რამე თუ უბრალოდ განგება ახვედრებს ისეთ ადამიანებს, რომლებიც ბოლომდე ანადგურებენ, თელავენ,ტოვებენ..ხო მე ვარ 22 წლის...ერთი შეხედვით სულ მომღიმარი სიცოცხლით სავსე გოგო,რომელიც რომ იღიმის თვალები ისე უბრწყინავს ყველას ამახსოვრდება მისი დიდი გაბრწყინებული, მოჩვენებით, მაგრამ მაინც ბედნიერი თვალები...ოცნება ? ეს ხომ ჩემი სულის განუყოფელი ნაწილია, რომ არა ის ვერ ვიარსებებდი ასე მგონია...რაც არ უნდა გასაკვირიი იყოს ახლა რომ ვუფიქრდები ყოველთვის სიყვარულს უკავშირდებოდა ჩემი ოცნება..რატოომ? არა ვიციი ალბათ მაკლდა ყოველთვის... მოკლედ მეყოფა ჩემზე..ყველაფერი 5 წლის წინ დაიწყო...
გოგო რომელიც სიყვარულზე ოცნებობდა სკოლაში არავის უყვარდა ან უყვარდა მაგრამ თქმას ვერ უბედავდა და აიი ასე თვლიდა რომ უბედურად დაააბიჯებდა ამ დედამიწაზე...და აიი გამოჩნდა ბიჭი რომელიც ერთი შეხედვთ მის ოცნებებში არსებულ ადამიანს ძალიან გავდა..1 წელი იმეგობრეს..რამდენჯერმე იჩხუბეს კიდეც თუმცა ყოველი ჩხუბი ნიას გამარჯვებით მთავრდებდა....ბექა ბოდიშებს უხდიდა ეხვეწებოდა და ნიაც რამდენიმე კვირის მერე ურიგდებოდა...და ამით არაამქვეყნიურ სიამოვნებას ღებულობდა..მართლაც რა ჯობია იმის შეგრძნებას ადამიანი კვირების განმავლბვაში რომ არ გივიწყებს და შენზე ფიქრობს როგორ შემოგირიგოს..თითქმის 1 წლის თავზე ბექამ ძალიან ლამაზად სკოლაში ყველას თვალწინ ნიას სიყვარული აუხსნა რაზეც ნიასგან თანხმობად ნაგულისხმები მოვიფიქრებ მიიღო და სულ მალე უკვე ერთმანეთზე შეყვარებულ წყვილად იქცნენ..იყოო ღამეები როცა ბალახზე წამოწოლილები ვარსკვლავებს უყურებდნენ და ოცნებობდნენ მომავალზე..როცა ნია სიყვარულით აღსავსე ეუბნებოდა რომ მასთან ერთად ყველგან იცხოვრებდა - ღია ცის ქვეშაც კი...გავიდა დღეები და ნია გადაქცა ყურებამდე შეყვარებულ გოგოდ, რომელიც სიცოცხლს დათმობდა მისთვის..ასაკის მიუხედავად მართლა შეუყვარდა - ეს არ იყო ჰორმონების მოზღვავება,ვნება ან ბავშური გატაცებ.ა ეს იყოო სიყვარული, რომელიც სავსე იყო სითბოთი. დადოდა და ანათებდა სიყვარულისგან..ამის მერე იყოო ზაფხული 3 თვე...92 დღე როცა ისინი ყოველი დღე იყვნენ ერთად..ჩხუბი? იყო ბევრი ჩხუბი ბევრი გაქცევა და ბოლოს მაინც ბექას ძლიერ მკლავებში აღმოჩენილი ნია...ნია ბედნიერი იყო იცოდა - რამდენიც არ უნდა გაქცეულიყო, სადაც არ უნდა - ბექა იპოვიდა და დააბრუნებდა...ნია წერდა... ბერს წერდა...უწერდა წერილებს... უწერდა ლექსებს- სადაც ღვრიდა თავის სიყვარულს..

მოგესალმებით მეგობრებო შემიფასეთ და მითხარით გავაგრძელო თუ არა..მადლობა წინასწარ..