გამარჯობათ.არმინდა ყველაფერი ბანალურად დავიწყო ,მე პროზაიკოსი ვარ , ამ საიტს ჯერ კიდევ 2013 ში ვსტუმრობდი და ისტორიაც მედო მაგრამ საიტის განახლების შემდეგ აღარ არის ის ისტორია.ახლა თქვენმა ისტორიებმა მომანდომა მეც დამეწერა.ეს ისტორია ჩემზეა.მოკლედ ძალიან გამიგრძელდა მაგრამ მინდა რომ მოგეწონოთ მე ნიჰილისტი ვარ.
ყველაფრის მოყოლა თავიდან მინდა დავიწყო, დაბადებიდან სკოლაში შესვლის ასაკამდე ,თითქმის საინტერესო არაფერია.2004 წლის 13 სექტემბერის დილა ძალიან ბედნიერად გამითენდა ,მიხაროდა რომ სკოლაში მივდიოდი, დილით პატარა ლეკვივით ვცქმუტავდი სანამ დედა საგანგებოდ ნაყიდ ტანსაცმელს ჩამაცმევდა და სკოლისაკენ წავიდოდი, მოვემზადე სკოლისთვისაც ჩემი ძალიან ლამაზი ჩანთანც მოვიგდე ზურგზე და დედასთან ერთად ხელჩაკიდებული მივდიოდი ჩემს სახლთან ახლოს მდებარე სკოლაში, როგორც წესი სკოლაში შესვლისას მომეგება სითბოთი სავსე ქალი რომელიც ჩემი პირველი დამრიგებელი უნდა ყოფილიყო, სკოლა კერძო იყო ამიტომაც კლასში სულ 8 ბავშვი ვიყავით , პირველი ზარის დარეკვის დრო ახლოვდებოდა დედებიც უნდა წასულიყვნენ სახლებში და ვემშვიდობებოდით როცა ჩემს გვერდით ლამაზი გოგონა დავინახე , ჩემსავით ლამაზ კაბაში და ვუყურებდი როგორ ტიროდა , დედაჩემს გაკვირვებულმა ვკითხე მისი ტირილის მიზეზი და არც დაველოდე პასუხს მივედი და მეთვითონ ვკითხე
–გამარჯობა, მე ლილიენი ვარ ,რატომ ტირი?–მან კი სლუკუნით მიპასუხა და ტირილს უფრო უმატა
–მე ნიტა მქვია,მე არმინდა რომ დედა სახლში წავიდეს ,რომ არ მოვიდეს ?–და დედამისს მიეხუტა , მე კიდევ გამეცინა და ხელი გავუწოდე
–მოდი ხელი მომკიდე და დავჯდეთ მერხთან ,დედამ დამპირდა რომ აუცილებლად მოვა და ნუ ტირიხარ –ჯერ გაკვირვებულმა შემომხედა , მერე დედამისს ისევ კისერზე ჩამოეკიდა და ხელი ჩამკიდა , ცრემლებს ლამაზი ცხვირსახოცით იწმენნდა რომელსაც მულტფილმის ფერიების ნახატები ქონდა დანახვისთანავე გავოგნდი რადგან ზუსტად ასეთი მქონდა ,კაბის ჯიბიდან ამოვიღე და ვუთხარი
–ნიტა მეც შენნაირი ცხვირსახოცი მაქვს –გამიღიმა, აშკარად გავიხარდა ორივეს რომ რაღაც საერთო აღმოვაჩინეთ და ამან თითქოს ჩვენ მეგობრობას საძირკველი ჩაუყარა
ზარიც დაირეკა ,სასწაულად მიდიოდა საგაკვეთილო პროცესი, 2 გაკვეთილის შემდეგ სადილზე ჩაგვიყვანეს ბავშვები და დათუნიას გამოსახულებით თეფშებზე წიწიბურა დაგვხვდა , სადილის შემდეგ კი ცოტახანი ეზოში გავისეირნეთ, დამრიგებელი იმახსოვრებდა ჩვენს სახელებს და თან გვეალერსებოდა .ასე შევაღეთ მე და ნიტამ სკოლის კარი და პირველი მერხიც მისვლისთანავე დავიკავეთ ,ასე გრძელდებოდა დიდი ხანი ჩვენ ერთად ვიცვლიდით სკოლას , ვიძენდით ახალ მეგობრებს , ოჯახებიც დაახლოვა ჩვენმა ახლო მეგობრობამ ,პირველად ერთმანეთს 5 კლასში გამოვეთხოვეთ , როცა მე სოფელში მიწევდა 6 თვით გადასვლა , ყველაფერი მარტივი იყო მაშინ როცა არაფერი იყო სადარდებელი ,ჩვენ ერთმანეთს ხშირად ველაპარაკებოდით ტელეფონის ან სკაიპის მეშვეობით მაგრამ ახლა უკვე ბევრი რამ შეიცვალა, ჩვენ გავიზარდეთ , ის 18 მე კიდევ 17 წლის ვარ (ნიტა გვიან შეიყვანეს სკოლაში რადგან ის უკრაინაში ცხოვრობდა) , უკვე იწყება აბიტურიენტობის პერიოდი და ჩვენ მოგვიწია ისევ დაშორება რადგან , მე ისევ სოფელში უნდა გადავიდე საცხოვრებლად. ჩვენ ერთად უამრავი რამ გამოვიარეთ , ძნელი იქნება ეს ყველაფერი აღწეროს ადამიანმა მაგრამ არააადამიანური ხერხებით შევეცდები მოგიყვეთ საკმაოდ საინტერესო მეგობრობის ამბავი.

–ლილ გაიღვიძე ,დღეს მამაჩემი წაგვიყვანს სკოლაში და საქმეზე ეჩქარება მასაც არ ჩაგეძინოს ახლა როგორც იცი ხოლმე –მაღვიძებს დილით ნიტას ზარი ,ძლივს აღმომხდა ხმა რომ პასუხი გამეცა
–ჰო ჰო ავდგები და მზად ვიქნები მალე
ავდექი , როგორც წესი ფარდა გადავწიე და თვალი მოვავლე კორპუსებით სავსე ეზოს , ჩუსტებში ფეხი გავუყარე და საპირფარეშოსკენ დავიძარი ,თავი მოვიწესრიგე დიდხანს მიყვარს სარკეში ჩემი თავის ყურება , თან სახეზე წყალს ვისხამდი რომ ოდნავ მაინც ადამიანური სახე მიმეღო, კარზე კაკუნიც გავიგე
–ჩაგეძინა ?
–ხო მამა , აქ ვაგრძელებ ძილს
–კარგი გეყოს გამოდი მეჩქარება მეც
კარი გავაღე , მამაჩემს ავხედე და ჩემს ოთახში წავედი , ძალიან მიჭირდა მოძრაობა გამოუძინებელი ვიყავი(არასდროს ვარ გამოძინებული)
ჩავიცვი და ტელეფონზე მესიჯის ხმა გავიგე
–ლილი–ნიტა იყო მაგრამ არა ერთი მესიჯი მომივიდა
–გოგო გამოვედით
–ჩამოდი
–მალეეეეე
–გვაგვიანდება
ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე ფული ავიღე და გავედი ლიფტთან მივხვდი რომ ჩანთა დავტოვე სახლში .შევირბინე და ავიღე ჩანთა და ლიფტიც მოსული დამხვდა
სირბილით მივირბინე ნიტას კორპუსთან და მანქანაში ჩავჯექი
–დილამშვიდობის , ჩანთა სახლში დამრჩა და ამიტომ დამაგვიანდა
–არაუშავს ლილ ჩვენც ახლა მოვედით–მითხრა ნიტას მამამ
ნიტას გადავხედე და ვუთხარი ნაგავი ხარ მეთქი, გაიცინა და მომეხუტა
გზაში საცობი იყო , ჩვენც დაგვაგვიანდა და ნიტას მამასაც , სკოლასთან რომ ჩამოვედით უკვე ნახევარი გაკვეთილი გასული იყო
–ნი წამო რა მოვწიოთ თან ნახე გასულია ნახევარი გაკვეთილი და მაგათი როჟების ნახვის თავიც არმაქვს ,წამო რა გთხოვ
–რას მთხოვ ვინ აპირებდა სკოლაში შესვლას დღეეს მაგარი იდეა მომივიდა თან დედაჩემმა 30 ლარი მომცა გაქვს შენ რამე ფული ამას ახლა სულ ვერ დავხარჯავ –მითხრა ნიტამ
– კი მაქვს ათ ლარამდე და რავქნათ?
–წამო რა მთაწმინდაზე ჩვენ ადგილას ავიდეთ
–მარტო?
–არა სასტავს დავურეკოთ
–კარგი ჯერ მოვწიოთ რა ცუდად ვარ
–აუ ლილ ლომკა გაქ ?–მითხრა ლს დარბილებით და გაიცინა ,ვერ ვიტანდი ასე რომ მეღადავებოდა და მას ის უყვარდა რომ ვერ ვიტანდი
მოვწიეთ , ჩავრიცხეთ მეგობრებიც შევკრიბეთ და მთაწმინდაზე ავედით დასალევით
–გოგო , შენ რა ლოთი ხარ შეხედე შენს დაქალს და განაზდი რა ცოტა–იკა
–**ჩემა , რომ განაზდეს მერე ვაფშე ****რასტი იქნება და მინდა ეხლა ცისფერი ძმაკაცი ?–მიშკა
გავიცინეთ ამაზე ყველამ ,თან კარგად გრადუსშიც ვიყავით და წამოსვლა გადავწყვიტეთ ,ავტობუსში ავედი ,ჩემი ნიტა როგორც ყველაზე დიდი დასაჯარიმებლად ჩამოიყვანეს და ვიღაც ბიჭები კიდევ , რათქმაუნდა მთელი 'სასტავი' ჩამოვბარგდით ავტობუსიდან
–კონტროლიორო ბიძიავ ამ ლამაზი გოგოს მაგივრად მე დამაჯარიმეთ – თქვა 'ბაბულიკის; შესახედაობის ბიჭმა
–ზედმეტ ლაპარაკს სჯობს გვარი და სახელი მითხრათ–'კონტროლიორი'
–და რომ არ გითხრა ბიძა?–'ბაბულიკა'
– რომ არ მითხრამაინც გავიგებ და რა აზრი აქვს . მითხარი ახლა ნუ დამაყუდეთ აქ
–არ გეტყვი და ფეხებს **მჭამ.
იქ ჩხუბი ატყდა ,ჩვენი ბიჭებიც ჩაერივნენ და კონტროლიორებმა პატრული გამოიძახეს ჩვენ როგორც უდანაშაულონი ქვითარი გამოგვიწერეს და რუსთაველამდე პატრულის მანქანით ჩამოვედით .
რუსთაველზე ცოტახანი გავჩერდით და უცებ ნიტას კივილი გავიგე
–ლილ , უკან გაიხედე ნელა
რათქმაუნდა ძალიან ჩქარა გავიხედე უკან და დავინახე ის ვინც