მშვენიერია ცხოვრება როდესაც ხარ ღატაკი მაგრამ, არ ხარ უმწეო . არ გსურს არავინ ცხოვრობ ერთ პატარა ქოხში ქუჩის ბოლოს სადრაც მიკარგულში . მაგრამ ბედნიერი მაინც ხარ , იმისთვის მაინც უხდი მადლობას ღმერთს რომ შენ ცოცხლობ და ხარ ღატაკი . ქუჩაში გასვლისას ყველა ზემოდან გიყურებს დიდი თუ პატარა შენ უღიმი მათ და თბილ სიტყვებს მაინც იმეტებ ამ მდაბიო ხალხისთვის რომლებმაც არაფერი არ იციან შენს შესახებ ... შიმშილისგან ენერგია გამოცდილი მიხდილი დაიარები იმის ძიებაში რომ ვინმე გამოჩნდება რომ გიშველოს .რატომ ? რატომ გგონია რომ ამდენ უწმინდოში წმინდას ნახავ ? მაინც რამდენად უნდა გიყვარდეს სიცოცხლე რომ ამდენი სიმწრით მაინც იღიმოდე და იყო ბედნიერი .. ახლა ხომ ისინი არ არიან ბედნიერები რომლებიც უნდა იყონ ? უნდა უხაროდეთ თავიანთი ცხოვრება ? თავიანთი სიყვარულით აღსავსე ? საოცრებაა ეს ქალბატონი . გამოუცნობი და მიუწვდომელი , ნუთუ ის სულის სიღრმშიც ბედნიერია ? ის ცეკვა ცეკვით სადრაც დაკარგულში მიიწევს თან თითის წვერებზე ცეკვავს . ამინდი ღრუბლიანია სადაცაა მოწვიმს ის თან მღერის თან გვირილებს აგროვებს . ყოველ ყვავილს უღიმის ეს არსება მართლაც საოცრებაა მას ვაღმერთებ ამ მოკლე ხანში . როგორ შეიძლება რომ ის არ გიყვარდეს ? მის გულს ხომ ბოროტება არ შეუძლია უბოროტო უმწეო ადამიანია . გაიჭექა ! თან წვიმა დაიწყო ქალბატონი არ ცეკვავდა ის ნელნელა ფეხაკრებით მიიწევდა სასაფლაოსკენ როცა შევიდა ვიღაცას ან რაღაცას ეძებდა . ნეტავ ვის ? და აი მოძებნა მივიდა საფლავის ქვას მიეხუტა იღიმოდა და თან ცრემლები ცვიოდა .
-დედიკო ჩემო ლამაზო შენთან მოვედი . იცი რა მოგგიტანე ? გვირილები თითოეულ გვირილაში სიყვარული ჩავაქსოვე . მე მხოლოდ სიყვარული მემეტება შენთვის მეტი არაფერი . არაფერი რა აღარაფერი აღარ გამაჩნია . არაა დეე შენ ნუ ნაღვლობ მე ბედნიერი ვარ ! რატომ ? ეგეც არ მკითხო გთხოოვ ცრემლი ცვიოდა თან იღიმოდა .
წვიმდა გადაუღებლად, ქალბატონი სულ მთლად დასველდა კოცნიდა საფლავის ქვას ეხუტებოდა ეფერებოდა თითქოს ცოცხალი ყოფილიყო , შემდეგ კი ადგა და წავიდა წავიდა და თან შიმშილისგან მიწაზე ეცემოდა . მიადგა ერთ კაფეს იქ ხედავდა ბევრ ბედნიერ სახეს მინაში იჭვრიტებოდა და თავის სველ ხელებს უსვამდა უკვე ძალგათლილი წაიქცა .
იქიდან ლამაზად ჩაცმული სიმპატიური ამმაკაცი გამოვიდა
-ქალბატონო!
-ქალბატონო !
მას არ ესმოდა ალბად ეს მისი ბოლო იყო . მან ხელში აიყვანა
-ტაქსი !
ტაქსი დაიძრა და იმ ქუჩაზ გაცერდა სადაც ყველა მდიდარი ცხოვრობდა . მან ისევ ხელში აიყვანა და დიდი სახლისკენ გასწია სახლი სულა არ ჰგავდა სახლს .. ის სასახლე იყო . მან მიაწვინა მისტვის ვიღაც თან დასჩერებოდა , ქალბატონი იმდენად ჭიჭყიანი იყო რომ სახეც არ უჩანდა მან თვისი პიჯაკიდან ტეთრი სვირსახოცი ამოიღო და სახე მოსწმინდა ის გაოგნდა
-ოო ღმერთო ჩემო
ქალბატონი იმდენად ლამაზი აღმოჩნდა რომ ნებისმიერ მამაკაცს დაათრობდა მისი სილამაზით. მამაკაცმა კიდევერთხელ ამოიხვნეშა
-ოო ღმერთო ჩემო . ნეტავ ვინ არის ეს არსება ? ეს ულამაზესი არსება თავში ისეთმა ახირებულმა აზრმა გაჰკრა , რომ თვითონვე გაუკვირდა ;ახლა, ამ კისერს რომ ხელები შემოვაჭდო მთელი მისი ძალა და ენერგია ჩემს სხეულში გადმოიღვრებაო. ამ ქალმა ის დაათრო თავი ათასნაირი სურვილებით გამოუტენა . მთელი საღამო იჯდა და ამ საოცარ ,გამოუცნობ არსებას მისჩერებოდა.