შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

ის არის ჩემი სიყვარულია - სრულად


5-09-2015, 23:41
ავტორი D-roni
ნანახია 10 362

12 წლის ვიყავი პირველად , რომ შემიყვარდა ალბათ სისულელეთ მიგაჩნიათ არა ?
ხო ახლა მეც თქვენსავით ვფიქრობ სიყვარული , რომელიც მართლა სიყვარული მეგობა თურმე არაფერი მსგავსი არ ყოფილა .
ნათლად ხარშავს გონება იმ დისკომფორტს რასაც მასთან ყოფნის დროს ვგრძნობდი .
იმ შიშს , , რომელიც მისი ზედმეტი ხელის განძრევისას მეუფლებოდა .
მაგრამ ვერ დავდებ ბრალს , რომ როდესმე ცუდად შემხებია .
იმდენად მიფრთხილდებოდა , იმდენად ნაზად მექცეოდა გეგონებოდათ , რომ ყვავილი ეკავა ხელში , საყვარელი ქალისვის მიჰქონდა და ფრთხილობდა ვაიდა ერთი ფურველი არ მოძვრესო .
თითქოს სანთელი ეჭირა ხელებს აფარებდა ნიავი არ მიეკაროს და არ ჩამიქროსო .
მიფრთხილდებოდა ისე როგორს საკუთარს .
არ ვუყვარდითქო ვერ ვიტყვი , ვუყვარდი და თან ისე , რომ ალბათ მისი სიყვარული მეც მყოფნიდა .
მიყვარდა მისი მზრუნველი ხასიათი , ყველაფერი ...
ის თვრამეტის იყო მე თორმეტის .
ხო გავიზარდეთ თვრამეტის , რომ ვიყავი ცოლობა მთხოვა .
ოჯახებით იმდენად ახლოს ვიყავით , შეუძლებელი იყო რაიმე ეჭვი შეგეტანათ ჩემს ან მის ჰრძნობებში , მაგრამ თურმე მას ხელები გაუშლია ...
მე ნიავი მომეკარა ...
მან ვარდი აიქნია ...
მე კი დღებიი მომაკლდა , ვარს ფურცლები ...
მე სიცოცხლის უნარი , მას კი ერთი შეხედვით უბრალო მაგრამ სილამაზის მატარებელი წითელი ფურცლები ...
ორი თვით საზღვარგარგარეთ მკვდიოდი , მან მითხრა , რომ ჩამოხვალ პასუხი მითხარიო ...
ვფიქრობდი და ვრწმუნდებოდი , რომ ის ის იყო ვინც მე ცხოვრების ბოლომდე მჭირდებოდა.
მისი საქციელებით მაბრმავებდა , ხაზს ვუსვამდი იმას , რომ მუდმივად მოწეული დადიოდა , თუმცა კი რა ვიცოდი , რომ მარტო პლანზე არა და სხვა რაღაცეებზეც იჯდა ? ...
იმდენად უმანკო და ანგელოზი იყო ჩემთან არცერთხელ არ უკოცნია ჩემთვის ...
ამას კი პატივისცემათ ვნათლავდი , თურმე ნიღაბი და ჩვეულებრივი მასკა ყოფილა ...
მასკადადი მაშინვს დამთავრდა , როგორც კი უცხოეთიდან ჩამივედი .
მზად ვიყავი უყოყმანოდ თანხმობა მეთქვა მისთვის .
სახლში მივედი დავისვენე , ერთი კვირით ადრე ჩამოვედი მისთვის სიურპრიზის მოწყობა მინდოდა .
სანამ მას დავურეკავდი ვაიბერში ლიზას გამოტივებული ზარები დამხვდა , ლიზა და სალი ჩემი დაქალები არიან .
ლიზა ბავშვობის , სალი კი მეათე კლასში გადმოვიდა ჩემს კლასში და მას შემდეგ ერთად მოვდივართ .
ლიზას მაინც და მაინც სალი გულზე არ ეხატება ამიტომ ვცდილობ როცა მასთან ვარ სახელი სალი დავივიწყო .
ხო სალი ნამდვილად სხვანაირი გოგოა მაგრამ ნამდვილად კარგი მეგობრობა შეუძლია .
ბედის ირონიაა არა ?
კი შეუძლია აბა რა -+-+-+
- ხო ლიზუ .
- ეე ჩამოხვედი ? ქართული ნომერი ...
- კი , გამოდი ჩემთან .
- ამარუ საქმე მაქვს ...
- ლიზა რა ხდება ? რა ხმა გაქვს ?
- ამარუ მოვალ და დაგელაპარაკები გკოცნი ...
ცოტათი დაზაფრული ველოდებოდი ჩემს დაქალს .
კარში შემოვიდა თუ არა ჩამეხუტა და ჩემი შავი ოდნავ ტალღოვანი თმის წვალება დაიწყო , ასე მაშინ იქცეოდა , როცა რაღავის თქმა უნდოდა და ვერ მეუბნებოდა .
ლიზა არ იყო ისეთი გოგო მომაკვდავი ცოცხალი , რომ დაეგლოვა , არ ქმნიდა არაფრისგან პანიკას და ცდილობდა ყოველთვის მშვიდი და გაწკნასწორებული ყოფილიყო რაც , მე მაძლევდა საბაბს დღევანდელი მისი მდგომარეობის გამო დავძაბულიყავი .
- ლიზა იტყვი რა მოხდა ?
- ახლა ძლიერი უნდა იყო ...
ცრემლები გადმოყარა ლიზამ.
- ზურა ... ზურა როგორ არის ?
გამახსენდა ჩემი შეყვარებული და ხელებით თმა უკან გადავიწიე , ვგრძნობდი ცისფერი თვალებიდან , როგორ მდიოდა უფერული , მარილიანი და მლაშე სითხე , ტკივილიანი ცრემლები , რომ ერქვა , რომელიც მისი დაკარგვის შიშით იყო გამოწვეული .
- ეგ ნაბიჭვა°ი ... მაგას რა ჭირი უნდა ეტაკოს ? ეგ გველი !
ცრემლები სახეზე შემეყინა და გაოცებული მივაშტერდი ერთ დროს ზურას კუმირ ლიზას .
- რა ... რა მოხდა ?
- ამარუ , სალი და ზურა ...
მოკლედ სალი ზურასგანაა ორსულად ...
ვერ გეტყვით იმ დროს რა ვიგრძენი , ჯერ გულში გამკრა თითქოს ცა ვიყავი და ელვამ გაიარ გამოიარა ...
მერე თითქოს მარცხენა მხარეს მფეთქავი ორგანო ამომაგლიჯეს და ფეხებით გადაუარეს .
არც გული წამსვლია არც გონენა დამბიდნდვია , ეს შვებაც არ მარგუნა უფალმა , გამიმეტა და პირისპირ დამტივა ამ საშინელი ამბავის წინაშე .
უძლური ვიყავი შოკურ მდგომარეობაში ჩავარდნილი გონს ვერ მოვდიოდი , ვიხსენებდი ყველა დეტალს , სადმე რამე დავაშავე ?
ვიგრძენი , რომ სუნთქვა მიჭირდა , მკერდზე ხელი წავივლე თითქოს ვცდილობდი გული ასე ამომეგლიჯა .
ცრემლებიც არ მომდიოდა , თითქოს იცოდნენ ახლა ზედმეტნი , რომ იყვნენ და გამერიდნენ .
ერთ წუთში რამდენიმე სიტყვით და ორი ადამიანის ერთი მოქმედებით ყველაფერი

თავზე ჩამომენგრა .
- ამარუ , ამარუ - გაჰკიოდა ლიზა და თან დივნისკენ მივქონდი სრული ამ სიტყვების მნიშვნელობით ...
ვნერვიულიბდი მის გამო და მაგრამ ფიზიკურად არ ვერ გადმივცემდი ემოციებს , შოკური მდგონარეობის პიკზე ვიყავი .
თანდათან ყურთა სმენა დამეხშო , თვალებიც მიმებლინტა და და დაბურულად ვხედავდი , როგორ ამოძრავებდა ბაგეებს ლიზა , არაფერი მესმოდა , მაგრამ ვგრძნობდი , როგორ ნერვიულობდა ჩემი დად ნაფიცი .
ორი საათი ასე ვიყავი , არაფრის თავი არ მქონდა .
ლიზა როგორც ორი საათის წინ გაჰკიოდა ახლა უფრო დიდი შენართებით ცდილობდა ჩემს გამოფხიზლებას .
ხან სახეში განარტყა ხან აქედან მომიდგა ხან იქიდან , ამარუს გაჰკიოდა , გაჰკიოდა ჩემს სახელს და უფრო მანდომებდა ყველაფრისგან გაცლას.
ამარუ ... ლამაზი სახელია არა ?
პირველად ლიზამ დამიძახა მეორედ კი უკვე ყველამ აიტაცა.
ზურა კი ამბობდა ყველაზე ორიგინალური მყავხარო .
მაშინ ვერ ვიაზრებდი რას მეუბნებოდა , ყველაზე ბედნიერი მეგონა თავი და ამაყი ყელმოღერებული დავდიოდი აქეთ იქით , ასე მეუბნებოდა უნდა გაგზარდოო ...
მაგრამ რა გამოვიდა მაჩუქა ბედნიერი წარსული და ალბათ უბედური მომავალი ...
- ამარუ , ამარუ გთხოვ გონს მოდი , თუ გიყვარვარ - უკვე ლიზა მდგომარეობიდან გამოსულიყო და ჩემს კალთაში თავჩარგული ტიროდა .
მხოლოდ მის გამო შევეცადე , ხელი ავამოძრავე და თმაზე გადავუსვი .
- დამშვიდდი , მე კარგად ვიქნები - ჩავიჩურჩულე და ოთახისკენ ვარაუდით წავედი .
- მარტო ყოფნა მინდა გთხოვ - ლიზამ მხოლოდ თავი დამიკრა და სავარძელში ჩაეშვა .
მაშინ ჩავიდინე ყველაზე საშინელი რაღაც .
ოთახის კარი არ გადამიკეტავს .
არავიზე მიფიქრია , ეგოისტურად მოვიქეცი , თვითმკვლელობა ვცადე .
უჯრიდან 15 ტაბლეტი დიმედროლი ამოვიღე და სასულეში გასავუშვი .
არაფერს არ ვაკეთებდი , არც ცრემლები მომდიოდა , არც გული მიმდიოდა ...
თუმცა მალევე ვიგრძენი საყრდენი გამომეცალა და მწარედ დავეცი ხის იატაკზე .
შემდეგ უკვწ აღარაფერი მახსოვდა ...

°°°
თვალები , რომ გავახილე მაშინვე დავხუჭე .
ვერ ვიტან თეთრ განათებას , მაშინვე მივხვდი სადაც ვიყავი , ვარაუდი კი წამლების სუნმაც განმიმტკიცა.
ოდნავ წამოვწიე თავი და პალატაში მჯდარი თვალებდასიებული ლიზა , რკმ დავინახე , მეორედ მონინდა , თავი შემზიზღდა ასეთი რამ როგორ გავუკეთს ჩემს ახლობლებს ? რის გამო ?!
ორი მოღალატის გამო ?
ჰაჰ ... აფსურდი !
ეს რომ სხვაზე გამეგო უბრალოდ დასაცინად არ მეყოფოდა მე კი ? მე რად ვიქეცი ?
ყველაზე დამცირებულ ადამიანად მიმაჩნდა თავი !
რატომ ?
იმიტომ , რომ გრძნობები ფეხქვეშ გამითელეს .
- წყალი - ამოვილუღლუღე პირგამშრალმა .
- აი დალიე ... უკეთ ხარ ? - ვხვდებოი როგორ უჭირდა თავის შეკავება რამე რომ ეთქვა , ვიცოდი ჩემი მოკვლა უნდოდა ჩემი საქციელის გამო ... - მოგკლა ? ბარემ საავადმყოფოში წევხარ - წამკბინა უცებ .
- ვი ვწრაფრით გავიმართლებ თავს , მაგრამ ნუ დამომატენ გთხოვ - ობლად ჩამოგორებულო ცრემლი მოვიშორე ასრუტუნებულმა და საწოლთან დადებულ სარკეს დავწვდი
- მიუხედად ყველაფრისა მაინც ლამაზი ხარ თუ გინდა უფრო გაგალამაზებ აქედან , რომ გავალთ - ირონიანარევი ტონიატ დასჭექა ლიზამ . - ხვდები ეს გუგამ , რომ გაიგოს რა მოხდება ? გუგას ხომ მოკლავს ცემაში და მერე, რომ გიგებს რა გააკეთე მთლად მოკლავს - გამახსენა თავისი შეყვარებული და ჩემი ძმა .
- გამარჯობა - პატაში ბოხი ბარიტონი გაისმა და თვლებდაქაჩულმა გავიხედე კარისკენ , ექინი იდგა , წამით მას გავუშტერე თვალი ...
მან კი ალბათ ჩემს სამედიცინო ისტორიას .
არ ვიცი ასე რატომ მივაშტერდი
შემრცხვა ? ხო ალბათ შემრცხვა , ჩემი საქციელის , ახლა ხომ ყველა გაიგებდა რა უგუნურად მკვიქეცი , ემოციებსა და გრძნობებს ავყევი და უბადრუკობაა გავუყადრე თავი , მართლა მოსაკლავი ვარ ...
- გამარჯობა - ამოვიხრიალე მისუსტებული ხმით .
საიდანღაც მეცნობოდა ეს მამაკაცი .
გონება დავძაბე , დავძაბე და ააა
გონებამ იღრიალა , ვერ ვიხსენებ !!!
თუმცა , ერთი წუთით , ეს ხომ რეზი ქალდანია ...
ცნობილი ექიმი , ამ საავადმყოფოს დამფუძნებელი და მფლობელი .
ეს ხომ უიშვიათესი შემთხვევაა , როგორც ადრე ყური მოვკარი უცხოეთშიც მოღვაწეობს თავისი პროფესიიდან გამომდინარე .
ჯანდაბა ამარუ , ჯა დაბა რაზე ფიქრობ საერთოდ ...
- თავს , როგორ გრძნობ ? - შემომხედა და სახეზე დამაკვირდა , ალბათ რა სულელი ვგონივარ ...
∆ გონიხარ რა , არ ხარ რო ? ∆
∆ დავაი გოგო შენ ∆
დავახვევინე ალტერეგოს .
- უკეთ - დარცხვენილმა ჩავხარე თავი .
- კარგი , კუჭი ამოგირეცხეს , გადასხმაც გაგიკეთეს , გაწერით ხვალ გაგწერენ , უნდა დავაკვირდეთ რაიმე რეაქცია არ გამოიღოს მიღებული წამლების

რაოდენობამ , შემთხვევით ალერგიული ხომ არ ხარ ?
- არა ალერგიული არ ვარ , აუ აუცილებელია დარჩენა ?
ავწუწუნდი , მაგრამ რა ვიცოდი აუცილებელი კი არა უაუცილებლესი , რომ იყო ...
- ახლა არ გამაბრაზო , რაიმე რეაქცია , რომ გამოიღოს ხომ ჩამიგენგრა ორგანიზმი , ხვალ საღამოს შეიძლება გაგწერო ...
რა თბილი და ამავდროულად ბოხი და მკაცრი ტონი აქვს .
ყველა კაცი მოსაკლავია ჩემს თავს რას ვერჩოდი .
თავი დავუქნიე და როგორც კი პალატიდან გავიდა ასრუტუნებულმა გადავაგდე თავი უკან .
- ჩემებმა ხომ არაფერი იციან ? - ვიკითხე შეშინებულმა .
- არა მაგრამ ზურამ დამირეკა , ნერვებმოშლილმა ყველაფერი ერთად მივაყარე და გავუთიშე .
ზურას ხსენება და პალატის კარის შემოგლეჯვა ერთი იყო .
ბრაზმორეული თვალებით შევხედე მამაკაცს , თუ მას საერთოდ ეთქმის და ეკუთნის ეს ერთობ მნიშვნელოვანი წოდება.
- ლიზა დაგვტოვე - გადავხედე დაქალს და ვანიშნე გასულიყო .
ისიც არ შემწინააღმდეგებია ზურას ერთი შეუბღვირა და პალატა დატოვა.
- ჩემო პატარა - მოსვლა სცადა მაგრამ ხელი აღვუმართე და თვალები დავუბრიალე.
ბალიში შევისწორე და კომფორტულად მოვკალათდი .
- შენ ჩემი ცხივრებიდან გაქრები , მე შენიდან , პრეტენზიების გარეშე - მკაცრად დავუბრიალე ლურჯი თვალები და საჩვენებეელი თითი ავუფრიალე ცხვირწინ .
- ამარუ ...
- ასე ნუ მეძახი ! არ მომმართო ამ სახელით , არ გაქვს უფლება !
- მე ყველაფრის უფლება მაქვს ჩემო პატარა - უცებ ჩამეხუტა და მომენტალურად დამაბნია .
მიყვარს ? ნუთუ ? არა ? არა !
- გაიწიე - ჩახრეწილი ხმით წარმივთქვი და მკერდზე ძლიერად მივაბჯინწ ხელები .
- დაგიბრუნებ , გპირდები - ჩასისხლიანებული თვალებით დამაკვირდა და ტკივილიანი მზერით დაიხია უკან .
პალატაში რეზი , რომ შემოვიდა.
გაცოფებულმა აათვალიერა ზურა და მკაცრი სახით პართოდ გააღო კარი .
- ნახვის საათები , რომ არაა არ გაგაფრთხილეს ?
- როცა მინდა მაშინ ვნახავ - განრისხდა ზურა და ცეცხლისფერი თვალები მომანათა .
ეჭვიანობს ...
- ეს სახლი და სასტუმრო არ არის ! გარეთ - თავით გაღებულ კარზე უბიძგა ...
- შენ ბიჭო თავი ვინ გგონია - დაიღრინა ზურამ .
- სანამ არ განახებ ვინ ვარ არ მოისვენებ ? გარეთ მეთქი ! - დასჭექა მკაცრი და ბოხი ხმით .
- მე ამარუს საქმრო ვარ ! მასთან ყოფნის უფლება მაქვს - ტონი შეარბილა ზურამ .
- ყოფილი შეყვარებული და არა საქმრო ! შენთვის მარიამი და არა ამარუ , გადი შენი დანახვაც კი მაღიზიანებს ! .
- დაცვას დავუძახო შენით გახვალ თუ დაგეხმარო ? - დაიღრინა სვანმა .
თავი გადააქნია ზურამ და პალატა დატოვა .
- კარგად ხარ ? - კარი მიკეტა და ჩემსკენ წამოვიდა .
- ქულ - ცერა თითი ავუწიე და ძალით გავიღიმე .
- მაპატიე მაგრამ მნახველებს ვერ შემოვუშვებ შენთან ... ხვალ საღამომდე .
- ასე ჯობს , მარტო ყოფნა მჭირდება !
- ხო და ძალიან კარგი ...
- ექიმო , ჩემი მობილური შეიძლება ?
- კი როგორ არა ოღონდ ცოტა ხნითგადაღლა არ შეიძლება .
თავი დავუქნიე მორჩილი ბავშვივით და გურრწფელად გავუღიმე .

°°°
დედაჩემს დავურეკე , ცრემლები ძლივს შევიკავე , ავუხსენი , რომ კარგად ვარ და არ ინწრვიულოს ასე ტელეფონით ვერ ვეტყოდი ასეთ მნიშვნელოვან ამბავს .
მესიჯებში , რომ შევედი და სალის ნომრიდან გამოგზავნილი შეტყობინება დავინახე თვალები გამიფართოვდა , გავხსენი და ვიგრძენი ცრემლებმა როგორ დამინამეს თვალები .
- შენი სიყვარული უკბე ჩემია იმედია ხვდები , რომ უბდა შეეშვა , ბედნიერებას გისურვებ სვარელო , მე ეს შევძელი.
სიმწრის სიღიმილმა გადამირბინა და ავბღავლდი .
გაბა იმიტომ , რომ ზურა ჩემი აღარ იყო , კარგად ვიცოდი ჩემი ერთი სიტყვა და ზურა ისევ ჩემთან იქნებოდა , მაგრამ ასე ბავშვს არ მოვექცეოდი , სალი ჭირსაც წაუღია .
ვტიროდი იმიტომ , რომ პირველად ვიგემე დამცირების , თავზე გადაბიჯებია და გრძნობების გათელვის მწარე გემო.
თავს დამშვიდება ვაიძულე და შურისძიების გრძნობა შემომაწვა.
ისე ვიძიებდი შურს ბავშვი , რომ არ დაზარალებულიყო მაგრამ სალის ტკენოდა , ტკენოდა გული თუ რათქმაუნდა გააჩნდა მას ეს ორგანო .
ტკენოდა სული , ის მახინჯი სული , რომელიც მე აქამდე ლამაზი მეგონა.
- იცი რაზე მეცინება ? გიხარია , რომ მთელი ცხოვრება შეტენილად უნდა იგრძნო თავი ? გგობია მატკინე ? ცდები ! მიცნობ და იცი რა ადვილად შემიძლია ადამიანის გულიდან ამოგლეჯვა რაც უკვე ზურაზე და შენზე გავაკეთე .
მთელი ცხოვრება მოგიწევს გაიხსენო , რომ შენ მას შეეტენე ! კარგად იცი , რომ არ უყვარხარ , ისიც კარგად იცი რომ ნებისმიერი ჩემი სიტყვა საკმარისი იქნება იმისთვის , რომ ზურა ჩემთან დარჩეს , მაგრამ ამას არ გავაკეთებ რატომ ? შენგან განსხვავებით თავმოყვარეობა მაქვს . ის ხომ იცი და იცი

, რომ რაც შენთან ზურამ გააკეთა ჩემთან არც იკადრებდა.
იცი რატომ ? მე ვუყვარვარ და მიფრთხილდება აი შენ ... შენ როგორი ბ°ზიც ხარ ისევე ბ°ზურად მოგექცა .
ბედნიერებას გისურვებ თუ კი ამ მწარე სიმართლის შემდეგ ეს შენს მახინჯ სულს ეღირსება .
გავაგზავნე მაგრამ არ გაიგზავნა სიტყვების რაოდენობის გამო , შემდეგ ორად გავყავი და ისე გავგზავნე .
ისევ წამომცვივდა ცრემლები , მაგრამ მალევე უკუვაგდე , თავს მათზე ფიქრი ავუკრძალე , მიკვირდა რამის თავი თუ მქონდა კიდევ .
ღამით , რომ ვერადავერ დავიძინე ფეხზე წამოვდექი , ტანზე თეთრი მოკლე მატერია მეცვა .
რატომღაც ეს პერანგები ყოველთვის გრძელი მეგონა არადა მუხლა კარგად აცილებული იყო .
თმა ერთ მხარეს გადავიწოე და ის ის იყო პერანგი ზემოთ უნდა ამექაჩა მკერდის სააშკარაოზე გამოტანოს გამო , რომ კარი გაიღო და პალატაში რეზი ექიმი შემოვიდა .
სწრაფად აანთო შუქი და გაბრაზებულმა თვალე დამიბრიალა .
- შენ ახლა უნდა იწვე !
- ტრ°კი ამტკივდა ჩემი რა ბრალია - მეგონა ჩუმად ამოვიფრუტუნე , მაგრამ ექიმმა ტუჩის კუთხე , რომ ჩატეხა ენაზე ძალიან მაგრად ვიკბინე შემდეგ კი ტკივილიანი კვნესის ბგერები ამოვუშვი პირიდან და თავში ხელი წავირტყი , თავიც მეტკინა და ხელიც ბოლოს ფეხები ავაბაკუნა მაგრამ , რომ ვიგრძენი ფეხებიც ამტკივდა ძლიერი ინერციით წავედი დასაცემათ და , რომ არა ძლიერი ხელები მართლა მოვადენდი ზღართანს ძირს .
- ფრთხილად - ირონიანარევი ტონით გამაფრთხილა მის სხეულზე აწებებული და მზერა მალულად ჩააპარა მოღეღილი მკერდისკენ .
უცებ მოვშორდი მამაკაცს და განზე გავხტიდ
მტკივანი სხეულით და შიგნითა ორგონოებით.
- მადლობა - ამოვიფრტუნე და საწოლზე დავწექი სიცხის გამო კი თხელი გადასაფარებელი გვერდით გავწიე , შიშველი ფეხები ერთმანეთს გავუხახუნე და ბალიში გავისწორე .
- რატომ ადექი რამე გინდოდა ?
- ვერ ვიძინებ ...
- რატომ ?
- მომხდარი არ მაძლევს საშუალებას , მშვიდად ვიფშვინო.
ჩემს ნათქვამზე გაეცინა და თავი მოიქექა , თითქოს რაღაცის გაკეკეთება უნდოდა და ფიქრობდა გაკეთებინა თუ არა .
რა ლამაზი სიცილი აქვს , რომ იცოდეთ , არა არა მე კი არ ვაკვირდები უბრალოდ თვალში მომხვდა , თან ესეც , რომ არ იყოს მე ხომ ვუყურებ და დავინახავდი აბა რაა ...


∆ ვაი შე უბედურო ∆


დამცინა მეორე მემ და გაეღიმა.
შენ დავაი რაა - გავძახე ალტერეგოს მარუს , რომ ვეძახი და გავაჩუმე.

- თუ გინდა ვისაუროთ ... - შემომთავაზა მან და ისეთი ღიმილით გამიღიმა შეუძლებელი იყო რამეზე უარი გეთქვა .
- მინდა - თვალები ავუფახუნე და საწოლში საწყის ადგილს დავუბრუნდი .
- მომიყევი შენზე რამე აბა - ხალათი გაიხადა და იქვე გადაკიდა , ისეთი მოხდენილი ტანი ჰქონდა , ლამაზი სახე , ლამაზი ნაკვთებით , ისეთი , რომ მაშინვე გამიქრა ის ღრმად ჩაბეჭდილი აზრი , რომ ზურაზე სიმპატიური უბრალოდ არსად არსებობდა .
-ძალიან მოსაწყენი და გრძელი ისტორია მაქვს - მხრები ავიჩეჩე .
-დრო მაქვს - საათს დახედა განგმირავად გამიღიმა .
-12 წლის ვიყავი პირველად , რომ შემიყვარდა , ხო ... აქ , რომ იყო ის , აი ისაა აქ ჩემი ყოფნის მიზეზი , თუმცა ვცდები ის კი არა ჩემი სისუსტეა დამნაშავე ყველაფერში , ჩემი ეგოიზმი , მე ჩემს საკუთარ თავზე ვიფიქრე საყვარელი ადამიანები კი წამიერად სულ ამოვწყვიტე გონებაში .
ჩემი დაქალი და შეყვარებული ... ხომ გესმის არა ? მათ მიღალატეს და მოკლედ სალი ორსულადაა ზურასგან - ამოვუსნთქე და ტკივილიანი ღიმილით გავუღიმე სივრცეს , თან თითების მტვრევა უფრო აქტიურად გავაგრძელე .
-საკუთარ თავს ნუ დააბრალებ , ეს კარგს არაფერს მოგიტანს , ვგრძნობ , რომ შენ არაფერში ხარ დამნაშავე და ეს ღრმა დეპრესიის გარდა არაფერს მოგიტანს , იცი რას გირჩევ ? უნდა გაბედნიერდე არა მათ ჯინაზე არა შენი საყვარელი ადამიანების გამო , არა მოვალეობის გამო , უბრალოდ საკუთარი თავის გამო და ლამაზი მომავლის გამო !
სულში მწვდებოდა მისი თითოეული სიტყვა , ახლა ვხვდები რამდენად მჭირდებოდა ვინმესთან საუბარი და გულის გადაშლა , დამშვიდება და რჩევა .
იმდენად მსუბუქად ვიგრძენი თავი , მეგონა ღრუბლებში დავფრინავდი , ღრუბლებში აქა იქ მზის სხივები , რომ ეფინებოდა ისეთ ღრუბლებში .
ეს ჩემთვის ტკივილთან ასოცირდებოდა , ტკივილთან , რომელშიც იმედს ვეძებდი და აი ღრუბლებში მზის სხივები გამოჩნდა .
იმედი მქონდა ისე გაიფანტებოდა ტკივილი , როგორც ღრუბლები გაფანტა ერთ დროს მზის სხივებმა.
იმედი მქონდა , რომ იქნებოდა , გამოჩნდებოდა ისეთი ვინმე ვინც შემიყავრებდა , მიერთგულებდა , ვიცი , ვიცი , რომ ძალიან გამიჭირდებოდა ნდობის გამოცხადება მისთვის , მაგრამ ის ხომ ჩემთვის იმედი , მზის სხივი იქებოდა? შევეცდებოდი , შევეცდებოდი მის გამო , კეთილი მომავლის გამო და ჩემი საკუთარი თავის გამო გამოცოცხლებას !
მივცემდი ცრემლებს გადმოსვლის ნებას , კი ბატონო მივცემდი მაგრამ სად ინებოდნენ ცრემლები ? ალბათ თავს დაიფასებდნენ , ხო თავს დაიფასებდნენ , ეცოდინებოდათ რის გამო უნდა ეტირათ !

შემტყო მისმა სიტყვებმა ღრმა ფიქრებში , რომ წამიყვანეს და ხელი არც შეუშლია , იჯდა და მოთმინებით იტანდა პალატაში გამეფებულ სიჩუმეს .
-მართალი ხარ - გავუღიმე მას რწფელი ღიმილით - მე ... მართლა შევეცდები.
-გამახარებ - თვალი ჩამიკრა და თავი დახარა.
-ახლა შენი ჯერია , მომიყევი რეზი შენზე რამე .
-ხო ... მე რა მოგიყვე ... - შევატყვე რაღაც ტკივილიანს , რომ მალავდა.
-გისმენ - სანდომიანი ღიმილით ავუფახუნე წამწამები და ბალიში გავისწორე.
-მე ცოლი გარდამეცვალა - თითები ახლართა ერთმანეთში და საზურგეზე თავი გადადო - პატარა დამრჩა - გაიღიმა ტკივილიანი ღიმილით - 1 წლის თათუკა , მამას გოგო და პრინცესა , მე თუკას ვეძახი .
სევდის ფერი დამედო სახეზე , მკვდრის ფერს , რომ ეძახიან ისეთი .
გავფითრდი , ვერ წარმოვიდგენდი , არა რატომ ? მაგრამ ... ის ხომ უძლიერესია ?!
-ვიზიარებ - ცრემლიანი თვალებით გავაქნიე თავი და შემდეგ კედლისკენ გავაბრუნე , ცრემლები , რომ არ დაენახა .
წყნარი ნაბიჯებით წამოდგა და საწოლზე ჩამოჯდა , თავი მომატირალებინა და ცრემლები ღიმილით შემიმშრალა .
-ძლიერი ხარ ! ძლიერი ვარ ! გავუძლებთ - თვალი ჩამიკრა და გაკვირვებული ჩამაჩერდა ცრემლიან თვალებში , არც ცისფერი იყო არც ნაცრისფერი , არც მწვანე ალბათ უფრო ყინულის ფერი , იმ განსხვავებით , რომ ყინული დნებოდა და , წყლის მაგივრად ცრემლებს , მარიალიან მლაშე სითხეს უშვებდა .
ღიმილით შევიმშრალე უფრო კარგად ცრემლები და თავი დავუქნიე.
- კარგი გავალ შემოვლაზე - თვალი ჩამიკრა და თავზე ხელი გადამისვა , თმიდან კი ლოყაზე გადმოინაცვლა , ოდნავ მომიჭირა თითები და პალატა დატოვა.

ალტერეგოს ნათქვამს ვერ მივუხვდი , თუმცა შეიძლება ჩავწვდი და არ მინდოდა ამის გააზრება , ტკივილი და უბედურება , ბედნიერმა ღიმილმა შეცვალა და სახეზე ხელების თათუნი დავიწყე .


დამეთანხმა მარუ და გაქრა ...

^^^

დილას თვალები , რომ გავახილე პირველი ამაზრზენი სუნი აღარ მომხვედრია ყნოსვათა არეში , არც შუქს მოუჭრია გამაღიზიანებლად თვალი , თითქოს შემიყვარდა აქაურობა , თითქოს მივეჩვიე საავადმყოფოს სუნს და შუქს .
და ...
და კიდევ ? შეიძლება , ხო მართლაც , რომ შეიძლება .
რა სისულელეა , მე ხომ ახლახანს ...
ფიქრები მწარე რეალობამ წამართვა , ნუ თუ მართლა ისაა ?
თავი გავაქნიე შეშინებულმა .
რეზიმ უბრალოდ მომიკითხა და პალატა დატოვა .
ხო ... აჰაამ ... საერთოდ არ ვუყუებდი გაშტერებული , კი ეგ ვარ - ნევებ მოშლილმა საწოლზე ფეხი ავაბაკუნე და თავი გავქნიე გაბრაზებული სახით .


^^^
- კარგად და მადლობა - გავუღიმე და ლიზას მხარზე დავეკიდე .
-მომავალ შეხვედრამდე - თავი დამიკრა და საეჭვოდ დამემშვიდობა .
^^^
- არა ღადაობ ? საერთოდ არ გეტყობა , რომ გენატრება - გაბრაზებულმა ააბაკუნა ფეხი ლიზამ და დაკითხვისთვის შემამზადა - რამე არის ისეთი რაც უნდა ვიცოდე და აქამდე არ ვიცი ? - წარბი ასწია მაღლა .
-ლიზა მგონი ისაა - გაშტერებულმა ჩავილაპარაკე .
-ე გოგო მთელი გზაა მგონი ისაას ამბობ და იქნებ გამარკვიო რა ხდება - გაბრაზებულმა მკითხა და წინა სავარძელში ჩაეშვა .
-ვაფშე არაფერი , მგონი თავიდან გავყავი იმ შარში თავი სიყვარულს , რომ ეძახიან - თავი გავაქნიე - კი არადა პირველად მგონი ზურა არც არასდროს მყვარებია - უფრო ძლიერად გავაქნიე თავი.
-რა ნევროზიანივით აქნევ ამ თავს ნუ დამაწყვიტე ნერვები - უფრო აამაღლა ტონი ლიზამ - შენ რა მართლა შეგიყვარდა ის ექიმი ?
-ისე მეკითხები , ვითომ ცუდი ბიჭი იყოს .
-არა ძალიან კარგი ბიჭია , მაგრამ გამიკვირდა .
-დამეხმარა , რაც საავადმყოფოში ვიწექი გვერდიდან არ მომშორებია გესმის ? - თვალები ცრემლებით გამევსო .
-არ იტირო რა - ჩამეხუტა ჩემი დაქალი - ჩემი სულელი - თმაზე მაკოცა და მერე ? მერე ჩამეძინა ...




^^^
ჩემები , რომ ჩამოვიდნენ რა თქმა უნდა არაფერი მითქვამს ზურაზე , კი დაამაყარეს კითხვები , მათთვის , ხომ ზურა კუმირი იყო ...
მაგრამ ასე აუხსნელად დავტოვე , ერთადერთი დაუნდობლად ის ვაჯახე , რომ სალი მისგან იყო ფეხმძიმედ.
განცდილი შოკისგან ვერც ერთმა მკითხა რამე , ასე უბრალოდ ხელით მომეფერენ და წამოსვლის ნება მომცეს .

^^^
ვაკეში გავდიოდი , მრგვალ ბაღთან ლუკა პოლარეში უნდა შევსულიყავი , როცა საიდანღაც ზურა გამოხდა და სერიოზული სახიით დამიდგა წინ .
-როგორ ხარ ?
-შესანიშნავად - გვერდის ავლა დავაპირე ისევ , რომ წინ გადამიხტა .
-თავს ნუ მარიდებ გთხოვ , აი გაჩნდება ბავშვი გავეყრები სალის და მოგიყვან ცოლად ...
ჯერ გაოცებულმა შევხედე დაქორწინდნენ ? მერე ბრაზი მომაწვა , ასეთი უპასუხისმგებლოც არ მეგონა ...
-როგორ შეგიძლია შენი შვილის ბედი ასე ერთი ხელის მოსმით გადაწყვიტო ? გზიდან გამეცალე და არასდროს , გესმის ? არასდროს გამეკარო ! - გაბრაზებულმა დაბალი ხმით დავუყვავე და ლუკა პოლარის კარი შევაღე .
ახლა ტკბილი მჭირდებოდა !
არ შემომყოლია , გამწარებული ჩაჯდა მანქანაში და ვაკეს გაშორდა ...
სანაყინეში , ერთ - ერთ მაგიდასთან თვალი ნაცნობ მამაკაცს მოვკარი , რეზის ბედნიერი ღიმილით გავუღიმე და როცა შევამჩნიე , როგორ მანიშნა მოდიო იმწამსვე იქ მივედი , თვალში პატარა ულამაზესი გოგონა მომხვდა და მაშინვე მივხვდი ვინც იქნებოდა , მამიკოს ეჯდა კალთაში და ნაყინის ჭამას ცდილობდა , პირთან შოკოლადი ეცხო და საყვარლად აცმაცუნებდა პირს .
უცებ საშინალდ მომნდა ის გაბუშტული ლოყები დამეკოცნა .
თბილი მზერით მივუახლოვდი და რეზი გადავკოცნე .
არ შევიმჩნიე რატომღაც ჩემი სახის ახურება და გულის აჩქარებული რითმა.
რაც საშინელ კომფორტულ დისკომფორტს მიქმნიდა .
-როგორ ხარ ? - მკითხა გახარებულმა - ეს თუკაა - გამიღიმა და ბავშვზე მანიშნა .
-ოჰ ესაა მამას ულამაზესი პრინცესა ? - თბილი ხმით ვიკითხე და ხელები გავუშვირე - შეიძლება ?
-კი როგორ არა - გამიღიმა და ბავშვი ხელებში გადმომისვა .
- ვაიმე ისეთი , ისეთი პატარა ხარ - გავუღიმე ბავშვს ცრემლიანი თვალებით და გამეცინა მის გაოცებულ სახეზე - მე ამარუ დეიდა ვარ - გავეკრიჭე ბავშვს და მისი პატარა თითები ჩემსაში მოვიქციე .
-ნაყინი გინდა ? - თბილი ღიმილითა და რაღაცნაირი ხმით მკითხა რეზიმ.
თავი დავუქნიე და წამოდგომა დავაპირე , ხელი , რომ აღმიმართა და თვითონ წამოდგა .
-რომელი ?
-ნაყინის მარწყვით - გავუღიმე და ბავშვთან თამაში გავაგრძელე .
ერთი ორჯერ დავინახე , როგორი ბედნირი ღიმილით გვიყურებდა რეზი და ამით უფრო გახარებული ორმაგი მონდომებით ვცდილობდი ბავშვის გაცინებას , ისეთი პოზიტივით ავსებდა ჩემს სხეულს ეს ბავშვი , რომ არ შემეძლო გემრიელად არ ჩამეკოცნა .
- შემომჭმები შე გემრიელო - გავუღიმე ბავშვს და მოსულ რეზის ხელებში გადავულოცე .

ბევრი ვიცინეთ , ბევრი ვილაპარაკეთ და ...
და შემდეგ შეხვედრაზეც შევთანმხდით , თუკას გავასეინრბედით მთაწმინდაზე ...
ისეთი გახარებული მივედი სახლში და ისეთი გახარებული ველაპარაკებოდი ლიზას , რომ ისიც ვერ მალავდა ემოციებს და საწოლზე გაწოლილები ერთმანეთს ვახტებოდით ბედნიერი კისკისისგან ატკივებული მუცლების გამო .

^^^

- ამ კარუსელზე დავჯდეთ - შემომთავაზა რეზიმ , ბავშვისთვის ნაკლებად საზიანო კარუსელი .
-არა ! - შევყვირე მსუბუქად და ბავშვი გამოვართვი კარგად მოვაცვი ქურთუკი და ჩავიხუტე - თუკას , რომ რამე დაემართოს ? ცუდად არ გახდეს , არ გვინდა რა უბრალოდ ვისეირნოთ გთხოვ - ეშმაკური ღიმილით გაეღიმა და თავი დამიკრა .
- არაფერი დაემართებოდა - მხრები აიჩეჩა მან .
- ძაან იცი ეხლა შენ იქნებ დამართნნოდა - შევედავე შეშინებული და ბავშვი უფრო კარგად დავიჭირე ხელში .
- მე ვარ ექიმი თუ შენ ? - გაეციინა მას .
- ამ შემთხვევაში მე ! - გავუცინე და ჯიუტად არ დავთმე პოზიცია .
კარგი იყო ბამბის ნაყინები და შემდეგ დალეული ცივი ჩაი ...
რაღაც უფრო დიდ ბედნიერებას ვგრძნობდი , უფრო ემოციურს , რაც უფრო მახარებდა .
ბავშვზე ისე ვღელავდი დარმწუნებული ვარ არაფრით განვასხვავებდი ჩემი შვილისგან .
რეზის და თუკას , რომ ვუყურებდი ვრწმუნდებოდი , რომ ნაძირალა ზურას სწორად მოვექეცი ! ალხა ეცოდინება , რომ ბავშვი მისთვის პირველ ადგილზე უნდა იდგეს .


^^^
უამრავი შეხვედრა და უამრავი რომანტიული საღამო , თუკას საკეთილდეოთ გამართული კამათები და შემდეგ სიცილით შერიგებები .
დღე და ღამე ერთმანეთზე ფიქრი , გამოწერილი გვქონდა , და ეს ისეთ შვებას და ბედნიერებას გგვრიდა ოდნავადაც არ ვწუხდებოდით იმ ფაქტით , რომ მეგობრების გარდა ყველაფერი ვიყავით ...
ამ თემას არც ერთი არ ვეხებოდით , ორივეს გვტკიოდა წარსული , შედარებით უმტკივნეულოდ და უეცმოციოდ , მაგრამ მაინც გვტკიოდა.
ტკვილი , დრომ კი არ გაანელა , არამედ ერთმანეთის მხარში დგომამ გაგვინელა ის თითქოსდა მოუშუშებელი ჭრილობები .


^^^
გასული თვეები და წლები , წამოზრდილი თუკა და პრინცესას პიველი სიტყვა "მამა" , ისე გამიხარდა ეს , რომ გავიგე კისკისით ავიკელი ქალდანების ეზო .
^^^
ორიგინალური ხელის თხოვნაც ისეთი უნდოდა , როგორიც ამათ შემთხვევაში მოხდა , ღამის 3 საათზე დაადგა თავზე ქალდანი და სადარბაზოში ჩაიყვანა , მძლავრად ჩაიკრა გულში და თავი ნერვიულად მოიქექა .
არ იცის რეები იბოდიალა მაგრამ ის ფაქტია დროულად , რომ მიუხვდა საქთმელს ამარუ და არაფრის თქმა არ აცადა ისე წაეტანა ნაზად ბაგეებზე .


^^^
ქალდანს , დიდი თხოვნით თავი ყოფილი ცოლის საფლავზე ააყვანინა , კატეგორიულად მოითხოვა , რომ ყოველ კვირა ბავშვთან ერთად აქ ევლოთ და ყვავილები აეტანათ .
ქალდანი საცოლით ისეთი ამაყი იყო , რომ არც კი დაფიქრდებოდა ისე დაავლებდა ერთ დღეს ხელს და ყველანაირი ცერემონიის გარეშე ცოლად მოიყვანდა ...

^^^
მისაღებში გავიდა და ბიჭებთან ერთად მჯდომ მოცინარ "ქმარს" გვერძე დაუჯდა ...
4 წლის თუკამ , მის კალთაში დაიკავა ადგილი და დედობილს თავი მკედზე მიადო ...
რა თქმა უნდა ბავშვმა იცოდა მისი ვინაობა და ისიც კარგად იცოდა ნამდვილი დედა ვინ იყო , შედარებით მშვიდად შევხდა იმ ამბავს , რომ დედიკო ცაში იყო , რადგან ამარუმ უთხრა შენი დედიკო ანგელოზია და ციდან ყოველთვის გადმოგხედავსო , ისიც უთხა როცა ძალიან მოგენატრება ყველაზე დიდ ვარსკვლავს მიაჩერდი და იგრძნობ როგორ ჩაგეხუტება შენი ლაამაზი დედიკოო ...

- საყვარელო შეგიძლია წყალი მომიტანო ? - ეშმაკური ღიმილით გადახედა ქმარს და ნიკაპი ბავშვის თავს დაადო .
-ორი ჭიქა ? - ასევე ეშმაკური ღიმილით იკითხა და მუცელზე ხელი გადაუსვა - ამჯერად როგოც რეალურად ისევ მე გამოვდივარ ექიმი - თვალი ჩაუკრა გაოცებულ და მოკისკისე ცოლს და მძლავრად ჩაიხუტა , თუკასთან ერთად .


დ ა ს ა ს რ უ ლ ი ...

საერთოდ სხვანაირად მქონდა ეს ისტორია დაგეგმილი , რომ გითხრათ ბოლომდე შეთხზუიათქო მოგატყუებთ , არც ბოლომდე რეალურია , იდეა მისი , ანუ ის , რომ გოგონას ასეთი რაღაც გაუკეთა შეყვარებულმა და დაქალმა ეგ რეალურია , ისიც რეალურია , რომ მას ახლა სხვა ყავს და ძალიან ბედნიერია .
იცის , რომ სიყვარული და მისი საყვარელი ბიჭი ყველაფერს დააძლევინებს და არაფრისაც აღარ ეშინია ! მართალია მისი ბიჭი ექიმი არ არის და არც თვითმკვლელობის პერიოდში არ გაუცვნია მაგრამ ის ხომ მის გვერდითაა ... რაც შეეხება თვითმკვლელობას ამის მცდელობა იყო მაგრამ საკუთარი თავი თვითონვე გადაირჩინა !
მოკლედ მიყვარხართ და იმედია ამ პატარა ისტორიას "დამითქვენიაზრებთ"
მინდოდა უფრო გრძლად დამეწერა მაგრამ , მგონი ასეც კარგია , მომავალი თქვენ გადაწყვიტეთ როგორ გინდათ , რომ განვითარდეს .
და რაც შეეხება წინა ისტოიის გაგრძელებას , ძალიან გამიხარდა თქვენი კომენატრები და ის , რომ მოგეწონათ , მაგრამ გაგრძელება ვერ იქნება რადგან არ მქონდა დაგეგმილი და ასე უფრო კარგად ჩანს , გაგრძელება მგონი არც მოუხდება , რაც შეეხება იმას , რომ მე დაგტოვებთ , არც კი იფიქროთ ასე ადვილად ვერ მომიშორებთ აჰაჰა ... მოკლედ მიყავრხართ და გამიზიარეთ თქვენი აზრები !



№1  offline წევრი Inn1

love love love love love love love love love love love love კარგი ხარ !!!

 


№2  offline წევრი Scream

ძალიან კარგი იყო მომეწონა love

 


№3 სტუმარი ხატია♥

ძალიან მაგარი იყო მიყვარს შენი ყველა ისტორია

 


№4  offline წევრი Shore

კარგი იყო ნამდვულაად არ შემიძლია არ დავეთანხმო კომენტარებს ....
მაგრამ ის გრძნობა და სიხარული რომელსააც მე შენი ისტორიებიის კითხვისაას ვიღეებ არ განმიცდიაა შენიი ამ ისტორიიით.... ის ისტორიებიი იმდენაად მერეალურება და მიყვაარს რომ წავიკითხავდი მთელი დღე ბედნიერი სახე მქონდა და მათ მთავაარ გმირებზე ვფიქრობდი თუ როგოორი კარგები იყვნეენ და რა ბედნიერება იქნებოდა რეალურები ყოფილიყვნეენ .... აი ამ ისტორიიით კი დიდაად ვერ მოვიხიბლე რაღააც აკლდა არ იყო საკმარისაად სულში ჩამწვდომი გოგოოს რომელსააც 6 წელი უყვარდა ბიჭი ერთ დღეში გადაიყვარა რაც არა რეალურია ... არ გქონდა აღწერილიი მისიი ოჯახიის შესახებ არაფერი ... არც ის თუ ზურას და სალოს რა ბედი ეწიაათ ... გთხოოვ უმორჩილესაად რო მეთი ასე შენი ისტორია არ "მიასამშაბათო"" .... მიყვაარხარ მართალია პირადაად არ გიცნოობ სახელიც არ ვიციი შენი მაგრამ შენი წინაა ისტორიიებიით ეს მოახერხე .... :*♥♥ სიტყვა გამიგრძელდა ვიცი და იმედია ცუდაათ არ მიიღებ ჩემს რჩევაას და კიდეევ ბოდიში თუ ჩემი რჩევები უადგილო იყო ველი შენს სიყვარულიით აღსავსე ისტორიეებს :*

 


№5  offline მოდერი D-roni

[quote=Shore]კარგი იყო ნამდვულაად არ შემიძლია არ დავეთანხმო კომენტარებს ....
მაგრამ ის გრძნობა და სიხარული რომელსააც მე შენი ისტორიებიის კითხვისაას ვიღეებ არ განმიცდიაა შენიი ამ ისტორიიით.... ის ისტორიებიი იმდენაად მერეალურება და მიყვაარს რომ წავიკითხავდი მთელი დღე ბედნიერი სახე მქონდა და მათ მთავაარ გმირებზე ვფიქრობდი თუ როგოორი კარგები იყვნეენ და რა ბედნიერება იქნებოდა რეალურები ყოფილიყვნეენ .... აი ამ ისტორიიით კი დიდაად ვერ მოვიხიბლე რაღააც აკლდა არ იყო საკმარისაად სულში ჩამწვდომი გოგოოს რომელსააც 6 წელი უყვარდა ბიჭი ერთ დღეში გადაიყვარა რაც არა რეალურია ... არ გქონდა აღწერილიი მისიი ოჯახიის შესახებ არაფერი ... არც ის თუ ზურას და სალოს რა ბედი ეწიაათ ... გთხოოვ უმორჩილესაად რო მეთი ასე შენი ისტორია არ "მიასამშაბათო"" .... მიყვაარხარ მართალია პირადაად არ გიცნოობ სახელიც არ ვიციი შენი მაგრამ შენი წინაა ისტორიიებიით ეს მოახერხე .... :*♥♥ სიტყვა გამიგრძელდა ვიცი და იმედია ცუდაათ არ მიიღებ ჩემს რჩევაას და კიდეევ ბოდიში თუ ჩემი რჩევები უადგილო იყო ველი შენს სიყვარულიით აღსავსე ისტორიეებს :*[/quot

არა , არა ცუდად არ მივიღებ ამას მეც მივზვდი რომ გადავიკითხე საკმაოდ მალე დავწერე არადა ეს იატორია უნდა დამეწერა გრძლად , რომ ყველაფერი წვრილწვრილად ამეხსნა , ძალიან დიდი მადლობა შენ და გამახარებ თუ ყოველთვის ასეთი საყვარელი და ლირფაპირი იქნები , მეც ძალიან მიყვარხარ ! ❤❤❤

 


№6  offline წევრი Shore

[quote=D-roni][quote=Shore]კარგი იყო ნამდვულაად არ შემიძლია არ დავეთანხმო კომენტარებს ....
მაგრამ ის გრძნობა და სიხარული რომელსააც მე შენი ისტორიებიის კითხვისაას ვიღეებ არ განმიცდიაა შენიი ამ ისტორიიით.... ის ისტორიებიი იმდენაად მერეალურება და მიყვაარს რომ წავიკითხავდი მთელი დღე ბედნიერი სახე მქონდა და მათ მთავაარ გმირებზე ვფიქრობდი თუ როგოორი კარგები იყვნეენ და რა ბედნიერება იქნებოდა რეალურები ყოფილიყვნეენ .... აი ამ ისტორიიით კი დიდაად ვერ მოვიხიბლე რაღააც აკლდა არ იყო საკმარისაად სულში ჩამწვდომი გოგოოს რომელსააც 6 წელი უყვარდა ბიჭი ერთ დღეში გადაიყვარა რაც არა რეალურია ... არ გქონდა აღწერილიი მისიი ოჯახიის შესახებ არაფერი ... არც ის თუ ზურას და სალოს რა ბედი ეწიაათ ... გთხოოვ უმორჩილესაად რო მეთი ასე შენი ისტორია არ "მიასამშაბათო"" .... მიყვაარხარ მართალია პირადაად არ გიცნოობ სახელიც არ ვიციი შენი მაგრამ შენი წინაა ისტორიიებიით ეს მოახერხე .... :*♥♥ სიტყვა გამიგრძელდა ვიცი და იმედია ცუდაათ არ მიიღებ ჩემს რჩევაას და კიდეევ ბოდიში თუ ჩემი რჩევები უადგილო იყო ველი შენს სიყვარულიით აღსავსე ისტორიეებს :*[/quot

არა , არა ცუდად არ მივიღებ ამას მეც მივზვდი რომ გადავიკითხე საკმაოდ მალე დავწერე არადა ეს იატორია უნდა დამეწერა გრძლად , რომ ყველაფერი წვრილწვრილად ამეხსნა , ძალიან დიდი მადლობა შენ და გამახარებ თუ ყოველთვის ასეთი საყვარელი და ლირფაპირი იქნები , მეც ძალიან მიყვარხარ ! ❤❤❤[/quote]
აუცილებლაად :* მაგრაამ ვფიქროობ საჭიროებაას მეტაად აგაარ მოითხოვს ჩემიი პირდაპირობა ♥♥♥

 


№7  offline წევრი რონი

Es istoriac iseve rogorc sheni sxa istoriebi saucxoo iyoo... Kanfet❤❤❤

 


№8  offline წევრი ROLIKA

Dzaann momewonaa cheemoo tkbiloo <3 <3 <3 kargi xaar <3 <3

 


№9  offline აქტიური მკითხველი uchveulo

უუჰ რა კარგი იყო <3

 


№10  offline წევრი tatiko.1995

Vbednierdebi sheni istoriebit

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent