-მია!!! მია!!! გაიღვიძე სკოლაში გაგვიაბდება!! პირველი დღეა ნუ დააგვიანებ!! -აღვიძებდა მიას დედა, მაგრამ გოგონა არ დგებოდა.
-ხუთი წუთიც ნათია, ხუ თი წუ თიც!!! -ბურდღუნებდა მია და ბალიშიდან თავს არ ყოფდა, თან სიტვებს მარცვლიდა.
-ადექი გოგო ნუ მიშლი ნერვებს! -არ ჩერდებოდა დედამისიც. მია ზოზინით წამოდგა ლოგინიდან. აბაზანაში ზლაზნით შევიდა და სარკეში ჩაიხედა.
-რას ვგავარ! -დაიყვირა და თავში ხელები შემოირტყა. სწრაფად მოემზადა და სამზარეულოში ჩავიდა. მაგიას მიუჯდა და სადილობა დაწყო.
-დედი ხო წამოხვალ შენც??? -გამოტენილი პირით კითხა ნათიას.
-წამოვალ აბა რას ვიზამ... ჭამე დროზე!
-და მამა სად არის? -ოთახს თვალი მავლო.
-ზურა წავიდა დილა ადრიან სამსახურში. -გამჭირვალე ლაკს ისვამდა ფრჩხილებზე ნათია თან სულს უბერავდა.
-ცუდია... დედა ვეღარ ვჭამ, დავტოვებ რაა? -კოვზი თეფშში ჩადო და დედას შეხედა.
-კარგი ხო წავედით, ადექი დროზე! -ნათია წმოდგა ფეხზე და კარებისკენ გაემართა. -გასაღები მომეცი. -მიამ გასაღები მისცა, ჩანთა ზურგზე მოიკიდა და მანკანისკენ გაემართა. დედა საჭეს მიუჯდა და მანქანა დაძრა.
-დედა? -მიამ საჭესთან მჯდომ ნათიას გვერდზე გახედა.
-ხო დედა.
-როდის აიღე მართვის მოწმბა?
-ოცდა ორის რომ გავხდი. -მიას შეხედა და გაუღიმა.
-და სწრაფად გიტარებია მანქანა?
-კი დე, მიტარებია.
-მაგარია -მიამ რადიოში თავის საყვარელი სიმღერები ჩართო და ხელების ქნევა დაიწყო.
-მომისმინე ეხლა! -ნათიამ სიმღერას დაუწია. -ისევ გიჟივით ნუ მოიქცევი! მეცხრე კლასში გადახვედი და დაჭკვიადი!
-ჰო კაი კაი. -ნინიმ დედის ნათქვამი ერთ ყურში შეუშვა მეორედან გამოუშვა და ისევ აუა სიმღერას. როგორც იქნა მია და ნათია სკოლას მიადგნენ. გოგონას ერთი სული ჰქონდა მეგობრებს როდის ნახავდა. ნათიას მანქანის გაჩერება და მიას გადახტომა ერთი იყო.
-ჭკვიანად იყავი! -მიაძახა მიას დედამ მაგრამ გოგონას არც კი გაუგია მაშინვე სკოლის ეზოში მოსწავლე-მასწავლებლებში აირია და მეგობრების ძბნა დაიწყო.
-ნიკა! -შეჰკივლა და მაშინვე თავის მეგობრებისკენ გაემართა.
-მიაა როგრ ხარ? -ჩაეხუტა ნიკა მიას, თითქოს საუკუნე არ ენახოსო.
-ნიკა, ძმა როგორ მომენატრე! -კიოდა მია და ნიკას არ ეშვებოდა.
-მია! -დაიძახა რამდენიმე ბავშვმა და გოგონასკენ გამოიქცნენ.
-დათო! საბა! -გადაკოცნა ბიჭები .
-მია!! -მოესმა ლიზას ხმა და უკან შებრუნდა.
-ლიზ! -ერთმანეთისკენ გაიქცნენ და ჩაეხუტნენ. ამ ხუთმა მეგობარმა ბევრიილაპარაკეს. ამ დროს დირექტორმა საუკეთესო მოსწავლეების გამოცხადება დაიწყო. მიას და დათოს თავიანთი სახელები რომ მოესმათ დირექტრისკენ გაიქცნენ გიჟებივით თითქოს დიპლომი სადმე გაიქცეოდა. ღიმილით უყურებდნენ და მადლობებს უხდიდნენ დირექტრს მაგრამ არც ისე არ ეხატებოდათ დირექტორი გულზე. როგორც იქნა კლასებში შესვლა დაიწყო. მია ყოველთვს პირველ მერხზე იჯდა რადან ძალიან "გიჟი" იყო და მასწავლები ყურადღებას აქცევდნენ მაგრამ ყველას უყვარდა რადგან ასევე კარგი მოსწავლე და კეთილი ადამიანი იყო. დამრიგებელი თავის მაგიდას მიუჯდა დაკლასს თვალი გადაავლო. ისევ ძველი ბავშვებ რომ დაინახა გაუხარდა მაგრამ როგორც ჩანს ერთი ახალი მოსწავლეც შემატებია კლასს.
-ძალან მიხარია რომ კიდევ გხედავთ ბავშვებო -დაიწყო დამრიგებელმა და თან კლასს უღიმოდა. -არ მინდოდა კლასის გამოცვლა რადგან ძალიან მიგეჩვიეთ უკვე. -მიას მერხთან მივიდა და ხეებით დაეყრდნო. ისევ გადაავლო კლასს თვალი და საუბარი განაგრძო. -როგორც ჩანს ძველ მოსწავლეებს არავინ მოჰკლებია სამაგიეროდ ერთი შემოგვემატა. -მია წარბ აწეული შებრუდა და უკანა მერხზე მჯდომ ახალ მოსწავლეს შეხედა. გაიღიმა და ისევ წინ შებრუნდა. -სანდრო სვანიძე ჩვენ ახალი მოსწავლეა. -თქვა დამრიგებელმა და ხელით ანიშნა.
-სასიამოვნოა -ხმამაღლა თქვა მიამ და ხელი დაუქნია.
-მოკეტე მია! -გვერდითა მერხიდან ნინიმ თქვა რომელის მზერაც დაფას არ მოშორებია.
-ესღა მაკლდა რაა. -ჩაილაპარაკა ხმადაბლა მიამ და დვალები დააბრიალა.
-ნინი! სიტყვები! -დამრიგებელმა მკაცრად შეხედა ნინის.
დასვენებაზე სანდრომ დათო, ნიკა და საბა გაიცნო. მია და ლიზა ერთად იდგნენ და რაღაცაზე იცინოდნენ.
-მია! ლიზა! მოდით აქ! -ხელი დაუქნია საბამ გოგოებს. ორივე ბიჭებთან მივიდნენ და ფანჯრის რაფას დაეყრდნენ.
-ეს ლიზაა... ეს კი მიაა -გააცნო ნიკამ სანდროს გოგონები. ლაპარაკობდნენ მაგრამ სანდრო და მია ხმას არ იღებდნენ. პირველი დღეც დასრულდა. ნინი იჯდა ოთახში და ტლევიზორს უყურებდა. მობილურმა დაიწრიპინა. დახედა. სოციალურ ქსლში მეგობრობის მოთხოვნა გამოგზვნილიყო. 'სანდრო??' გაიფიქრ და მობილური აიღო. მის პროფილზე გადიდადა სურათების თვალიერება დაიწყო 'ვა სურათებშიც რა სიმპატიურია' გაიფიქრა და თვალიერება გააგძელა. შემდეგ მოთხოვნა დაადასტურა. ცოტახანში მესიჯი მოუვიდა.
-ჰეი.
'ჰეი რა არის' გაიფიქრა და თან გაეცინა.
-გამაჯობა. -მიწერა ნინც დაპასუხს დაელოდა.
-როგო ხარ?
-კარგად შენ?
-seen
'თუ მწერ რაღას მ-seen-ავ' გაბრაზდა მია მაგრამ სახეზე არ შეტყობია.





---------
ესეც ჩემი ახალი მოთხრობა... იმედია მოგეწონებათ <3 ველოდები თქვენს აზრს