ყოველთვის ისტორია იწყება მთავარ გმირის გაცნობით, რაც ვფიქრობ რომ უმთავრესია. მოდით ამ წესს მეც არ დავარღვევ და გაგეცნობით
ნინი ახვლედიანი. 16 წლის გავხდი ორი კვირის წინ. მყავს ძმა გიო 11ის ხდება მალე. დედა და მამა ორივე 38ისაა. მთელი ოჯახი შავგვრემნები ვართ. განსაკუთრებული არაფერი მაგრამ ერთი თვალები... მე და გიოს მამას თვალები გვაქ შავი და ციმციმა, ქეტი (დედა) გვეუბნება ხოლმე რომ პირველი ჯერ დიტოს (მამა) თვალები შეუყვარდა. შავი გრძელი ტალღოვანი თმა, სწორი ცვირი და სქელი წარბები მაქ (სქელიდ ა არა გადაბმული) როგორც ასეთი საუკეთესო მეგობარი არ მყავს მაგრამ მყავს ორი დაქალი რომელიც ძალიან მიყვარს.
-ნინიი !! -ყვირის ქეთი ქვემოდან
-ხო დეე
-გიო შენთანაა??
-კიი
გიომ ტუჩებზე თითი მიიდო მაგრამ უკვე გვიანი იყო. დედა ჩემოვიდა
-აუ ცოტახანიც რაა. (გიო)
-დაღამდა გიო უკვე და რამდენი სამეცადინოგაქ.
დედა როგორც წესი არუკონტროლებდა როდის იმეცადინებდა, იმიტო რო გიო თვითონ მშვენივრად მეცაადინეობს.
-ხო კაი მოვიდივარ. ნინ
-რაიყო
-მიშველე რაა..
რაშველა უნდა ნეტა? ცოახანი ვიჯექი, მერე გულმა აღარ გამიძლო დაგიოსთან შევედი.
-როგორც იქნა
-რაიყო
-ხო იცი ლონდონის ბანაკში რო მინდა წასვლა?
-მერე?
-მამამ მითხრა იმშემთხვევაში გაგიშვებ მათემატიკის ნიშანს თუ გამოასწორებო
-მათემატიკა ხო კარგად იცი
-ვიცი მარა იმდღეს მე და ლუკამ ჭიკარტი დავუდეთ და ორიანები დაგვიწერა მაგან კიდე გააფუჭა ყველაფერი
-ხოდა რაგინდა მივიდე ეხლა ნატოსთან და ვუთხრა რო წაგიშალოს?
-არა უბრალოდ მეორე შანსი მომცეს რა.. მაგრა უყვარხარ ნატოს და უარს არგეტყვის,
-ხო კაი ვცდი
ლოყაზე მაკოცა, კიარადა მიკბინა
-აუ რა და მყავს რაა,,
-სასწაული
-აი რაცგინდა მთხოვე
-მმმმ...
-ოღონდ შოპინგის გარდა
-ხო კაი. ჩადი, ალოე და ჟელიბონები მიყიდე.
-ხო მოვჩები და ჩავალ
-მიდი მიდი
მე და გიოს ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქვს, თითქმის ჩემი გაზრდილია. მარა ჩემი ნებით. დიდი ხანი მინდოდა რო ძმა მყოლოდა და როგაჩნდა დიტოს და ქეთის გამოვუცხადე რო მე უნდა გამეზარდა. ყოველშემთხევაში ვცდილობდი. მე და გიო ახლოს ვართ მარა ვერიტანს ჩემდაქალებს, ჭორიკნებს ეძახის. მე კიდე მაგის ლუკა და შაკო არმიყვარს. მარა რასვიზავთ.
მეორე დილას ლიზამ და თიკამ მომაკითხეს და სკოლაში წავედით. იქ დათო და ზუკა დაგვხვდნენ (თიკოს და ლიზას შეყარებულები). მე კლასში შევედი, მე არ მყოლია შეყვარებული ნუ თუარჩავთვლით ბაღში სამი წლის რო ვიყავი. ნატო ვნახე და ველაფერი მოვაგვარე. მეორე შანსი მისცა. გაკვეტილებმა როგორც ყოველთვის ჩაიარა. გიოსთვის უნდა მიმეკითხა ფეხბურთზე გზაში ქეთიმ მომწერა.
"სკოლის მერე არსად არ წახვიდე"
"რატო რახდება"
"ბიძაშენი, მაგის ძმაკაცი და შვილი ჩამოდიან"
"რაა?? მართლაა? რაკაია და ძმაკაცი და შვილი ვინები არიან"
"არვიცი, ლონდონშI ცხოვრობენ . აქ უნდათ გადმოსვლა და სანამ სახლს იყიდიან დარჩებიან"
-და შვილი გოგოა?"
"მგონო ხო. მამაშენმა გადაღება შენი და მისი კარი შენგვერდით იქნება. წესით გოგო უნდა იყოს და კომფორტულად როიგრძნოს თავიო"
-"კაია"
"იმედია დაუმეგობრდები და საუკეთესო მეგობარსაც გაიჩენ ."
"იმედია"
გიო ფეხბურთს მართლა ძაან კარგად თამშობს არმიყვარს მისი ქეა მარა ესეა. ორი მწვრთნელი ყავთ ერთი დიდების და მეორე გიოსხელების გვერდიგვერდ სტადიონებზეარიან.
- ნინ როგორ ხარ?
-კარგად სანდრო შენ?
სანდროც ფეხბურთელია დიდების ჯგუფშია, მეექვსე კლასიდან ვუყვარვარ, მაგრამ მე მხოლოდ მეგობრულად მიყვარს, მან ეს იცის მარა სულ ეჭვიანობს ხოლმე ყველაფერზე და მაცოფებს
-რავი.. ისე რა
-...
-გამოვიცვლი და წამო ყავა დავლიოთ
-ხოიცი არმიყვარს ყავა
-ა ხო რამ გამომაშტერა ჟელიბონები ვჭამოთ.
გაიკრიჭა
-მადლობა შემოთავაზებისთის მარა ბიძაჩემი ჩამოდის და უნდა დავხვდე.
-აა კაი მერე იყოს
-ხო მერე
ამდროს გიოც მოვიდა
-მოხვეედი ნიინ? პრივეტ სანდრო. გამოვიცვლი დაწავედით. (გიო_)
-ხო მიდი მიდი(მე)
გამოიცვალა და გამოვიდა
-გინდა ჩანთა წამოგიღო? (გიო)
-არა ისედაც სათრევი გაქ შენი ორი
-რა წამოგიღებ თუ გინდა
-არა იყოს
გავუღიმე და თავზე ვაკოცე
-დღეს გია ჩამოდის (ბიძაჩემი)
-ხო ვიცი დედამ მითხრა
სახლშI რო მივედით. გიომ იბანავეა. მეც გადავივლე და ჩემთან შემოვიდა ოთახშI. წამომიწვა გვერდით და მიყვებოდა რაღაცეებს. ერთი გოგო მოწონს და არი ერთამბავში. პატარაათქო ჯერ ვფიქრომ და ყურადღებას არ ვაქცევ. თითქმის არც ვუსმენ. მარა ჭკვიანია ზედმეტი არაფერი არ მოვუვა. ქვემოდან ხმები გავიგეთ
-ქეთოო როგორ ხაარრ?? სად არიან ჩემი ბავშვები?? -ბიძაემის როხროხა ხმაც გაისმა. მერე ვიღაც კაცი მიესალმა ქეთის. მე და გიო კიბეზე ჩავდიოდით როცა მესამეს ხმაც გაისმა.. მოიცა რაა???... არარსებობს... აბა.... გოგოაო???
კიბეზე ჩავედით და ყველას მივესალმეთ. გიას მეგობარი კოდე იყო და ის... დაჩი
გიო და დაჩი დიდიხნის ნაცნობებივით მე მხოლოდ ღიმილით დავასაჩუქრე. გული ამოცრუვდა მინდოდა რო გოგო ყოფილიყო.
-მშივრები იქნებით. აქეთაა სამზარეულო მაგრამ მოდით ჯერ მოვთავსდეთ (ქეთი)
ჩემი ოთახი შუაშია აქეთ გიო იქით დაჩი, დაჩის წინ მამამისის ოთახი ჩემ წინ დედასი და მამასი და გიოსწინ ბიძაჩემის. ყველანი საჭმელად ჩავედით მაგრამ ბატონმა დაჩიმ განაცხადა რომ არ შიოდა და ოთახში დარჩა. ბიძაჩემი თავის მოგზაურობის ამბებს ყვებოდა როცა დედაჩემი შემომიტრიალდა.
-იქნებ აგეტანა საჭმელი მშიერია და ცოდოა
-არუნდოდა და..
-ნუმეკამაები
-რაღა მე გიომ აუტანოს
-გიო აუტან?
-არა
-ოო კაი ხოოო
მოვკიდე საჭმეკლს ხელი და ბუზღუნ ბუზღუნით ავედი კიბეზე. ერთხელ დავაკაკუნე ხმა არავინ გამცა მე მაინც შევედი
-დაკაკუნება არ გასწავლეს?
ეს ნახეთ რაა ჩემს საცხლშია და აქეთ ბლატაობს
-ნაუშნიკები გიკეთია და რას გაიგებდი-არჩმოვრჩი მე
ჩაეცინა და თეფში გამომართვა
-მადლობა რომ ჩემზე ზრუნავ
-არაფრის... მოიცა რა? მეარაფე შუაშივარ ქეთიმ გამომატანა
-მადლობა- ვითომ არც გაუგიაო-მე არ..
-თუ ნებას მომცემთ უნდა ვიბანაო
უკან გავბრუნდი და სანამ გავიდოდი გავიგე
-კაი გკოცნი ნათ, მეც მიყვარხარ