16 წლის ვიყავი როცა მარცხენა ბეჭზე სალამანდრას ტატუ გავიკეთე.მაშინ ძალიან ვიყავი გაბრაზებული მშობლებზე ნუ ეხლაც ვარ,ჩემში ისინი ვერასოდეს ხედავდნენ შვილს და მითუმეტეს ადამიანს.ისინი არც ჩემი სულიერი ცხოვრებით იყვნენ დაინტერესებულნი.16 წლსას კი როცა ჩემი ძმა გარდაიცვალა საბოლოოდ შევიძულე მშობლები.სულ მათი ბრალი იყო...ჩემს ძმას ერთი გოგონა შეუყვარდა და მისი ცოლად მოყვანა გადაწყვიტა ძალაინ მომწონდა ჩემი სარძლო ნიტა.საოცარი წყვილი იყო.დედამ და მამამ რომ ნიტას ოჯახურ მდგომარეობაზე გაიგეს ჩემს ძმას კატეგორიულად მოსთხოვეს მისი მიტოვება.მაგრამ მან ნიტა ამჯობინა და სახლიდან წავიდა.მერე დაგვირეკეს და გვითხრეს რომ ნიტამ თავი მოიკლა იმიტომ რომ დედაჩემს უთქვამს ჩემმა შვილმა გამოგიყენა და სხვა მოჰყავს ცოლადო.საბრალო გოგოს დაუჯერებია ამპარტავანი ქალის სიტყვები და მტკვარში გადამხტრა.ჩემმა ძმამ კი ტყვია დაიხალა თავში და მის სიყვართლთან ერთად წავიდა ცაში.მას მერე მძაგს დედაჩემი და მამაჩემი.მხოლოდ ბაბუა დამრჩა ისარის ჩემი ერთადერთი იმედი.სასოწარკვეთილებაში გავატარე მთელი ერთი წელი მერე უბრალოდ გავიხადე ძაძები და ცხოვრებუს დინებას მივყევი და მანაცაქ მომიყვანა.მერე სალამანდრას ტატუ გავიკეთე ზუსტად იქ სადაც ჩემს
ძმას ჰქონდა.ალბად სისულელეა მაგრამ ჩემთვის ეს სისულელე ბევრს ნიშნავს.იმდენად რთული იყო ჩემთვის იმის გაცნობიერება რომ ჩემი ნიკუშა აღარ მყავდა გვერდით,რომ აღარ მომეფერებოდა აღარ წამიყვანდა სკოლაში,აღარ მეჩხუბებოდა და დამარიგებდა ხანდახან მეც მინდოდა მისი საქციელის გამეორება მაგრამ სუსტი ავღმოვჩნდი ,დროებამ დამიმონა.საყრდენი გამომეცლა ცხოვრების აზრი,ჩემი ნიკუშა...დედ-მამის სითბოს მოკლებულნი ერთმანეთს უდიდეს სითბოს ვჩუქნიდით ერთმანეთს და ახლა მიჭირს უყველაფროდ ცხოვრება.უჰაერობა მჭირს,არ ვარ ის მარიამი რაც ადრე ვიყავი შინაგანად მოვკვდი.მხოლოდ ქეთი მყავს ადამიანი რომელზეც ვგიჟდები ჩემი ერთადერთი მეგობარი.
თვალს ვხუჭავ და ვერაფრით ვიძინებ,ისევ იხვევა მორევივით ყველაფერი.დაჰიპნოზებულივით ვდგები საწოლიდან და ჩემი ძმის ოთახში გავდივარ.ჯერ კიდევ დის მისი სურნელი.ოთახის კარს ვაღებ და ვეჯახები რეალობას,სულ მგონია ახლა გავახელ თვალს და ნიკას ვნახავ.მაგრამ არაის აღარარის.
დილით ადრე ავდექი სოორტულები ჩავიცვი და სავარჯიშოდ წასასვლელად მოვემზადე.
-მარიამ შენთან სერიოზული საქმე გვაქვს!-დასჭექა დედაჩემის საძულველმა ხმამ.
-რაშია საქმე?-
-დაჯექი და მოგიყვებით-
-მგონი ხედავ სავარჯიშოდ რომ მივდივარ მაკა!-
-მერე ივარჯიშე ახლა აქ დაჯექი!-
-კარგი ხო დაიწყეთ!-
-მამაშენის კომპანიის ერთერთ მსხვილ პარტნიორთან შეგვექმნა პრობლემა...-
-მოიცა მოიცა ეგ რაში მაინტერესებს?როდის იყო თქვენი კომანიითვიყავი დაინტერესებული?-
-ხმა გაიკმინდე და მომისმინე გოგო!_ისევ დაიყვირა დედაჩემმა.
-რაღაც პრობლემები შეიქმნა და შეცდომაში გამოგვიჭირეს და ბაბუაშენის ციხეში ჩასმით გვემუქრებიან-
-მოიცა რა ბაბუა?ფეხზე წამოვხტი მე.-ბაბუა რაშუაშია დედა ის ხომ არაა კომპანიაში მას თქვენ მართავთ!-
-არა ამშემთხვევაში ბაბუაშენს ემუქრება საფრთხე ხომ იცი ის ავადაა.-ცრემლები გადმოყარა მაკამ.
-რამე იღონეთ ბაბუას რომ რამე დაემართოს თქვენი მახინაციების გამო არ გაცოცხლებტ!-ვყვიროდი მე.-
მხოლოდ შენ შეგიძლია დედიკო დახმარება.შენ ჩემო ერთადერთო მარიკუნა-დაიწყო დედაჩემმა და მივხვდი კარგი არაფერი მელოდა.
-დროზე მითხარი მაკა ქარაებით ნუ მესაუბრები!-
-კომპანიის მფლობელს უნდა გაყვე ცოლად!-მიაყარა მაკამ და ფურორის მოლოდინში თვალები დახუჭა.ჯერ ერთი გადავიკისკისე,მერე გულში გამკრა რაღაცამ.
-მდიდარი სასიძო თუგინოდათ პირდაპირ გეთქვათ ბაბუას რატომ შეეხეთ?-
-თუ ცოლად არ გაყვები გვიჩივლებენ და ციხეში ჩასვამენ ბაბუაშენს ქონებას კიდევ ყადაეას დაადებენ.-აგრძელებდა მაკა მამა კი ნერვიულად სცემდა ბოლთას დერეფანში.
-შენ რასიტყვი მამა?დავიჩურჩულე ხმადაბლა და ცრემლები ძლივს შევიკავე.მამამ ერთი შემომხედა მისი შავი თვალებით რომელიც ტკივილით იყო სავსე თავი გააქნია და მითხრა.
-ვერაფერს დაგაძალებ...ვერ გაიძულებ ცოლად ნარკომანს გაჰყვე.არხარ ვალდებული რამე მოიმოქმედო ჩვენს გადასარჩენად.მე ვერაფერს მოგთხოვ მარი-
-ფიქრი მჭიედება-ძლივს გასაგონად ამოვიხრიალე და სირბილით გავვარდი გარეთ მანქანში ჩავხტი და ადგილს მოვწყდი...ჯერ სასაფლალოზე ვიყავი ასული ტირილით გული მოვიოხე მერე ბაბუასთან წავედი აგარაკზე...ის ისეთი მოხუცი და სუსტია....რომ მივედი ბაღში იყო და ბოსტანში საქმიანობდა...მივვარდი და ძალიან მაგრად მოვხვიე ხელები...ვერ გაუძლებდა ვიცი ციხის კედლებს ვერც მე გავძლებდი მის უმისოდ ამიტომ მტკიცე გადაწყვეტილებით ავიღე გეზი მამაჩემის კომპანიისკენ.
-განო ჩემები სად არიან?-
-საკონფერენციო ოთახში არიან კაბინეტში დაელოდე მალე გამოვლენ.-
-კარგი-
-რამეს დალევ?-
-ყავას-
-შემოგიტან ახლავე-
კაბინეტში ვიყავი და მამაჩემის გორგოლაჭებიან სავარძელში ტრიალით ვირთობდი თავს როცა კაბინეტში მოაკაკუნეს.
-ზურა მოიფიქრეთ ქორწილი ახლოვდება და დრო ცოტაა-პირაპირ მოაყარა სიტყვები კაცმა და მეც მოვტრიალდი ხელში დახლოებით 50-52 წლის კაცი შემრჩა საკმაოდ სიმპატიური...მერე კი გავიფიქრე "მამის ტოლა კაცზე გათხოვება გაკლადა მარიამ და თან ნარკომანიც ყოფილა"უღონოდ მივესვენე საზურგეს და ფიქრი დავიწყე რა იქნება მერე?


გამარჯობაა!ახალი ისტორია დავიწყე თუ მოისურვებთ გავაგრძელებ.გამოხატეთ თქვენი აზრი.