*ანასტასია:
ჩემმა პასუხმა სახეზე ღიმილი მოჰგვარა.ჩემს ხელში იყო, ვგრძნობდი.სწორედ ახლა იყო შერიგების დრო..
-თორნიკე...
ნელ-ნელა მისკენ ნაბიჯებს ვდგამდი
-მაპატიე
-რატომ არ მითხარი?
-ხომ აგიხსენი. საერთოდ არ მახსოვდა.
-ანასტასია, მეც ბევრჯერ მითქვამს, რომ ვერ ვიტან ტყუილს ! დავიჯერო არცერთხელ არ გაგიფიქრია ის, რომ მატყუებდი? ახლაც მატყუებ!
ბრაზი ემატებოდა, ახლა მაქსიმალურად თბილი უნდა ვყოფილიყავი.. კუთხეში უნდა მიმეწყვდია, რომ არ გამქცეოდა.. ის ხომ მაგიჟებდა, ახლა ჩემი დრო იყო..
-თორნიკე შენთან თავს იმდენად კარგად ვგრძნობ, არაფერი მახსოვს. შენს გვერდით ყოფნა მინდა, მეტი არაფერი.
უკვე საკმაოდ ახლოს ვიყავი.. გაქანებას არც ფიქრობდა, სამზარეულოს ონკანს იყო მიყრდნობილი და წარბებშეკრული მიყურებდა.
-გთხოვ, შემირიგდი.. იცი როგორ მენატრები? ყველგან შენი სურნელი დამსდევს.. შენს გემოს ახლაც ვგრძნობ ტუჩებზე..
წარბები ნელ-ნელა გაეხსნა.. ამ რეაქციამ გამათამამა, ცალი ხელი კისერზე მოვხვიე და უფრო ახლოს მივედი მასთან.
-მჭირდები აბაშიძე! შენი სითბო მჭირდება. შენი მოფერება, ჩახუტება, კოცნა.. გუშინ პირველი ღამე იყო უშენოდ.. კიდევ კარგი ძალიან დაღლილი ვიყავი, თორემ გავგიჟდებოდი..
-გუშინდელი ღამე უჩემოდ არ გაგიტარებია
ცალი ხელი წელზე მომხვია, მის სხეულს მიმაჯახა და გამიღიმა..
-რა?
ვერ მივხვდი.. მისი შეხებისას ისევ ის ვიგრძენი, რაც პირველად.. ათასმა ჭიანჭველამ გაიარა კანქვეშ, ისე ავხურდი, თითქოს შიგნით გული კიარა, მზე მქონდა და მისი მწველი სხივებით შიგნეულობას მიფუფქავდა.. თითების ბალიშები გაყინული მქონდა, მიკანკალებდა.. სისხლი კანს აწყდებოდა, ვნება თავისუფლებას ითხოვდა.
-შენთან ვიყავი.
განმიმარტა და თავიც ახლოს მოწია, უკვე ცხვირს ცხვირზე მიხახუნებდა.
-ჰო?
გამეღიმა, მესიამოვნა.. ისიც ვერ ძლებს უჩემოდ..
-მაპატიე. გუშინ მარტო არ უნდა დამეტოვებინე.. როცა გავიგე, რომ მონრო მოვიდა, შენს წასაყვანად მოვედი, მაგრამ იქ აღარ იყავით.. გირეკავდი, მაგრამ არ მიპასუხე.. მერე სახლში მოვედი და როცა საწოლში დაგინახე, ამოვისუნთქე.. ჩემი ზარები წავშალე, სიამაყის გამო. თუმცა ჩემი პირადი პრინციპები შენთან უძლური აღმოჩნდა..
გაეღიმა.
-სხვა რომ იყო, არ შეგირიგდებოდი..
დაამატა და ნაზად მომადო ტუჩები ტუჩებზე.. ვერ გავუძელი, სწრაფად ვაკოცე.. ორივე ხელით მოვეხვიე კისერზე, თითები თმებში ავხლართე და მის ვნებიან პასუხზე ცუდად გამხდარმა, კოცნა გავაგრძელე.. აშკარად ვამჩნევდი, რომ ეს უბრალო კოცნა არ იყო.. ეს სხვა რაღაცაში გადაიზრდებოდა. ოდნავ შემეშინდა, მაგრამ საკუთარ თავს ვამშვიდებდი. გამიკვირდა, როცა თორნიკემ თავი გაწია.. ტუჩები ენით დაისველა და მშვიდად მითხრა:
-რომც დაგშორდე, რომც მითხრა რომ ვერ მიტან და არაფერში გჭირდები, გახსოვდეს, ოდნავი განსაცდელის დროსაც შენთან ვიქნები.. ყოველთვის დაგიცავ, ყველასგან და ყველაფრისგან ! ც რომ დამჭირდეს, მაინც შენთან ვიქნები..
გაშეშებული ვუსმენდი, ქვედა ყბა ამიკანკალდა.. ვერაფრის თქმა ვერ მოვახერხე.. ღმერთო, მიყვარდა ეს ადამიანი ! ჭკუას ვკარგავდი მასზე.. მიყვარდა ისე, როგორც ჩიტებს უყვართ მზე, როგორც ბავშვებს უყვართ ტკბილეული.. არა, მე ის უფრო მეტად მიყვარს.. ამ გრძნობას ვერ აღვწერ.. უბრალოდ მიყვარს, მორჩა !
-ჩემთვის ყველაფერი ხარ ანასტასია ასეთი რამ არასდროს მიგრძვნია..
-მიყვარხარ.
დაუფიქრებლად ვუთხარი, მე თვითონაც არ ვიცი რატომ.. თავიდან ღიმილი შეეპარა, მაგრამ მერე ისევ შეკრა კოპები..
-ანასტასია..მე უბრალოდ არ ვიცი.. არ ვიცი ეს ყველაფერი რას ნიშნავს.არც ის ვიცი რაა სიყვარული.. უბრალოდ ვიცი, რომ შენთან თავს კარგად ვგრძნობ, მსიამოვნებ.. მინდა სულ ჩემთან იყო და არასოდეს მომშორდე.. მასწავლე.
-რა გასწავლო?
გაკვირვებულმა და დაბნეულმა ვკითხე.. არ ვიცოდი ეს ყველაფერი უნდა მწყენოდა თუ გამხარებოდა.
-სიყვარული. სიყვარული მასწავლე..
მითხრა და პასუხს არ დაელოდა, ისე დაეწაფა ტუჩებს.. მიყვარდა, მე ის მართლა მიყვარდა და ვგრძნობდი, რომ მასაც.. უბრალოდ ვერ ხვდებოდა, არ იცოდა. მინდოდა მისი გავმხდარიყავი, იმ წუთასვე !
-თორნიკე..
გავიწიე, ჩემი საქციელი არ მოეწონა.
-გისმენ, ჩემო ანგელოზო.
-შენი მინდა გავხდე.
სახე აეშალა, არ ელოდა ამ სიტყვებს.. თუმცა თვალებში მაინც დავუნახე სიახრულის კაცუნები, რომლებიც გაუბედავად გადმორბოდნენ სახეზე.
-ანა.. მე უბრალოდ არ მინდა ინანო.
-არა !
დაუფიქრებლად ვუპასუხე.. ვიცოდი,თორნიკე ისე მოიქცეოდა, რომ ამ საქციელს არასოდეს ვინანებდი.
-გეტკინება.
შეწუხებულმა მითხრა, ღიმილით შევეცადე მის დამშვიდებას..
-გენდობი.
ამ პასუხმა სახე გაუნათა, გამიღიმა და ნაზად მაკოცა.. ხელში ამიყვანა და ოთახისკენ წავიდა, მაგრამ უცებ გაშეშდა..
-ანუ, თექვსმეტი წლის ხარ?..
-თორნიკე მაგას არანაირი მნიშვნელობა არააქვს..
-როგორ არა.. ასეთ პატარასთან სექსი არასოდეს მქონია.. თან არავისთვის ვყოფილვარ პირველი.. ძალიან გატკენ, საკუთარ თავს არ ვენდობი.
-სამაგიეროდ მე გენდობი..
ხელი სახეზე მოვკიდე, ნერვიულობდა.. ისეთი საყვარელი იყო, ისეთი თბილი.. უკვე ვიცოდი, რომ ყველაფერი არაჩვეულებრივად იქნებოდა..
-მინდა რომ შენ იყო პირველი..
გაეღიმა, თავი დამიქნია და შუბლზე მაკოცა, ოთახისკენ სვლა განაგრძო..
კარები ფეხით მიხურა და ჩამომსვა, სვიტერი გადამაძრო.. დიდი თითები ნაზად აასრიალა წელიდან ლიფის კანტამდე და შემიხსნა.. კისერში დამიწყო კოცნა, კოცნით ჩაიდა მხარამდე, მერე ლავიწზე გადავიდა.. მკერდამდეც კოცნით გაიკვლია გზა.. უკვვე გახშირებული მქონდა სუნთქვა, ცოტაც და წონასწორობას დავკარგავდი.. ძუძუსთავი პირში ჩაიდო და ენა გადაუსვა.. აქ კი მართლა ცუდად გავხდი, მუცელში ქარბორბალა დატრიალდა.. იგრძნო, გაეღიმა და წამოიწია.
-გამხადე.
მითხრა. ხელები მაისურისქვეშ შევუცურე, ჯერ შიშველ კანს მოვეფერე, მერე მაისური ჩემი სვიტერის გვერდით დავაგდე იატაკზე.. ქამარიც მე შევუხსენი, თვითონ საჯდომზე მიჭერდა ხელებს და თვალებში მაკვირდებოდა.. ღილიცა და ელვაც გავხსენი და შარვალი ძირს დავაგდე..
-ან, ჯერ კიდევ არის დრო..
კოცნით გავაჩერე.
-მე მინდა, რომ შენ იყო პირველი.. ახლა !
თავი დამიქნია, მეც გამხადა შარვალი.. ნაზად დამიწყო კოცნა, ხელები ბარძაყებზე მომკიდა და თეძოებზე შემომისვა.. კოცნით მივედით საწოლამდე, ნელა გადამაწვინა.. ტუმბოდან პრეზერვატივი ამოიღო და გაიკეთა.. ფრთხილად მოექცა ჩემს ზემოდან.. ტუჩებიდან ყურის ბიბილომდე ყველაფერი დამიკოცნა, მთელს სახეს მოედო მისი დიდი, ვარდისფერი ტუჩებით.. ცალი ფეხი მოხრილი მქონდა, მასზე დიდი მტევნით დასრიალებდა.. თმები ყალყზე მედგა, მაჟრიალებდა, მბურძგლავდა..
-ყველანაირად შევეცდები მინიმალური ტკივილი მოგაყენო.. წინასწარ გიხდი ყველაფერისთვის ბოდიშს..
ჩურჩულით მითხრა და ტრუსი გამხადა, ახლა სრულიად შიშველი დამაწვა.. არ ჩქარობდა, ჩემთან ერთად ისიც ნერვიულობდა..
-ფეხები კარგად გამიშალე.
მითხრა მანამ, სანამ ჩემში შემოვიდოდა.. თავი დავუქნიე და ფეხები ერთმანეთს მოვაშორე.
ისევ დამიკოცნა სახე. შუბლი, ქუთუთოები, ღაწვები, ლოყები, ტუჩები.
-ბოდიში ჩემო სიხარულო.
რამდენიმე სანტიმეტრით მოშორდა სხეულს, ისევ მაკოცა შუბლზე და ჩემში შემოვიდა.
ასეთ ტკივილს არ ველოდი, თვალები ერთმანეთს დავაჭირე.. სხეულმა თავდაცვითი სისტემა აამუშავა და ინსტიქტურად მოვკუმე ფეხები, შევეცადე უკან დამეხია..
-მაპატიე ჩემო, ანგელოზო.. გთხოვ, მაპატიე..
პირღია, ღრმად ვსუნთქავდი.თვალებს ვერ ვახელდი, ცოტაც და ცრემლები წამსკდებოდა.ხელებს ზეწარს ვუჭერდი.
-მე მომიჭირე.
შემემუდარა, ნერვიულობდა.. მივხვდი, რომ ემოციები უნდა მეკონტროლებინა, ამით თორნიკეს უფრო ვძაბავდი.
ხელები მის თავზე გადავიტანე, თმებზე დავუწყე მოჭერა.
-მოდუნდი პატარავ.. ასე უფრო გეტკინება, ნუ იძაბები.
მითიტებებს მაძლევდა და თან ირწეოდა.. ნელა, ფრთხილად, აუჩქარებლად.. თითოეულ ბიძგში იგრძნობოდა ის, რომ ჩემზე ზრუნავდა.
კვნესის შეჩერებას ვცდილობდი, მცხვენოდა.. ტუჩები სულ დავიკბინე.
-იკვნესე.
მიმიხვდა, სახიდან ოფლი ხელით მომწმინდა და ნაზად მაკოცა ტუჩებზე.. მერე მომშორდა..
-მინდა შენი კვნესა მესმოდეს..
ბაგეები ერთმანეთს დავაშორე და ხმამაღლა ამოვიკვნესე.თორნიკე ნელ-ნელა ბიძგებს აძლიერებდა, სახეზე მკოცნიდა და თითქმის ყოველ წუთში ბოდიშს მიხდიდა.. ზურგი სულ დავუკაწრე, ისიც გაოფლიანდა.. რამდენიმე წუთით გაჩერდა, ამოსუნთქვის საშუალება მომცა.. იმწუთას გავიაზრე რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი.. ის ჩემში იყო.. ერთი მთლიანი ვიყავით.. მას ვეკუტვნიდი, მისი ვიყავი.
ამ აზრებმა ღიმილი გამოიწვიეს ჩემში, მასაც გაეღიმა.
-ჩემი პატარა სიხარული.
ტუჩებზე მაკოცა და ბიძგები განაახლა.. ახლა უფრო ძლიერად შემოდიოდა ჩემში, უფრო სწრაფადაც მოძრაობდა..
ტკივილი არ ცხრებოდა, მაგრამ ვცდილობდი დიდად არ შემემჩნია, არ მინდოდა თორნიკეს ცუდად ეგრძნო თავი.. ცრემლების შეკავება მაინც ვერ მოვახერხე, სველი ბურთულები ბალიშზე დაეცნენ.თორნიკეს თვალები დახუჭული ჰქონდა, ამიტომ ვერ შეამჩნია, მეც დავხუჭე თვალები..
___________________________________________
ღრმად ვსუნთქავდით, ის ისევ ჩემში იყო.. რაღაც უსიამოვნოს ვგრძნობდი, მაგრამ ჩუმად ვიყავი..
-კიდევ ერთხელ გიხდი ბოდიშს..
ქოშინით მითხრა, გავუღიმე და ხელი სახეზე მოვუსვი.. ნელა გამოვიდა ჩემგან, გვერდით მომიწვა და ჩემსკენ გადმობრუნდა.. მეც გადავბრუნდი.. კანზე სისველე ვიგრძენი, ზეწარს დავხედე.. წითელი იყო..
-ბუნებრივია, არაუშავს..
გამიღიმა და საბანი კარგად დამაფარა..
*თორნიკე:
ყველაფერი სხვანაირი იყო.. ადრე, როცა სხვასთან სექსის დროს მხოლოდ საკუთარ სიამოვნებაზე ვფიქრობდი, ახლა ის მადარდებდა, რომ მისთვის არ მეტკინა.. მინდოდა მასაც მიეღო სიამოვნება.. ღიმილით ვეფერებოდი სახეზე და ვტკბებოდი იმ ბედნიერებით, რასაც ანასტასიასთვის პირველობა ერქვა.. მე მისთვის პირველი ვიყავი.. პირველი, ვინც მასში შევიდა, პირველი, ვინც ის მთლიანად იგრძნო.. პიველი, ვისაც შიშველი შეეხო.. ღმერთო, უზიმოდ ბედნიერი ვიყავი..
ალბათ, სწორედ ესაა სიყვარული.. როცა სხვისი შენც გტკივა, სიხარული კი გიხარია.. ის აზრი, რომ მთელს ღამეს ჩემს მკლავებში გაატარებდა, ჭკუიდან მშლიდა.. ახლა მართლა მე მეკუთვნოდა, მთელი სულით და ხორცით.. მისი სხეულის თითოეული წერტილი ჩემი იყო, მხოლოდ ჩემი !
ეტყობოდა, დაღლილი იყო..
-დაიძინე სიხარულო..
თბილად ვუთხარი..
-ხომ არ წახვალ?
შეშინებულმა მკითხა..
-მაგის მე უნდა მეშინოდეს..
დავამშვიდე და ახლოს მივჩოჩდი, ჩავეხუტე.. მანაც ძლიერად მომხვია ხელები.. მის გულისცემას მთელი სხეულით ვგრძნობდი.. არასდროს წარმომედგინა ასე ბედნიერად ყოფნა თუ შეიძლებოდა ! თითქოს ლოგინზე კიარა, ღრუბლებში ვიწექით.. ტავს საოცრად ჰაეროვნად ვგრძნობდი.. მიხაროდა, მიხაროდა, რომ ის ახლა ჩემს გვერდით იყო. მიხაროდა, რომ პირველობის უფლება მომცა..
-ჩემი სიცოცხლე ხარ..
ყურში ჩუმად ჩავჩურჩულე და ვაკოცე.. გამეღიმა, როცა მივხვდი, რომ უკვე ჩასძინებია.. არ გავნძრეულვარ, მთელი ღამე ასე ჩახუტებული მყავდა.. თვალი არ მომიხუჭავს, ვტკბებოდი მასთან სიახლოვით და მიხაროდა, რომ მას მთლიანად ჩემი ერქვა!
*ანასტასია:
მთელი ღამის განმავლობაში ვგრძნობდი მის სითბოს, მის ალერსს.. დილით კარგ ხასიათზე გამეღვიძა, ან როგორ შეიძლებოდა ასეთი ჯადოსნური ღამის მერე ცუდად ვყოფილიყავი.თორნიკეს ისევ ეღვიძა, გამიღიმა და ნაზად მაკოცა შუბლზე.
-როგორ გეძინა?
ლოყებს მიკოცნიდა..
-არაჩვეულებრივად.. საოცრად..
გავუღიმე, სახე გავაწევინე და ლოყაზე მოვეფერე.. მერე ტუჩებზე ნაზად შევეხე, ვერ მოვითმინე და მსუბუქად ვუკბინე.. გაეღიმა..
-ქალიშვილოოო
ენა გადმომიყო და სიცილი ატეხა.
-აუუ, ნუ ხარ ბოროტიიი
ხელების რტყმა დავუწყე.
-ჩემი ქალიშვილი გოგო ხარ შენ.
გამეკრიჭა, ხელები წელზე მომხვია და კოცნით გამაჩერა.. დავმშვიდდი, მეც კოცნით ვუპასუხე..
-დავიბანოთ პატარა ანგელოზო?
-დავიბანოთ.
გავეკრიჭე და წამოვდექი.. წეითელი ზეწრის დანახვაზე სახე მომეღუშა.
-არაუშავს, გაგატან და გარეცხე.
სერიოზულად მითხრა და წამოდგა.
-რას იზამ??
წარბები ავწიე.
-ვხუმრობ, ვხუმრობ..
გამიცინა, ხელი მომხვია და სააბაზანოში შემიყვანა.. აბაზანა უკვე სავსე იყო
-როდის მოასწარი?
ვკითხე.
-მთელი ღამე არ მიძინია..
ღიმილით განმიმარტა, ხელში ამიყვანა და ფრთხილად ჩამსვა აბაზანაში.. მერე თვითონაც ჩამოძვრა, ჩემს უკან მოთავსთდა და ფეხები გაშალა.. მათ შორის მოვკალათდი ზურგზე მივეხუტე.. თბილ ხელებს კანზე მისრიალებდა, მეფერებოდა და ლოყებზე მკოცნიდა.. მერე ღრუბელი აიღო, გასაპნა.. გრძელი თმები ცალ მხარეს გადამიწია და ნაზად მომისვა კისერში.. კისრიდან ხელს ჩაუყვა, მერე მუცელზე გადმოვიდა და ყელამდე ამოასრიალა.. ღიმილით ვაკვირდებოდი მის მოძრაობებს, მსიამოვნებდა..
მერე ღრუბელი გადადო და მისი ძლიერი მკლავები ისევ წელს მოჰხვია.. თბილად ვიყავი, ტკბილად.. თავს უსაზღვროდ ბედნიერად ვგრძნობდი.. თვალდახუჭული ვეხუტებოდი..
-არგაგიშვებ.. იცი რატომაც.მთელი ესდრო შენზე გაგიჟებული ვიყავი.
ჩამესმა ყურში. ჩურჩულით ღიღინებდა.დამაჟრიალა, მოხვეულ ხელზე ხელი დავადე და ცერა თითით მოვეფერე კანზე..
ყურთან მაკოცა და ისევ დადუმდა.ხმას არცერთი აღარ ვიღებდით, უბრალოდ ერთმანეთით ვტკბებოდით..
_______________________________________________________________
-მომწონს შენი პერანგები..
ვუთხარი ღიმილით და თმის პირსახოცით მშრალება გავაგრძელე.
-აირჩიე რომელიმე და გაჩუქებ.
გამიღიმა, ლოგინიდან წამოვდექი და პირსახოცი მოვიხვიე.. კარადასთან მივედი.
-არ გჭირდებათქო ეს.
სიცილით მომაშორა პირსახოცი და უკნიდან მომეხუტა..
-აბა, რომელი მოგწონს?
-ყველა !
პატარა ბავშვივით წამოვიძახე, გაეცინა..
-კარგი, ორს გაჩუქებ..
ლოყაზე მაკოცა..
-სამს..
შევეხვეწე, ღიმილით დამიქნია თავი..
ტაში შემოვკარი, მისკენ მივბრუნდი და ვაკოცე, კისერზე ჩამოვეკიდე..
-ყველაზე კეთილი ხარ შენ..
გავეკრიჭე და პერანგებში გავაგრძელე ქექვა..
-ეს ერთი..
ვუთხარი ჯინსის მოსაცმელზე..
-ქალბატონო, ეგ პერანგი არ უნდა იყოს..
გამიცინა..
-მერე რა მოხდა?
საწყლად გადმოვაგდე ქვედა ტუჩი.
-აიღე, აიღე.
სიცილით მითხრა და ტრუსი ამოიცვა..
-ეს სვიტერიც რა.
ვუთხარი მუქ ლურჯ სვიტერზე.
-ეგ რომ ძალიან მიყვარს?
-მე სვიტრზე მეტად არ გიყვარვარ?
ხელები გადავაჯვარედინე და გაბუტული სახით შევხედე..
-შენ ყველას და ყველაფერს მირჩევნიხარ, პატარა სულელო..
წელზე მომხვია ხელები და ნაზად მაკოცა.. გამეღიმა..
-დეგენერატო აბაშიძევ!
-ჩემო სიხარულო.
ცხვირზე მიკბინა.
-დებილო.
-ჩემო ანგელოზო.
ვერ მოვითმინე და ვაკოცე.. ისეთი საყვარელი იყო.. ისეთი თბილი, ისეთი, ისეთი საოცარი.
-აიღე ეგ სვიტერიც.
მადლობა კრეჭვით გადავუხადე და ისევ კარადაში შევძვერი..
-რა კარგი რაღაცეები გაქვს..
გაეცინა.
-გმადლობ.. გათხოვებ ხოლმე..
-ეს მომწონს..
ლურჯი პერანგი გამოვიღე, მოვიცვი და ღილები შევიკარი..
-მგონი ცოტა პატარა უნდა გქონდეს..
გამაჯავრა, თვალები დავაწვრილე..
-მაგრამ გიხდება..
სიტუაცია გამოასწორა.. ღილები ბოლომდე არ შემიკრავს, ტრუსი ამოვიცვი და კარებისკენ წავედი..
-საით?
-წყალს დავლევ..
-გელოდები..
ისევ ლოგინში შეგორდა, მგონი ადგომას არც აპირებდა..
ჭიქა კარადაში მოვძებნე, ონკანი მოვუშვი და წყალი მოვსვი..
ზურგსუკან ნაბიჯების ხმა გავიგე,თორნიკე მეგონა და ღიმილიტ მოვბრუნდი.. გავშეშდი, როცა ლუკა დავინახე. გამიღიმა.
-მე.. ისა.
დავიბენი, ჭიქა დავდგი და პერანგის ღილები სწრაფად შევიკარი..
გაეცინა
-ნუ მომაქცევ ყურადღებას, მთელი ღამე ვმუშაობდი და შიშველ ადრიანა ლიმაზეც არ მექნება რეაქცია.
გადაიხარხარა, მეც გამეცინა.
-სად წახვედი ამდენი ხანი?
თორნიკემ ოთახიდან თავი გამოყო,ლუკას დანახვა აშკარად არ ესიამოვნა, სწრაფად მვოიდა ჩემთან, ხელი მომკიდა და ოთახში შემათრია.
-რა მოხდა?
-არაფერი, დამელოდე..
შუბლზე მაკოცა და გავიდა. ზეწარი გამოუცვლია, გამეღიმა. პერანგი გავიხადე და ლოგინში შევწექი..
*თორნიკე:
-როგორც ვხედავ, უკვე იცუღლუტეთ..
მითხრა ლუკამ, როცა ოთახიდან გავედი.
-მე მამამისს არ მოვკლავ !
მკაცრად ვუთხარი, მაგრამ ჩუმად.. არ მინდოდა ანასტასიას რაიმე გაეგო.
-შენ სულ გამო*ლევდი??
დამიყვირა..
-ჩუმად ! რო წავა, მერე ვილაპარაკოთ..
აღარაფერი მითქვამს,ანასთან დავბრუნდი.. საწოლში იწვა და ჩემს ტელეფონში დაზვრებოდა..
-ჰეი, პატარა ქალბატონო.
გავუცინე და მივუწექი.
-ყოჩაღ აბაშიძე, ჭკვიანი ბიჭი ხარ..
ტელეფონი ტუმბოზე გადადო..
-არ მენდობი?
ნიშნის მოგებით ვკითხე..
-ეგ რაშუაშია. უბრალოდ მაინტერესებდა..
-რა? რა გაინტერესებდა?
ვცდილობდი სერიოზულად მეთქვა, მაგრამ მის საწყალ სახეზე ღმილს ვერ ვფარავდი.
-ოოოოოო.
კოპები შეკრა, გადავიხარხარე..
-მოდი ერთი აქ, რა დროს ჩემი მესიჯებია.
ზემოდან დავახტი და კოცნა დავუწყე.. რა ძალიან ტკბილი იყო.. თბილი და გემრიელი.
-ჩემთვის ბევრს ნიშნავ ანა..
-ჩემთვის უფრო მეტს.
_______________________________________________________________
*ანასტასია:
ისევ გვერდიგვერდ ვიწექით, მის ტატუებს ვაკვირდებოდი..
-ამდენი ტატუ რად გინდა?
ვკითხე.
-რავი.
გამიცინა და ისიც დააკვირდა საკუთარ ხელს..
-მეც მინდა..
გაეღიმა.
-სად?
-აქ.
ხელი თეძოზე მივიდე.
-რა?
-მმ.. არვიცი.
-მოიფიქრე და გაგიკეთებ..
-შენ?
გამიკვირდა.
-შენი აზრით ვინმეს მივაკარებ შენს თეძოებს?
გამეღიმა.
-მეც არ მივიკარებ..
-ჰოდა მოიფიქრე და გაგიკეთებ..
შუბლზე მაკოცა..
-დღეისთვის რა გეგმები გვაქვს?
-სახურავზე უნდა აგიყვანო..
-სახურავზე?
-ჰო.. მაღალსართულიანი შენობის.. ოღონდ ღამით.. ულამაზესია..
-კარგი.
თავი ღიმილით დავუქნიე..
-სახლში არ წახვიდე რა..
სახლი. ღმერთო, სულ გადამავიწყდა.. მომკლავენ !
სწრაფად წამოვდექი..
-თორნიკე, უნდა წავიდე. გაგიჟებულები იქნებიან. ტელეფონიც გამორთული მქონდა.. ვაიმე.
ავნერვიულდი.
-დამშვიდდი პატარავ, მოვიფიქრებთ რამეს..
გამიხარდა რომ გამიგო.. ისიც წამოდგა და ჩემთან ერთად დაიწყო ჩაცმა.
-ესენი არ დაგრჩეს.
მისი ტანსაცმელები მომაწოდა.
მოტოციკლით სწრაფად მიმიყვანა..
-მომწერე რას გეტყვიან.
-იმედია არ დამსჯიან
-აუ.. გამოიპარები ჰო?
-კიკი
გამიღიმა..
-რამეში თუ დაგჭირდი, აქ ვარ..
-ვიცი..
გავუღიმე და ვაკოცე.
სახლისკენ გავიქეცი და ჩუმად შევაღე კარი.
-ანასტასია!
მაკას რას გამოაპარებ..
სწრაფად მომვარდა და შემათვალიერა..
-ღმერთო, სად ხარ?? როგორ ხარ?? ასე უნდა მანერვიულო??!!
კიოდა, მე კი უბრალოდ მეცინებოდა..
-დამშვიდდი მაკა, ყველაფერი კარგადაა.. მამა სახლშია?
-მადლობა ღმერთს ღამი სმენა იყო და ჯერ არ მოსულა ! ცოტაც და დავურეკავდი.
-გთხოვ, არაფერი უთხრა..
-მითხარი სად იყავი !
-თორნიკესთან..
არ მოვატყუე, გავუღიმე და სირბილით გავიქეცი კიბეებისკენ.. დარდი გულიდან მომშორდა, ამიტომ აღარაფერი მიშლიდა ხელს სრული ბედნიერებისთვის..


ესეც თქვენი დიდი თავი ;დ აკომენტარებთ ყველა <3