ზარი დაირეკა და სანდრო ჩემსკენ წამოვიდა, მარიამი მაშინვე გარეთ გაიქცა, ნეტა რატო
-როგორ ხარ (სანდრო)
-როგორ უნდა ვიყო (მე)
-არ გესიამოვნა მე რომ ვთქვი მე დავემატებითქო? (სანდრო)
-როგორ ფიქრობ (მე)
-შენს აზრს მნიშვნელობა არ აქვს (სანდრო)
-კარგი მოკლედ ახალი ხარ ჯგუფში და მუშაობა გვჭირდება დღეს დარჩები სკოლაში რო ვნახოთ რაღაც-რაღაცეები? (მე)
-სადმე ბარში რო წავიდეთ? (სანდრო)
-არ შემიძლია, ხალხთან ვერ ვმუშაობ (მე)
-არ იქნებიან დანარჩენები (სანდრო)
-ეგ როგორ, კაი ეგრე ვქნათ (მე)
წასვლა დავაპირე როცა წელზე ხელი შემიცურა, ახლოს მიმწია, გული ამიჩქარდა არ ვიცოდი რა მექნა, მის ბრწყინავ თვალებს ვუყურებდი და არ ვსუნთქავდი, ვიგრძენი როგორ ამიწითლდა ლოყები და უფრო ცუდად ვიგრძენი თავი, მისკენ უფრო ახლოს მიმწია ჩემ კისერში ჩარგო თავი და ყელზე სველი კოცნა დამიტოვა, გაკვირვებული ვიდექი, რა უნდა მექნა არც ვიცოდი, ვიდექი და არაფერს ვამბობდი, უბრალოდ ვიდექი, ყურთან ახლოს მოვიდა და ჩუმად მითხრა
-მალე მოგირულებ გპირდები (სანდრო) ამ სიტყვებზე ტანში ჟრუანტელმა დამიარა, მალევე მოვედი გონს და ლოყაზე კარგად და მწარედ გავარტყი ამაზე კი უბრლოდ გაეცინა, მე კი კლასიდან დაბნეული გავედი გავედი თუ არა ლიკამ დამიძახა
-აბა გაგეხსნა ბედი პატარა მეგობარო? (ლიკა)
-ოო ლიკა კაი რა (მე)
-რა კაი რა გოგო, ვერ ხედავ რო მოწონხარ? (ლიკა)
-ლიკა გეყო! (მე)
-ხო კაი, ამათთან მავს შემდეგი გაკვეთილი და აქ შემოდით შენ და მარიამი (ლიკა)
-კაი (მე)
-უი ხო მართლა მარიამს რა დაემართა (ლიკა)
-რადა, აუ ვერ დაიჯერებ პროსტა, ჩემი ძმა და მარიამი ერთმანეთს სიყვარულში გამოუტყდნენ, ისე გამიხარდა (მე)
-ვაა მართლა? რა მაგარია მართლა ძაან გამიხარდა (ლიკა)
-კაი ლიკა წავალ შევჭამ რამეს და მერე შემოვალ (მე)
-მიდი ხო (ლიკა)
სასადილოში ჩავედი წვენი და ლობიანი ვიყიდე იქვე დავჯექი მივირთვი ამ დროს ზარიც დაირეკა, ლიკასთან შევედი და მუშაობის მაგივრად ხან რაზე ვილაპარაკეთ ხან რაზე, უფროსწორად ხან რაზე ილაპარაკეს ხან რაზე, ხმა არ ამომიღია, სანდროსთვის კი ზედაც არ შემიხედია, სულ მასზე ვფიქრობდი მაგრამ ჩემი სიჯიუტის გამო ვიქცეოდი ასე. მოკლედ გაკვეთილებმა უაზროდ ჩაიარა, მარიამს მოვუყევი რაც მოხდა სანდროს და ჩემს შორის და პირი ღია დარჩა, ბლო გაკვეთილიც დამთავრდა და მაშინვე სახლისკენ ავიღე გეზი მაგრამ უკნიდან ვიღაცამ მომიჭირა ხელი და მისკენ სემაბრუნა
-აბა ვიმუშავოთ? (სანდრო)
-არ ვარ მაგის ხასიათზე (მე)
-წავედით (სანდრო)
-არ მინდა ვერ გაიგე? (მე)
-სხვა გზა არ გაქვს (სანდრო) ირონიულად გამიღიმა და მანქანაში ჩამტენა, მანქანას მოუარა და ჩაჯდა, დაქოქა და წავედით, მუსიკები ჩავრთე ტელეფონში ჩავიხედე და საქარე მინას თავი მივადე, მარიამს მივწერე რომ ეთქვა ლუკასთვის რომ სამუშაო მქონდა, მანაც მომწერა რომ აუცილებლად გადასცემდა
-როცა ჩემთან ხარ არანაირი მობილური გაიგე? (სანდრო)
-უკაცრავად? (მე) გაკვირვებულმა ვკითხე
-როცა ჩემთან ხარ არანაირი მობილური (სანდრო)
-კიდე რა გინდა? (მე) და ისევ ტელეფონში ჩავიხედე, ფეისბუქზე შევედი მაგრამ ვინ გაცადა, ტელეფონი წამართვა
-დამიბრუნე (მე)
-არა (სანდრო) მითხრა გაბრაზებული ხმით და მეორე მხარეს გაიხედა
-დროზე! (მე)
-არათქო (სანდრო)
-ისედაც ცუდ ხასიათზე ვარ დროზე (მე)
-რატომ ხარ ცუდ ხასიათზე (სანდრო)
-არაა შენი საქმე (მე)
-ჯიუტი ხარ (სანდრო)
აღარაფერი მითქვამს მისი ტელეფონი ავიღე მუსიკებს უფრო ავუწიე და მის ტელეფონში დავიწყე ძრომიალი, მე ხომ ვიცოდი მისი კოდი და არ ვიცი რატომ მაგრამ ვთქვი
-93276 (მე)
-მაინც გამოიცანი ხო? (სანდრო)
-კაი რა თამაშები არ გაქვს? (მე)
-ბავშვი ხარ ბავშვი (სანდრო)
-ბავშვი ვარ აბა რა ვარ (მე) გავიცინე და ლოყები გავბუშტე
-მომიყევი რამე შენზე (სანდრო)
-ისედაც გაარკვევ ხო გახსოვს? (მე)
-უკვე გავარკვიე (სანდრო)
-ოჰ მართლა? მაინც რა (მე)
-არაა შენი საქმე (სანდრო)
-რათამაუნდა ჩემი ცხოვრება არაა ჩემი საქმე (მე) ვთქვი ცოტათი ხმამაღლა და გავუღიმე
-აბა უცბად დაწყნარდი (სანდრო)
აღარაფერი მითქვამს, უცბად Marilyn Manson - Running To The Edge Of The World ჩაირთო და თვალები დავხუჭე, როგორ მიყვარს ეს სიმღერა, ვუსმენდი და თავს უსაზრვროდ ვგრძნობდი, სიმღერას მეც ავყევი თვალები გავახილე სანდროს გადავხედე რომელიც იღიმოდა და გზას უყურებდა
-ერთნაირი გემოვნება გვაქვს (მე)
-გეთანხმები (სანდრო)
-ვიმღეროთ (მე)
-ვიმღეროთ? (სანდრო) გაიცინა შემომხედა და ისევ გზას გახედა
-დიახაც, შემდეგი რომელი სიმღერაც იქნება ის ვიმღეროთ კარგი? (მე)
-გეუბნები ბავშვი ხარ (სანდრო)
და შემდეგი Led Zeppelin-Going to California იყო, ჩემი უსაყვარლესი სიმღერა, ამ ჯგუფის მოსმენა ამ სიმღერით დავიწყე, ხელები რობერტ პლანტივით ავაფრიალე ჰაერში და სიმღერა დავიწყე სანდრო კი ჩუმად იყო
-მიდი რა (მე)
-არ მაქვს კარგი ხმა (სანდრო)
-არც მე, გთხოვ (მე)
-არა (სანდრო)
-მეწყინება (მე)
-კარგი (სანდრო)
და სიმღერა ორივემ გავაგრძელეთ, ვუსმენდი, საოცრად კარგი ხმა აქვს და ამბობს ცუდი ხმა მაქვსო? ვუსმენდი და გული მიფრიალებდა, სიმღერაც მალე დამთავრდა გამომხედა და გამიღიმა
-რაიყო? (სანდრო)
-კარგად მღერი (მე)
-საოცრად (სანდრო) ცალყბად გაიღიმა
-მართლა გეუბნები (მე)
-მოვედით (სანდრო)
მანქანიდან გადავედით და ბარში შევედით, ხალხი მართლა არ იყო კი გამიკვირდა მაგრამ არაფერი მითქვამს
-კაი დავიწყოთ (მე)
-როგორც გინდა (სანდრო)
-მოკლედ ახლა ნახე რა ხდება რა (მე)
-გისმენ ყურადღებით (სანდრო)
-ანუ ეს პროექტი რაზეა დამყარებული იცი? (მე)
-არა (სანდრო)
-ჰმმ... აი აიღე ეს ფურცლები და წაიკითხე (მე)
-შენ მითხარი (სანდრო)
-კარგი რა (მე)
-მე ხომ ვიმღერე (სანდრო)
კითხვა დავიწყდე ის კი მისმენდა, დროდადო ვეკითხებოდი ხო მისმენთქო და ისიც თავს მიქნევდა
-კარგი აი ეს იყო (მე)
-გასაგებია (სანდრო)
-ძაან კაი (მე)
-მოვალ ახლავე (სანდრო)
თავი დავუქნიე, ისიც ადგა ბართან მივიდა და ბარმენს რაღაცა უთხრა, მე კი ავდექი ბარი დავათვალიერე, იქვე გიტარა შევნიშნე დავიჭირე და დაკვრა დავიწყე, ისე არ მითქვამს ხო რომ დაკვრა ვიცი, პატარა ვიყავი როცა ვისწავლე, ნელ-ნელა უფრო ვხვეწავდი და ალა სულ ვუკრავ, ჩემს ადგილას დავბრუნდი დაკვრა დავიწყე მთელი ოთახი აავსო მუსიკის ჰანგებმა, მალე სანდროც მოვიდა გვერდზე დამიჯდა და მისმენდა, გავუღიმე მან კი რაღაც ანიშნა ვიღაცას, მასაც მოუტანეს გიტარა და ისიც ამყვა, გამიკვირდა საკმაოდ კარგად უკრავდა
-კარგად უკრავ (სანდრო)
-მადლობა, პატარა ვიყავი რომ ვისწავლე (მე)
-მეც (სანდრო)
მალე მაგიდასთან დიდი შოკოლადის ტორტი მოიტანეს წვენები და საკმაოდ გამიკვირდა კიდეც, ბოლოს ამოვღერღე
-მართლა რანაირად მოხდა რომ ბარში არავინაა? (მე)
-მამაჩემის ბარია, მაგრამ მე ვარ ძირითადად უფროსი რა (სანდრო) საკმაოდ გამიკვირდა
-აჰა გასაგებია (მე)
ტელეფონზე დამირეკეს მაგრამ ჩემი ტელეფონი სანდროს ქონდა
-მომე რა (მე)
-აიღე (სანდრო)
ტელეფონს დავხედე და მამაჩემი იყო გამიხარდა
-ხო მა როგორ ხარ (მე)
-რავიცი ასე უნდა დამივიწყო ელენე? (მამა)
-რავი მა, ხოიცი სუ მაშინ გირეკავ როცა დაკავებული ხარ და მაგიტომ აღრა გირეკავ ხოლმე (მე)
-არაუშავს, როგორ ხართ აბა რას შვებით (მამა)
-რავიცი არაფერს, არ ვარ მე სახლში სხვაგან ვარ (მე)
-სად ხარ (მამა)
-რაღაც პროექტზე ვმუშაობ და (მე)
-გასაგებია, ლევანი როგორ არის? (მამა)
-კარგადაა მა (მე)
-ლუკა? ხოა ჭკვიანად? (მამა)
-არ იქნება და თავისი აჯობებს (მე)
-გინდა გაგახარო? (მამა)
-მიდი აბა (მე)
-2 კვირასი მოვდივარ (მამა)
-რაა? მართლაა??? აუ როგორ გამიხარდა (მე) ვკიოდი ისე მიხაროდა, ბოლოს 2 წლის წინ ვნახე
-ხო მაგრამ ბიჭებს არ უთხრა რა (მამა)
-არა რა ვუთხრა (მე)
-კაი უნდა წავიდე საქმე მაქვს (მამა)
-კაი მიდი (მე)
-მიყვარხარ და ჭკვიანად იყავი (მამა)
-მეც და შენც (მე) გავუცინე და გავთიშე
-რა გაგიხარდა ასე ძაან? (სანდრო)
-არაა შენი საქმე (მე)
-ვა (სანდრო)
ტორტი გავსინჯე და კინაღამ დავდი ასეთი გემრიელი ტორტი არ გამისინჯავს
-ვაიმე რა გემრიელიაააა (მე)
-მოგეწონა? (სანდრო)
-კი ძაან (მე)
-ხოდა ჭამე სუ შენია (სანდრო)
-შენ არ გინდა? (მე)
-ჭამე შენ (სანდრო)
-ამხელას ხოარ შევჭამ (მე)
-რატოარა (სანდრო)
-კაი მოდი გავაგრძელოთ, აი ეგენი წაიკითხე და მერე ვილაპარაკოთ რა, აუ რაგემრიელია (მე)
-ღორმუცელა ხარ რა (სანდრო)
-წაიკითხე დროზე (მე) ვითომ გავიმკაცრე ხმა
-კარგი მოიცა (სანდრო)
მე ისევ მივირთმევდი უგემრიელეს ტორტს და თან ვუკრავდი, სანდროსაც გავხედავდი, წვენი დავლიე და ფეხზე ავდექი, ცოტა გავიარე, უფრო კარგად დავათვალიერე ბარი და ერთ ნახატთან გავჩერდი,უცბად ცრემლები მომაწვა დედაჩემი გამახსენდა, ვტიროდი მაგრამ ჩუმად, ვცდილობდი ცრემლები შემეკავებინა მაგრამ არა, ვერ შევაჩერე, უცბად საპირფარეშოსკენ წავედი, კარები ჩავკეტე და ტირილი დავიწყე, ცოტა დავწყნარდი სანდრო კარზე აბრახუნებდა გავუღე და მტირალი რომ დამინახა ჩემკენ წამოვიდა ჩამეხუტა და გულზე მიმიკრო
-რ ხდება რატომ ტირი? (სანდრო)
-დედა გამახსენდა (მე)
-ვსო კაი დაწყნარდი (სანდრო)
-საშნელებაა გესმის, ვერ გაიგებ შენ, ვერ გაიგებ უნდა განიცადო (მე)
-დაწყნარდი ვსო (სანდრო)
-დედაჩემი, როგორ მენატტრება, მაკლია, ვერავის ვესაუბრები ისე როგორც დედას ველაპარაკებოდი (მე)
-კაი გავიდეთ ვსო, მიდი მოიწმინდე ცრემლები (სანდრო)
-კარგი (მე) ცრემლები მოვწმინდე და გარეთ გავედი, უკვე საღამო იყო ბნელოდა, სახლში მომინდა წასვლა
-წავიდეთ რა (მე)
-კაი წავიდეთ (სანდრო)
მანქანის გასაღები ავიღე და მანქანისკენ წავედი სანდროს არც კი დაველოდე, მანქანა გავაღე და ჩავჯექი, სანდროც მალე მოვიდა
- მალე მიისაკუთრებ შენ ჩემს მანქანას (სანდრო)
-ეჭვიც არ შეგეპაროს (მე)
-წამო გინდა სადმე წავიდეთ (სანდრო)
-სახლში მინდა (მე)
-კაი წავიდეთ სახლში (სანდრო)
-მუსიკები ჩართე რა (მე)
-არ გვინდა ვიაპარაკოთ (სანდრო)
-შენ ილაპარაკე მაშინ (მე)
-შენ? (სანდრო)
-მეძინება (მე)
-კაი მუსიკები ჩავრთოთ (სანდრო) გავუღიმე და თვალები დავხუჭე, არ ჩამეძნა მაგრამ ცოტათი დავისვენე მაინც, სახლშ მივედი, არავინ იყო, ლუკა ლევანი და მარიამი სეირნობდნენ, საწოლში დავწექი და მალევე ჩამეძინა
------------------------------------------------
აბა როგორია? მგონი კარგად გამოვიდა, ვეცადე რომ არ დაახლოებულიყო ელენე სანდროსთან მაგრამ არ გამომივიდა, მგონი ესეც კარგი გამოდის, მგონი მკითხველები აღარ არიან რაც ძალიან არ მომწონს, გთხოვთ დამიკომენტარეთ როგორია, და რამეს ხოარ შეცვლიდით,მადლობა რომ მხარში მიდგახართ ეს ყველაფერი ძალიან დიდი სტიმულია ჩემთვის <3 , დამამატეთ facebook-ზე ,,comfortably numb" https://www.facebook.com/mariam.maglakelidze.583?fref=ts <3 wish you were here