ნაზად და ამავდროულად უხეშად მიკოცნიდა ბაგეებს,მეც ინსტიქტურად ავყევი ხელი თმაში შევუცურე და ჩემსკენ მოვქაჩე.არ ვიცი რას გრძნობდა ის მაგრამ მე ვხვდებოდი რომ შარში ვიყავი!სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა ერეკლე ყიფიანი და ეს სიყვარული მაგიჟებდა.არც კი ვიცი ასე მალე როგორ შემიყვარდა მაგრამ ფაქტია ყველაფრიანად შემიყვარდა თავისი დადებითი თუ უარყოფითი ხასიათით,მისი სიჯიუტით,მთლიანად მიყვარდა და ეს ამ წამს უფრო ძლიაერად ვიგრძნობდი როცა მის ხელებში ვიყავი მომწყვდეული და მისი ბაგეებით ვტკბებოდი.ბოლოს ამაყმა მარიამმა გაიღვიძა უხეშად ჩამოვიშორე ერეკლებ ოთახი სასწრაფოდ დავტოვე.აქლოშინებული შევედი სასტუმრო ოთახში და იქ მყოფების გაოცებული მზერაც რომ შევნიშნე თავი დავწყევლე ჩემი იდიოტიზმის გამო.იქვე დაკიდებულ სარკეში ჩავიხედე და სარკიდან თმა გაბურზგნული,ლოყებაწითლებული და ტუჩებდასიებული ვიღაც მიმზერდა.-რასგავხარ თავო ჩემო!-წარმოვთქვი სასოწარკვეთილმა და იქ დამსწრე საზოგადოებისგან დიდი ხარხარიც მერგო წილად.
-სად იყავი რძალო რას გავხარ?-მკირთხა აკომ.
-ისა...მეე საყურე დამეკარგა და იმას ვეძებდი..-მოვჩმახე რაღაც სისულელე.
-იპოვე მერე?-
-არაა-ვიურე სასწრაფოდ.
-აბა ყურზე რაგიკეთია შენი აზრით?-უკვე ხარხარებდა აკო.
-ვაიმეე-ნერვიულად მოვიკვნიტე ტუჩი.
-შენ სადღა იყავი ერეკლე?-ახლა ახარხარებული აკო ახლად შემოსულ ერეკეს დაკითხვას შეუდგა.
-ჩემს ცოლს საყურის ძებნაში ვეხმარებოდი-ღიმილით გამომხედა ქმარმა და ისედაც აწითლებული ლოყები უარესად ამიწითლა.
-ჰო გასაგებია უკვე ყველაფერი თქვე ცუღლუტებო!-ჩაიქირქილა აკომ და ქეთის გახედა რომელიც ტელეფონში იყო ჩამძვრალი და ბრაზიანად შეჭმუხნა შუბლი.მის სახეზე გამეცინა და ახლა ქეთის შევხედე რომელიც ამქვეყანაზე არიყო.
-ვის წერ ქეთუშა?-
-არავის-
-ის არავინ ის არავინაა მე რომ ვიცი?-წარბები ავათამაშე მე და ეკოს დაბდღვერილ სახეზე სიცილი ძლივს შევიკავე.
-კი თაკოა მის შეყვარებულზე ყვებოდა რაღაცას და ერთამბავშია-მითხრა ქეთიმ და ყველაფერი ჩამეშალა არა რაიქნებოდა ვინმე ბიჭი ეთქვა ჰაა?აკოს სახე გაებადრა.

***
სტუმრებმა მალევე დაგვტოვეს მე ბაბუსთან მინდოდა წასვლა საუკუნე იყო რაც არმენახა და ძალიან მენატრებოდა მერე მშობლებთან გავივლიდი.რაცარუნდა იყოს მაინც დედა და მამაა როგორი ცუდებიც არუნდა იყვნენ ამას მაინც ვერავინ შეცვლის.ერეკელე გავაბრთხილე და სახლი დავტოვე.ჩემი მანქანაც საოცრად მომნატრებია მალე რბოლაც მოეწყობდა და ისევ უნდა გავიმარჯვო.მანამ კი კარგი ვარჯიში არ მაწყენდა.ასეთ ფიქრებში შევიყვანე ბაბუას ეზოში მანქანა გასარღები დაცვას ვესროლე და უკანა ეზოში გავედი ბაბუა ბებოს საყვარელ შავ ვარდებს უვლიდა რომელიც მეც ძალიან მიყვარს.
-ბააა-სირბილით გავექანე მისკენ და ლოყები დავუკოცნე.-როგორ ხარ ბაბუ ამ სიცხეში გარეთ რატომ ხარ?წნევამ რომ აგიწიოს?-
-კარგად ვარ ბაბუ შენ როგორ ხარ?როგორ შეეგუე ოჯახურ ცხოვრებას?-
-კარგად ვარ ერეკელემ მოკითხვა შემოგითვალა წამოსვლა უნდოდა მაგრამ მარტო წავალთქო ვეწუწუნე და ძლივს გამომიშვა-
-წამო ჩაი დავლიოთ და თან ვისაუბროთ-ხელკავი გამომდო ბაბუმ და სახლში შემიძღვა.
-როგორი ბიჭია ერეკელე მერე მასთან მინდა ლაპარაკი-
-კარგი ბიჭია ხანდახან ნერვებს მიშლის მაგრამ ვიტან-სიცილით ვუთხარი ბაბუს და შოკოლადი მადიანად ჩავკბიჩე.
-ქორწილში ასე არ გიჟუჟუნებდა ეს ლურჯი თვალები ახალა კი საოცრად ციმციმებენ ბაბუას სიხარულო-
-ხოო მე არ შემიმჩნევია...ახლა წავალ ბა სახლშიც უნდა გავიარო-თბილად დავემშვიდობე და მშობლების სახლისკენ ავიღე გეზი.უხალისოდ გადმოვედი მანქანიდან მანქანა სადგომზე დავაყენე და სახლში შევედი.
-მარიამ შვილო მოხვედი!-შემომეგება ჩვენი ძიძა რომელმაც ლოყები დამიკოცნა და მაფიდასთან დამსვა დასუსტებულხარ ჩემი ხელი დაგაკლდაო.
-შენ რომ გიყვარს ისეთი შოკოლადის ტორტი დავაცხე-ქოთქოთით დამიდო მოზრდილი შოკოლადის ნაჭერი მეც მადიანად შევექეცი მალევე გამოჩნდნენ სახლში ჩემი მშობლებიც.
-მარი დედიკო როდის ჩამოხვედი?-ღიმილით მომიახლოვდა დედა.
-დღეს ჩამოვედით ბაბუასთან ვიყავი და იქედან მოვედი.-
-კარგად დაისვენე დედუ?-
-არაჩვეულებრივად დედა!-ღიმილითვე მივუგე და კვალავ ტორტს შევექეცი.დედაჩემმა კუდკუსით დატოვა სამზარეულო მალე ჩამოვალ და ყავა დამახვედრეთო დაიბარა და თავის ოთახს მიაშურა.მედა ლილი ვსაუბრობდით როცა მამა მოვიდა ძალიან თბილათ მომესალმა და გულში ჩამიკრა ისევ მიჩურჩულა ყურში "მაპატიეო" მერე დედა ჩამოვიდა წითელ საღამოს კაბაში გამოწყობილი ქერა თმა მზრებზე გადმოეყარა და ნარნარით მოაბიჯებდა კიბეებზე.
-ლადო მოხვედი ძვირფასო?-ჰკითხა მამას.
-მოვედი მაკა ჩემი ბროლია მოსულა-გულზე მიმიხუტა.ხასიათი წამერთვა დედაჩემი ასეთი გამოპრანჭული რომ ვნახე.ვიცი,ცხოვრება გრძელდება მაგამ მხოლოდ ორი ტანჯული წელი გავიდა რაც ნიკუშა გარდაიცვალა და უკვე წითელი კაბა აცვია!არვიცი ალბად მე ვსჯი ამ ყველაფერს მკაცრად!მე კი ვფიქრობ რომ შვილმკვდარი დედა მაინც შვილ მკვდარი დედაა!ბოლოს სიტყვა მაინც წამომცნდა მის ჩაცმულობაზე,მერე ნიკუშაზე...დედაჩემი გაღიზიანდა და მწარე სილაც გამაწნა მარცხენა ლოყაზე.მამაჩემმა გააკავდა თორემ მგონი არ გაჩერდებოდა.კიბეს ავუყვი ნიკოს ოთახში შევიკეტე და მწარედ ავტირდი.არვიცი რამდენი ხანი ვბღაოდი,მაშინ გამოვფხიზლდი როცა ლილიმ ტელეფონი შემომიტანა და ერეკელე მთელი საათია რეკავსო მითხრა.მეც აღელვენულმა დავუსვი თითი მწვანე ღილაკს და ათრთოლებული ხმის დაოკებას შევეცადე.
-გისმენ ერეკლე-
-სად ხარ მარი?-
-სახლში დღეს აქ დავრჩები რა-
-მოიცა რახმაგაქ შენ რა ტიროდი?-მკითხა ერეკლემ.
-არა არვტიროდი-ამოვისლუკუნე და ცრემლებმაც ისე დაიწყეს დენა.
-სახლში იყავი და მოგაკითხავ-
-არმინდა -
-გოგო გააკეთე რასაც გეუბნები-დაიგრგვინა ერეკლემ და ტელეფონი გათიშა.ძალაგამოცლილმა ძლივს ავწიე სხეული იატაკიდან და სააბაზანოში გავბანცალდი სახე დავიბანე,თვალენი ერთიანად დასიებული და ჩაწითლებული მქონდა,ლოყაც დალურჯებული.ბანხალითვე დავტოვე სააბაზანოდა მოწყვეტით ჩავეშვი სავარძელში.ფიქრებში წასული საბურავების წუილამა გამომაფხიზლა ფეხზე წამოვიჭერი და სირბილით ჩავუყევი კიბეებს და აზლუქუნებული მივეკარი კარში მდგარ ერეკეს.
-მარი რადაგემართა?-მეკითხებოდა ერეკელე და ძლიერად მიკრავდა გილში მე კიდევ მის მკვლავებში გაყურსულს სიტყვის თქმის ძალაც არმქონდა და არც სურვილი.ანერვიულებულმა ერეკლემ ნიკაპი ამიწია გულის საგრძნობლად ამიჩქარდა ლამის იყო გამსკდარიოყო.
თვალებზე სიბეაზემ გადაურბინა,ხელები მომუშტა და დაირიალა.
-ვინ გააკეთა?-
-::::::::::-
-გოგო ვინ გააკეთა მითხარი დროზე-
-კარს დავეჯახე-ძლივს ამოვისრტუტუნე და მზერა ავარიდე.
-დებიის შემატყვე რამე?მითხარი-
-დედაჩემი გავაბრაზე და მან....-სიტყვის თქმა ვერ მოვასწარი ისე გავარდა გარეთ,მეც უკან დავედევნე უკნიდან მივეხურებდა ვუჩურჩულე ატირებულმა.
-ერეკელე,არაფერი უთხრა უბრალოდ ჩამეხუტე და მაგრძნობინე რომ მარტო არვარ!-ერეკლე ზანტად მოტრიალდა ჩემსკენ და ძალიან,ძალიან მაგრად ჩამეხუტა.