-მიმი, გოგო როგორ ხარ?-ჩასძახა ნიცამ ტელეფონში
-კარგად, შენ?
-არამიშავს... რას შვრები?
-რავი, აარაფერს..
-შაბათ-კვირას ხომ თავისუფალი ხარ?
-კი, ოღონდ 12ზე ცეკვაზე უნდა ვიყო, შაბათს და მერე თავისუფალი ვარ.. და რა არის რომ?
-გოგო ხვალ პირველისკენ ჩვენებიდან ვინმე გამოგივლის და სვანეთში ჰერი, ჰერი...
-ა, ხო კარგი... ვინ მოვა?
-არ ვიცი, ალბათ, მმმ, გიუშა. კაი კარგად
-კი, მაგრ...-სიტყვა გაუწყდა, ნიცამ ტელეფონი გაუთიშა...-ფუფ იდიოტმა უნდა მიმაკითხოს... თავისთვის ჩიბურტყუნა დასააბაზანოში შევიდა... 1საათი ინებივრა და ბოლოს გამოვიდა ბარგი ჩაალაგა და დაწვა დასაძინებლად... სიზმარში კი გიოს ხედავდა :დ (რომ კითხო იდიოტია და სიზმრებში გემრიელად ხედავს და იღიმის ნწნწ)
დილით ადგა, ირბინა, სახლში მივიდა... აბაზანაში ინებივრა და ცეკვაზე წავიდა... შუა ცეკვის დროს ჩვენი(ჩვენი რა მიმის :დ) გიუშა მივიდა... გულში ერთი გემრიელად გამოლანძღა და გაიფიქრა „აქ რა უნდა?“-ო
-ბავშვებო-დაიწყო მასწავლებელმა-ეს გიორგია, გამოსაშვებზე ის და ვინმე ერთი გოგონა იცეკვებს მასთან ერთად,ნინი მოდი აბა,-ერთ-ერთი გოგონა გაიწვია-აბა, მია მოდი სიხარულო...-ვაიმე ლამის გადაირია, როცა მას უხმო მასწავლებელმა
-დიახ, მას...
-რუმბა, ტანგო ან ჩა ჩა ჩა გვიცეკვეთ
-რუმბა(გიო)
-ტანგო(მია)-ერთდროულად თქვეს
-რუმბას ვიცეკვებთ, მერე ტანგოც ვიცეკვოთ, რომელიც უკეთესია იმას ვიცეკვებთ...-თქვა გიომ ღიმილით...
-ჩა ჩა ჩა-ც ვცადოთ... ეს სამი ცეკვა, აბა დავიწყოთ...-რუმბა, ტანგო და ჩა ჩა ჩა იცეკვეს.... ყველა უმშვენიერესი იყო, ამიტომ გადაწყვიტეს ტანგოთი დაეწყოთ, შუა გამოსაშვებში ჩა ჩა ჩა და ბოლოს რუმბა...
-გაკვეთილი დასრულდა, ყოჩაღ ბავშვებო...-მასწავლებელიც შევიდა თავის ოთახში...
ყველა წავიდა... მხოლოდ მიმი და გიო შემორჩა დარბაზს... მია შუა დარბაზში იდგა და ილეთებს იმეორებდა... გიოც შეუერთდა... ცოტა დაიბნა, მაგრამ არ შეიმჩნია და ისევ გააგრძელა... ბოლოს გადააწვინა ხელზე დაიხარა ტუჩები ყურთან მიუტანა და დასჩურჩულა „ყოჩაღ“ და იქვე კოცნის კვალი დაუტოვა... მიამ გამოიცვალა და დარბაზი დატოვა...
-ჩაჯექი გაგიყვან...-მიუახლოვდა გიო მიმის
-არ მინდა-იუარა მიმიმ-მთელი სვანეთის გზა უნდა გაგიძლო ისედაც-ჩაიბურტყუნა და წავიდა...გიოც ადგილს მოსწყდა და ბარში შევიდა... ერთი ჭიქა ვისკი გადაკრა, ტელეფონზე ზარის ხმა გაისმა...
-გისმენთ?
-გიო რას შვრები?
-ვსვამ
-რა სვამ?! შენ შიგ ხომ არ გაქვს? სვანეთში უნდა წავიდეთ... მიმი უნდა წამოიყვანო შენ
-მე არ მოვდივარ... აზრი? არ ვუყვარვარ, არა! გამანებე, რა, თავი... თქვენ წაიყვანეთ და მე ამოვალ მერე...
-ვერ ხარ...-გაბრაზებულმა გათიშა ტელეფონი ნიკამ...-გიომ არ მოვდივარო
-რატომ?
-შიგ აქვს, მე რა ვიცი... არ ვუყვარვარო და დაიწყო ბოდიალი....- ბავშვებმა მიმის გაუარეს და წავიდნენ სვანეთში...
-აუ რა მაგარია,წავალ გავისირნებ და მოვალ მალეე... -თქვა მიმიმ
-ფრთხილად იყავი, მალე მოდი-დაუყვირა ნინუციმ...უკვე შვიდი იყო, მიმიმ კარგა ხანს ისეირნა... თითქოს რაღაც აკლდა, რაღაც კი არა ვიღაც... გიორგი... გადაწყვიტა მიეწერა...
„როგორ ხარ?“
„კარგად, შენ?“
„არამიშავს“
„რამე გინდოდა?“ -ოპ... რა მიეწერა ახლა? მომენატრე და ჩამოდიო?
„არაფერი, ცეკვებთან დაკავშირებით, ორშაბათს 4, რომ მიხვიდე“
„არ მცალია ოთხზე...6ზე კი ბატონო“
„არა... 5ზე კარატე მაქვს ექვსის ნაახევრამდე, 6ზე ტანვარჯიში რვა საათამდე“
„კარატეს თავი არ უნდა დაანებო?“
„ჯერ არა... რა იყო რომ?“
„არაფერი, უბრალოდ...“
„კარგი...“
„შენნ არ აპირებ ძილს?“ საათს, რომ დახედა უკვე ათის ნახევარი იყო...
„არ მეძინება“
„მოგენატრე?“
„აარაა!“
„რატომ იტყუები?“
„არ ვიტყუები“
-მაშინ პირდაპირ მითხარი რომ არ მოგენატრე-ეს უკვე მართლა გაიგო შებრუნდა და გიორგი შერჩა ხელთ...
-შენ... ისა, აქ რა? აქ რა გინდა?
-რავი, შენ არ მომწერე“მომენატრე“-ო?-ცალყბად ჩაიცინა გიომ... ტელეფონს დახედა და მართლა ეწერა „მომენატრე“
-მე, ეს, ისა... ეს მე არ დამიწერია...
-სხვას ვის უნდა დაეწერა?
-არ ვიცი...-თავი დახარა, აწითლებული ლოყები, რომ დაეფარა...
-მე მომენატრე...-უთხრა და მიიხუტა... შემდეგ თავი ააწევინა და მის ათრთოლებულ ტუჩებს შეეხო...
------------------------------------------------------------------------------------------------
შეაფასეთ როგორი გამოვიდა? ღირს გაგრძელება?