თვალები დავხუჭე.გეჩვენება შევუძახე თავს.
ადრეც ბევრჯერ მომჩვენებია.
თვალები გავახილე.ისევ აქ დგას.თვალები ცრემლებით ამევსო.
ცრემლები წამომივიდა.
მია ნიღაბს ნუ კარგავ.
გამომძახა ბოროტმა ალტერეომ რომელმაც სასარგებლო რჩევა მომცა.
ცრემლები მოვიწმინდე და რაც შემეძლო ცივად შევხედე.
გამომივიდა.მივხვდი. მის თვალებში ჩემი სახე აირეკლა.
მიყვარს მაგრამ მინდა შორს ვიყო.ეს სიყვარულია??მიყვარს მაგრამ ვიცი რომ ის ჩახუტება ნერვიულობა და სიტყვა ‘’პატარა’’ არაფერს ნიშნავდა.
მკაცრი სახე მიიღე მია და ეცადე არ იტირო მკაცრად დაელაპარაკე.
-რა გნებავთ?
მკაცრი ხმა მივიღე.
-მია რა გჭირს??
შეცბუნებულმა ლუკამ მკითხა.
-გიცნობთ??(მია)
გიცნობ ლუკა მაგრამ არ გეუბნები.დებილივით ვიქცევი.მიყვარხარ მაგრამ არ მინდა რომ გული მატკინო ვეღარ გადავიტან და მართლა გავგიჟდები.თავის დატანჟვა არ მინდა.
არ გამომპარვია როგორ მიბრუნდა და ცრემლი მოიწმინდა.
გული ამიჩუყდა.სიამაყე ცრემლს არ ატარებდა მაგრამ მაინც გრძნობებმა გაიმარჯვა და ცრემლი გადმომვარდა.მივტრიალდი მგონი ვერ დამინახა.
-ერთი ყავა.(ლუკა)
-----------------------------------------ლუკა--------------------------------------------------------------------
კაფეში შევედი.ვიცოდი რომ აქ მუშაობდა მე ხომ ვუთვალთვალებდი.დავჯექი და ისისც მოვიდა.დაფარფატებდა კი არ დადიოდა.დავინახე როგორ შეშფოთდა როცა დამინახა.გაუკვირდა და ცრემლებითაც აევსო თვალები.მერე რაღაც შეიცვალა მკაცრად მომმართა და სიტყვებმა
-გიცნობთ??
ცრემლით დამისველა კანი.მოვბრუნდი და შემიძლია დავიფიცო ცრემლი დავინახე მის სახეზე.
ვიცოდი რაც ხდებოდა ვახსოვდი მაგრამ მიმახვედრა არ უნდოდა რომ ნაცნობები ვყოფილიყავით.
მარტლა ძალიან მეტკინა გული.ალბათ ძალიან ვატკინე მაშინ როცა დავშორდი.მაგრამ ეს ხომ ჩემი ბრალი არ იყო.ის ბანდა რომ არ გადამკიდებოდა მე ხომ არ მივატოვებდი?ეს ჩემი ბრალია მე ავიკიდე ისინი და ახლა სამაგიეროს მიხდის ცხოვრება.
-ერთი ყავა.
მთელი ნებისყოფა გამოვიყენე რომ ხმა არ ამკანკალებოდა.
ვუყურებდი როგორ დაფარფატებდა და ემსახურებოდა მაგიდებს.
მერე ის შემოვიდა ჩემი მტერი.პერსი.მიას გადაეკიდა. აშკარად ეტყობოდა მიას რომ იცნობდა და ამიტომ წავიდა უკმაყოფილო სახით მისკენ.
მია
ვხედავდი რომ მაკვირდებოდა მისი მზერა ზურგს მიწვავდა.არ ვიმჩნევდი.გამიკვირდა ისევ ის კაცი რომ შემოვიდა და მივედი რომ ჩამეწერა რას ინებებდა.
ისევ ჩეული ხმით მიპასუხა.
ლუკასკენ შევტრიალდი.სახე შეშლოდა ადამიანს არ გავდა.არ ინძრეოდა.მგონი არც სუნთქავდა.მალე გამოერკვა და ჩემი დაჟინებული მზერაც შეამჩნია.ჩემთვის არ შემოუხედავს თვალი იმ კაცზე გაუშტერდა.
იცნობს.გამიელვა წამიერად.და ეშინია.
ვინ არის ის კაცი?? რატომ შეეშინდაა??
ლუკა წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა.ხელი მომკიდა და გარეთ გამიყვანა.
-ხელი გამიშვი.მტკივა (მია)
ხელი გამიშვა.თვალებში სევხედე ასეთი არასდროს მინახავს.უზომო შიში რომელსაც ვეღარ ფარავდა.
-მია იმ კაცს იცნობ??
-რა გინდა??
-მითხარი გთხოვ.
-არ ვიცნობ უბრალოდ კარგა ხანია ამ კაფეში დადის.
-არა!არა!არა!კაფედან უნდა წახვიდე.
-გააფრინე?? არ წავალ გასაგებია?? შენს ნეაზე არ ვივვლი შენ ჩემტვის უცხო ხარ.
-არ ვარ მია იცი რომ არ ვარ.გთხოვ წამოდი კაფიდან გთხოვ თუ ოდესმე გყვარებივარ წამოდი.
არ ვიცი ასე დაჟინებით რატომ მთხოვდა მაგრამ ვხვდებოდი რომ თუ კაფეში ვიმუსავებდი კარგი არაფერი მომივიდოდა.
შემატყო რომ ვყოყმანობდი და განაგრძო.
-მია წამომყევი და აგიხსნი ყველაფერს.
ვფიქრობდი.ერთი მხრივ მინდა რაც სეიძლება დიდხანს ვიყო მასთან და მას ვუყურო.მეორე მხრივ არ მინდა რომ წავა და დამტოვებს გული ისევ მეტკინოს.
-კარგი
მაინც დავთანხმდი.უბრალოდ შევიშალე თავის დატანჯვა მიყვარს ალბთ.
კაფეში შევედი და ვუთხარი მივდიოდი.სამუშაო საათები ისედაც მიმთავრდებოდა.
ლუკა თავის მანქანაში ჩამსვა და უცხო ადგილას წამიყვანა.
-რა ხდება ლუკა??
-მოკლედ მოგიყვები ამის მოყოლა მოკლედ თუ შეიძლება.
ნერვიულად ჩაიცინა.
-მაშინებ.
-ვიცი ამ ბოლო დროს ჩემს თვასაც ვაშინებ.
-დაიწყე.
-ბავშვთა სახლში გავიზარდე არავინ მყავდა ამ ქვეყნად მშობლებმა უპატრონოდ მიმაგდეს.არა მყავდა ერთი გავლენიანი მეგობარი.მდიდარიც იყო და მეხმარებოდა.მაგრამ მთავარი ის არის რომ ბავშვთა სახლიდან წამოსვლის შემდეგ ცუდ გზას დავადექი ცუდი ხალხი გავიცანი და ნარკოტიკებს შევყევი.იმ ფულს რომელსაც ჩემი ერთადერთი მეგობარი მიგზავნიდა საარსებოდ ნარკოტიკებში ვხარჯავდი.მერე გამოვსწორდი ძალიან გამიჭირდა 16 წლის ბავშვი ვიყავი ჯერ კიდევ.მერე ძალიან მალე ავინაზღაურე მთელი გამორჩენილი ერთი წელი და სკოლაში სიარული დავიწყე.იმ სკოლაში კარგად ვსწავლობდი . არ გადავიდოდი რომ არა ის ერთი ჩემი ‘’ქუჩის მეგობრის’’ შვილი რომლის გამოც კინაღამ ციხეში ჩავვარდი.ის ‘’ქუჩის მეგობარი’’ ჩემმა მეგობარმა გაგამ ციხეში ჩასვა მის შვილს პერსისი კი შურისძიება უნდოდა ამიტომ გავერიდე.
მერე იქ გადმოვედი სადაც შენ სწავლობდი.შემიყვარდი ძალიან შემიყვარდი.პირველ დღეს ვერ გავიგე რატომ იტირე მერე შენი წარსულით დავინტერესდი და გავიგე ვინ იყო ლუკა და რა ადგილი ეკავა შენს ცხოვრებაში.მივვხვდი რომ მის გამო იტირე.მერე გავიკითხე და კლასში არავინ არაფერი იცოდა ვინმე ლუკას შესახებ.შენს წარსულს მალავდი ისევე როგორც მე.
ამან გრძნობა გამიღრმავა.მერე გავიგე პერსი ისევ მე დამდევდა და ვარჩიე ახლო ურთიერთობა არ მქონოდა შენთან.მაინც გაიგო რომ მიყვარდი და ახლობელი იყავი ჩემთვის გითვალთვალებდა.მე კი მეგონა დაგიცავდი წავედი და გაგშორდი.
თავგზა აებნათ არ იცოდნენ სად გავქრი ისევ მე დამიწყეს ძებნა.და აი ახლა მიპოვნეს.ალბათ მითვალთვალებდნენ და გაიგეს რომ რამდენიმე თვეა გითვალთვალებ.ალბათ პერსიმ ამიტომ დაიწყო იმ კაფეში შემოსვლა უნდოდა შენთვის ეთვალთვალა. (ლუკა)
შოკში ჩავვარდი.მე მეგონა არ ვუყვარდი და ვყვარებივარ.რა მძიმე წარსული ქონია.რა საშინელებაა მე კი დღეს რა საშინლად მოვექეცი.მეგონა უბრალოდ ჩემიტ გაერთო.
თავი ვერ გავაკონტროლე და მოვეხვიე.
-მიყვარხარ
ჩამურჩულა გამთბარი ხმით.
-მეც მიყვარხარ.