ყველაფერი ახალი..ახალი სკოლა, ახალი საცხოვრებელი ადგილი
თუმცა ძველი მეგობრები ,რომლებსაც ვერასდროს შეცვლიდა ვერავინ.
შუა სასწავლო პროცესში მომიწია გადასვლა ახალ სკოლაში. კლასში შესვლისთანავე მივიქციე ყურადღება ეს ხომ ისედაც სულ ასე ხდება, იყო ნამდვილად კეთილი თვალები, ზოგი ამრეზიით მათვალიერებდა, ზოგის მზერაც კიდე არაფრის მთქმელი იყო. ყოველივე ამას არც გავუკვირვებივარ დაახლოებით ვიცოდი როგორი იქნებოდა დახვედრა..
მასწავლებლების კითხვა თუ რატომ გადმოვედი ახალ სკოლაში..(როგორ ვერ ვიტან არამკითხე მოამბეებს.) სწორედ ამიტომ მოკლე და კონკერტულ პასუხს ვცემდი.
თუმცა თქვენ გეტყვით. მე ნიცა ვარ 18 წლის..გარეგნობას არ ვუჩივი, საკმაოდ მაღალი, გამოკვეთილი მრგვალი ფორმებით, სქელი წითელი ტუჩებით და ქამელეონი თვალებით არავის ვტოვებ გულ გრილს. ახალ სკოლაში გადმოსვლის მიზეზი კი ის იყო, რომ ერთი ქალქიდან მეორეში მომიწია გადმოსვლა ჩემს ძმასთან ერთად. უფროსი ძმა მყავს არც ის ჩამომივარდება გარეგნობით, როგორც ბიჭების უმრავლესობა ისიც საშინლად ბაბნიკია. იცის, რომ სიმპატიურია და ყოველითვის მის სასარგებლოს იყენებს, ამიტომ ყავს ყოველ დღე ახალ- ახალი გოგოები.დედა და მამა საზღვა გარეთ არიან და იქედან ცდილობენ, რომ ყველანაირად უზრუნველყოფილი ვიყოთ.
არ გამოვირჩევი კომუნიკაბელურობით. მხოლოდ ჩემებთან ვაჩენ ჩემს ნადვილ სახეს. დასვენება იყო ანასტასიამ , რომ დამირეკა (დაქალმა)
-სკოლაში ხარ?( და მისი ბოროტული სიცილი, უფროსია სკოლა უკვე დაამთავრა და ჭკუაზე არაა გოგო..)
-ჰოო.. რახდება რო ?
-რავი არაფერი .. გოგო თუ გამოხვალ მოდი ჩემს უბანში , რომ ბარია იქ.. ელენეც და მარიც მოდიან.
-კაი მოიცა წამოვალ მაინც ვერავინ შეამჩნევს.
კიდე ერთი თვისება, არც თუ ისე ვიკლავ თავს სწავლით, ვსწავლობ იმ საგნებს რაც მიყვარს და იმდენს რაც მჭირდება..
არც სკოლიდან გასვლა გამჭირვებია .. ჰმ როგორც ჩანს მხოლოდ მე არ ვცდილობ სკოლიდან გაღწევაც ჩემი კლასელი სანდროც ამის მცდელობაშია (სახელი მხოლოდ იქიდან ვიცი , რომ კლასელია.. დარწმუნებული ვარ თვითონაც იგივე ინფორმაციას ფლობს ჩემზე.) როგორც ჩანს მთელი საძმაკაცო "ბალეშიკობს", რომ ყველასგან დაუნახავს გავიდეს, მათ შემხედვარე ირონიულად მეღიმება ..(მოკლედ ეს ირონია, რომ არ არსებობდეს არ ვიცი რა მეშველებოდა.) არც ვცდილობ ჩემი ღიმილის დამალვას და არც მზერას ვარიდებ მათ..მაგრამ მოიცათ აქ გავჩერდეთ, მმმ.. ნეტა ეს ვინ არის? ოუ სიმპატიურობას ნამდვილად ვერ დავუკარგავ..ისევ მე თუ ვუშველი ჩემს თავს და ვცდილობ ისევ იგივე სახით მივიდე ჩემს მანქანამდე.(მრბოლელობას "ვიბრალებ" არა ისე მართლა კარგად ვატარებ..)
როგორც ჩანს მანაც შემამჩნია..მშვენიერია.. სანდროამც მოახერხა გამოსვლა და უკვე მათთან იყო მისული "დაჟე " გასვლაც კი მომასწრო.. ჰმ, არა ხო შეუძლიათ ახლა მაინც, რომ წავიდნენ .. არა სვანებივით დგანან ერთ ადგილას და ელოდებიან რაღაცას...უი რა მიკვირს სანდრო ისედაც სვანია.. და ამაზე უფრო მეცინება. სრულიად იგნორს ვუკეთებ მათ სახეებს და ჩემს მანქანის კარს ვაღებ, აუჩქარებლად ვეცლები იმ ტერიტორიას, სარკიდან ვიხედები უკან და ვხედავ როგორ მოდის მათი მანქანა ჩემს უკან.. ჰმ დავიჯერო ესენი მე მიცდიდნენ ?

-გოოგოოო, ნეტა მაცოდინა ამდენი ხანი სად იყავი ან რაშვებოდი..რამდენი ხნის წინ დაგირეკე, როგორც იქნა მოაღწიე უფფ რა..
-წყალი მიაწოდეთ ამას
ანასტასია და მარი ჩვენს შემხედვარე სიცილს ძვლივს იკავებენ , ბოლოს ისევ ჩემს კეთილ გულს რავუთხარი
-შეგიძლიათ გაიცინოთ დასრულებული არ მქონდა , რომ ოთხივე ბოლო ხმაზე ვიცინოდით.
-აბა რახდება ? რამე მიზეზი იყო აქ მოსვლივს თუ ისე "ზაპროსტა წამოგიპრიანათ"?
-გოგოო, ტატუს გაკეთება ხო გინდათ? წამოთ რა გავიკეთოთ
რამდენი ხანია მინდა და არვიცი რატომ არ ვიკეთებდი დავფიქრდი..და კი რატომაც არა
-კაი წამო მე მინდა.. თქვენ რასიტყვით?
-აუუ მეც ეე, მარა რას იხატავთ?(მარი)
-მე რამეს დავიწერ (ანასტასია)
-მირჩევნია რამე პატარა დავიხარო(ელენე)
-ჰო მეც ეგრე. შენ?(მარი)
-ჰოო .. რავი შეიძლება საერთოდ ორი გავიკეთო (მე)
-ეე ნახეთ რამაგარი ტიპები არიან( მარი)
-შენ გოგო ჩუ.. თორე ზარი სასიძოსთან..ტასოს ამ პასუხს ჩვენი სიცილი მოყვა როცა მოვსულერდით მხოლოდ მაშინ გავიხედეთ მათკენ და ვის ხედავს ჩემი თვალები.. ჰო აი ზუსტად ისინი .. ჩემი კლასელი და მისი საძმაკაცო, რომლებიც აშკარად არ არიან ჩემი სკოლელები , უფრო მეტიც აშკარად ეტყობათ , რომ ასაკით დიდები არიან.
-უფფ ვიცნობ ამათ (ისე ვთქვი ვითომ კაი ძმაკაცები ვყოფილიყავით)
-კაი კაცოო ,რას ამბობ.. მე რო ვიცი ახლა ისე იცნობ ხო ? (ტასო.) არა რა იცის ამ გოგომ ჩემს თითოეულ სიტყვაში რას ვგულისხმობ
-არა , ისე აი ის , ჩემი კლასელია ..
-რომელისიც ალბათ მარტო სახელი იცი..არ დამამათავრებინა ელენემ.
-დიდი ამბავი, გადავიხადოთ და ბარემ არ წავიდეთ დღეს?(მე)
-კაიით .. გოგო მეც მანქანით ვარ და მარტო წასვლა, რომ არ მოგიწიოს გადავნაწილდეთ.
როგორც იქნა მივაღწიეთ ტატუ სალონამდე რამოდენიმე საათში კი უკვე ოთხივე კმაყოფილი სახით გამოვედით და სახლებისკენ დავიძარით. კარი გავაღე , მისაღებ ოთახში შევედი
-ოჰჰ, დიდი დემეტრეც სახლშიც ყოფილა
-პჰჰ, დიდი ნიცაც მობრძანებულა (როგორ ეტყობა ჩემი ძმა , რომ არის.) მოდი ერთი დამიჯექი ჯეოსტიკი დააერთე და მეთამაშე რა..
-აუფ, არმინდა მე ფეხბურთის თამაში .. ჯერ ქაუთერი ვითამაშოთ რა მაშინ..( რა გვეტყობა ახლა ჩვენ დიდების?ეჰ არც არაფერი.)
-მოგიგე დემე, ლამერი ხარ რა... ვსო სურვილი წააგე
-აუ ეს ვინაა.. ჰა თქვი ახლა მალე მივდივარ მე ..
-მეც წამიყვანე
-არა
-სურვილია
-ხუთ წუთში მზად იყავი თორემ არ დაგიცდი
-ახლავეეე..
ესეც ჩემი ერთ- ერთი დადებითი თვისება , როცა ვამბობ რომ ხუთ წუთში მზად ვიქნებითქო ასეც არის ხოლმე.
-წავედიით
-ამიტომ მიყვარხარ , რომ არ მალოდინებ ხოლმე
-სხვა არაფრისთვის ? ისეთი თვალებით შევხედე მართლად ასე , რომ ყოფილიყო სხვა მიზეზსაც დაამატებდა
-კაი წამო , თან საქმე მაქვს მე საბუთებს მივხედავ მანამდე ბართან დაჯექი და მერე მეც მოვალ
ჰოო კლუბში სადაც მივდიოდით ჩემი ძმის და მისი ძმაკაცის იყო.
-ოქეიი, ნო ფრობლემ
ბართან ვიჯექი თან მარტინს ვსამდი და იქაურობას ვათვალიერებდი გვერდით დუდა, რომ მომიჯდა (ჩემი ძმის ძმაკაცი...ჩემიც)
- ოჰ , დაკარგულიც.. რაიყო ეე შენ საერთოდ , რომ დამივიწყე ეგრე უნდა ჰო?
-კაი ახლა არ გინდა რა.. საქმეები მქონდა
- ჰოო, ვიცი მე შენი საქმეები
- ჰო კაი კაი ვაღიარებ.. გამოვასწორებ
-არ გამოასწორებ და შენი აჯობებს თან დავეჭყანე
-ჭინკა ხარ..მოვალ მალე, ახლა შენ ძმას მივეხმარები არ მოიწყინო .. ლოყაზე მოწყვეტით მაკოცა და მეორე სართულისკენ დაიძრა სადაც მათი კაბინეტია.
ისევ ძველი საქმე განვაგრძე და თვალი უცნობ ნაცნობ სახეებს მოვკარი.. ჩემი კლასელი და საძმაკაცო.
არც ერთ-ერთი მათგანის მზერა გამომპარვია, მეც ჯიუტად არ ვაშორებდი მზერას და არც სხვა მხარეს ვიხედებოდი. როგორც იქნა საქმიანი ბიჭებიც გამოჩნდენ
-ვსო , მოვრჩით .. წამო იქეთ დავჯდეთ
-მიდით მე დასალევს მოვიტან
პირი გავაღე იმის სათქმელად თუ რომელი სასმელი მინდოდა , რომ ჩემმა ძმამ წარბ აწეულმა გადმომხედა
-შენთვის წვენს..
- ჰმ.. რა გაეწყობა და ჩვენი ადგილისკენ წავედით , რომელიც გაგიკვირდებათ და მათთან ძალიან ახლოს იყო. დემეტრეც შემოგვიერთდა სასმელებით, რამოდენიმე წუთი იყო გასული და ისე ხმაურიანად შემოვიდა.. შემოვიდა რბილი ნათქვამია.. გიორგი , რომ ყველას ყურადღება დაიმსახურა.. უკან ძმები მოყვებოდნენ ტყუპი ნომერი ერთი და ტყუპი ნომერი ორი..კისერზე პატარა ტატუებიც ქონდათ ერთს 1 ეწერა მეორეს 2..
- ოჰ , ბავშვებს როდის მერე უშვებ *ეჩემა კლუბში?
-მართალი ხარ.. ჩემო ძმაო შეგიძლია დაცვას დაუძახო და ამათი თავი აქედან "წააღებინო"
-ოჰ ოჰ ..მწარე ხარ რა(ტყუპი ნომერი 1 ლევანი)
-ბიჭო ხვალ არის რბოლაო და არ წამოხვალთ? მე მინდა მონაწილეობის მიღებადა(ტყუპი ნომერი 2 დათო)
-აუუ მე წამოვალ რა..მონაწილეობასაც მივიღებ(მე)
-ბავშვიი, გადაცდა ცხრა საათს დამთავრდა ბაბილინა ძილის დროა უკვე(ლევანი)
-გააჩუმეთ ეს
-აჰა წადით შენ და ნიცა (დემეტრე)
-ძმაც ასეთი ჯიგარი უნდა (მე)
-ხვალ სკოლას არ გააცდენ, სკოლის მერე წახვალ თან მაინც საღამოს არის..
-კაით რა წელს ვამთვრებ,დიდი ამბავი თუ გავაცდინე
-არა და ვსო.. ან ეგრე იზამ, ან არც რბოლაზე არ წახვალ(დემეტრე)
-კაი ჯანდაბას. უკმაყოფილოდ ამოვიფრუტუნე.
ბიჭებმა სხვა თემაზე განაგრძეს საუბარი, მომბეზრდა მათი მოსმენა და ვუთხარი , რომ სახლში წავიდოდი ტაქსით ვინაიდან ჩემი ძმის მანქანით ვიყავი.შემომთავაზა მისი მანქანა წამეყვანა თუმცა უარი განვუცდახე..ნივთები ავიღე ბიჭებს დავემშვიდობე და გასასვლელისკენ ავიღე გეზი. რაც შეეხება საძმაკაცო ნომერ 2-ს მეზობელ მაგიდიდან მთელი ეს დრო არ ვუჩივოდი უყურადღებობას..
ტაქს ველოდი ერთ-ერთი მათგანი , რომ დამიდგა გვერდით ცინიკური ღიმილით... აი ის, შემოსვლივს თანავე , რომ არ მოუშორებია მზერა.
-რაიყო შენს ბიჭს გაცილებაც დაეზარა და მარტო გამოგიშვა? მოიცა მოიცა ამან რაო?? ანუ რა გამოდის გონია , რომ ერთ-ერთი მათგანის შეყვარებული ვარ?
-ბატონოო? რაც შემეძლო გაკვირვებული და გაბრაზებული მზერა მივაბყარი..ეგრეც რომ იყოს რა თქვენი საქმეა?
-არც არანაირი.. უბრალოდ შენნაირ პარტნიორს მარტო არ გამოვუშვებდი...აი აქ გონებამ წითელი ამინთო..როგორ მინდოდა ის ღიმილი ჩემი ხელის დახმარებით მომეშორებინა მისი სახიდან
-ჰოდა შენ, შენს პარტნიორებს მიხედე.. მე როგორმე გავიკვლევ გზას
-ეჭვიც არ მეპარება.. თუმცა უკეთესი გზა ვიცი ჩემი სახლისკენ..
-აი ახლა სანამ დრო გაქვს მოშორდი აქაურობას, თორემ საავდმყოფოს გზა ყველაფერზე უკეთსი მოგეჩვენება.
ტაქსმაც დაბარებულივით მოუსწრო.. სასწრაფოდ ვუკარნახე მისამართი..სახლში შესვლივსთანავე ფეხსაცმელი იქვე გავიხადე და გეზი პირდაპირ ჩემი ოთახისკენ ავიღე..საწოლზე დავეხეთქე, სხვა გზა, რომ არ მქონდა გამოვიცვალე წყალი გადავივლე და მერე უკვე უფრო კომფორტულად მოვთავსდი ჩემს ფუმფულა საწოლში.

------
დააფიქსირეთ თქვენი აზრი კომენტარების სახით მოგეწონათ თუ არა და ღირს გაგრძელება?