გონს რომ მოვედი მთელი სხეული მტკიოდა და გამაყუჩებლებისგან გაბრუებული ვიყავი. იმის გახსენებაც არ მინდა რაც მოხდა, არც იმ ჩხუბის, არც გეგას განადგურებულ სახის. ძალიან შემეშინდა შემეშინდა რომ ჩემს პატარას რამე მოუვიდოდა. მართალია ჯერ არ დაბადებულა მაგრამ უკვე ძალიან მიყვარდა, თითქოს ჩემს ცხოვრებაში ცარიელი ადგილი შემოვსო. ვოცნებოდბდი რომ ჩემი მშობლებისგან განსხვავაებით მე მაინც ვყოფლიყავი კარგი დედა, ჩემს შვილს მაინც ქონოდა ბედნიერი ოჯახი. ვიცი გეგას ცხოვრებაში ის ყველაფერი რომ არა, მისი წარსული რომ არა ყველაფერი გაცილებით იოლო იქნებოდა. ფიქრის თავიც აღარ მქონდა. ბედნიერი ვიყავი რომ ჩემს შვილს არაფერი დაემართა, გეგაზეც ვნერვიულობდი, დარწმუნებული ვარ ყველაფერში თავს იდანაშაულებს და ისიც ვიცი რომ მასაც ძალიან ტკივა.
***
დიდხანს არ მომწია მარტო ყოფნა. მალე პალატის კარი გაიღო და დავინახე გეგა როგორ შემოვიდა, თითქოს ნაბიჯების გადმოდგმა უჭირდა. საწოლთან მდგარ სავარძელში მძიმედ ჩაეშვა ველოდებოდი საუბარს როდის დაიწყებდა. მის შემხედვარეს გული უფრო მტკიოდა. მძლივს მოახერხა ხმის ამოღება, მისი ხმა საოცრად შეცვლილი მეჩვენა.
- ხედავ მარიამ, მართალი იყავი, მე მხოლოდ ტკივილს ვაყენებ საყვარელ ადამიანებს, ჩემი სიყვარული მხოლოდ ანადგურება, არ შემიძლია ადამიანები გავაბედნიერო, ყველას ვტკენ ვინც ჩემს გარშემოა.ხედავ შენც რა დღეში ჩაგაგდე? დაგპირდი დაგიცავ მეთქი მაგრამ ვერ შევძელი შენი დაცვა საკუთარი თავისგან ვერ შევძელი.
- გეგა გთხოვ, უკვე ვტიროდი, არც ვცდილობდი ცრემლების შეკავებას, თავს ნუ იდანაშაულებ, რაც მთავარია ჩვენი პატარა კარგადააა გესმის. ეხლა ყველაზე მეტად შენი სიტყვები მტკენს. მე არაფერი მაინტერესებს გესმის, ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი შენ და ჩვენი შვილი ხართ. შენ მასწავლე რას ნიშნავს ნამდვილი სიყვარული, რას ნიშნავს როცა ოჯახი გყავს, როცა ვირაც ზრუნავს შენზე, იცი მამაჩემის მადლობელი ვარ, სასაციოა არა? მისი წყალობით გაგიცანი. ის ღამეც, ის ღამე რომ არ ყოფილიყო არც ჩვენი შვილი იქნებოდა. შენ ყველაფერი შეცვალე ჩემს ცხოვრებაში, შენი წყალობით ყველაფერი სხვაგვარად დავინახე.
****
მაგიჟებდა ,ეს პატარა გოგო მაგიჟებდა, ის ჩემზე ძლიერია, ისევ მაჯობა თავისი კეთილი გულით და სიყვარულით მაჯობა, მის პატარა სხეულს ვიკრავდი გულში, მისით ვთბებოდი, მთლიანად მისით ვიყავი ავსილი.
****
დილით პალატაში შესულ გეგას მშობლებს და მეგობრებს სასაცილო სცენა დახვდათ, გეგა კოვზით და თეფშით ხელში და მობუზღუნე მარიამი, რომელიც უარს ამბობდა საავადმყოფოს უგემური საჭმლის ჭამაზე.
- გეგა ტყუილად მიბრიალებ მაგ თვალებს ამ საზიზღრობას მაინც არ შევჭამ ჭირვეულობდა მარიამი.
- მარიამ პატარა ბავშვივით ნუ იქცევი, გეგაც უკვე მოთმინებას კარგავდა.
გვიან შეამჩნიეს პალატის კართან მდგომი ოთხი ადამიანი, რომლებიც გაღიმებულები აკვირდებოდნენ. მარიამს პირველი სალომე მივარდა რომელმაც მაშინვე მისი ნათლულის მდგომარეობა იკითხა, არ აცდიდა ნიკას მეგობართან მიახლოვებას.
- მარიამ, შვილო ძალიან ვინერვიულეთ, ნაზად ეფერებოდა ქალბატონი ლიანა რძალს. მაგრამ რაც მთავარია ეხლა ყველაფერი კარგადაა, გეგა იმედია კარგად მიხედავ შენს ცოლს, წყენით გადახედა გეგას.
- გეგა ისედაც ხელს არაფერზე მანძრევინებს და კიდევ ეს უნდა. ღიმილით გამოესარჩლა მარიამი ქმარს. საუბარი ექიმის შემოსვლამ შეაწყვეტინა.
– აბა ჩვენი ლამაზი დედიკო როგორ გრძნობს თავს? ღიმილით კითხა ექიმმა.
–ეხლა უკეთ ვარ, გმადლობთ ბატონო ერეკლე.
–რამდენიმე ანალიზს კიდევ გაგიკეთებთ და გაგიშვებთ სახლში.
–ძალიან კარგი. მხიარულად გადახედა მარიამმა მეუღლეს.
გეგამ არ მისცა უფლება მარიამს ფეხით გაევლო, მანქანამდე ხელში აყვანილი მიიყვანა, მართალია მარიამი წუწუნებდა მაგრამ მაინც კმაყოფილი იყო ქმრის მკლავებში გატრუნული.
****
იმ დღის შემდეგ თითქოს ყველაფერი შეიცვალა. გეგა გვერდიდან არ მშორდებოდა, არაფერს არ მაკეთებინებდა, საღაამოობით ხშირად ვსეირნობდით სუფთა ჰაერზე.
უკვე შემოდგომის ბოლო თვე იყო. გარეთაც საგრძნობლად აცივდა. ჯერ ძალიან ადრე იყო, მაგრამ გეგა საწოლში არ დამხვდა, ცუდი წინათგრძნობა მქონდა, მაშინვე დაბლა ჩავედი გავიგე მისი აღელვებული ხმა, ტელეფონზე ვიღაცას ელაპარაკებოდა.
–ჩვენს საწყობში მიიყვანეთ ეგ არაკაცი, თქვენ ხელი არ დააკაროთ, მაგასთან მე უნდა დავამთავრო, ეგ ჩემი ხელით უნდა მოვკლა. მის სიტყვებზე ტანში გამცრა მივხვდი ისევ მალხაზზე ლაპარაკობდა ნიაკოს მკვლელზე. მაშინვე მისაღებში შევედი. არ ელოდა ჩემს დანახვას, არც ჩემ ანერვიულებულ სახეს.
–გეგა რა ხდება? ხმის კანკალით ვკითხე.
–მარიამ შენ ამაზე არ უნდა ინერვიუკლო, ადი ოთახში.
–გეგა რას მეუბნები ხვდები?
–იპოვე არა? მალხაზი იპოვვე?
–მარიამ გთხოვ, არ მინდა ჩემს გამო ასე ნერვიულობდე, ბავშვზე იფიქრე.
–შენ გეგა შენ ფიქრობ ან ჩემზე ან ბავშვზე?!
–მარიამ არ შემიძლია არ შემიძლია, ნიაკოს პირობა მივეცი. ის არაკაცი უნდა მოვკლა.
–ნუთუ საერთოდ არ გიყვარვართ, ან მე და ან ბავშვი?
–მარიამ, შენც ხომ იცი ამ ცხოვრებაში ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვახართ, მაგრამ მას ცოცხალს ვე ვერ გავუშვებ, ეს მითხრა და ზურგი შემაქცია.
–გეგა, იცოდე თუ შენ იმ კაცს მოკლავ და მარტოს დაგვტოვებ, ჩვენო შვილის სიცოცხლეს ვფიცავ თვალით ვეღარ გვნახავ. ეტკინა ჩემი სიტყვები ძალიან ეტკინა, მაგრამ მე მართლა ვიყავი ამის გამკეთებელი. უკან დაბრუნდა მომიახლობდა, შუბლზე მაკოცა მერე მუცელზე.
–უთხარი რომ მამიკოს ორივე ძალიან უყვარდით. მიბრუნდა და წავიდა, მის სახელს გავკიოდი მაგრამ არ ესმოდა არ დაბრუნდა, ასეთ მდგომარეობაში დამტოვა. გიჟს ვგავდი, მისი დაკარგვა არ შემეძლო. მაშინვე ლექსოს დავურეკე, ყველაფერი ვუთხარი, ვეხვეწებოდი შეაჩერე თქო, დამპირდა ყველაფერი კარგად იქნებაო.
***
უკვე საღამოვდებოდა, მაგრამ არაფერი ვიცოდი, ტელეფონს არცერთი არ პასუხობდა. გვიან გავიგე კარების ხმა და მაშინვე გამოვვარდი ჩემი ოთახიდან. მაგრამ კარებთან ლექსო დამხვდა.
–ლექსო რა მოხდა სად არის გეგა?
–არ ვიცი მარიამ.
–მალხაზი?
–მალხაზი დააპატიმრეს.
–არ მოუკლავს, არ მოკლა მხოლოდ ეს სიტყვები მიტრიალებდა.
–გეგა გიჟივით გავარდა არ ვიცი სად წავიდა.
სასაფლაო, ნიაკოს საფლავზე იქნება, წამიყვანე ლექსო.
–მარიამ შენს მდგომარეობაში!
–გეხვეწები ლექსო წამიყვანე.
არ შევმცდარვარ, გეგა ნიაკოს საფლავზე დაგვხვდა, მარტო მივედი, მის საფლავზე მუხლებზე იყო დაჩოქილი და პატეიაბს თხოვდა. ფრთხილად დავადე ხელი მხარზე.
ჩემს შეხებაზე შეკრთა. გეგა სახლში წავიდეთ. მარიამ ვერ შევძელი გესმის, მისი პირობა ვერ შევასრულე.
–გეგა მან შენ გაპატია, გესმის გაპატია. ჩვენ ტყუპები გვეყოლება გესმის ტყუპები, გოგო და ბიჭი, გოგო რომელსაც ნიაკოს დავარქმევთ. ჩემს სიტყვებზე სახე გაუბრწყინდა, მუცელზე მომაშტერდა და ფრთხილად მისვამდა ხელებს. წავიდეთ გეგა სახლში წავიდეთ. მძლივს წამოდგა ფრთხილად მომხვია ხელი და სახლში დავბრუნდით.ყველაფერი მორჩა ეხლა მართლა ყველაფერი დამთავრდა.
***
გეგა მალე დაბრუნდები სახლში? სამსახურში ურეკავდა მარიამი გეგას.
–მარიამ რა ხდება? რა ხდება და შენს პატარებს შენს გარეშე არ უნდათ ტორტის ჩაქრობა. ღიმილით აუწყა ქმარს.
–უკვე სამსახურიდან გამოვდივარ მარიამ. და ჩემს გაბერილ ქალს რა წამოვუღო? თბილად ჩაჩურჩულა ტელეფონში.
_ შენ გაბერილ ცოლს მარტო ის უნდა რომ მისი უჟმური ქმარი მალე დაბრუნდეს სახლში. სიყვარული უჩურჩულა მარიამმა.
**
ეს იყო მათი პატარა სამყარო. ორი ერთმანეთზე გაგიჯებით შეყვარებული ადამიანი რომლებიც ერთმანეთის სიყვარულით ცხოვრობდნენ.
**
ესეც დასასრულიიი, დიდი მადლობა ყველას თბილი სიტყვებისთვის. იმედია მოგეწონათ ეს ისტორიაა.