სახლში მალევე მივედით, ლევანის ჩაეძინა ამიტომ ფრთხილად ავიყვანე ხელში და სახლში ჩუმად შევედი, მის საწოლზე დავაწვინე და კარები გამოვუკეტე, ყველა ჩვენთან იყო, ცოტახანი ვილაპარაკეთ და მერე დავიშალეთ, მე და მამა დავრჩით მარტო, ლუკამ მარიამი მიიყვანა სახლამდე
-როდის მიდიხარ გერმანიაში (მე)
-ზეგ (მამა)
-ზეეგ? 4 დღით ჩამოხვედი მარტო? (მე)
-საქმეები მაქვს ელენე (გოგა)
-კარგი რა მამა, სანდრო რომ დაელაპარაკოს მამამისს (მე)
-არ გაბედო და ეგ არ უთხრა თორე პრობლემები სემექმნება (გოგა)
-მერე როდის ჩამოხვალ? (მე) თავი მუხლებზე დავადე და მისკენ გადავტრიალდი
-არ ვიცი ბევრი საქმეა გასაკეთებელი (მამა)
-ჩვენც რომ წამოვიდეთ? (მე)
-იქ ვერ მოგხედავთ (მამა)
-ჩვენით მივხედავთ თავებს (მე)
-ის საქართველო არაა (მამა)
-კარგი, წავალ დავიძინებ (მე)
-მიდი (გოგა) შუბლზე მაკოცა და ჩემს ოთახში გავედი, ვიბანავე და საწოლში ჩავწექი, მთელი ღამე არ მეძინა, ვტიროდი და ვფიქრობდი რა მოხდებოდა რომ დედა ახლა გვერდით მყოლოდა, რა მოხდებოდა? განა რა დავაშავეთ ისეთი რომ უდედოდ დავრჩით, ხუთი საათი იყო როცა ჩამეძინა, დილით მამამ გამაღვიძა, მეც ჩავიცვი მოკლე შორტები, გამჭირვალე მაიკა და კეტები, თმა გავიშალე და სამზარეულოში გავედი, მაგიდასთან კი მამა დავინახე, საჭმელს გვიმზადებდა, მივირბინე და ვაკოცე
-მიდი ბიჭები გააღვიძე (გოგა) ბიჭებთან შევედი, ლუკას თავზე დავახტი
-ვაიმე გოგო რით ვერ გაიზარდე (ლუკა)
-ადე არ დაგვაგვიანდეს (მე) მერე ლევანისთან მივედი და ნაზად ვაკოცე
-გაიღვიძე ლევანი (მე)
-აუ ცოტა ქანი ლაა (ლევანი)
-კაი მარა მალე გამოდი (მე) თვალები დახუჭა და გადაბრუნდა, ისევ ლუკასთან მივედი
-დროზე! (მე) ყურში შავძახე
-ვაიმე უნდა დამაყრუო გოგო? (ლუკა)
-ადგა დროზე (მე) მერე ოთახიდან გავედი და მამასთან მივედი, ტელეფონზე ლაპარაკობდა, ალბათ თანამშრომელს ელაპარაკებოდა, მაგიდასტან დავჯექი, ყავა მოვწრუპე და ტელეფონში ჩავძვერი, მამამ ხელიდან გამომგლიჯა და ჯიბეშ ჩაიდო, ხელებით ვანიშნე რა ხდებათქო და მანაც ჭამეო მანიშნა, ბიჭები გამოვიდნენ, ლევანი ოთახში შევიყვანე და ტანსაცმელი ჩავაცვი, მერე გამოვედით, მიიღტვეს და მამამ სკოლაში მიგვიყვანა, კლასში ავედი და ჩემი ადგილი დავიკავე, მარიამი უკვე იქ იყო
-ოჰ მბრძანდა ქალბატონი (მარიამი)
-რამოხდა (მე)
-არაფერი რაუნდა მომხდარიყო (მარიამი)
-რა მაგარია ხვალ ბოლო დღეა (მე)
-ხო მარა გამოცდები გვაქვს (მარიამი)
-ხო მოგვეხსნა (მე)
-არა რა მოგვეხსნა (მარიამი)
-იკაა გამოცდები ხო მოგვეხსნა? (მე) ჩემს კლასელს გავძახე
-არ ვიცი (იკა)
-წამო აბა დირექტორთან (მე) დირექტორის კაბინეტში შევედით და ვკითხე
-გამარჯობა ვინც პროექტში ვმონაწილებდით ხო მოგვეხსნა გამოცდები? (მე)
-კი მხოლოდ იმათ ვინც პოექტში მონაწილეობას იღებდა (დირექტორი)
-კარგით მადლობა (მარიამი) კაბინეტიდან გამოვედით და ეზოში გავედით, ჩემი ბიწი ძმაკაცებთან იყო, გვერდზე კი სოფო ედგა და ცდილობდა დალაპარაკებოდა, მასინვე სანდროსკენ წავედი, ჩავეხუტე და ნაზად ვაკოცე
-ჩემი სიცოცხლე ხარ (მე)
-შენ ჩემი (სანდრო) ვუყურებდი როგორ ბრაზდებოდა სოფო, მისკენ შევტრიალდი და ხმამაღლა დავუძახე
-რაიყო სოფო პამიდორივით გაწითლდი (მე) სანდრომ მიჩქმიტა და მანიშნა გავჩუმებულიყავი მაგრამ მაინც არ გავჩუმდი, მერე გაეცინა
-არაფერი (სოფო)
-ნამდვილად? რამეზე ხოარ გაბრაზდი (მე)
-გეყო (სანდრო) მისკენ შევტრიალდი და ჩავეხუტე, მერე ზარი დაირეკა და სკოლაში შევდიოდით როცა სკოლის ჭიშკართან ნაცნობ სხეულს მოვკარი თვალი, წამიერად გავიფიქრე რომ უბრალოდ მომეჩვენა და შემობაში შევედი, მეორე სართულზე ავირბინე და ფანჯარასთან დავდექი, ილიას მოვკარი თვალი, მანქანაზე აყუდებულიყო და სიგარეტს ეწეოდა, გოგოები გარს შემოხვეოდნენ მაგრამ არ აქცევდა ყურადღებას და მე მიყურებდა, უცბად სანდრო მოვიდა, ხელები შემომხვია
-რას უყურებ? (სანდრო)
-არაფერს (მე) მერე ფანჯარაში გაიხედა, მეც გავიხედე და ვეღარაფერი დავინახე, ილია წავიდა, უბრალოდ გამეღიმა და კლასში შევედი, მთელი გაკვეთილი სანდროზე ვფიქრობდი, მხოლოდ სანდროზე, მიყვარდა სიცოცხლეზე მეტად მყვარდა, ყველაზე მეტად მიყვარდა და შეიძლებოდა ეს გრძნობა გამქრალიყო? ან იგივეს გრძნობდა ჩემს მიმართ? იქნებადა ილია მართალი იყო და იქნება მხოლოდ გასართობად მიყენებდა, მოკლედ დღე უაზროდ გავიდა, ბავშვებმა გადაწყვიტეს რესტორანში წასულიყვე=ნენ, არ მინდოდა წასვლა მაგრამმაინც დავთანხმდი, მანამდე სანდრო ვნახე დაყველაფერი ვუთხარი, ისიც დამთანხმდა და ბავშვებთან ერთად რესტორანში წავედი, მარიამი გვერდით მომიჯდა, საღამომდე იქ ვიყავით, ცეკვავდა და არ ჩერებოდა მარიამი, მე კი უაზროდ ვიჯექი და ტელეფონში ვიქექებოდი, მუსიკები ხმამაღალზე იყო ჩართული ამიტომაც გარეთ გავედი და სანდროს დავურეკე
-სანდრო (მე)
-გისმენ (სანრო)
-რას შვები (მე)
-საქმეზე ვარ და მერე გადმოგირეკავ რა (სანდრო)
-კაი (მე) ტელეფონი გავთიშე და ჰაერი ხარბად ჩავისუნთქე, შემობაში შევედი და ჩემს ადგილს დავუბრუნდი, ტელეფონსი ვიყურებოდი მაგრამ ყურადღება მივაქციე იმ ფაქტს რომ კარებიდან სამი ბიჭი შემოვიდა, აქედან ერტ-ერთი ილია იყო, თვალი ჩამიკრა და ჩემს გვერდზე მაგიდაზე დაჯდა, არც შეუკვეთავს ისე მოუტანეს კერძები, გამიკვიდა მაგრამ არ შემიმცნევია თავი ისევ ტელეფონში ჩავრგე, მერე მახსოვს როგორ მოვიდა ვიღაცა ჩემთან გვერდზე დამიჯდა და სიგრატეს მუკიდა, არ მესიამოვნა სუნი ამიტომაც გვერდზე გავიწიე ისე რომ მისთვის არც კი შემიხედავს, ვხვდებოდი როგორ მიყურებდა, ბოლოს კი შევხედე და სვადასხვა ფერის თვალები შემრჩა ხელში, ახლოს მოიწია და ჩუმად მკითხა
-როგორ ხარ (ილია)
-სიგარეტი გაწიე (მე) სიგარეტი ჩააქრო და გვერდულად შემომხედა
-ასე კაია? (ილია)
-სავსებით (მე)
-ვიცეკვოთ (ილია)
-არ მინდა (მე)
-არ მიკითხავს (ილია)
-არ მინდა (მე) ფეხზე ძალით ამაყენა, და თანამშრომელს რაღაცა გასძახა, უცბად კი ჩემთვის ნაცნობი სიმღერა ჩაირთო led zeppelin- going to california, ძალით ვიცეკვე, ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა ზემოდან და როგორ იღრიჭებოდა, მე კი ვდილობდი თავი ამერიდებინა
-ბავშვი ხარ (ილია)
-ხო (მე)
-ბავშვი რომელმაც თავი შემაყვარა (ილია) თვალებში ჩავაშტერდი, არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა, გაკვირვებული ვიდექი და ვუყურებდი, მერე გონს მოვეგე
-რა თქვი (მე)
-შემიყვარდი (ილია)
-უნდა წავიდე (მე)
-რატომ (ილია)
-არ არის აქ ჩემი ადგილი (მე)
-გეშინია რამე არ დაგიშავო? (ილია)
-არა, არაფრის მეშინია უბრალოდ მე (მე)
-ჩუმად (ილია) ნიკაპი ჩემს თავზე ჩამოდო და ჩამეხუტა, მე კი ვეწინაამდეგებოდი, მერე როგორც იქნა მარიამმა დამინახა და ჩვენსკენ წამოვიდა
-რა ხდება (მარიამი)
-ლუკას დაურეკე აქედან წამიყვანოს რა (მე) ილია ისევ არ მიშვებდა, მე კი ვეწინააღმდეგებოდი
----------------------------------------------------
აი მომდევნო თავიც, როგორია? არარ მიკმენტარებთ საერთოდ რაც ძალიან მწყინს, მგონია რომ აღარ კითხულობთ, მოსაბეზრებლად ხოარ ვწერ? სიყვარულით wish you were here