წამწამები რამდენჯერე დავახამხამე,არმესმოდა არაფერი ყურთასმენა დახშული მქონდა აგონიაში ვვარდებოდი.გოგონამ შემამჩნია და ნაბიჯებს უმატა გონს მოვეგე და სწრაფად დავიძარი მისკენ,მანაც რომ ნახა მიკენ მივდიოდი გაიქცა აღელვებული უკან მივსდევდი ცრემლები მხედველობას მისუსტებდა მაგრამ მაინც მთელი ძალით მივდევდი გოგონას რომელიც ნიტა იყო!დარწმუნებული ვარ ის იყო.მისკენ მივიწევდი ისკიდევ უფროდაუფრო მშორდებოდა ტროტუარზე გადარბენისას წონასწორობა ვერ დაიცავი და დავეცი ვერაფრით მოვახერხე წამოდგომა.ხმამაღლა მოვთქვამდი ცალი ხელით გადაქლეტილ მუხლს ვუსვამდი ხელს ცალით ცრემლებს ვიშორებდი.გოგონა აღარ ჩანდა იმედი გადამეწურა.ხალხის ბრბომ მალევე შეკრა წრე მე ისევ ტროტუარზე ვიჯექი და ვტიროდი,ვტიროდი არა იმიტომ რომ მტკიოდა გადაქლერილი ხელ-ფეხი არამედ ვტიროდი სიტკბონარევი უბედურებით.ტკბილი იმიტომ დარწმუნებული ვიყავი ის იყო ნიტა!მაგრამ ვერ დავეწიე და ვერაფერი ვკითხე!ათრთოლებული და სამყაროს მოწყვეტილი ერეკლემ მომიყვანა გონს მეხუტებოდა მეკიდევ გაუგებრად ვბუტბუტებდი და უფრო და უფრო ვეკვროდი და ვზლუქუნებდი.
-გეფიცები ის იყო...ვერ დავეწიე გაიქცა...მაპოვნინე გემუდარები!ერეკლე დამეხმარე!-ვზლუქუნებდი და ერეკლეს პერანგს ხელს ვუჭერდი.
-დამშვიდდი პატარვ ერთად ვიპოვით ნუ დარდობ კარგი?-მამშვიდებდა ერეკლე და სახეზე მეფერებოდა.ამდენი ტირილით უკვე ისრერიკაში ვვარდებოდი ვერაფრით ვწყნარდებოდი.
-მარი!მარი ჩემო სიხარულო შემომხედე!აი ასე,ხომ გჯერა ჩემი?-თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.
-ახლა შენ არ იტირებ, ექიმთან წავალთ და ჭრილობას დაგიმუშავებს მერე სახლში წავალთ და ხვალიდან მოვძებნით მას ვისაც ვეძებთ კაი?-მკითხა ერეკლემ და ცერა თითით ცრემლები მომწმინდა.
-ააუ ექიმთან არმინდა სახლში წამიყვანე-ამოვისრუტუნე მე.
-კარგი მოდი ჩემთან-ხელში ამიყვანა და აკოს მანქანაში ჩამსვა და თვითონაც გვერდით მომიჯდა.არვიცი აკომ საიდან გაიგო სად ვიყავით ალბათ ერეკლემ უთხრა გავიფიქრე და ერეკლეს მივეხუტე.
-ჩემი სულელი ბავშვი-მიჩურჩულა ერეკლემ და ჩემი ფერება განაგრძო.
სახლში გაკვირვებული გვიყურებდნენ რა დაემართაო ერეკლემ სწრაფად ამიყვანა ჩვენს ოთახში ნაჭრილობარი ჩამომირეცხა ჭრილობა გამიწმინდა და გამიბინტა.-ახლა მე სადილს ამოიტან და ერთად ვჭამოთ კარგი?-
-არმშია ერეკლე მართლა-
-დასუსტდები და უძლური ვერაფერს მოვიმოქმედებთ ასერომ ქმარს უნდა დაუჯერო-
-კარგი მალე მოდი რა-
ერეკლე თავისი ხელით ძალით მაჭმევდა წვნიანს.
-დავნაყრდი აღარ მინდა-
-როგორ არგინდა დილიდან არგიჭამია მიდი ახლა ნემახვეწნიებ-
-არააა-
-პირი გააღე გოგო!-
-რაშვრებით ბავშვებო მარი ბებო როგორ ხარ?-კარი შემოაღო ბებიამ.
-კარგად ვარ მაგრამ ძალით მაჭმევს ერეკლე და არმინდა არესმის-გაბრაზენულმა შევხედე ერეკლეს.
-არ უნდა ბავშვს და რატომ აჭმევ ბებო?-საყვწდურნარევი ხმით ბებომ ერეკლეს.
-ჩემია ეს ბავშვი და უნდა ჭამოს თორემ ვეღარც დადის უკვე ისეთი სუსტია!-
-არ ვარ მე სუსტი!-
-ხარ!-
-არ ვარ მეთქი ბიჭო!-
-გოგო ნუ შემშალე ჭკუიდან!-
-სტოპ სტოპ პატარა ბავშვებივით იქცევით!მომეცი ეს სინი ერეკლე ჩავიტან სამზარეულოში შენ ცოლს მიხედე-სინი გოერთვა ნუმუმ და ოთახი დატოვა.
-რატომ ხარ გოგო ასეთი ჯიუტი?!-
-აუ ნუხარ შეუგნებელი რა მოდი დაწექი მეძინება-ამოვიჩურჩულედა საბანში ჩავიმალე.
-ეს რასულელი ვინმემყავს-ჩაოლაპარაკა ერეკემ და საწლში შემოწვა.-ჩემი სულელი ბავშვი ხარ..გულზე მიმიკრა და თმაზე დამიწყო ფერება.

***
დილით ადრე გამეღვიძა სწრაფად გამოვძვერი ერეკლეს მკლავებიდან სააბაზანოში შევედი და მზადება დავიწყე.
-ერეკლე შენ კიდევ გძინავს?-
-ერეკლე აუ კარგი რაა გაახილე თვალები !-საწოლს მივუახლოვდი და შევანჯღრიე ვერც კი გავიაზრე ისე ავღმოჩნდი საწოლზე ერეკლეც ზევიდან მომექცა და ისევ დაიწყო მხურვალე ტუჩებით ჩემი სხეულის დალაშქვრა.
-ერეკლე შეწყვეტე!-ამოვიკვნესე თვალებ მილულულმა მაგრამ ის ისევ განაგრძობდა კოცნას.
-ჩემი სალამანდრა ხარ ვგიჟდები შენს სურნელზე ორქიდეის სურელი გაქვს-მიჩურჩულა ყურთან და მხურვალე კოცნა დამიტოვა ყელზე დამტოვა გაბრუებული და თვითონ სააბაზანოში შევიდა.
-რას მიშვრები ერეკლე ყიფიანო?-დავუსვი რიტორიკული კითხვა ჩემს თავს.ერეკელე კიდევ დიდხანს არ გამობრძანდებოდა სააბაზანოდან ამიტომ სამზარეულოში ჩავედი რადგან ძალიან მშიოდა.კიბები გაბრუებულმა ჩავიარე სახეზე ისევ ბედნიერი ღიმილი დამთამაშებდა თუმცა მუხლისტკივილი მახსენებდა თავს შიგადაშიგ.წამში მომეწუფრა სახე ნიტას გახსენებისას.-ანუ ცოცხალია!მაგრამ რაში დასჭირდა თვითმკველობის ინსცენირება?ან ნიკა რატომ მოარყუეს რომ ნიტამ თავი მოიკლა?!ჯანდაბა გავგიჟდები ეს მკვლელობა რომ არ გაეთამაშა ნიკუშა ხომ ცოცხალი იქნებოდა ან იქნებ ცოცხალია!-ცფიქრობდი და ერთიანად დაქუცაცმებულ სალათს დავყურებდი.წელზე შემოხვეულმა ხელმა დამაბრუნა სამყაროს.
-ერეკლე ყურადღებას მიფანტავ!-გავიწყერი ქმარს და პომიდვრის ნაჭერი გავიქანე პირში.
-ანუ ყურადღებას გიფანტავ?-
-დიახ-ვუპასუხე და დასვრილი ჭურჭელი ნიჟარაში ჩავდე.სწრაფად შემაბრუნა მისკენ და ჩემმა ტუჩებმა მალევე შეიგრძნო ერეკელს ცხელიცტუჩები.
-ვინმე დაგვინახავს ერეკლე!-გავუწყერი ქმარს და ხელიდან დავუსხლტი.
-დაგვინახონ მერე!-ისევ ჩემკენ აიღო გეზი.
-ერეკლე წავიდეთ თუ მოდიხარ სასწრაფოდ უნდა ვიპოვო ნიტა!-
-კარგი წავიდეთ.პირველ რიგში მორგში წავიდეთ და მისი გარდაცვალების მოწმობა ვნახოთ-
-კარგი-


***
ნიტა მაისურაძეს გარდაცვალების ოქმი არ მოიძებნა ქალაქის მორგში.
არცერთ საავადმყოფოს არმიუღია 2013 წლის 7 ნოემბერს საღამოს 19:42 წუთზე ნატა მაისურაძე თავის ძლიერი ტრამვით.
-ერეკლე ფაქტები მეტყველებენ რო მ ის არ მომკვდარა!მაგრამ რაში დასჭირდა ამის იმსცენირება ვერ ვხვდები! თავი ბრაზილიის კინოსერიალში მგონია და ახლა იმას ვფიქრობ ხუანიტო გამომეცხადოს და მითხრას მამაშენი ვარო!-ნერვიულად გავაქნიე თავი.
-მარი დამშვიდდი არვიცი რახდება თუმცა როცა ამას როცა აკეთებდა ალბად ჰქონდა მიზეზი.ვიპოვით და გავიგებთ ყველაფერს გპირდები-გულზე მიმიკრა და შუბლზე მაკოცა.საღამოს სახლში დავბრუნდით ერეკელს მეგობრები დაგვხვდენენ მოსულები და ძალიან გამხიარულა მათთან ყოფნამ.
-რძალო სადაა შენი დაქალი?იკითხა აკომ.
-შეყვარებულს უნდა შეხვედროდა.მოიცა დავურეკო-როცა აკოს გაბრაზებული სახე დავინახე ვერ შევიკავე თავი და ახარხარებული ერეკელს მივეხუტე.
-ჩვენი რძალი რაღაცას ცუღლუტობს!-გაიცინა ბექამ.
-მეკიარა აკო ცუღლუტობს-შევუსწორე შენიშვნა ბექას
-აუ მარი მართლა პაემანზეა ქეთი?-სევდიანად შემომხედა აკომ.
-არ ჰყავს შეყვარებული მოგატყუე შენი რეაქცია მაინრერესბდა და ვნახე კიდეც!-
-ეეე გამისკდა გული!-ამოისუნთქა აკომ.
-ეს იმას არ ნიშნავს რომ არუნდა იაქტიურო!თუ მოგწონს უნდა უთხრა-ვუთხარი მე.
-განა მხოლოდ მომწონს?!-ამოიხვნეშა და საზურგეს მიეყრდნო.
-გიყვარაარს აკაკი?-წამოხტა ბექა და ეჭვიანი გოგოსავით დაიწყო ისტერიკები.
-აუჰ დაეწყო ამას შეტევაა აქვს-ხელი ჩაიქნია სანდრომ და გაიცინა.ყველა ვიცინოდით როცა აქლოშინებული ქეთი შემოვარდა ოთახში.
-მარი...მარი ნიტა ვნახე!..ისიყო გეფიცები!-