სახლში წამიყვანა და შემაცილა.
-ხვალ გნახავ??(მია)
-გთხოვ კაფეში აღარ წახვიდე მოგაკითხავ.(ლუკა)
-გასაგებია.
მანქანისკენ წავიდა და სანამ ჩაჯდებოდა მომაძახა
-ღამით სიარულსაც მოერიდა
ცალყბად ჩაიღიმა.
ჩემს გვერდით იყო მითვალთვალებდა ის ჩემთან ერთად იყო ყველაფერი ესმოდა.
აწითლებული შევედი სახლში.
ნონას გაუკვირდა მხიარული და ბედნიერი ჩემი სახე რომ ნახა. ამ დროის მანძილზე არც კი გამიღიმია (თუ არ ჩავთვლით ნაძალადევ ღიმილს რომელიც მუდამ ტკივილით მავსებდა)
-გამარჯობა დედა
მივესალმე მხიარულად.
დავინახე როგორ შეეცვალა სახე.დავინახე როგორ გაიღიმა .
-კარგად შვილო. (ნონა)
-რამე ხომ არ გაწუხებს??
-არა არაფერი მთავარია შენ გხედავდე ბედნიერს.
-მაშინ ამის შემდეგ სულ კარგად იქნები.
ვთქვი და ოთახში შევედი.სახეზე შეეტყო ვერ მიხვდა და საფიქრალი დავუტოვე.
არ დამეძინა და ვწრიალებდი.მართალია მითხრა არ წახვიდეო მაგრამ მივეჩვიე რომ გავდივარ.მივეჩვიე უფერულ ქუჩებს ჩემს უფერულ ამბებზე რომ ვუყვები.მაგრამ დღევანდელი აღარ იქნება უფერული ეს ზღაპარია რომელიც არც კი ვიცი როგორ დამთავრდება.
გავემზადე და გარეთ გავედი.ნონას ეძინა.
პერსიზე ფიქრები თავიდან ვერ ამოვიგდე.
პერსი?? რა სახელია პერსი?? ვერ ვხვდები თუმცა რას გაიგებ.
ღამე ისევ უფერულია ჩემი ფიქრებიც მოგონებებიც შიშმა გააფერმკთალა.აქეთ-იქით ვიყურები თითქოს ქურდი ვიყო რომელსაც ეძებენ და ისეთი შეგრძნება მიჩნდება რომ ყველას ვემალები ჩემს თავსაც კი.
----------------------------------ლუკა---------------------------------------------------------
როცა მივახვედრე რომ ყველაფერი ვიცოდი ლოყები აუწითლდა.მაშინ ერთ მერხზე რომ ვიჯექით როცა ჩემს დააჟინებულ მზერას გრძნობდა წითლდებოდა.
ვიცოდი რომ ჯიუტი იყო და გარეთ მაინც გავიდოდა.
ველოდე. არ გამოსულა.უკვე უნდა მივბრუნებულიყავი როდა სადარბაზოდან გამოვიდა.
-გამოგიჭირე
ჩავილაპარაკე ხმადაბლა და მის ბავშურ საქციელზე გამეცინა.
ფეხით გავყევი.ოღონდ ისე მივდიოდი მის სახეს ვხედავდი მე ბნელ მხარე მივდიოდი ის ნათელი გზით დადიოდა.აი ესეც ჩვენს შორის განსხვავება მართალია უყვარს ღამით ბოდიალი მაგრამ ბნელ მხარეს არ გადმოდის.ეს ერთი მხრივ კარგია ახლა მისი დანახვა შემიძლია.
სახეზე შეეტყო რომ უსიამოვნო რამეზე ფიქრობდა მიიხედ მოიხედა.რამდენიმე ნაბიჯს გადაგამდა და ისევ უკან იყურებოდა.
მივხვდი მას ეშინოდა.ახლა ჩემი საქციელის შემრცხვა.
მაგრამ ეს რომ არ გამეკეთებინა როგორ დამეცვა?
ცოტახანში ღიმილმა გაუპო ბაგეები.
რა გიჟია გავიფიქრე და გამეღიმა.
მერე დასერიოზულად.
ძალიან ცვალებადი ხასიათი აქვს ესეც მორიგი ფიქრი.
ნეტა რაზე ესაუბრება ღამეს??ალბათ იმაზე რაც მოხდა.
-ხოო ხოო მიყვარს მერე რა
უცბათ წამოიძახა ჩემმა პატარამ.მაგრამ რაღა პატარა ისეთი გაზრდილია...
თუმცა მაინც იგივე გადარეულია.ჩემგან მიყენებული დაღი თვალებში ემჩნევა თუმცა ასეთიც მომწონს.
-მერე რა რომ მიმატოვა? მერე რა რომ მატკინა??გულს ვერ უბრძანებ ღამევ გესმის??მიყვარს! მიყვარს! მიყვარს! ეს სიტყვები მას გადაეცი კარგი??
ჩემი მოსიარულე პოზიტივი ხარ ჩავილაპარაკე ძალიან ჩუმად.
ვერ გაიგო.
მერე ყველაფერი აირია.წამის მეასედში თვალთახედვიდან გაქრა.
მერე ყვირილი გავიგე შველას ითხოვდა.ორმა კაცმა ჩიხში შეათრია.გავეკიდე.
-ხელი გაუშვით
ვუყვირე მათ.
-რაო პერსიმ გოგოს მოერევითო არა/?მაგას კაცი ქვია??ვერ ბედავს რომ სათქმელი პირში მითხრას.
მია გაოგნდა არ ელოდა.არანაკლებ გაოცდნენ სხვებიც.
ცოტაც და რამეს დაუშავებდნენ მივვარდი და ორივეს ცემა დავუწყე.
მია ჩაიკეცა.ჩემი საწყალი გოგო.დავიჭირე.ამ დროს ორივე უკნიდან მომვარდა.მია იქვე მივაწვინე და ამათ მოვუბრუნდი თვალებიდან ნაპერწკლები მცვიოდა.დანა ამოიღეს.გონიათ რამეს დამაკლებენ.ალბათ არ იციან ვისთან აქვთ საქმე.საცოდავები.
დანები დავაყრევინე და ხელებიც დავამტვრიე.
ერთი თავისივე დანით ფეხში დავჭერი და ძირს გაწვა.
მორე კედელზე გავაკარი და ვუთხარი
-იცოდე ახლო არ გამეკაროთ.პერსის გადაეცით რომ ერთი უბრალო ნ*******ია და ვერ შემაშინებს.მაგაზე უარესებისთვის მომივლია.თავისი სულელურო გამოხტომებს თავი დაანებოს.იცოდეს მიას ხელი არ ახლოს თორემ ვეც კი წარმოიდგენს რეები მაქვს მისთვის გამზადებული.ახლა კი წაეთრიეთ (ლუკა)
და მიწაზე დავაგდე.ერთი მეორეს ამოუდგა და მანქანაში ჩასხდნენ.
მერე მიას მივუბრუნდი გათიშული იწვა.
ხელში ავიყვანე. სახლში ხმაურით შევიყვანე.დედამისი გარეთ გამოვარდა.
-რა დაემართა??როგორ არის??
შეშფოთებული ერთი და იგივეს იმეორებდა.
-დამშვიდდით გთხოვთ თქვენთვის ნერვიულობა არ შეიძლება.უბრალოდ გული წაუვიდა მერე აგიხსნით ყველაფერს.
-------------------------------------------მია---------------------------------------------
არ მოველოდი მოვლენების ასე განვითარებას.აზრზე ვერ მოვედი ისე დამავლეს ხელი და ჩიხში შემიყვანეს.
ლუკაზე ვფიქრობდი მეგონა რომ ახლა უნდა გამოჩენილიყო და გადავერჩინე.გული მიგრძნობდა.
მართლა მოვიდა და მიხსნა.მისი სახე შოკისმომგვრელად გამოიყურებოდა იმდენად ლამაზი იყო და თანაც საშიში.სასიკვდილოთ საშიში ერთადერთი ეს სიტყვა ამომიტივტივდა.
გონებას ვკარგავდი.მხოლოდ მისი სახე..მისი ხმა...შემდეგ გაურკვეველი ხმები და გავითიშე.
გონს ჩემს სახლში ჩემს საწოლსი მოვედი.
გვერდით სკამზე დედას ჩაეთვლიმა.ფანჯარასთან ლუკა იდგა.
იგრზნო რომ გამეღვიძა და მოტრიალდა.
მეგონა ნაწყენი იყო მეგონა გამიბრაზდებოდა.
-როგორ ხარ?
საოცრად თბილი ხმით ჩამჩურჩულა ყურში.
ტანში გამცრა.ჩემზე ნარკოტიკივით მოქმედებს იუმისოდ არ შემიძლია.
გამაბრუა.ყურთან ახლოს მაკოცა ამან მთლად გამთიშა.აზრზე მალე მოვეგე და ჩავახველე.
-ხო კარგი
ხელებაწეული სიცილით მომშორდა.
-რარაცეები არ მახსოვს (მია)
-მე მახსოვს
ცოტა ნაწყენი ხმით მითხრა
-რატომ არ დამიჯერე??კარგი რა ძნელი იყო ამის გაკეთება??ძალიან მანერვიულე ჩემო პატარა.
ადგილზე გავშრი იმ დროს დავუბრუნდი როცა პირველად პატარა მიტხრა და ჩამეხუტა.
ვერ მივხვდი როგორ ავცრემლიანდი.
-არ იტირო საწყენად არ მითქვამს
მითხრა ისევ თბილად და ჩამეხუტა.
-ბოდიში
თავი დაბლა დავხარე.
-სენ ნუ მიხდი ბოდიშს მე უნდა მოგიხადო.მე რომ არა..
-ჩუუ გტხოვ ამაზე სხვა დროს.
დუმილი.
-დედაჩემს რა უთხარი??
გადავუჩურჩულე ყურში.
-ის რომ შენ და მე შეყვარებულები ვიყავით და მერე მე წავედი დაგშორდი ოღონდ იმიტომ რომ უცხოეთში სასწავლად გამიშვეს და ახლა როცა ამ სარამოს შეგხვდი გული წაგივიდა.
-ვაა რა მაგარი ტყუილია თან ისე მიყვები მეც მჯერა.
გამეცინა ხმადაბლა.
-მია იცი...
ვეღარ დაამთავრა სიტყვა შუაზე გაუწყდა.ალბათ რამე ცუდია ხელებს ნერვიულად ისრესს და კისერს ხშირად ეხება.
ისევ ხომ არ მტოვებს>?? ვერ გავუძლებ არ შემიძლია ვეღარ გადავიტან თავს მოვიკლავ.ნუთუ აქ იმისთვის მოვიდა რომ ერთ დღეს ასე უბრალოდ ვენახე და წასულიყო???არ გავუშვებ.
-შენ რას გააკეტებ მია??ვერ შეაჩერებ
ჩამძახა ბოროტმა ალტერეგომ და ძალიან გამაბრაზა.ჩემს უსუსურობას გაუსვა ხაზი.