-ჰოო, კაია ...შევეცადე გამეღიმა , მგონი გამომივიდა კიდეც. კაი სანდო კარგად უნდა წავიდე
-ხვალამდე
პასუხად მხოლოდ გავუღიმე. გზაში გოგოებს შევატყობინე , რომ ჩემთან ამოსულიყვნენ.დემეტრე სახლში არ იყო, ამ მომენტში მაწყობდა თავისუფლად შევძლებდი ლაპარაკს. გოგოების მოსვლამდე რაღაცეები გავამზადე, მათაც არ დაიგვიანეს და ერთმანეთის მიყოლებით შემოვიდნენ სახლში.
-ჰა რახდება აბა ? რა სასწრაფოდ შეგვკრიბე (მარი)
-მითხარით, რომ ხვალ და მერე სამი დღით რომელიმე თქვენგას ცალია ...მომლოდინე თვალები მივაბყარი მათ.
-მე გამოცდები მაქვს (ანასტასია)
-მე და მარი უნივერსიტეტიდან მივდივართ რაჭაში და ახლა უნდა გვეთქვა თუ წამოხვიდოდით (ელენე)
-აუუუ არა რა...
-რახდება იტყვი აწი? (მარი)
მეც არ დავაყოვნე და ვუთხარი თუ რამაგარ დროს გავატარებდი...
-გამოცდებს რა ვუთხარი , თორემ წამოვიდოდი და კარგადაც გავერთობოდი თქვენი შემყურე(ანასტასია)
-შენ რაღას მერჩი, რა გაუძლებს ახლა მაგის სახეს იქ
-როდის მერეა , რომ შენ ვინმეს ეგრე ადვიალდ არჩენ რამეს... იქით , რომ გააწამო არა? თან ტელეფონი და მისი ჯანი თუ რამე მოგვწერე და რჩევებს მოგცემთ რაღაც სასწაულს (მარი)
-ჰო ვიცი მე თქვენი რჩევები
-ხვალ მიდიხარ ხო ? (ელენე)
-ჰოო...
-მერე ჩალაგდი უკვე? (მარი)
-კი ბევრი მაინც არ მინდა სამი დღით მივდივარ
-მაში წავიდეთ რა კლუბში ბიჭებიც იქ აპირებენ მისვლას გვიანობამდე არ გავჩერდეთ და ხვალაც არ გაგიჭირდება(ელენე)
-ჰო კაი ეგრე ვქნათ მაშინ
-კაი წავედით და საღამოს გამოგივლი...(ანასტასია)
გოგოები გავაცილე. საღამომდე სოციალურ ქსელში შევედი, თუმცა სიახლე არაფერი, ესეც გვერდით გადავდე და მარის სიტყვები გამახსენდა კი მართალია მაგათ რჩევას მტერმა დაუჯერა თუმცა პირველი სრულიად სიმართლე თქვა. ვსო გადაწყდა არც მე დავაკლებ და არავითარ შემთხვევაში მივცემ ახლოს მოკარების საშუალებას...იმედია გამომივა, ადრე არასდროს დამმართნია ასე, არც არავინ მომიშვია ასე ახლოს ... ახლა რა მჭირს ვერ ვხვდები, თუმცა არ მივცემ საშუალებას მისი გაიტანოს. ფიქრებიდან ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა ანასტასია იყო:
-ერთ საათში შენთან ვარ , მზად დამხვდი
-კაიი საყვარელო.
ეგრევე სააბაზანოში შევედი, სანამ მე გამოვედი და მოვემზადე გავიდა ერთი საათი. ანასტასიამაც არ დააყოვნა და უკვე კლუბში ვართ.
იქ მისულებს ბიჭები უვკე ადგილზე დაგვხდნენ და მათკენ ავიღეთ გეზი.
-შენ ხვალ , რომ მიდიხარ ახლა გამოსამშვიდობებელი საღამო გაქვთ? მის ნათქვამზე მხოლოდ ისევ გიორგის გაეცინა, მის შემხედვარე ჩვენც გვეცინება
-არაფერი გეშველება...
-ისე ბიჭო...დემეს მიუბრუნდა. ახლა რა საღამო "გაუჩითეს" და ქორწილის წინა დღეს აზრზე ხარ რას იზამენ?
დემესგან პასუხად თავში წამორტყმა მიიღო , თუმცა ახლა ლევანმა აუბა მხარი
-ეგ კი ბიჭო ,მაგრამ...ამას რა გაათხოვებს ღადაობ? სიცილისგან უკვე ცუდად იყო. ბედი მათი , რომ ბავშვობიდან ვიცნობ და მათ ამგვარ ხუმრობებზე კი არ ვბრაზდები პირიქით მეცინება კიდევაც...
თუმცა მოიცათ, სწორი შენიშვნა იყო ბედი ამათი, თორემ მე ხომ ბედი აქ მაქვს. გვერდით მაგიდიდან მწველი მზერა ვიგრძე , თავი იქეთ მივატრიალე და ხელში ნიკა შემრჩა , რომელიც სიცილისგან ცუდად იყო..ადვილი მისახვედრი იყო რადგან ჯერ მუსიკები არც ისე ხმა მაღლა იყო ჩართული, ამიტომ გაიგონა მათი საუბარი და ეს არის ყოველივე ამის მიზეზი. ახლა კი მართლა გავბრაზდი...
-დალიე რა შენ თუ სვამ, მე როგორმე ვუშველი კიდე თავს, შენ რა გეშველება თორემ.
-ოჰ , დაიწყო წუნკლობა
ისეთი თვალებით გავხედე მიხვდა , რომ გაჩუმება ჯობდა.
რამოდენიმე საათი უაზროდ ვიჯექი, ვერც ვერთობოდი და არც ბევრს ვსამდი ნამდვილად არ მინდოდა ხვალ დამეგვიანებინა.
-ტას, საპირფარეშოში გავალ და მერე წავიდეთ რა
-კაი მიდი.
ძვლივს მივაღწიე დანიშნულების ადგილამდე. ის იყო კარი უნდა დამეკეტა ,რომ ძლიერმა ხელმა ამის საშუალება არ მომცა.ვერ გავიაზრე ისე ავღმოჩნდი მიყურებული კარებზე. აზრზე ნიკას ხმამ მომიყვანა
-გითხარი, რაც მინდა იმას ვიღებ..
ვინ მაცალა პასუხის გაცემა ? არც არავინ. როგორც ჩვევია ისევ ისე სიველურით დამაცხრა ტუჩებზე, ვერაფრით მოვიშორე ამხელა ვირი. ძველ ხერხს მივმართე , რომელმაც წინა შემთხვევაში გაჭრა, ის იყო გავიფიქრე ,რომ ისევ გამომივიდა თვითონ,რომ მომცილდა
-ძველი ხრიკები არ გაგივა..ახლა რახდება, აჰ ჰო გამახსენდა. ძალიან მაგარი დღეები მელის სვანეთში საყვარელო.. რათქმაუნდა შენთან ერთად
-კი კი როგორ არა, მაგ იმედით იცოცხლე შენ ...რაც შემეძლო მთელი ირონია ჩავაქსოვე ჩემს სიტყვებში.
-გითხარი არ მინდა მე არც იმედები და არც ოცნება..ვიღებ იმას რაც მინდა
-ვიღაცაში გეშლები ,ჩემთან ეგ არ გაგივა...ახლა გამატარე უნდა წავიდე და შეეცადე აღარ შემეჩეხო
-მოიცა ხვალამდე , რომ მეყოს ისე მაკოცე
-არც კი იოც...
ისევ არ მაცალა სიტყვის დამთავრება ისე მეტაკა ტუჩებზე ..უნდა ვაღიარო ისევ ,რომ საშინლად მომწონდა მისი კოცნა ,თუმცა ამის გააზრება საშინლად მიშლინდა ნერვებს.
-გითხარი მე უკვე, ხვალამდე საყვარელო.
ისევ მოწყვეტით მაკოცა და უკან გაბრუნდა.
იდიოტი , ნამდვილი იდოტი...ვანახებ ვინაა მაგის საყვარელი.
არა მეც მაგარი ტიპი ვარ , ჩემს თავზე მეშლება ნერვები ,სანამ ვნახავ დიდ გულზე ვარ ,ყველაფრის გაკეთება შემიძლია და როგორც კი ახლოს მოვა ყველანაირი წინააღმდეგობის გაწევის უნარი მეკარგება...ჯანდაბა ,ჯობია გავეცალო აქაურობას.

დემეტრე გავაფრთხილე დილით გამაღვიძეთქო,ვიცი ჩემი თავის ამბავი , უეჭველად ჩამეძინებოდა.
-ნიცა ადექი ,თორემ დარჩი სახლში და ეგაა..
-ჰო ვდგები , აუუ დემე ძმრუში ყავა გამიკეთე და გამიყვანე მერე რა..
-კიდე რამე ხომ არ გინდა შემთხვევით?
-არაა...რაც შემეძლო გავუღიმე
ძვლივს ავდექი , შხააპი მივიღე გავემზადე და სამზარეულოში გავედი.
-აუ ჯიგარი ხარ
-აფერისტი ხარ, მიდი დალიე და გაგიყვან
ადგილზე მალევე მივედით. ნელ-ნელა მოდიოდნენ სვებიც ძალიან კარგი ,ესეიგი არ დამიგვიანებია.სანდრო და ნიკა უკვე ადგილზე იყვნენ და რაღაცაზე საუბრობდნენ.დემემ ჩანთა გადმოიტანა და ადგილი მოუძებნა
-საქმე მაქ ნიც მე ,წავალ ახლა და ჭკვიანად იცოდე, რომ დაგირეკავ მიპასუხე
-არის სერ... ღიმილით გავეცი პასუხი და მაგრად მოვეხვიე .ასევე თვითონაც და მხოლოდ ამის შემდეგ გავუშვი.
ამასობაში ყველა მოგროვებულიყო და წასასვლელად ვემზადებოდით.
ავტობუსში , რომ ავედი ცარიელი ადგილი უკან იყო ბავშვებთან რომლებსაც თითქმის არც კი ვიცნობდი , მეორე ნიკასთან აი მესამე კი სანდროსთან .მეც მაშინვე გეზი სანდროსკენ ავიღე
-ვა პრივეტ ნიც
-პრივეტ სანდრო
ამით შემოიფარგლა ჩვენი საუბარი,ვატყობდი რაღაცის თქმა უნდოდა თუმცა თავს იკავებდა. მეც არ ჩავეძიე.ჩემი ნაუშნიკი ამოვიღე და მუსიკების მოსმენა დავიწყე, გზაში ისე ჩამეძინა ვერც მივხვდი.
გვიანი იყო უკვე როცა გამეღვიძა და თავი ვიღაცის მხარზე მედო. მეგონა სანდრო იყო ,რადგან ის იჯდა ჩემს გვერდით ,თუმცა თავი ავწიე თუ არა მომღიმარი ნიკა შემრჩა ...
იდიოტი ჩემთვის ჩუმად ვთქვი , მეტი ვერაფერი , რომ ვერ მოვიფიქრე. სასწრაფოდ გავსწორდი და ჯანჯარაში დავიწყე ყურება. შეტყობინება მომივიდა გავხსენი და ლევანისგან იყო
-"რაშვები წაკლა,დაკერე ვინმე ბიჭი თუ ჯერ ვერა?"
რა აცანცარებს ამხელა კაცს ვერ გამიგია...
-"აბა რა ვქენი, თუ გინდა გოგოსაც გიჩალიჩებ"
-"მე არ მინდა, შენ ძმას და დუდას უჩალიჩე...კაი წავედით ახლა და შენს სახელზე დავლევთ"
ამათ მიზეზი მიეცი ოღონდ დალევის... ნუ პრინციპში არც უნდათ მიზეზი ხოლმე.
პასუხი აღარ მიმიწერია. სპეციალურად ვაიგნორებდი ნიკას მზერას და არაფრის დიდებით ვიხედებოდი მისკენ. როგორც იქნა ჩავედით. როგორც გაირკვა რამოდენიმე სახლში გადავნაწილდებოდით ამ საღამოს.
დამრიგებელმა გაადანაწილა ყველა. მეც ჩემი ნივთები იმ სახლისენ წავიღე სადაც მომიწია.
-ახლა დაისვენეთ ბავშვებო და ხვალიდან შევუდგეთ ყველაფრის დათვალიერებას (დამრიგებელი)
ყველამ მის მითითებას დაუჯერა და გეზი სახლებისკენ აიღეს.
ვინაიდან მთელი გზა დასვენებული ვიყავი , ძილი საერთოდ არ მეკარებოდა, ვერც ოთახში ვისვენებდი, ამიტომ ისევ ასე ვარჩიე, მოსაცმელი ავიღე ნაუშნიკიც და გარეთ გავედი სასეირნოდ.იმდენად ვიყავი ფიქრებში და მუსიკაში ჩაფლული აღარც ვიყურებოდი თუ საით მივდიოვდი.
გზას საერთოდ ვეღარ ვარჩევდი, არვიცოდი სად ვიყავი, ან რაუდნა მექნა.უზაროდ ვტრიალებდი ერთ ადგილას ,უეცრად ხელების მოხვევა , რომ ვიგრძენი...კიდე ეს მინდოდა მე ?იმხელაზე წამოვიყვერე მგონი ჩემები გაიგებდნენ სახლში.
-რა გაყვირებს გოგო? დამიღრინა ნიკამ
-რა რამაყვირებს იდიოტო. გამიხეთქე გული
-აჰ, თორე ისე არ გეშინოდა აქ ჰო?
-არა...ხომ შეიძლება ახლა მაინც დამევიწყებინა სიჯიუტე და უბრალოდ მეთხოვა სახლამდე მივეყვანე ,მაგრამ რათქმაუნდა არა...
-კაი მაშინ იყავი, წავედი მე
-მო..იცა.. მეც ..წამოვალ
როგორ გამიჭირდა მისთვის ამის თქმა, კმაყოფილი ღიმილით შემოტრიალდე ჩემკენ
-ის იცი , რომ მე თქვენგან მოშორებით ვარ, ჩემი სახლი უფრო ახლოსაა ,ამიტომ ან მე გამოყვები ან რჩები აქ..
-არც ეგრე ძან შორს არ არის,რომ იქამდე გზა ვერ გავიკვლიო
-კი ბატონო ნება შენია.წამოდი
სანამ დანიშნულების ადგილამდე მივედით , მანამ წვიმამაც მოგვისწრო..ესღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის
თხუთმეტ წუთში უკვე სინათლე გამოჩნდა,თუმცა სრულიად სველი ვიყავი. სინათლეს მივყევი და ისეთი სახლის ნაცვლად სადაც ჩვენ ვიყავით ,პატარა ქოხი დამხვდა...ამას ისიც ემატებოდა ,რომ არემარეზე საერთოდ ვერ ვამჩნევდი სხვა ვერაფერს.
-შენ რა მეღადავები?
-მანდ დგომა , დასველება და მერე რამე ცხოველმა , რომ შეგჭამოს ეგ გირჩევნია თუ შემოსვლა გათბობა და ძილი...ჩემთან ერთად
-იდიოტი...
-გავიიგეე
-მეც მაგიტომ ვთქვი
-სანამ გადამიფიქრებია შენი შეფარება და დამიტოვებიხარ აქ შემოდი მალე...მეც მის ნებას დავყვები სხვა გზა აღარ მქონდა.
შიგნით შესვლისას იქაურობას დავუწყე დაკვირვება. ბუხარი იყო გვერდით შეშა ეწყო...ერთი ფანჯარა ,ასევე ერთი საწოლი, მაგიდა და სკამები
-ახლა არ დაიწყო წიკვინი წინასწარ გაფრთხილებ, გაიხადე თორემ გაცივდები აი პლედი აიღე და ეს მოიფარე..მანამდე ბუხარს დავანთებ ესენიც გაშრება და ხვალ დილით წავალთ.
გასაპროტესტებლად დავაღე პირი ,რომ მანიშნა გავჩუმებულიყავი.
-შეტრიალდი
-მეღადავები? დამიჯერე ვერაფრით გამაოცებ
-შეტრიალდი და დაანთე ბუხარუ თუ ანთებ...
-რადავაშავეეე...
როგორც იქნა შეტრიალდა. მეც სასწაფოდ გამოვიცვალე, პლედი მოვიხურე ,ტანსაცმელი კი ბუხართან ახლოს მივიტანე გასაშროდაბ.
-ისე ,რომ იცოდე ეგ ერთი პლედია და მეც სველი ვარ
-მერე? ისეთი სახე მივიღე თითქოს ვერ მივხვდი საით უმიზნებდა
-მერე ის ,რომ მე ახლა გამოვიცვლი და მოგიწევს ეგ პლედი მეც მიწილადო
-ღადაობ ჰო?
-არანაირად.
როგორ მოქმდებს ეს საშინლად სიმპატიური მამაკაცი ჩემს ნევებზე...
როგორც კი მაისური გადაიძრო , უნებურად გამეხედა მისკენ და მოზრდილი ნერწყვი გადავუშვი სასულეში მერე შარვალიც მიაყოლა...მათ გზა ჩემი ტანსაცმლის გვერდით მიუჩინა, თვითონ კი ჩემს გვერდით მოთავსდა...

-კიდევ იქნება ეს , მაგრად ჯობია დავიძინოთ.
-კაი
ყველაფეს ინსტიქტურად ვაკეთებდი,მგონი ამას ჩემი გაგიჟება უდნა.
-არც კი გაბედო ჩემს მხარეს გადმოსვლა
-კაი ერთი...მიდი დაიძინე თუ იძინებ,თუარადა არც ეგაა პრობლემა ...კაი დროის გასაყვანი ვიცი
-ვიძინებ ! და გაფრთხილებ...
-გავიგე გავიგე
დაიძინე კარგია...ჯანდაბა სულ შარში როგორ ვარ.ვერც ვინძრეოდი და ვერც ვიძინებდი. ტანზე მისი შეხება ვიგრძენი,მერე უკვე მასზე მიხუტებული ავღმოჩნდი...სუნთქვა შემეკრა
-ვიცი ,რომ არ გძინავს
-ხოდა თუ იცი რაგინდა ,მომშორდი
-გუშინდელი კოცნა აღარ მყოფნის და საერთოდ კოცნა აღარ მყოფნის
მის ნათქვამს ვიაზრებდი როდესაც ჩემს ზემოდან მოექცა ...ურცხვად დაატარებდა მის მზერას ჩემს სახეზე და მკერდზე
-მომშორდი იდიოტო..
თითქოს არაფერი მითქვამს ისე მოიწია და კიდევ ერთხელ დამაკვდა ტუჩებზე.ეგრევე მოახდინა ჩემმა სხეულმა ამაზე რეაგირება
მერე ყელზე გადაინაცვლა ,აქ უკვე გავჭედე ვერც ვეწინააღმდეგებოდი, ერთიანად ყველა გრძნობამ მოიაყარა თავი ჩემში.ყელიდან მკერდზე ,ეს პიკი იყო ვეღარ შევძელი ხმების შეკავება, ამან უფრო გაახელა,სხეული მთლიანად დახორკლილი მქონდა , რათქმაუნდა მისი დამსახურებით. შეუძლებელი იყო ამ ყველაფერზე უარის თქმა..თუმცა ბოლო ძალებით ისევ შევეწიინაღმდეგე
-ნიკაა...მომ..შორდი, გე...ყოს
-დღეისთვის მეყოფა
ისევ მაკოცა და თავის ადგილს დაუბრუნდა
-მოდი , ახლა დაიძინე
ძვლივს დავირეგულირე სუნთქვა და დავუბრუნდი რეალობას.მის სხეულზე ამიკრა, შუბლზე მაკოცა, ცხვირი ჩემს თმებში ჩარგო და ასე კომფორტულად მოთავსებულს ,როგორც იქნა ჩამეძინა.

-------
რას ფიქრობთ დააკომენტარეთ თუ მოგწონთ...
ღირს კი გაგრძელება?