სკოლაში წასვლა მიხაროდა,ალბათ სიხარულის მიზეზს ის მაძლევდა რომ ახალი ტანსაცმლით სანდროს ყურადღებას მივიქცევდი.სანდრო ის ბიჭია რომელიც აგერ უკვე 3 წელია მიყვარს.
თმები საგულდაგულოდ ჩამოვივარცხნე და ყოველი შემთხვევისთვის თუ დამრიგებელი ტვინის ბურღვას დამიწყებდა გაშლილ თმაზე გაკვეთილზე შევიკრავდი.
და მაინც მიკვირს როგორ არ მობეზრდა ამ ქალს 11 წლის მანძილზე ჩემთვის შენიშვნების მოცემა.
შადრევანთან ნიცა და მია უნდა მენახა თუმცა მხოლოდ ნიცა იდგა.
-სადაა მია?
-თავი მტკივა და ვერ წამოვალო
-ეგ და მაგის მიზეზები
-კაი წამო თორე თამარა ტვინს მოტ*****
ნიცა გუშინდელ ამბებს მიყვებოდა, ქუჩაში სასამართლო გვქონდა გამართული ნიცას ნიკა უფრო მოსწონდა და შეეფერებოდა თუ დათო.
აზრი ჩამოუყალიბებელი გვქონდა გზაზე გადასვლისას ვერც კი შევნიშნე მომავალი მანქანა
სუნთქვა წამით შევიკავე და თვალები ფართოდ გავახილე და მხოლოდ მინის იქით სილუეტს მოვკარი თვალი
-მარი! რა შვრები გინდა?
-გოგონა კარგად ხარ ? ინტერესით მაკვირდება შარვალ კოსტუმში გამოწყობილი მამაკაცი
-ხელები და ფეხები ჯერ კიდევ მიკანკალებდა
-მმმმაპატიეთ ჩემი ბრალი იყო
-არა მეც სწრაფად მოვდიოდი და ამიტომ
-მე უკვე კარგად ვარ
-შემიძლია რამით დაგეხმაროთ? დარწმუნებული ხარ რომ არაფერი გტკივა?
-დიახ ნამდვილად
-სკოლაში მიდიხართ?
-დიახ სწრაფად უპასუხა ნიცამ
-ჩაჯექით წაგიყვანთ
-უარის თქმის და გაჯიუტების თავიც აღარ მქონდა უხმოდ ჩავჯექი მანქანაში.
ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ამერიკულ მთებზე ვიჯექი ისეთზე არა მთაწმინდაზე რო გვაქვს აი დისნეილენდის მსგავსად დიდი დაუსასრულო რო ჩამოდიხარ ფეხხები როგიკანკალებს.
-მერამდენე კლასში ხართ ?
-11 ში პასუხი ამჯერადაც ნიცამ გასცა
-პატარები ხართ ჯერ.
-და თვითონ რამდენის ხარ? (ნიცა)
-24 ის
-არც შენ ყოფილხარ დიდი (ნიცა)
-მართალია
-ქორწილში მიდიხარ? (ნიცა)
-არა სამსახურში
-ოჰო და სად მუშაობ ბატონო ?
-თორნიკე
-მე ნიცა ავრ ეს კი მარიამი
-სასიამოვნოა თუმცა უფრო სასიამოვნო იქნებოდა სხვა ვითარებაში გამეცვნეთ
-დიახ ნამდვილად (ნიცა)
-მარიამ ხმა არ ამოგიღია ხომ არ სჯობს ექიმთან წავიდეთ ?
-არა კარაგდ ვარ აი ჩვენი სკოლაც
კარი გავაღე და გადავედი
-მარიამ!!
დამეწია მისი ხმა
-დიახ
-ეს ჩემი სავიზიტო ბარათია დამირეკე აუცილებლად საღამოს
-რისთვის?
-მაინტერესებს როგორ იქნები
-კარგი ნახვამდის
-ნახვამდის
ნიცა გაგიჟებული მომვარდა ამ ბიჭის გამო მეც კი მოვყვეოდი ავარიაში რა თვალები ქონდა დაინახე მოვლილი ლამაზი წვერით ეს საოცრება იყო და დაინახე მანქანიდან რგადმოვედით სანდრომ როგორმა შემოგხედა?
-სანდრომ შემომხედა?
-რათქმაუნდა შენრა ამ სამყაროში არ ხარ ?
-მიყურებდა
-თითქმის 5 წუთს რაც თოკასთან ვიყავით
-ეს კარგია წამოდი ისედაც დავაგვიანეთ.
-ოჰ ქალბატონებო ინებეთ მოსვლა?
-უკაცრავდ თამარი მას შეიძლება?
-არ შეიძლება ზარი უკვე დარეკილია მიბრძანდით ბიბლიოთეკაში
-მას მარის მანქანა დაეჯახა ვერ უყურებთ სახეზე ფერი არ ადევს და უკაცრავად რომ დავაგვიანეთ
-მანქნაა დაეჯახა
-ხო მე რომ არგამომეწია ახლა ვინიცის რამოხდებოდა
-ეგიმისბრალია რომ გვერდზე არ იყურებით ახლა აიღეთ ფურცლები და დაწერეთ საკონტროლო.
-ჰეი მარი
-უკნიდან სანდროს ხმა შემომესმა ჩამეღიმა,შემდეგ სახე დავასერიოზულე და უკან მივიხედე
-ინტერესის თვალებით შევხედე
-ახლა კარაგდ ხარ ?
-კი სანდრო
-კარგია
აღარაფერი მითქვამს მოვტრიალდი ნიცას ხელი მოვუჭირე სიხარულისგან რომ არ მეკივლა.
3 გაკვეთილი დილანდელ შემთხვევაზე ფქრით გავიდა ავარიაზე არ ვამბობ სანდროს გამოლაპარაკებაზე ზარიც დაირეკა დიდი დასვენება იყო მუცელმა მაუწყა რომ მშიოდა ამიტომ ბუფეტისკენ დავიძარი კიბესთან მცირე თავბრუსხვევა ვიგრძენი აშკარად ძაან მომშიებია ან სტრესის ბრალიიყო ფეხის დადგამა დავაპირე კიბეზე თუმცა წამოწოლა ვამჯობინე და ასე მთელი 14 საფეხური კოტრიალით ჩავიარე მხოლოდ ნიცას კივლი გავიგე.
შემდეგ კი თვალი ექიმის კაბინეტში გავახილე ყველა მე მომშტერებოდა მათ შორის არ იყო სანდრო.
-რა დამემართა?
-გული წაგივიდა. საჭმელი ჭამე?
-არა ბუფეტში ამის გამო მივდიოდი.
-სანდროა წასული ექიმო და მოუტანს.
-სანდრო?
-ხო სანდრო ჩაიღიმა ნიცამ.
დედაჩემი მოვარდა და კაბინეტის კარები შემოგლიჯა
-მარიამ როგორ ხარ დედი
-კარგად ვარ დე გამიარა
-მამშენც მოვა გამოვიდა უკვე სამსახურიდან.
რადგან დედისერთა ვიყავი მშობლები ყოველთვის მანებივრებდნენ და განსაკუთრებულად ზრუნავდნენ ჩემზე. როდესაც რამეს ვიტკენდი მაშინვე უკიდურეს ზონებს მიმაერთავდნენ ხოლმე.
მახსოვს,პატარა რომ ვიყავი სადღაც 5 წლის სოფელში ვიყავით დასასვენებლად და თითში ქვა ჩავირტყი,ასე მეგონა მეჩხუბებოდნენ ამიტომ მეზობელ აკაკის დავაბრალე ეს ამბავი,ვთქვი თითქოს ცულის ტარი ჩამარტყა.თითიდან სისხლი მდიოდა და საშინლად იყო გასიებული სხვა თიტებთან შედარებით.
მამა გავარდა აკაკკისთან და ჩხუბი დაუწყო თავი საშინლად დამნაშავედ ვიგრძენდი საბოოლოდ კი სიმართლე ვთქვი.
მამამ ჩხუბი დამიწყო არა იმაზე რომ თითში ქვა ჩავირტყი არამედ ტყუილზე.
-აი საჭმელი მოვიტანე ჭამოს. თქვა სანდრომ
-აარა დაამასწრო პასუხი დედამ ამ ნაგავს ჩემ შვილს არ შევაჭმევ ვინიცის ვინ აკეთებს ადექი სიხარულო წვნიანი მაქ გამზადებული მაშინვე ჩიტივით გახდები
-მე კი ხმა არ ამომიღია უხმოდ დავტოვე სკოლა.
3 მმა დღემ უემოციოდ ჩაიქროლა სწავლისგან გადაღლილს აღაც მახსოვდა რამოხდაწინა დღეებში.
მე ნიცა და მია სკოლის კარებიდან გამოვდივართ ვხედავთ რომ ყველა მიშტერებულია შავ ბემვეზე მიყრდნობილ შარვალ კოსტიუმში გამოწყობილ ყმაწვილზე.
-ნიცა ეს ხომ თორნიკეა?
-კი ისაა აქ რაუნდაა წამო მივიდეთ-ვინაა თორნიკე (მია)
-მარის ვინც დაეჯახასპონტში (ნიცა)
-თვითონ მოდის (მარი)
-ყველა როგორ უყურებს რაიყოთ ის ძუკნა ქეთაც.
-კაი გაჩუნდით.
-თორნიკე?( მარი)
-რომ არდამირეკე ვინერვიულე მე კი მხოლოდ სკოლა ვიცოდი ამიტომ აქ გელოდებოდი.
-ა უი უბრალოდ დამავიწყდა ისეთი გადატვირთული გრაფიკი მაქვს.
-ეგ არაფერი მთავარია ეხლა კარაგდ ხარ. დაღლილები იქნებით წამოდით სადმე დავსხდეთ და ვჭამოთ.სიმართლე გითხრათ მეც მშია.
-კარგი წამოიძახა ნიცამ
-არა გვეჩქრაება (მარიამი)
-კარგით რა მეც მშია წავიდეთ (მია)
-არა გვეჩქარება 5 ზე მასწავლებელი გვყავს დაგავიწყდათ (მარი)
-არა მარიამ დღეს ოთხშაბათია თავისუფლებივართ
-ჯანდაბას თქვენი თავი გავიფიქრე და ზრდილობიანად გავიღიმე თითქოს პოდიუმზე გაგვევლო ყველა ისე გვიყურებდა თუმცა არსად დამინახავს სანდრო მანქანაში ჩავსხედით და რომელიღაც კაფეში წავედით.
ცოტა ვისაუბრერთ ტორნიკეზეც ცოტა მეტი გავიგეთ.
მაგალითად ის რომ კრეატივის დირექტორია ერთერთ კომპანიაში,
თორნიკე იშხნელი ისიც დედისერთაა
და სხვათაშორის გამიკვირდა ცოლი რომ არ ყავდა.
-კარგით ახლა მართლა წასვლის დროა (მია)
-კარგი წავედით (მარი)
-გაგიყვანთ
-არა თოკო რაა საჭირო ჩვენით წავალთ ისედაც შეგაწუხეთ (მარი)
-არა რას ამბობთ გაგიყვანთ
-მეტროთი გვირჩევნია (მარი)
-კარგით აღარ დაგატანთ ძალას.
თორნიკეს მოვცდილდით და დაქალების ლანძღვვისთვის მოვემზადე
-გაგიჟდით სად მოყვებით რო მოყვებით არც კი იცით ვინარის
-ოო მარი კაი რა 21 სააუკუნეა
-ხოდა ზუსტად 21 საუკუნე როა მაგიტომ ვამბობ
-გეყოსრა აღიარე რო მოგწონს
-დიახ სიმპატიურია მაგრამ არცკივიცნობთ
-რა პრობლემაა გავიცნობთ
-არა არანაირად
-დიახ შენი ნომერი მივეცი (ნიცა)
-რა ? ეს რატომ გააკეთე
-რატომ და დროა სანდროს მოეშვა 3 წელია რაცკიგადმოვიდა გიყვარს ის კი როგორც ყველა კლასელს სე გექცევა შენ კი ამას განსაკუთრებულად აღიქვავ გეყოფა ასეთი ბიჭია შენ კი სანდროს მისტირი
-მარი ვეთანხმები ნიცას
-ჯანდაბამდე გზა გქონიათ და ნაბიჯით გავუსწარი
-კარგი კიდე ჩვენ გვებუტები ? შენც იცი რომ ასეა მაგარი გოგო ხარ მაღალი მწვანეთვალებით ყველაფერი კაი გაქვს გრძელი ქერა თმა დიდი წითელი ტუჩები სწორი და გრძელი ფეხები ის კი ვერ გამჩნევს ან არა დიდიხანია შემჩნეული ყავხარ და არამბობს იმიტო რო მშიშარაა ( მია)
-საკმარისია თქვენც შეგიყვარდებათ და ასე არიტყვით
-იცირა რაც გინდა ქენი არასდროს გვიჯერებ (ნიცა)
მეტროში ხმა არცერთს არ ამოგვიღია არც მაშინ როცა მეტროდან ამოვედით არც ავტობუსში ისე დავიშალეთ ხმა არ გაგვიცია სახლში დაღლილი ამოვედი სარკეში ვიყურებოდი და ნელნელა ვრწმუნდებოდი რო გოგოები მართლები იყვნნენ სწრაფად გადავურეკე ნიცას
-რაგინდა
-ნუღა ბრაზობ არც გეგაა სახლში არც ნათია მე კი სიგარეტი მაქვს არგინდათ ამოხვიდეთ?
-ძუ*** გაბრაზებულები ვართ
-აა კაი მაშინ მარტო ვიგულავებ
-კოლას წამოვიყოლებთ
-კაი მალე ქენით.
4 საათი სახლში მარტოებმა გავატარეთ ჩვენს გემოზე
-აუ რამაგარიიქნებოდა მარტო რო ვცხოვრობდეთ (მარი)
-აუ ნუ იტყვი (ნიცა)
-ჩვენსგემოზე წვეულებები ჰაიჰუი აუუუუუუ მინდა (მია)
-ეე ზაფხული მოდის დაგავიწყდათ? (მარი)
-მოდის რა მოვიდა მარა გამოცდები გვაქვს საყავრელო (ნიცა)
-ხოვიცი გამოცდებს უეჭველად ჩავაბარებთ და სადმე მოვხიოთ ჩვენ სამმა (მარი)
-სად ვინ გაგვიშვებს (მია)
-ისე მოვაწყობთ რო გაგვიშვან (ნიცა)
-სად ქობულეთში თუ ბათუმში ? (მარი)
-აუ არვიცი მგონია ქობულეთი სჯობს (ნიცა)
-მაშინ ფულის მოგროვება დავიწყოთ
-ეეს ზაფხული საოცარი უნდაიყოს რაღაც განსაკუთრებული
4 დღე გავიდა თორნიკეს არ მოუწერია სანდრო სკოლაშიც არ ყოფილა ფიქრი მხოლოდ ზაფხულზე მქონდა.
როგორ მინდოდა სანდროც ყოფილიყო ჩემს გეგმებში თუმცა რა გაეწყობა ყველაფერი ისე არხდება როგორც ჩვენ გვინდა.
ტელეფონზე მესიჯი მოვიდა უცხო ნომერი იყო
-არგინდა გავისეირნოთ?
-ვინ ხარ?
-თორნიკე ვარ
-იცი თოენიკე არ მცალია დიდხანს ვუყურებდი და ვფიქრობდი გამეგზავნა თუარა ბოლოს კი შეტყობინება წავშალე და ახალი დავწერე
-გავისეირნოთ რა პრობლემა
-მისამართი მომწერე და მალევე მოვალ
-და სად გავისერინოთ ?
-ეგ საიდუმლოა.
ცოტახანში ცენტრალურ გზაზე ველოდებოდი თორნიკეს
-აიისცი თითქმის ვერ ვიცანი 18 წლის ბიჭს გავდა შარავლკოსტუმისგარაშე გემოვნებიანი სვიტერი ბარბერის საათი მოკლედ თინეიჯერი იდგა ჩემს წინ გაოცება ვერ დავმალე
-ვაუ
-რამოხდა?
-სხვანაირი ხარ
-მართლა?
-18 წლის ბიჭს გავხარ
-აჰაჰაჰაჰ დამაპატარავა კაი ჩაჯექი და წავედით
-არ მეტყვი სად მივდივართ ?
-ავალთ და ნახავ
-კარგიი.
-აბა არ მომიყვები მარიამ შენზე?
ღმერთო ჩემს სახელს ისე წარმოთვამს რამისაა ჩავეხუტო
-რაგაინტერესებს?
-საერთოდ პირდაპირი ადამიანი ვარ და გეტყვი შეყვარებული გყავს?
-არააააა
-ეგ კარგია
-ხორავი
-და შენ არგაინტერესებს?
-რა?
-მემყავს თუარა?
-უნდა მაინტერესებდეს?
-არვიცი რადგან არ მეკითხები ესეიგი არა
-გყავს?
-არა
მანქანა მთაწმინდის მთაზე შეაჩერა და ფეხით შემიყვანა ტყეში.
ამ ადგილიდან ხელის გულივით მოსჩანდა თბილისი და გამვლელიც არსად იყო.
-აბა მოგოწნს?
-ძალიან ლამაზია
-მეც ასე ვფიქრობ
იქვე ბალახზე მოკალათდა და ხელით მანიშნა მოდიო
ფეხები მოვკეცე და წინ დავუჯექი
-მარიამ
-დიახ
შეიძლება გაკოცო
-კი რა თქმაუნდა და ლოყა მივუშვირე თითქოს არვიცოდი რას გულისხმობდა
-ლოყაზე ბებიაჩემსაც ვკოცნი
-უკაცრავად?
-მე ტუჩები მინდა
-და ვერ ხვდები რო ახალ გაცნობილ გოგოსთან ეს ცოტა ზედმეტია?
-კარგი რა თითქოს შენ არგინდოდეს შენარა მე გაკოცებ შენ კი უბრალოდ თვალები დახუჭე თითქოს არ დაგინახავს
-ძალიან სასაცილოა
-მაშინ წეროები მეთამაშე და თუ შენ მოიგებ გაკოცებ თუ მე მოვიგე არგაკოცებ
-სულელი ხარ
-ცდები ძალიან ჭკვიანივარ
-რაში გამოიხატება შენი სიჭკვიანე?
-თუნდაც იმაში რომ შენნაირი გოგო ხელიდან არ გავუშვი
-და მე როგორი ვარ ?
-სხვანაირი
-მემასე არვფიქრობ
-ხოდაა ამიტომ ხარ სხვანაირი
ვხედავდი ნელნელა როგორ იწოდა ჩემსკენ თითქოს ჩემგან დასტურს ელოდაო მწვანეთვალები ფართოდ მქონდა გახელილი და მის თვალებს შევყურებდი დავხუჭე თუარა თვალები ჩემს ტუჩებზე შეხება ვიგრძენი ვგრძნობდი როგორ მაყრიდა ეკალი მთლიან სხეულზე შევეცადე თავი გამომეწია თუმცა უშედეგოდ ისე მაგრად ვყავდი მიკრობილი და ჰო ეს არც მე მინდოდა,მომოწნდა მომწონდა მისი ტუჩები თხელი წვერი ხელის მოკიდებისას რო ვგრძნობდი და მისი სურნელი მომწონდა მილიონი ესხა ამ სუნამოს ათასში გამოვარჩევდი.
გაბრუებული ვიყავი თითქოს დიდი დოზით მორფინი შემიყვანეს.
-ასე მოგეწონა კოცნა?
-არცისე
-გეტყობა
-ხო მომეწონა თავში არ აგივარდეს ეხლა
-არ ამივარდება მე შენც მომეწონე დიდი და რბილი ტუჩები გაქვს
-ჰო
-არაფრის
-წასვლის დროა
-სად გეჩქარება?
-სახლში დედაჩემი მოვა მალე და არმინდა ინერვიულოს
-კარგი რაგაეწყობა.
***
დავინახე დავინახე მისი მზერა როცა თორნიკეს მანქანიდან გადმოვედი სანდროს მზერა რომელიც არ მშორდებოდა თორნიკეს გადავეხვიე და სპეციალურად დიდხანს გადავეხვიე იფიქრა ალბათ ასე გავაგიჟეო ეს სულ არ მაინტერესებდა გამოვიარე სანდროს და ბიჭებს მივესალმე არაფერი უკითხავთ და სადარბაზოში შევედი
-ვიღაცამ არა ვიღაცეებმა მთელი ძალით შემათრიეს
-თქვენ რა გაგიჟდით გული გამისკდა
ვხედავდი ნიცას და მიას სახეებს,"ყველაფერი მოყევი თორემ მოგკლავთ" სახეებს
კიბეზე ჩამოვსხედით და მთელი ემოციებით ვყვებოდი თოკოსთან გატარებულ 2 საათს
-ანუ ერთად ხართ?
-არა ერთად არვართ მე უბრალოდ სათამაშოვარ მისი მორიგი სათამაშო ეს ურთიერთობა მალევე მორჩება მომწონს მასაც მოვწონვარ არაფერი მეტი მე ის უფრო მსიამოვნებს სანდრო რა სახესაც იღებს როდესაც მასთან მხედავს
-ისეთი სახეები მიიღეს გოგოებმა მერრჩივნა მიწა გამსკდომოდა დდა შიგ ჩავეტანე მიხვდი ვინ მედგა უკან როდესაც ყურთან სუნთქვის ხმა გავიგე შეტრიალება არ მინდოდა არ მინდოდა ღმერთო მიშველე
-მე მასეთი სახე მაქვს მარიამ
-ღრმად ჩავისუნთქე და მივტრიალდი
-მე მე შენზე არ მითქვამს
-და უნდა დავიჯერო ?
-ჯანდაბა
-მართალია არ მომწონს ვიღაც ვიღაცეებთან რომ დადიხარ
-ეგ შენი საქმე არაა
-და როგორ გინდა რომ იყოს
-არა საერთოდაც არმინდა ხმა ამიკანკალდა ხელები გამეყინა უკან მიხედვისას გოგოებიც აღარ იჯდნენ ვერ მივხვდი ასე უცბად როგორ გაქრნენ და ამ განკითხვის ჟამს მიმატოვეს.
-სანდრო დავიწყე ხმადაბლა მთელი 3 წელი ამ მომენტს ვგეგმავდი მაგრამ არასდროს ვაპირებდი მის განხორციელებას ჩემდაუნებურად და საუბედუროდ კი ეს დღე დადგა.
-სანდრო განვაგრძე 3 წლის მანძილზე შენი დანახვითაც კი ბედნიერი ვიყავი ვცდილობდი დამემალა შენსკენ გამოქცეული მზერა ვცდილობდი არ მეტირა როცა შენს ახალ რომანებს არჩევდით ბიჭები ჩემს უკან რომელიღაც გაკვეთილზე.
ვცდილობდი ისე ჩამეცვა რომ მოგწონებოდა
როდესაც იხუმრებდი ყოველთვის ვიცინოდი სასაცილო რომც არ ყოფილიყო და ამ სიცილის დროს თვალს შენსკენ ვაპარებდი.
3 წლის მანძილზე ჩვენი საუბარი 10 წუთზე მეტხანს არ გაგრძელებულა მიუხედავად იმისა რომ კლასელები ვართ შემიყვარდი რადგან მომწონდა შენი გამოხედვა ლაპარაკი ქცევები ვგიჟდებოდი როდესაც 12 კლასელებთან ადიოდი და იმ გვანცასთან და იდიოტ ქეთისთან იდექი იდიოტის როლში რომ არ გამოვსულიყავი ვმალავდი ამ გრძნობას წრეებს ვურტყავდი რომ უბანში ვითომ შემთხვევით შეგხვედროდი ვჩნდებოდი იმ ადგილას სადაც დაჩიქენდებოდი მაკდონალდში კინოში თუ სად შენკი მომესალმებოდი და ჩაივლიდი ვნახულობდი შენს კედელზე გაზიარებულ მნუსიკებს და ვუსმენდი მათ 3 წლის მანძილზე არ მომბეზრებია შენი ფოტოების ყურება იმ ათასი ფოტოსიც რომლებსაც ექსკურსიაზე ჩუმად გიღებდი შემდეგ კი დაფარულ პაპკაში ვყრიდი. მე კი ყოველთვის კლასელი ვიყავი შენი
შხვართი კლასელი რასაც ყოველთვის იმეორებდი და მე ეს მომწონდა. არმინდოდა გულნატკენი დავრჩენილიყავი ვიცოდი რო არაფერს გრძნობდი ჩემს მიმართ და ამ გრძნობას ჩემთვის ვიტოვებდი ახლაც ასე იქნება და ალბათ ოდესმე დაგივიწყებ ოდესმე შევძლებ ამას ვუყურებდი და ვხვდებოდი რომ მასში რაღაც ხდებოდა ფიქრობდა ინტერესის თვალებით მიყურებდა და ცდილობდა სიტყვა არ გამორჩენოდა.
როდესაც 1 ცრემლი ჩამომიგორდა ვიგრძენი როგორ მომწმინდა ხელის მოსმით.
ხელები მომხვია მიმიკრო მისი გულის ფეთქვა ჩემსას ფარავდა და წამსვე გავაცნობიერე რომ ის მჭირდებოდა რომ ის მავსებდა
-ასე ვიყავით თითქმის 5 წუთი როდესაც სიჩუმე მისმა ხმამ დაარღვია
-ყოველთვის მაშინ ვყვებოდი გგოგოების ამბებს მაშინ გაკვეთილზე რომ შენ გაგეგო იცი ადამიანს თვაიდანვე როგორც შეხედავ მერე სულმასე უყურებ სულ მომოწნდი იმიტო რო კლასში და სკოლაშიც ყველაზე ლამაზი და ამგარი გოგო ხარ არ ვაჭარბებ.
მომოწნდა შენი თმის სუნი მთლიან კლასში რომ იდგა და ჩემს წინ როიჯექი უკან რომ გადმოყრიდი ხოლმე როგორ მინდოდა მეთამაშა ამ თმებზე თუმცა ამას არვაკეთებდი ვიყავი სხვებთან რომ ნერვები მოგშლოდა და იმდღეს კიბეზე რო დაგორდი ჭკუიდან შევიშალე გეფიცები მძლივს ჩაგიყვანე რამის მეც დავეცი ნერვიულობისგან.შენ ღიმილზე ჭკუას ვკარგავდი კასპარ დელტი კი მე ვიყავი შენს ვიზიტორებში მუდმივად რომ ჩნდებოდა გახსოვს სკოლაში სუ წუწუნებდი ჩემით არ შემოვდიოდი რომ არ გენახე და 3 წლის მანძილზე ნელნელა გგკარგავდი მდენად შეგეჩვიე ახლა ვერსად გაგიშვებ.
მისი საროჩკა მთლიანად დავსველე ცრემლებით გულიდან თითქოს ლოდი მომეხსნა და განვთავისუფლდი და მე ბედნიერი ვიყავი ორივე ხელი თმაში შემიცურა და მაკვირდებოდა ვუყურებდი მას და მუცლებში ყველაფერი დაფრინავდა რასაც კი ფრთები ქონდა შემდეგ გათეთრდა სინათლემ დამაბრმავა და ცოტახანი დამჭირდა რომ რეალობას დავბრუნებოდი თუმცა თვალების გახელისას სანდრო არსად ჩანდა მხოლოდ ოთახი იყო და მინა საიდანაც ვხედავდი ნიცცას და ექიმს იქვე კუთხეში სკოლის ბავშვებს არსად ჩანდა დედაჩემი.
-ექიმო 7 თვეა ასეა არც იღვიძებს არც არაფერი ეს ხომ სიკვდილის ტოლფასია ცრემლები ვერ შევიკავე.
-კომა კომატოზური მდგომარეობა, მძიმე, სიცოცხლისათვის სახიფათო მდგომარეობა ნიცა ცნობიერების ღრმა დარღვევა და გარე გამღიზიანებლებზე ორგანიზმის რეაქციის მკვეთრი შესუსტება ან სრული დაკარგვა. ახასიათებს რეფლექსების თანდათანობით მოშლა სრული გაქრობამდე, სუნთქვის სიღრმისა და რიტმის დარღვევა, მაჯოსცემის შენელება ან აჩქარება, ტემპერატურული რეგულაციის მოშლა ეს ექიმების ენაზე ახლა თქვენს ენაზე გეტყვი
რეალობაში ისე არხდება როგორც ფილმბეში 2 წელი როქინებიან კომაში შემდეგ უბრალოდ გაახელენ თვალს და იწყებენ ისევ ჩოულებრივ ცხოვრებას თითქოს ღრმად ეძინათ და გაიღვიძეს არა მართალია კომა ღრმა ძილს ნიშნავს და ეს ერთგავრი ძილია თუმცა ამ დროს ორგანიზმი იშლება შეუძლებელია მარიამი კომიდან გამოვიდეს და ჩოულებრივად განაგრძოს ცხოვრება 7თვეა აპარატით ცოცხლობს ის დამოუკიდებლად ვერც კი სუნთქავს ეს თავის ტრავმითაა გამოწვეული,ის ახლა დიდ სიზმარშია და ამდროს შეიძლება ნებისმიერ წამს ის სიცოცხლის ნიშან წყალიც დაიკარგოს რაც გვაქვს
-ამას ნუ ამბობთ ექიმო ამას ნუ ამბობთ მან უნდა იცოცხლოს გესმით გამოსაშვები ქორწილი ყველაფერი უნდა გვქონდეს ერთად ის ასე უბრალოდ ვერ დაგვტოვებს სასწაულები ხომ არსებობს ხოდა ახლა სადაა სასწაული
-სასწაული ბევრი მინახავს ნიცა თუმცა მარის შემთხვევა მძიმეა ახლა დაგტოვებთ სხვა პაციენტებიც მყავს
ხმას ვერ ვიღებდი ვცდილობდი დამეძახა ნიცასთვის თუმცა უშედეგოდა ცრემლები მდიოდა და ხმას ვერ ვიღებდი ნიცა ნელნელა ახლოვდებოდა და პალატის კარს აღებდა
თვალები ფართოდ გავახილე და ნიცას გავხედე იმხელაზე იკივლა ყველაფერმა ზანზარი დაიწკო ყველა მინასთან მოვარდა ექიმებმა ხელიმომკიდეს და სადგჰაც გამაქანეს.
ისევ ჩამეძინა .
-მარი
-ბუნდოვნად ვხედავდი მამას
-ხმა ამოვიღე და პირველი სიტყვა რომელიც წარმოვთქვი სახლი იყო
-საყავრელო ჩემო ლამაზო ესაა სასწაული
-ვერვხვდებოდი რახდებოდა ან რაიყო რამოხდა საერთოდ გარეთ თოვდა აშკარად თოვლი იყო და სიზმარში მეგონა თავი
-რაა რა მოხდა
-7 თვე მარიამ 7თვე კომაში იყავი
-რა ? ჯერ კიდევ გუშინ სადარბაზოში სანდროს ველაპარაკებოდი
-რა ? არგახსოვს მანქანა დაგეჯახა სკოლაში რომიდიოდი
-ხო თორნიკე მაგრამ არაფერი მომსვლია ვიცნობ მას
-ვინაა მარიამ თორნიკე
-ვინც დამეჯახა
-მას დემეტრე ჯანტოხელი ქვია და ის ახლა ციხეშია
-რაააა თავი საშინლად ამტკივდა
თვალებს ვხუჭავდი მინდოდა გამეღვიძა და ამ საშIნელებიდან თავი დამეხწია.
იმ დღეს მია ცუდად იყო მე და შენ მივდიოდით სკოლაში გადასვლელზე წესები დავარღვიეთ თუმცა დემეტრეც საშინელი სისწრაფით მოჰქროდა ლაარაკში გართულებმა კი ეს ვერცკი შევნიშნეთ შენ გადამასწარი ყოვეთვის გიყვარდა სწრაფად სიარული მანქანამ ჰაერში სამჯერ დაგატრიალა და ასფალტზე მოწყვეტით დაეცი ხალხი ირგვლივ შემოგეხვია,დემტრე გაგიჟებული გადმოხტა ჩემმა კივილის ხმამ კორპუსები შეძრა სკოლის მხრიდან ყველა გამოქანდა სანდრომმ და გუგამ რომ დამიანხეს მომვარდნენ შემდეგ კი შენ გნახეს სისხლიიყო ირგვლივ ამ სცენის ნახვის შემდეგ 3 თვე ფსიქოლოგთან დავდიოდი დედაშენი ეხლაც შოკშია ეგონა დაგკარგა და მონასტერშია ახლა მოვა უკვე საბოლოო იმედიქონდა გაადაწურული.
ვუსმენდი მას და ნიცას და ვხვდებდი როომ დიდ სიზმარრში ვიყავი.
თიტქოს მოვკვდი მერე კი ხელახლა დავიბადე მთელისავადმყოფო ვერიჯერებდა ჩემს ამბავს და ესიყო უპრეცენდენტო შემთხვევა როცა კომა დავამარცხე მე გამოვძვერიისე რომ ვაგრძელებ ცხოვრებას ნორმალურად.
დედაჩემი თავს მევლება და ზედმეტად მაქცევს ყურადღებას გარეთ დიდიხხანია არგავსულვარ სახლში მაკითხავს ყველა.
საღამოს სანდრო მია ნიცა გიგა ლევანი ამოვიდნენ ჩემთან სანდროს ვუყურებდი თვალს არ ვაციელებდი და თვალნათლივ მედგა ის მომენტი სადრაბაზოში ექიმმა ეს შემთხვევა გაამართლა თქვა რომ ასეთი რამ ბევრჯერ მომხდარა ზოგს სამოთხეც კი უნახავსო ასე მითხრა.
სანდრომ გვერდით ოთახში გამიყვანა
-ასე რატომ მიყურებ ?
-ჩემს სიზმარში იყავი
-სიზმარში ?
ექიმის შემდეგ პირველად მოვუყევი ამის შესახებ მას და ყველაფერშიც გამოვტყდი არაფერს ქონდა უკვე აზრი რთულია მიხვდე იმას რომ ეს ყველაფერი ტყუილი იყო
-როდესაც დააგინახე რომ სისხლში ცურავდი სხეული გამეყინა.
შემეშინდა ასე არასდროს შემშინებია
გგონია ვერ ვხვდებოდი ამას რომ გიყვარდი ვიცოდი შენკი სულელი ხარ ამას რომ ვერ ამჩნევდი.
7 თვე ყველაზე საშინელი უშენობის 7 თვე არიყავი კლასში არიყო შენი სუნი არისმოდა შენი სიცილი კლასი აღარ იყო ისეთი არცერთი დღე არიყო ისეთი სრულყოფილი მაკლდი ყოველთვის ყოველწამს შოკოლადს რომ ვუყურებდი შენმახსენდებოდი მარი ახლა ამას რამალე შეჭამდა თქო ან შენ როგორ დაუშვი ის რომ შეიძლებოდა არ მომწონებოდი ან არ შემყვარებოდი ასეთმა გოგომ.
განა შეიძლება ვინმეს არ მოეწონო ?
თავზე ხელი გადამისვა და ჩამეხუტა უკვე განცდილს კიდევ განვიცდიდი ხელახლა და გონებას ვკარგავდი მის შეხებაზე მის ტუჩებზე რომლებიც მორიგეობით კოცნიდნენ ჩემს ტუჩებს როგორ დასრიალებდა მისი თითები ჩემს თმებში და როგო მიკრობდა მთელი სხეულით.
ნიცა და მია ვერ იჯერებდნენ მომხდარს ვერც კომისს სიზმარს და ვერც გასულ დღეს მომხდარ ამბავს.
-ნათი
-ხო დედი
-დემეტრეს უჩივლეთ ?
-კი
-საჩივარი გამოიტანეთ
-რაა იმ ბიჭმა 7 თვე კომაში ჩაგაგდო
-დედა საჩივარი გამოიტანეთ
მკაცრი ხმით დავიწყე
დიდი უარობის შემდეგ ისინი დავითანხმე რამოდენიმე დღეში დემეტრეს მაღალ შავგვრიმან 25 წლამდე ბიჭს ჩემს წინ ვხედავდი
ცრემლები უნებურად წამოვიდა
-ცოცხალი ხარ
-კი
-ყოველ დღე ვკვდებოდი რომ ასე მოხდა ვკვდებოდ რომ ჩემიმიზეზით ვიღაც სიკვდილს ებრძოდა.
რეალობაშიც იგივე იყო მაშინ ავარიმდე წამით მოვკარი თვალი და ის ალტერნატიულ რეალობაში ჩემი თანამგზავრიიყო კაი ნაცნობივით მოვეხვიე.
ამ ამბის შემდეგ 1 წელი გავიდა სკოლაში გამოცდები 11 კლსის დაგვიანებით ჩავაბარე და დამაკმაყოფილებელი ქულები ავიღე ახლა კი აბიტურიენტი ვიყავი დემეტრე ყველაზე ახლო ადდამიანი გახდა ჩემს ცხოვრებაში. დავახლოვდით ყველაგან ერთად ყველაფერი ვუამბე ჩემი ტყუილი რეალობის სესახებ და ამ ამბესბ ხშირად ვიხსენებდით ახალ უკვე სიცილით.
კიბებზე ჩავდიოდი სანდროს ხმა რომ გავიგე ვიღაცას ელაპარაკებოდა ინსტიქტურად ნაბიჯი შევანელე
- მეცოდეება ამრა მომბეზრდა რა თავიდან რომეცოდებოდა იძულებული გავდი ასე მეთქვა რომ მიყვარს მარა არაა რა რაღაც ისე არმიყვარს მაგარიგოგოა რაღაც მარა რშემიძლია სიყვარულიობანა რა ჯერ ეხა ველლოდები უნდა ჩამოვიდეს არვიიც როგორ ვუთხრა
მირჩიე რამე რა
ოოო ვუთხრა უბრალოდ კაია ის არა სულერთი მეგობარია მართლა მიყვარს მარა არა როგორც გოგო
-სანდრო
-ფუ შენი
-ცრემლები ნიაღვარივით მოდიოდა ვცდილობდი დავმშვიდებულიყავი.
ახსნა აღარ დავავცადე ჩემიგზით წავედი მეშლებოდა ნერვებიჩემს თავზე და საერთოდ ყველაზე.მომდევნო 1 თვე არსად გავსულვარ მხოლოდ სწავლით ვცდილობდი დროის გაყავნას.
ბანკეტის დღეს კი მინდოდა განსაკუთრებულად კარგად ვყოფილიყავი და ეს მოვახერხე შავი გრძელი შეხსნილი კაბა გაშლილი თმები თითქოს ჩემსმაგივრად სარკისწინ სხვა იდგა იმ დღეს განსაკუთრებულზე მეტი ვიყავი დემეტრემ მიმიყვანა ბანკეტზე დიდი თაიგულით
სანდრომ ბევრჯერ სცადა მოახლოვება მარა თვალებით უკან ვაბრუნებდი ცეკვისდროს დემეტრე მოვიდა ჩემთან და წყნარი მუსიკის ფონზე ყურთან ჩამჩურჩულა.
მე ხომ იცი რომ მიყვარხარ
ვყოთ რეალობაშიც ერთად
-იცი დემე ჩვენზე ისტორია დაიწერება მე ხომ უნდა მძულდე რომ ჩემი ცხოვრების 7 თვე დამაკარგვინე
-მაგრამ თქვი შენ რომ გიყვარვარ
-არვიცი შეიძლება მაგრამ ჯერ გულიმაქვს ნატკენი ვინცმიყვარდა შევეცოდე და მხოლოდ ამის გამოიყო ჩემთან ჯერ ეს უნდა განელდეს შემდეგ კი ვინ იცის შეიძლება შვილებსაც მოვუყვე ჩვენი ისტორია
-მოსაყოოლად ნამდვილად ღირს.
***
-დედიკო და მამამ იმ საღამოს არ გაკოცა რო ცეკვავდით?
-არა
-იმიტო რო როცა თვალებში ვუყურებდი თანხმობა არ მიმიცია
-ანუ რაც იქ სიზმარში იყო თვალები არ დაგიხუჭია
-არა ლილე არ დამიხუჭია გავუღიმე და შუბლზე ვაკოცე
-დედა ხვალაც ხომ მომიყვები?
-8 წელია ამ ამბავს გიყვები ზეპირად იცი
-ხომაგგრამ ეს ყველა ზღაპარს მირჩევნია
სინათლე გამოვრთე და ოთახში შევედი
-დაიძინა?
-ჯერ ბოლომდე მომისმინა მერე კი
-სულ ბოლომდე ისმენს
-ხო
-ხედავ რამაგარი ისტორიაქ გვაქ მარიამ?
-კი დემეტრე ვხედავ
-მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ მაგრამ...
-7 თვე აგინაზღაურე ნახე რა ბავშვი გაჩუქე
-ჰოჰოოჰ კარგი აღარ ვიტყვი ამას
-ასე აჯობებს თორე მეორეჯერ დაგეჯახები მანქანით .
............
ვუყურებდი მარის და ვიცოდი რომ ვეღარასდროს შევხედავდი ასე სხვას რომ ათასში მის ნაირს ვეღაც ვიპოვიდი ის სასწაულია ჩემი სასწაული.
........
ველი თქვენს კომენტარებს დიდი ვერაფერი მარა რავი ცუდიც არაა