-საჭმლის გაკეთება ჩვენ არვიცით მარიამ და შენ ვერ გააკეთებ? - სამზარეულოში შესულს გოგონები მომეხვივნენ.
-კიკი მე და ნინომ ვიცით ძალიან კარგად ეგ საქმე და ჩვენ გავაკეთებთ ყველაფერს თქვენ სახლს მიხედეთ.ოთახები დასალაგებელი და დასანაწილებელი იქნება - დავალება მივეცი გოგონებს და დანას ხელი დავავლე - მოდი დღეს რამე სალათი გავაკეთოთ სიცოცხლე - სამზარეულოში მარტოდ დარჩენილ ნინოს ვუთხარი და პამიდვრის დაჭრა დავიწყე.
-ხოო მოგეხმარები - ფეხზე წამოდგა ნინო და მანაც დანას დაავლო ხელი - ისე ეს გოგონები ძალიან მაგრები არიან - ღიმილით ჩაილაპარაკა ნინომ და კარტოფილის გათლა დაიწყო - მოდი კარტოფილი შევწვათ და სალათი არგინდა დღეს - იდეა მომაწოდა ნინომ და ეზოში მსხდომ ბიჭებს გახედა.
-თორნიკეე - სამზარეულოს კარიდან გავძახე ქმარს
-ჰოო
-მოდი ერთი წუთი
-რა არი ? - კარში დაფეთებული შემოვარდა
-რაიყო მშვიდობა რა გადარეული შემოვარდი - გავუღიმე და კარტოფილი შევათამაშე ხელში.
-რაზე მეძახდი?
-დღეს კარტოფილი რო შევწვათ რაუჭირს?
-არაფერი - გაკვირვებულმა მიპასუხა
-ხოდა ბიჭებს უყვართ ? ან შენ ?
-შეწვი შეწვი - ღიმილით გამომხედა - ყველას გვიყვარს ეგ - ხელში მოთავსებულ კარტოფილზე მანიშნა,ლოყაზე მაკოცა და სწრაფად გავიდა.
-რაქნა ამან ? - გაკვირვეულმა გავხედე ნინოს და ლოყაზე ხელი მივიდე - გავწითლდი ხო ? - ნინოს გაღიმებულ სახეს რომ შევხედ ემაშინვე მივხვდი რომ წითელი ვიქნებოდი.
-არა ნათლული მეყოლება მე მალე და ჯობია ვიფიქრო როგორ გავართობ - სიცილ-კისკისით გადმომილაპარაკა და ბეჭი გამკრა.
-ნუხარ დებილი გოგო ! ჩემი და თორნიკეს შვილი ? ხომ იცი რომ წარმოუდგენელია? ვძულვარ ადამიანს და მე კიდე საერთოდაც არ მეხატება გულზე და ამან შვილიო - უკმაყოფილოდ გავხედე და ხელი ავიქნიე - გამორიცხულია!
-ხო გითხარი ერთხელ მე შენ რომ არ მძულხარ? - სამზარეულოს კარზე აყუდებულმა თორნიკემ მკითხა და ანთებული თალებით გამომხედა.
-მე გავალ - სწრაფად გაუშვა ნინომ ხელი დანას და ეზოში გავიდა.
-სხვისი საუბრის მოსმენა უზრდელობა რომ არის შენთის არ უსწავლებიათ? - სწრაფ იერიშზე გადავედი.
-რავი ცოლი სხვა არ არის ჩემთის - მხრების ჩეჩვით მითხრა და მომიახლოვდა.
-კარგი რა თორნიკე კარგი რა - გაბრაზებულმა ამოვილაპარაკე და ისევ კარტოფილს მივუბრუნდი.
თორნიკეს არაფერი უთქვამს კიდევ უფრო ახლოს მოვიდა.
-არ გაბედო და არ მაკ... - სათქმელი ვერ დავასრულლე.
ჰო ისევ,ისევ მაკოცა.მაგრამ ამჯერად უფრო სხვანაირი იყო.განსხვავებული.არა ისეთი როგორც ადრე.გავთბი,ერთიანად გავითიშე.
-ოოოჰჰ გვრიტებო - სამზარეულოში გოგონების ხმა გაისმა და მეც სწრაფად გამოვფხიზლდი.
-ჰეჰეე რაიყოთ? - გბარაზებულმა გახედა თორნიკემ გოგონებს - ჩემი ცოლისთვის ვერ მიკოცნია ნორმალურად თქვენ ხელში რაა - უკმაყოფილოდ ბურტყუნებდა და გოგონებს მტრული მზერით უყურებდა - კაი გავალ და იცოდე გვშია - სანამ გავიდოდა სწრაფად მაკოცა და დამტოვა ადგილზე გაქვავებული.
-ეს თორნიკე იყო? - გაოცებულმა ვიკითხე.
-შეხედე ახლა ვითო დაიბნა - ეშმაკური ღიმილით გამომხედა ნატამ და სკამზე ჩამოჯდა - მოყევი ყველაფერი შენი ნებით!
-რა მოვყვე ? შემოვიდა მაკოცა და წავიდა - ჯერ კიდევ გაურკვევლობაში მყოფი უაზროდ ვბურტყუნებდი.
-შენ გოგო თავში ტვინი გაქ ვაფშე? - ნინომ მკითხა და ვაშლი ჩაკბიჩა - ვძულვარო,ვერ მიტანსო და ასეთები და ახლა რას ამბობ? მოვიდა გაკოცა წავიდა ... გვაბოლებ მარიამ ? - ღიმილით მკითხა დაქალმა და გოგონებს გახედა.
-მაცადეთ თორე მშირები დარჩებით - სწრაფად ავარიდე მზერა მათ და ისევ კარტოფილს მივუბრუნდი.
...
-ესეიგი მარიამი და თორნიკე მეორე სართულზე ბოლო ოთახში,ნატა კესო და ნინოც მეორე სართულზე პირველივე ოთახში და თქვენ ვირებო - ძმას და დაქალის ძმას გახედა კესომ - პირველ სართულზე დერეფნის ბოლოში! - დაალაგა კესომ ყველა და კმაყოფილმა გამომხედა.
-კაი მაშინ მე ჩემი ცოლი მიმყავს და თქვენ თუ გინდათ იყავით - ფეხზე წამოდგა თორნიკე და მეც წამომაყენა.
-მოიცა მე გოგონებთან დავიძინებ - შეშინებულმა გავხედე და დებილივით გავუღიმე მის დაბერილ ძარღვებს რომ მოვკარი თვალი.
-სალაპარაკო მაქ და ნუ მიშლი ახლა დალაგებულ ნერვებს რაა - გაბრაზებულმა მითხრა და ხელზე დამქაჩა.
-კარგი - უპრობლემოდ დავეთანხმე შეშინებული და უკან გავყევი.
ოთახში შევედით ლამაზი იყო.კარგად იყო მოწყობილი მაგრამ ამ დებილმაბავშებმა ის ვერ გათვალეს რომ ჩვენ ორნი ვინებოდით და საწოლი ლოგიკურად ორი უნდა ყოფილიყო?!
-აქ ერთი საწოლია თორნიკე - დაბნეულმა ვუთხარი და ოთახი ისევ მოვათალიერე.
-ვიცი ეს ჩემი ოთახია და აქ ვიძინე მე სულ ახლა უკვე შენც - გამიღიმა და მაისური გადაიძრო.ვაიმე რასხეული ჰქონდა.
-რა სალაპარაკო გქონდა? - დაინტერესებულმა ვკითხე და კედელზე დაკიდბეულ სურათს დავაკვირდი - ესენი თქვენ ხართ?
-სალაპარაკოს მერე დაგელაპარაკები და ესენი ჩვენ ვართ,ახლა ადექი უნდა დავწვე - საწოლიდან წამომაგდო და გადასაფარებელი გადააგდო.
-ისე თუ გინდა გაბრუნდი უნდა გამოვიცვალო - წარბაწეულმა გახედე და მაისური თალებთან ავუფრიალე.
-არ მინდა !
-ისე ამ საწოლზე ორივე ვერ დავეტევით და ადექი შენ ბიჭებთან ჩადი - ახალი წინადადება შევთავაზე და საწოლზე ჩამოვჯექი.
-მოკვდები აქ შენ შიშით და დროზე დაწექი - სწრაფად მიპასუხა.
-გადაბრუნდი
-რასვნახავ ერთი ისეთს რაც არ მინახია მითხარი რაა - უკმაყოფილოდ დაიწყო ბურტყუნი თან მეორე მხარეს ბრუნდებოდა.
-მეშინია შენმა ცოლმა იმედები არ გაგიცრუო და თამოზე ცუდი ტანი აღმომაჩნდეს - წარსული გავიხსენე და ისევ ძალიან მეტკინა.
-მარიამ ავდგები ახლა და შემოგარბენინებ მთელ სვანეთს - დამემუქრა და ჩემსკენ გადმობრუნდა - მაგ ერთი მაისურით წვები?
-ხო
-გაიყინები და მე არ მომეკრა გაფრთხილებ!
-იოცნებე! - დავჭყანე და გავუღიმე.საწოლისკენ წავედი და თავისუფალი მხარე დავიკავე.
-გადავარდები და მოგიწევს მერე მართლა გაყინვა მოიწიე - წელზე ხელი მომხვია და მისკენ მიმაჩოჩა.დავიწვი - უუხ რა ჯიუტი ბავშვი ხარმარიამ ! - ყურში ჩამჩურჩულა.მისი თავი ჩემს ყელში მოათავსა და მალევე ჩაეძინა.მე ? - მე არვიცი როდის ჩამეძინა.