დაქალებმა ბვრი იკამათეს ქორწილის დეტალებზე და ბოლოს გადაწყვიტეს,რომ განსხვავებული კაბები უნდა ცმოდათ,მაკიაჟი და ვარცნილობა ისეთი უნდა ყოფილიყო,რომ რეალრი სახე არ დაკარგვოდათ.ასევე იქნებოდნენ გოგოების მეჯვარეებიც.ერტთმანეთს არ ემსგავსებოდნენ როგორც ეს დღევანდელი ქორწილები უმეტესობაში ხდება.ეს ზედმეად ბანალურად მიიჩნიეს.მაგრამ იქნებოდა რაღაც რაც მათ დანარჩენი სტუმრებისგან გამოარჩევდა.

ქორწილი ერთად გადაიხადეს.ანას მეჯვარე საბა იყო.ნიკასი-დინა(ჩვენი საერთო მეგობარი,რომელიც ამერიკაში სწავლობდა და ახლახანს დაბრუნდა).

ჯრისწერა მოკლე წრეში ჩატარდა.მხოლოდ მეჯვარეები,მეგობრები და ოჯახის წევრების სწრებოდნენ.ხელის მოწერაზე მხოლოდ მეჯვარეები...აი ქორწილი ნამდვილი საოცრება იყო.

მთელი თბილისი მათზე ლაპაარაკობდა.ნიკა და ანა.ანა და ნიკა.სხვა არაფერი ახსოვდათ.ბევრი ჭორიც იყო,ბევრი შურიც,მაგრამ ერთმანეთის სიყვარულით გაბრწყინებულებს არავინ და არაფერი აინტერესებდათ ერთმანეთის გარდა.მთელი სოციალური ქსელი მათი სურათებით იყო აჭრელებული.პატარძლებს ერთმანეთსაც კი ადარებდნენ.ზოგი რას ამბობდა ზოგიც რას.ფაქტი ერთი იყო ორივე დაქალი ერთმანეთზე ლამაზები იყვნენ.ნიკას სიტყვებს მოვიპარავ და ვიტყვი,რომ ციდან ჩამოფრენილ ანგელოზებს გავდნენ.ნუ აღარაფერს ვამბობ ბიჭებზე.ყველა გაგიჟბული იყო მათ წყვილებზე.

იეალური არავინაა,მაგრამ ისინი იყვნენ და არა მხოლოდ ფიზიკურად.ისინი თითქოს ერთმანეტს ავსებდნენ.თითქოს ერთმანეთისთვის იყვნენ შექმნილნი.რაც მთავარია ყოველი მათი გამოხედვა სიყვარულით იყო სავსე.


***

5 წლის შემდეგ.

-ნიკაა!სამზარეულოდან ანას კივილი მომესმა და მაშინე მისკენ გავიქეცი.შიშისგან ლამის გული ამომივარდა.
-რა ხდება?კარგად ხარ?მასთან მიახლოება მინდოდა,მაგრამ იატაკზე დაღვრილი სითხე შევნიშნე და მაშინვე გავჩერდი.თავიდან ვერ მივხვდი ეს რა იყო მაგრამ ანას რომ შევხედე სიხარულისგან ლამის ბოლო ხმაზე მოვრთე ღრიალი.ხელში სწრაფად ვიყვანე და მანქანაში ჩავსვი.სახლში შევბრუნდი ჩვენი მეორე შვილი მანქანაში ჩავსვი
-ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება! ცემს ცოლს შუბლზე აკოცე და მანქანა ადგილიდან დავძარი.-ხელი მომკიდე! ანამ ხელი მთელი ძალით მომიჭირა.საავდმყოფოში რომ მივედიტ ლიკას დავურეკე და ვთხოვე მოსულიყო,თან საბასაც მიაქცევდა ყურადღებას.

(ანა)

მშობიარობის დროს ნიკა გვერდიდან არ მომშორებია.ჩემი ხელი მაგრად ეჭირა და მამხნევებდა.მასაც ეტყობოდა,რომ ძალიან ნერვიულობდა.ყველაფერმა კარგად ჩაიარა.დაიბადა პატარა ალექსანდრე.უკვე ოტხნი ვიყავით.სიმართლე გითხრათ თავიდან მეშინეოდა საბამ არ იეჭვიანოტქო ,მაგრამ ყველანაირად ვცდილობდით,რომ სითბო და სიყარული არც ერთიათვის არ მოგვეკლო.

***
იმ დღის შემდეგ 20 წელი გავიდა.20 წელი მას შემდეგ რაც ნიკამ სიყვარული ამიხსნა.ჩვენი სიყვარული ოდნავადაც არ განელებულა.პირიქით დღითიდღე უფრო ძლიერდება.ვარ ადვოკატი და სხვათაშორის ძალიან წარმატებულიც.ჩვენი სამუშაო ცოტა რთულია,მაგრამ ამის გამო ოჯახისთვის ყურადღება არასდროს მომიკლია.ნიკას თავისი ბიზნესი აქვს ლუკასთან ერთად და შემოსავალიც კარგი გაქვს.ყოველ თვიურად ცვენი საერთო ანგარიშიდან ბავშვთა სახლში ავტომატურად ირიცხება თანხა.

მამაჩემი ისევ ციხეშია.ლიკა ბავშვების აღზრდაში ძალიან გვეხმარება.ზოგჯერ ძველ დროს ვიხსენებთ და ისევ ერთად ვიკრიბებით.როგორც ადრე.ყველანი ერთად.

ფერი გარდა იმისა,რომ უკეტეს ცხოვრებაზე ვერც ვიოცნებებდი.მარის და ლუკას სამი შვილი ყავს.ნიკოლოზი,ანდრია და ანა.ყველა ჩემი საყვარელი ადამიანი ჩემს გვერდითაა.

რა შემიძლია ვთქვა?.ალბათ არა