როცა გგონია რომ შენთვის ყველაზე ახლობელი მხლოდოდ შენია და ერთგულია შენი,როცა მხოლოდ ერთი გაგაჩნია ამქვეყნად მხლოდ ვისაც უყვარხარ,როცა ერთ მუცელში ვიჯექით ერთმანეთზე მიხუტებულებს გვათენდებოდა...მერე კი ყტუილის მსხვერპლი ხდები,ქრება ნდობა ქრება სამყარო რჩები მარტო ქაოსურად მოძრავ ფიქრებთან და მილიონობით პასუხგაუცემელ კითხვაზე შენში ეძებ პასუხს თუმცა ვერ პოულობ და უფრო გტკივა როცა დაუმსახურებლად ისჯები.
ნიტას სიტყვები ჩემთვის სიკვდილის ტოლფასი იყო ამწუთას მხოლოდ შორს მიმდოდა ყოფნა რომ დავმშვიდებულიყავი და მეფიქრა ყველაფერზე...ჩემს დანაშაულზეც თურმე მშობლებსაც ტყუილად ვექცეოდი ცუდად.რა უმადური შვილი ვარ!ცუდი და ვარ! ესაა ალბად მიზეზი იმისა რომ ჩემმა ტყუპისცალმა ძმამ არ მიმიჩნია იმის ღირსად რომ მისი გეგმები გაეცნო ჩემთვის და ეს ბავშვური იდეა მაინც განახორციელა!განა მან იცის რამდენჯერ დამთენებია მის "ვითომ" საფლავზე?განა მან იცის რამდენჯერ ამიღია სამართებელი და მიცდია რადგან არაფერი გამაჩნდა ამქვეყნად!სად იყო ამდროს ის ამდროს?გული საგულეს ვერ იტევდა,თვალის უპეები უკვე საშინლად მწვავდა მანქანის გასაღებს ხელი დავავლე და სქხლიდან გიჟივით გავვარდი.არ მაიმტერესებდა ნიკას ამბავი!მან ჩემში მისი თავი საკუთარი ხელით მოკლა მან მეც მომკლა.მანქანა ეზოდან გავიყვანე მესმოდა როგორ მეძახდა ერეკლე თუმცა სვლა ვუმატე,მაღაზიიზდან სასმელი გამოვზიდე და კუს ტბაზე ავედი.არვცი რამდენი დავლიე მილიონჯერ ამღერებული ტელეფონი რომელიც გამაღიზიანებლად რეკავდა წყალში მოვისროლე და სულისწამღებად ავტირდი.თავს ვერ ვაკონტროლებდი არვიცი მთვრალმა მანქანა როგორ ვმართე თუმცა ჩემი მშობლების სახლამდე საღ-სალამათი მივედი.გაკვირვებულმა დაცვამ კარების გაღება ძლივს მოიხერხა.სახლში ყვირილით შევედი.
-დედააა მამააა-ვყვიროდი წარმომესგანია ახლა რას ვგავდი ალბად მთვრალი რომარა აქ არც მოვოდოდი.კიბეზე შეშფოთებული დედ -მამა ჩამოვიდა.
-მარი დედა რაგჭირს?ხო მშვიდობაა?-მომიახლოვდა დედა და ხელი ლოყაზე დამისვა.
-დედა ნიკა ცოცხალია ნიტაც-ამოვიბულუყუნე და ძალაგამოცლილი ჩავიკეცე.დედაჩემი გაფითრებული დივანზე დაეშვა და ცრემლები გადმოსცვივდა.მამა მე მომიახლოვდა და ცრემლების ნაკადს მაშორებდა,მას რომ შევხედე როგორ ბრჭყვიალებდა მის თვალებზე ცრემის სუდარა.
-არააა მარი არშეიძლება ეს მართალი იყოს მე შვილს ჩემი ხელით დავაყრე მიწა!-კიოდა მაკა.
-მეც ასე ვარ გაურკვევლობაში....ჩვენ აქ ვგლოვობთ მასკიდევ ბედნიერი ოჯახი აქვს და უდარდელად ცხოვრობს თავის ცოლ-შვილთან ერთად!-ამოვიხრეალე და თავი ხელებში ჩავრგე.-მაპატიეთ თუ შეგიძლიათ დედა,მამა- ფეხზე.წოვდექი ბანცალით მივედი კარებთან მაგრამ ვერ გავაღე და უძლური კარებთან ჩავიკეცე.ვიგრძენი ხელში როგორ ამიყვანა მამამ და ჩემს ოთახში შემიყვანა.
-ერეკელესთან მინდა-ამოვიტირე და თვალები უნებურად დამეხუჭა.

***
არ ვიცი დღის რა მონაკვეთი იყო,მაგრამ მზის სხივების ნაცვლად ერეკელეს საამურმა სურნელმა გაღვიძა.ხელს რიტმულად მისვამდა თმაზე და დროგამოშვებით სახეზე მოკოცნიდა.მის მკავებში გატრუნული ყველაზე მსუბუქად და უდარდელად,პატარა ჩვილი ბავშვივით ვიყავი. არ ვიცი როგორ ან რანაირად მაგრამ აშკარაა რომ ჩემი სანაქებო ქმარი ჩემს აწეწილ ნერვებს საოცრად აოკებდა და რაც მთავარია მის მკლავებში მოქცეული ვხვდებოდი რომ ვიყავი "ქალი"!ქალი რომელსაც გააჩნია მრავალფეროვანი შინაგანი სამყარო,და ამ შინაგანი სამყაროს მმართველიდა მეფე იყო არის და იქნება ერეკლე ყიფიანი!
-მაპატიე-ამოვიჩურჩულე და ერეკელს ძლიერად ჩავეხუტე.
-შემაშინე-ჩემი სახე ხელებში მოიქცია ნაზად შემეხო ტუჩებზე.
-უშენოდ არაფერი არმინდა.არასდროს დამტოვო მარტო!-ამოვიტირე და ამჯერად მე დავეწაფე მის ბაგეებს.
-გპირდრბი სულ გვერდით.მეყოლები.-

***
ვერ შევძელი პატიება...როცა ვნახე თავჩახრილი როგორ იდგა ჩემთან და პატიებას მთხოვდა,მიუხედავად იმისა რომ ნათლად ვხედავდი როგორ სცვიოდა თვალებიდან ცრემლები მე ვერ შევიკავე თავი და მთელი ძალით ჩავეხუტე.ძალიან დიდხანს ვიდექით ერთმანეთზე გადაფსკვნილები მაგრამ მე მაინც ვწრ ვაპატიე და ავუკრძალე ჩემი სახელის ხსენებაც კი.
ჩემთვის ჯერ კიდევ გადაულახავი ბარიერი იყო მისი ტყუილის გადახარშვა და სწორი გადაწყვეტილების მიღება.ერეკელე სულ გვერდით მედგა და მე ვგრძნობდი როგორ სტკიოდა მას ჩემი ტკივილი და მე მეამაყებოდა და მადლობელიც კი ვიყავი რომ ჩემმა მშობლებმა მასზე გამათხოვეს.
ნიკას ვერ ვპატიობდი თუმცა არაფერს ვიტყვი პაწაწინა მარიამზე რომელიც მამიდას ძალან ჰგავს!საოცარი ბავშვია ხშირად რჩებოდა ჩემთან და ერეკლესთან ერთად და ძალიან გვამხიარულებდა თავისი პატარა ენაჭარტალობით.
-მეც მინდა შვილი-მიჩურჩულა ერეკლემ როცა ქეთიმ ბავშვი წაიყვანა.გულში იმდენი სითბო ჩამიღვარა მისმა ნათქვამმა რომ ვერც კი ავღწერ...
-იყოლიე მერე-მივახალე და კიბეზე ასვლა დავაპირე როცა მკლავში ხელი ჩამავლო და ვნებიანად დამაცხრა ბაგეზე.


***
-ქეთი რაგჭირს?-ვკითხე ჩაფიქრებულ დაქალს რომელიც ნამცხვარს ჩანგლით აევალებდა.
-ჰა?მითხარი რამე?-
-დროზე ახლა მოყევი რახდება-
-მიყვარს მგონი და დავიღუპე-თავი ხელებში ჩარგო.მეკიდევ გამეღიმა მასზე და აკოზე.ეს ორი ჯიუტი გიჟდებოდა ერთმანეთზე თუმცა არცერთი არ იტეხდა იხტიბარს.
-ვინ გიყვარს?-ვკითხე ისე ვითომ არ ვიცოდი.
-აკო!აკო მიყვარს მასკიდე სხვა უყვარს!-ამოისრუტუნა და სააბაზანოში შევარდა.
-მართლა გააგიჟა ეს სიყვარულმა!-ამოვთქვი და სამზარეულოში შემოსულ აკოსა და ერეკელს გადავხედე.
-ქეთი სადაა?-მკითხა აკომ.
-სააბაზანოში სატრფოს მისტირის-
-ვინ სატრფოს?-
-ხო რა ხელი სთხოვეს და ბედნიერებისაგან ტირის-ვიეშმაკე მე და ერეკელს თვალი ჩავუკარი როცა აკო სააბაზანოსკენ დაიძრა.
-რა საზიზღარი ხარ-მიჩურჩულა ერეკლემ და გულზე მიმიხუტა.
-უნდა გელაოარაკო მარი მოგვიანევით-მითხრა ქმარმა.
-რამე მოხდა?-ვკითხე ათრთოლებულმა.
-არაფერი მნიშვნელოვანი ნუ დარდობ უბრალოდ....-სიყტვა გაუწყდა როცა კარებში ხელიხელგადახვრული აკო და ქეთი შემოვიდა.
საღმოს როცა ახლად გამომცხვარი წყვილი გავალილეთ ერეკელემ გვერსით დამისვა.
-მარი ცოტახანი სარეაბილიტაციო კლინიკაში უნდა დავწვე...ახლა დავანებე თავი წამალს მაგრამ საბოლოოდ მინდა გამოვმჯამრთელდე და ჩვენი ოჯახი სრულყოფილი იყოს-აცრემლებული ვუსმენდი ერეკლეს და ძლიერად ვეხუტებოდი.

გამარჯობააა!პირველ რიგში ბოდიში რომ დავაგვიანე.
კიდევ ერთი თავი და მორჩება ისტორია...არმინდა მთლად გადავამლაშო და თავი მოგაბეზროთ.ძალიან მიხარია თქვენი კომემტარების კითხვა და ყველას დიდი მადლობა თბილი სიტყვებისათვის.ყველაა მიყვარხართ!