გამარჯობათ!გილოცავთ ახლახან თქვენ შემოაბიჯეთ ზებუნებრიების სამყაროში.გაგეცინებათ მაგრამ ეს ის სამყარო არაა რომელსაც ასე კარგად იცნობთ.
ალქაჯები,ორეულები,ჰიბრიდები,მაქციები,ვამპირები,ჯადოქრები.
დიახ არ მოგესმათ ეს ის სამყაროა სადაც ზღაპრები ხდება.მაგრამ 18 წლის ნინამ ეს არ იცის.იცის რომ დაწყევლეს და ასე უბრალოდ კოშმარები ესიზმრება და ჰალუცინაციებს ხედავს.არ იცის რა ხდება.


ღამეა.გოგნა ქუჩაში მიდის და არ ეშინია.მერე სიბნელიდან რაღაც საშინელება გამორბის სინათლის სიჩქარით. ეტაკება და კისერში კბილებს არჭობს.რამდენიმე წუთში ის მიწაზე ეცემა სისხლისგან დაცლილი.ახლა ის არსება იმ ფანჯარაში იყურება რომლიდანაც დაინახეს და მისკენ მოდის ცოტაც და...
გამეღვიძა.სულ ასე ხდება გადამწყვეტ მომენტში ვიღვიძებ სიკვდილს არ მაცდიან.რა საშინელებაა.
ვიცი რომ დაწყევლილი ვარ.წყევლა მადევს რომელსაც ვერავინ მხნის.
დიახ შეიძლება ეს სისულელა მაგრამ...მე ვხვდები.არ ვიცი რა ხდება მაგრამ ვიცი რომ ვგიჟდები და ეს მაფრთხობს.
არ მინდა გიჟი მეძახონ და საგიჟეთში გაკოჭილი დამაგდონ.ისევ საწოლიდან წამოვდექი და სამსახურში მივდივარ.ღამის კლუბია.ვერ ვიტან ვერც სამსახურს ვერც თანამშრმლებს და ვერც ბებრუხანა უფროსს.აქეთ თვალებს მიჟუჟუნებს უნდა ჩვენს შორის რამე იყოს.
მაგან მგონი მართლა გააფრინდა დაა...
დედამ და მამამ ბავშვთა სახლში დამტოვეს.
ხოო ალბათ არ ვაინტერესებდი ან არასასურველი შვილი ვიყავი.
უკვე კარგად ნაცნობ ქუჩას მივუყვები და აი ახლაც რაღაც მომეჩვენა.
ადამიანი სინათლის სიჩქარით გაქრა.სხვა ვერ დაინახავდა მაგრამ მე ყველაფერი დავინახე.
დავინახე მისი შავი თვალები ლამაზი ტუჩები ლამაზი თვალისჭრილი და შავი თმა,მისი ქათქათა კანი.
ეს ზმანება უკვე დიდი ხანია მსტუმრობს თან ძალიან ლამაზია მაგრამ ისე საოცრად მიყურებს თავი რაღაც ურჩხული მგონია.ნეტა რახდება?? გავგიჟდი.
ხეებთან ჩავიკეცე და თავი მუხლებზე დავიდე.
-რა გჭირს??გიჟდები??
დავუწყე ხმამაღლა ლაპარაკი ჩემს თავს.დამამშვიდებლებს ვსვამ და აი ახლაც ამოვიღე და დავლიე.
-კარგი
ამოვისუნთქე და გზა განვაგრძე.
სამსახურში მივედი და იქაურობა ცოტა მივალაგეთ.რა ცუდია როცა ასეთ სანაგვეში ვმუშაობ მაგრამ ფულს კარგად მიხდიან მე კი არ მაწყენდა კარგი ფული.თავი ხომ უნდა ვირჩინო??
მე არ მყავს მეგობარი რომელსაც ვესაუბრები ყველაფერზე.არა!მე საერთოდ არ მყავს მეგობრები.
იცით მე დღიურს ვწერ.ეს აზრი რვა წლისას დამებადა.მომინდა ყველაფერი ჩამეწერა.ერთ კვირაში ცხრის გავხდებოდი და აი ეს ასე უცბათ წამოვიდა ჩემს გონებაში მანამდე მსგავსი არც არაფერი გამიფიქრია.ჩემს გარშემო ყველაფერი მეუცხოება თუმცა ეს ისეთი ნაცნობია...
მეცნობა ის ბიჭი გზაში რომ მხვდება და ჩემს გარდა სხვები რომ ვერ ხედავენ.
ღამის კლუბიში ვიმუშავე.რა თქმა უნდა ბევრი კაცი ამეკიდა მაგრამ ყველას ისე ვიშორებ სულ არ მაინტერესებს.
ისევ ქუჩა და ნაცნობი გზა ისევ ის ბიჭი ღმერთო რა სიმპატიურია ჩემს წინ დგას არ გარბის.თვალებში მიყურებს ისე როგორც მე.
მომწონს ასე რომ ვათვარიელებ.ისე მორცხვი ვარ მაგრამ მასთან სულ სხვა ვარ.
პირველად გავბედე და დაველაპარაკე მაგრამ ისეთი რამ ვუთხარი არ მოველოდი კი არა სირცხვილით დავიწვებოდი.
-მომწონხარ ლუკას ისევ ისეთი სიმპატიური ხარ.არ შეცვლილხარ.
დამელაპარაკა
-შენც ლამაზი ხარ ენჯი.როგორცყოველტვის ფორმაში ხარ.
-ჰაჰ 18 წლის გოგო სულ ფორმაშია.
ღმერთო ეს დიალოგი როგორ მეცნობა.ლუკასი??ლუკასი ხომ საერთოდ.თითქოს გუსინ მენახოს.ეს მე ვარ მე ვლაპარაკობ და არა გაუცნობიერებლად მე ყველაფერს ვაცნობიერებ და მაინც ვლაპარაკობ.
-თავიდან ისე მიყურებდი მეგონა რომ ვერ მცნობდი.
-ოჰ ხომ იცი როგორც ხდება გახსენება მიჭირს ხოლმე აი ახლაც ვერ ვიხსენებ დაახლოებით ვინ ხარ მაგრამ ვიცი რომ ჩემთვის ახლობელი ხარ.
-კარგი მოდი გაგახსენებ შენთვის ვინ ვარ.
მოვიდა და მაკოცა.რა ცივი ტუჩები აქვს.მომწონს და მაჟრიალებს.
ესეიგი ვიღაც ახლობელია და იმდენად ახლობელი ამის უფლებას ვაძლევ.
შეგრძნება ნაცნობია.
მომშორდა.
-გაიხსენე??
-ლუკას ადვილი არ არის გთხოვ.ხომ იცი გარდამავალი პერიოდია.
-ხომ მაგრამ ისევ ისე გაგაკანკალა.
და ეშმაკურად ჩამიცინა.
-ხოოო??მცივა
მეც ასევე უტიფრად გავეარშიყე.
მერე უცბათ გაქრა.
ღმერთო არა არა!
გავგიჟდი.ჩემს თავს ველაპარაკე თუ წარმოსახვით ჰალუცინაციას??
მიმოვიხედე.არავინ.ესეიგი არავის შეუმჩნევივარ.
ამოვისუნთქე და გზა განვაგრძე.
ახლა წინ დამხვდა ვიღაც შავი ძალიან სავი თვალები და უფრო ტეტრი კანი რომელსაც ცისფერი დაკრავდაა.ესეც ნაცნობი სილუეტია.
-ოოო ენჯი დაგიძახო თუ ნინა??ენჯი მირჩევნია.
-ოოო მარკუს
მივედი და გადავკოცნე.
ვინ არის მარკუსი??რანაირად ვიცნობ??
-მე მათ ვგრძნობ.აქ მოიყვანე??
მძვინვარედ შევუღრინე.
-იცი ას წელში ბევრი რამ შეიცვალა ახლა შენზე ნადირობა ბევრს აწყობს.
-და შენც მათ შეუერთდი??
ახლა უკვე ცოფებს ვყრიდი.
-დიახ ეს უფრო მომგებიანია.
-როგორც ჩანს ჩემი ძალა არ გინახავს ძვირფასო.მაპატიე თუ რამე დაგიშავე.
-ოოოო ეს მე უნდა გიტხრა ბოდისი იმისთვის რომ მოგკლავ.ჯერ მეხსიერება არ დაგბრუნებია და ძალებს ვერ იყენებ.
რომელი ძალები??
გავგიჟდი.უკვე ვიცი რომ მელანდება რადგან სიბნელიდან მგლები გამოვიდნენ და თავს დამესხნენ.ცოტაც და დამგლიჯავდნენ რომ არა ისინი............













ღამეა.გოგნა ქუჩაში მიდის და არ ეშინია.მერე სიბნელიდან რაღაც საშინელება გამორბის სინათლის სიჩქარით. ეტაკება და კისერში კბილებს არჭობს.რამდენიმე წუთში ის მიწაზე ეცემა სისხლისგან დაცლილი.ახლა ის არსება იმ ფანჯარაში იყურება რომლიდანაც დაინახეს და მისკენ მოდის ცოტაც და...
გამეღვიძა.სულ ასე ხდება გადამწყვეტ მომენტში ვიღვიძებ სიკვდილს არ მაცდიან.რა საშინელებაა.
ვიცი რომ დაწყევლილი ვარ.წყევლა მადევს რომელსაც ვერავინ მხნის.
დიახ შეიძლება ეს სისულელა მაგრამ...მე ვხვდები.არ ვიცი რა ხდება მაგრამ ვიცი რომ ვგიჟდები და ეს მაფრთხობს.
არ მინდა გიჟი მეძახონ და საგიჟეთში გაკოჭილი დამაგდონ.ისევ საწოლიდან წამოვდექი და სამსახურში მივდივარ.ღამის კლუბია.ვერ ვიტან ვერც სამსახურს ვერც თანამშრმლებს და ვერც ბებრუხანა უფროსს.აქეთ თვალებს მიჟუჟუნებს უნდა ჩვენს შორის რამე იყოს.
მაგან მგონი მართლა გააფრინდა დაა...
დედამ და მამამ ბავშვთა სახლში დამტოვეს.
ხოო ალბათ არ ვაინტერესებდი ან არასასურველი შვილი ვიყავი.
უკვე კარგად ნაცნობ ქუჩას მივუყვები და აი ახლაც რაღაც მომეჩვენა.
ადამიანი სინათლის სიჩქარით გაქრა.სხვა ვერ დაინახავდა მაგრამ მე ყველაფერი დავინახე.
დავინახე მისი შავი თვალები ლამაზი ტუჩები ლამაზი თვალისჭრილი და შავი თმა,მისი ქათქათა კანი.
ეს ზმანება უკვე დიდი ხანია მსტუმრობს თან ძალიან ლამაზია მაგრამ ისე საოცრად მიყურებს თავი რაღაც ურჩხული მგონია.ნეტა რახდება?? გავგიჟდი.
ხეებთან ჩავიკეცე და თავი მუხლებზე დავიდე.
-რა გჭირს??გიჟდები??
დავუწყე ხმამაღლა ლაპარაკი ჩემს თავს.დამამშვიდებლებს ვსვამ და აი ახლაც ამოვიღე და დავლიე.
-კარგი
ამოვისუნთქე და გზა განვაგრძე.
სამსახურში მივედი და იქაურობა ცოტა მივალაგეთ.რა ცუდია როცა ასეთ სანაგვეში ვმუშაობ მაგრამ ფულს კარგად მიხდიან მე კი არ მაწყენდა კარგი ფული.თავი ხომ უნდა ვირჩინო??
მე არ მყავს მეგობარი რომელსაც ვესაუბრები ყველაფერზე.არა!მე საერთოდ არ მყავს მეგობრები.
იცით მე დღიურს ვწერ.ეს აზრი რვა წლისას დამებადა.მომინდა ყველაფერი ჩამეწერა.ერთ კვირაში ცხრის გავხდებოდი და აი ეს ასე უცბათ წამოვიდა ჩემს გონებაში მანამდე მსგავსი არც არაფერი გამიფიქრია.ჩემს გარშემო ყველაფერი მეუცხოება თუმცა ეს ისეთი ნაცნობია...
მეცნობა ის ბიჭი გზაში რომ მხვდება და ჩემს გარდა სხვები რომ ვერ ხედავენ.
ღამის კლუბიში ვიმუშავე.რა თქმა უნდა ბევრი კაცი ამეკიდა მაგრამ ყველას ისე ვიშორებ სულ არ მაინტერესებს.
ისევ ქუჩა და ნაცნობი გზა ისევ ის ბიჭი ღმერთო რა სიმპატიურია ჩემს წინ დგას არ გარბის.თვალებში მიყურებს ისე როგორც მე.
მომწონს ასე რომ ვათვარიელებ.ისე მორცხვი ვარ მაგრამ მასთან სულ სხვა ვარ.
პირველად გავბედე და დაველაპარაკე მაგრამ ისეთი რამ ვუთხარი არ მოველოდი კი არა სირცხვილით დავიწვებოდი.
-მომწონხარ ლუკას ისევ ისეთი სიმპატიური ხარ.არ შეცვლილხარ.
დამელაპარაკა
-შენც ლამაზი ხარ ენჯი.როგორცყოველტვის ფორმაში ხარ.
-ჰაჰ 18 წლის გოგო სულ ფორმაშია.
ღმერთო ეს დიალოგი როგორ მეცნობა.ლუკასი??ლუკასი ხომ საერთოდ.თითქოს გუსინ მენახოს.ეს მე ვარ მე ვლაპარაკობ და არა გაუცნობიერებლად მე ყველაფერს ვაცნობიერებ და მაინც ვლაპარაკობ.
-თავიდან ისე მიყურებდი მეგონა რომ ვერ მცნობდი.
-ოჰ ხომ იცი როგორც ხდება გახსენება მიჭირს ხოლმე აი ახლაც ვერ ვიხსენებ დაახლოებით ვინ ხარ მაგრამ ვიცი რომ ჩემთვის ახლობელი ხარ.
-კარგი მოდი გაგახსენებ შენთვის ვინ ვარ.
მოვიდა და მაკოცა.რა ცივი ტუჩები აქვს.მომწონს და მაჟრიალებს.
ესეიგი ვიღაც ახლობელია და იმდენად ახლობელი ამის უფლებას ვაძლევ.
შეგრძნება ნაცნობია.
მომშორდა.
-გაიხსენე??
-ლუკას ადვილი არ არის გთხოვ.ხომ იცი გარდამავალი პერიოდია.
-ხომ მაგრამ ისევ ისე გაგაკანკალა.
და ეშმაკურად ჩამიცინა.
-ხოოო??მცივა
მეც ასევე უტიფრად გავეარშიყე.
მერე უცბათ გაქრა.
ღმერთო არა არა!
გავგიჟდი.ჩემს თავს ველაპარაკე თუ წარმოსახვით ჰალუცინაციას??
მიმოვიხედე.არავინ.ესეიგი არავის შეუმჩნევივარ.
ამოვისუნთქე და გზა განვაგრძე.
ახლა წინ დამხვდა ვიღაც შავი ძალიან სავი თვალები და უფრო ტეტრი კანი რომელსაც ცისფერი დაკრავდაა.ესეც ნაცნობი სილუეტია.
-ოოო ენჯი დაგიძახო თუ ნინა??ენჯი მირჩევნია.
-ოოო მარკუს
მივედი და გადავკოცნე.
ვინ არის მარკუსი??რანაირად ვიცნობ??
-მე მათ ვგრძნობ.აქ მოიყვანე??
მძვინვარედ შევუღრინე.
-იცი ას წელში ბევრი რამ შეიცვალა ახლა შენზე ნადირობა ბევრს აწყობს.
-და შენც მათ შეუერთდი??
ახლა უკვე ცოფებს ვყრიდი.
-დიახ ეს უფრო მომგებიანია.
-როგორც ჩანს ჩემი ძალა არ გინახავს ძვირფასო.მაპატიე თუ რამე დაგიშავე.
-ოოოო ეს მე უნდა გიტხრა ბოდისი იმისთვის რომ მოგკლავ.ჯერ მეხსიერება არ დაგბრუნებია და ძალებს ვერ იყენებ.
რომელი ძალები??
გავგიჟდი.უკვე ვიცი რომ მელანდება რადგან სიბნელიდან მგლები გამოვიდნენ და თავს დამესხნენ.ცოტაც და დამგლიჯავდნენ რომ არა ისინი............