შვიდს წუთები აკლდა ნიკოლოზის ხმამ, რომ გააღვიძა დძინება აღარ უცდია... ტელეფონი აიღო და გუშინდელ მიმოწერას თვალი გადაავლო... ეს იყო მისთვის დღის პოზიტივი..
ღიღინით გაიარა ჰოლი, მიესალამა ჰოლში მჯდომ მაიას, ნიკუშას წაეთამაშა ღიღინითვე შევიდა აბაზანაშიი და ონკანი მოუშვა წყალი გადაივლო.. 15 წუთიი დაჰყო მხოლოდ, დღეს თბილი წყლის ქვეშ, დიდხანს ნებივრობა არ გამოუვიდა..
კარადის წინ აიტუზა და ტანსაცმელს თვალიერება დაუწყო..
უნდოდა ლამაზი ყოფილიყო დღეს, მაგრამ გადამეტება არუნდოდა.. სისადავე ერჩივნა..
შავი, მომდგარი იუბკა, და შავი "როლინგი" ჩაიცვა.. აი ასე მარტივად..
თმები უკან შეიკრა, მარჯვენა მხარზე გადმოიწია, წითელი მანტო მოიცვა, ჩანთა, ყურსასმენები, ტელეფონი აიღო, ოთახში სინათლე ჩააქრო და გავიდა..
- ელენე მამოდა შეგიძლია ნიკოლოზი გამოიყვანო ბაღიდა? ძიძა დღეს ვერ მოვა, პრობლემები აქვს..
- კიი რომელზე?
- 4ზე მამი..
- სკოლიდან გავუვლი..

ნელა მიდიოდა, აუჩქარებლად.. მეტროში შევიდა.. ბარათი გაატარა და ესკალატორზედადგა..
რაღაც სისულელეებს ფიქრობდაა.. თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა.. იქნებ სადმე ერეკლე ენახა თუმცა აბა აქ რაუნდოდა ერეკლეს??..
სკოლაში შევიდა, ცოტახანს ბავშვებთან გაერთო და ადგილი დაიკავა..
პირველი გაკვეთილიდან მეშვიდე გაკვეთილამდე ელოდა ერეკლეს შემოსვლას კლასში მაგრამმ ამაოდ..
სამს თხუტმეტი აკლდა ზარი რომ დაირეკე და იმედგაცრუებული დაადგა ბაღის გზას..
ფეხით წავიდა.. ჯერ მაინც ადრეაოო.. და გავისეირნებ თანო..
საკუთარ თავს ტუქსავდა "როგორ იჯერებ მის ნათქვამსო".. ესეიყო.. მიდიოდა და ილანძღებოდა..
გაბრაზებული იყო, იმედგაცრუებულად გრძნობდა თავს..
- დამელოდე
მოესმა უკნიდან ნაცნობი "საოცარი" ხმა და ადგილს შეეყინა..
სახეზე ბედნიერების ღიმილმა დაჰკრა და როცა გვერდით ერეკლე დაუდგა სახე გაუბრწყინდა..
გზა განაგრძეს ამჯერად ერთად..
- როგორ ხარ?
- კარგად.. შენ?
-არამიშავს..
- ....
- სად მიდიხარ?
- ბაღიდან უნდა გამოვიყვანო ნიკოლოზი..
- მეც მანდეთ მივდიოდი.. და ნიკოლოზი ვინაა?
- ჩემი მამიდაშვილი..
- კარგია..
- დღეს რატო არიყავი?
- საქმე მქონდა..
პარალელურად აკვირდებოდა ელენე ერეკლეს.. რომელიც კოჭლობდა.. დიდხანნს უყურა უყურა მის ფეხს და ბოლოს დაასკვნა..
- ფეხზე რამოგივიდა?
- დაიკიდერა..
მერე უცბად ერეკლეს შავი სათვალე გაიხსენა.. რომელიც ახლა ეკეთა.. არადა ის სათვალეებს იშვიათად ატარებბდა.. "ისე კი უხდება" გაიფიქრა და თავი ორჯერ გაიქნია..რატომ თქვენც მიხვდებით..
ეჭვისთვალით შეხედა ყველაფერს და კითხვა გაბედა:
- იჩხუბე?!
- არა ტოო..
ერთი წარბი მაღლა აწია და ერეკლეს შეხედა არაფერი უთქვამს.. -ვიჩხუბე ხო.. - გამოტყდათვითონ დაა თავი მოიქექა ჩვეულევისამებრ..
- კარგად გაულამაზებიხარ
- ნუ დამცინი
- გტკივა ძალიან?
- არაა.. ნუ ღელავ..
- რატო იჩხუბე?
- ელეეე ტოო არ გააბაზრო რაა.. არ მევასება ახსნა და ეგეთები ტო..
ისე მოხდა, რო ვიჩხუბე და ვსო რაა
- კაი!..
კიდევ ცოტახანი ჩუმად მოდიოდნენ ბაღთან გაჩერდა და დასშვიდობებლად მოემზადა...
- კაი ერეკლე აქ დაგემშვიდობები..
- მიდი შედი და აგერ გელოდები
- ჰა?
- მიდი მიდი.. გამოიყვანე შენი ნიკოლოზი და სახლამდე მიგაცილებ
- ჯობია წახვიდე არ არის საჭირო..
- როგეუბნები გაიგე რა.. ნუღა კარგავ დროს.. მოიხოდე მიდიუცბად რა..
უთქმელად გატრიალდა და ბაღში შევიდა.. კიბეებს ნელა დაუყვა.. ბავშვობა გაახსენდა დედას რომ მოყავდა ხოლმე და ხტუნვა-ხტუნვით და სიმღერ-სიმღერით მიდიოდა ოთახისკენ, სადაც თავისი თანატოლები ელოდნენ..
რამდენი ხანია აქ არ ყოფილა.. წლები გავიდა მას შემდეგ.. ახლა კი ნოსტალგია შემოაწვა.. ნაცნობი სუნი იგრძნოო.. სპეციფიკური სუნი რომელიც ყოველთვის იგრძნობოდა აქ შემოსვლისას.. რაღაც კარგი სუნი იყო.. ოღონდ რისი დღემდე ვერ გაეგო..
მოენატრა ბავშვობის წლები, როცა არავინ და არაფერი ანაღვლებდა.. პრობლემები არ ჰქონდა.. ლაღი იყო და მხიარული..
ოთახის კარზე ფრთხილად დააკაკუნა და კარი ცოტა შეაღო:
- გამარჯობა, შეილება ნიკოლოზი წავიყვანო?
- კიბატონო..
- ნიკოლოზ გაიქეცი..
მიმართა შუახნის სასიამოვნო ქალმა ნიკოლოზსს და.. ნიკოლოზმაც ოთახი დატოვა..
ელენე ქალსდაემშვიდობა და ნოკოლოზს გამოუცვალა..
ხელი მოკიდა და კიბეევი ჩაირბინეს..
სიცილით დატოვეს შენობა და გარეთ მდგარ ერეკლეს გახედა, რომელიც ხეს იყო მიყუდებული, სიგარეტს ეწეოდა, პარალელურად კი ტელეფონზე საუბრობდა..
ელენე რომ დაინახა, ტელეფონი გათიშა, ჯიბეში ჩაიცურა და ელენესკენ წამოვიდა..
ჩაიმუხლა და ნიკოლოზ ხელი გაუწოდა
- გამარჯობა პატარაკაცი..
უთხრა სიცილლით და ნელა მიკრა ხელი ცხვირზე..
ნიკოლოზმაც იგივე გააკეთა და ელენეს გახედა...
- დღეს რაღაც ცივა ხო??
ალაპარაკდა ერეკლე..
- ჰო რავი..
- მოხდა რამე?
- არაფერი..
- თუ რამის თქმა მოგინდება შეგიძლია მითხრაა..
- ჰო..
- ჰოო...

ელენესთან დიალოგი დაასრულა.. ისეთი არ გამოუვიდა როგორიც უნდოდა... მერე ნიკოლოზს მიუბრუნდა
- ნიკოლოზ შეყვარებული გყაავს??
- ალააააა... შენ?
- მეე?? დახლოებით..
- ლოგოლ?
- მყავსს..
- ლაქვია?
კითხვა გაუტარა და ელენეს უთხრა
- პარკში დავჯდეთ ცოტახანი?
- მეჩქარებაა..
- ელეე ნერვებს მიშლიი..
- მეც.
- ნიკოლოზ გინდა ხო პარკში?
- მინდაა პალკშიი ელენეე
- აი ნიკოლოზს უნდაა.. წავიდეთ..

ნიკოლოზი სათამაშოდ გაიქცა.. ელენე და ერეკლე კი გვერდი გვერდ ისხდნენ სკამზე და პარკში მოთამაშე ნიკოლოზს უყურებდნენ..
- საყვარელი ბავშვია..
- ჰოო..
- ბიძაშვილს გავს..
- ერეკლე
- კაი.. რახდებოდა სკოლაშიი..
- როდის აქეთ გაინტერესებს..
- მაგარი ფეხებზე ა ტოო.. რა ხდებოდა სკოლაშიი.. პროსტა რამე თემა ხოუნდა გავჩითოი რო დიდხანს ვისმინო შენი ხმა..
მუდო ხარ რა.. ხმას არიღებ და თუ გკითხე მოკლე პასუხებს ისვრი ტო..
-კაი.
- აი როგორიხარ იცი ტოო
- ვიცი..
- ელენე !
ხმა გაიმკაცრა რობაქიძემ.
- კაი მაშინნ როგორიი??
- რაღაცნაირიი.. აი ჯერ როარავინ შმხვედრია ისეთიი.. ვერ ვხვდები რას მიკითებ.. შერო გხედავვ ვჭედავ ტო..
აი სამყაროში? ჯერ არდაბადებულა არავინ შენნაირი.. შენხარ ერთადერთიი.. ვერც ვამბობ როგორიხარ..
- არ ველოდი..
- სულ ესა?
- რაგინდა რო გითხრა
- ბაზარიარაა დაიკიდე..
ნაწყენმა აიხედა ერეკლემ ზემოთ.. მერე სიგარეტს გაუკიდა და ნიკოტინით გაჟღენთილი "კვამლი" ჰაერში გაუშვა..
ჩუმად იყვნენ.. არლაპარაკობდა არც ერეკლე, არც ელენე.. თუმცა აშკარა იყო რომ მათი გულები და ფიქრები საუბრობდნენ.. ასე ისხდნენ თითქოს მათ გარშემო არაფერი და არავინ ყოფილიყოსო..
ბოლოს იდუმალი სიჩუმის დარხვევა ელენემ მოინდომა:
- შენ?! შენნ რაღაც სხვა ხარ - ერეკლეს გადახედა და ჰაერი ხარბად ჩაისუნთქა, მერე ისევ განაგრძოო
- განსხვავებული.. აი შეენ "შენ ხარ" და სწორედ ეს მომწონს.. არ ცდილობ სხვა იყოო ხარ ის რაც ხარ.. შეგიძლია იყო თბილი და მკაცრიც.. "კაი ბიჭიც" და "კარგი ბიჭიც"... ყველაფერი ხარ ერთდროულად კარგიც ცუდიც.. და მიკვირს როგორ შეგიძლია ასე უცბად გარდასახვა.. მაგრამ რაც მთავარია შენ ხარ შეენ !! და შენშია ეს ყველაფერი.. ეს ყველაფერი შენ შეგიძლია იყო.. მთელი სამყაროა შენშიი და მთელი სამყარო ხარ შეენ.. არა ჩვეულებრივი ბიჭი ხარ ლამაზი თვალებით.. სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით..
საკმარისია?
- გააჩნია გულით თქვი თუ არაა..
- შენი აზრით !!
- ჩუმადვარ..
- მგონი დროა წავიდე
- წახვიდე არა წავიდეთ !!
- არა.. მარტო წავალ..
- არა ტოო.. მეც იქით მოვდივარ..
- ნუცუბიძეზე არ მივდივარ..
- არცმე.. შენ სადაც მიდიხარ ჩემი საქმეც იქითაა..
ნიკოლოზს მოვიყვანო უთხრა და პარკში შევიდა..
ნიკოლოზი და ერეკლე ხელჩაკიდებულები მისეირნობდნენ წინ, ელენე კი უკან მისდევდა ორივეს.. თან მათ საუბარზე იღიმოდა..
მალე მივიდნენ კორპუსამდე და ერეჯლეს დაემშვიდობნენ..
როცა ელენემ კორპუსთან მდგარი ნაცნობი მანქანა დალანდა ნაცნობი ნომრით ტვინში სისხლმა აასხა.. სწრაფად აირვინეს კიბეები და სახლში შევიდნენ..
- ელენე მამა როგორ ხარ..
გაღიმებული მამა ელენესკენ გამოეშურა.. ცივად მიესალმა ელენე და ისე შევიდა ოთახში ძმისთვის და დედისთვის არც შეუხედავს..
აივანზე დაჯდა და სიგარეტი გააბოლა..
- ელენე!
სანდროს ხმა მოესმა კარსუკნიდან..
- რა გინდა
კვლავ ცივი ხმით უთხრა, სიგარეტი ჩაწვა და პლედში კომფორტულად გაეხვია..
მაიას ოთახი მისი ფავორიტი იმიტომ იყო რომ, კომფორტულად გრძონობდა თავს ამ აივანზე და ქალაქს გადაჰყურებდა..
- როგორ ხარ ელენიკო?
- ელენიკო არვარ
- ნუ იბუტები.. როდემდე შეილება ასე იყო?
- სანდრო გადი რა..
- ბოდიში.. დამნაშავე ხარ მარა არც შენ ხარ უცოდველი კრავი ნუ გეშინია..
მაპატიე რა..
შუბლზე აკოცა დას და მის გვერდით მოკალათდა..
ხმა არ გაუცია ელენეს..
- გახსოვს პატარები როვიყავით?? ჩემ გარეშე რო ვერ ძლებდი? ერთი დღე როარ გენახე ტიროდი.. სულ გინდოდა შენ გვერდით ვყოფილიყავი.. ახლა რამოგივიდაა??
ვიციი ! გაიზარდა ჩემი პატარა ელენიკოო.. მარა ჩემთვის ახლაც პატარა.. რა დაგემართა ელენე რაა.. ახლა როგორძლებ ისე რო არმნახო.. მაშინ პატარა იყავი მარაა მაგას რა აზრიაქვს..
რა შეიცვალა?
- ახლაც ასეა.. სულ ასე იქნება..
- მაშინ რატომ ხარ აქ?? რატო არ ხარ სახლშიი ჩემს გვერდით??
- ასეა საჭირო.. იქ ჩემი ადგილი არარის..
- ცდები ელენე ! შენ გგონია მასე.. თიკო როგორ ნერვიულობს იცი??
ყველა ვნერვიულობთ შენზე..
- ეტყობა კიი.. რო ნერვიულობდეს ერთს მაინც დამირეკავდა.. სულ არ მჭირდება მაგის ნერვიულობა..
- ნუხარ ჯიუტი ! აქედან შენგარეშე წასვლას არ ვაპირებთ..
- მოგიწევთ ! მე არსად წამოვალ.. ცემითაც რო წამიყვანოთ სახლში არ დავბრუნდები !!
ჩემი სახლი ესარი ხედავ?! ხო ხედავ!! ეს დედაჩემისგან განსხვავებით მაიას ვუყვარვარ ..
- ელენე ზედმეტები მოგდის! ყველას უყვარხარ და გაიგე ერთხელ და სამუდამოდ.. შენი ახირებების გამო ნუ დატანჯავ ყველას.. სადამდე აპირებ აქ ყოფნას? მაიას თავისი ოჯახი აქვს და ვერხვდები რო უცხოხარ?? ისე ვერ იქნებიაქ როგორც საკუთარ სახლში..
- ცდები სანდრო..!
- დავიღალე რატო შენთან ჩხუბით.. შენ ვერაფერს შეგაგნწბინებ მაინც..
- ხოდა დამანებე თავი..
- კიდე ახლა..
- როგორგყავს ბიჭები?
- რავი.. იმათაც მოენატრე.. იმდღეს გიორგიმ გიკითხა ყველა ვნერვიულობთოო.. არ ჩანსო.. ნომერიც გამორთულიაქვს მგონი შეცვალაო..
- შევცვალეკი.. ეჰ მეც მომენატრნენ..
- ხოდა დაბრუნდი
- კიდე ახლა არათქო !
- ისევ ჩემი პატარა ჯიუტი დაიკო ხარ !!
- შენი გოგო როგორარის.?
- ერთი მაგისიც.. დავშორდი
- რახართ ეს ბიჭები..
- ელენიკო გახსოვს მერვე კლასში როიყავი
- სახლიდან რო წახვედი?
- ჰოოო.. სახლიდან რო წავედი..
- სამი კვირა იყავი წასული და არვიცოდით სად იყავი..
მაგას რა დამავიწყებს.. არცერთი ღამე არ მძინებია ისე როარ მეტირა და შენთვის არ მელოცა..
- მერეე ტელეფონზე რო მომწერე..
- როგორც იქნააა ძლივს რო მოგაწვდინე ხმა და ძლივს აღმოვაჩინე შენი ტელწფონი ჩართული..
- ხოო..
როგორ ხაროო, შენი და ვარ თუ გახსოვარო.. რო მენატრები და შენზე ვნერვიულობ ეგ არაფერიაო?? იქნებ მოხვიდე სახლში როგორღაც მოაღწიო აქამდეო..
- რომ მითხარი მონასტერში მივდივარო.. სისხლი ამიდუღდაა.. ციფიქრე რო ვეღარასდროს გნახავდი..
- რაგინდაა მანცდამაინც თავს რამე ავუტეხო რო სახლში მოხვიდეო?? რომოგწერე მიყვარხარ თქოო.. გასვენებაში მოხვალო ? მიიპასუხე.. და მეტი აღარ მომიწერია..
- ის ღამე სულ ტირილში გავატარე.. ხმამაღლა ვტიროდი ჩემ ლოგინშიი ოთხად მოკეცილი.. და მეორე დღეს რო მომწერე დღეს საღამოს მოვალ სახლშიოო.. სიხარულით არვიცოდი რამექნა.. ისეთი ბედნიერი ვიყავი...
- ჰოო.. შენ გამო დავბრუნდიი მაშინ..
- ვიცი..
- ახლა შენც იგივე უნდა გააკეთო..
- სანდრო გთხოვ თავიდან არ დაიწყო რა.. ხოიცი არშემიძლია.. ჯერ ჯობს აქ ვიყოო..
- ჯიუტოო ჯიუტოო..
წაუღიტინა დას და კოცნა დაუწყო..


***
იმ საღამოს ისე ტკბილად დაეძინა, ბომბი რო დაგეგდოთ მის საწოლთან ვერც კი გააღვიძებდით..
დილით მაღვიძარა აწკრიალდა და მესიჯიც მოვიდა ერეკლეს მესიჯი იყო
- დილამშვიდობისა ქალბატონო
- დილამშვიდობისა რობაქიძევ
- გაგაღვიძე?
- შენ არა მაღვიძარამ..
- სკოლაში არ დაიგვიანო
- შენ მერო მეუბნებიი.. ჯობია შენი თავი გააფრთხილო სულ რო აგვიანებ..
( ეს გამომცდელად ჰკითხა რომ გაეგო ნახავდა თუარა სკოლაში)
- დღეს არ ვიქნები..
- ააა.. რატო
- საქმეები მაქ საყვარელო..
- ჯერ ერთი საყვარელო არა ! და მეორე, სკოლის გაცდენა ასე ხშირად არ შეილება..
- შენ არ გააცდინო მერე..
- არც ვაცდენ
- ჩემი ჭკვიანი გოგო
- კაი წავედი
გავრაზებული დაემშვიდობა, მოემზადა და სკოლაში წავიდა..
ბავშვებმა გადაწყვიტეს მეოთხედან წასულიყვნენ..
მთაწმინდისპარკში წავიდნენნ.. ყველაფერზე ისხდნენნ.. მერე ბევრი იბოდიალეს შუა ნოემვერში სამ-სამი ნაყინი შეჭამეს და ცოტახანს სული რომ მოეთქვათ იქვე ჩამოსხდნენ..
ბედნიერი იყო ელენე.. ამდენი ხნის მერე პირველად იყო ასეთი ბედნიერი.. ყველა ბავშვის მომღიმარ სახეს უყურებდა და უხაროდა რომ მათ გვერდით იყო..
- დღეს რაკარგი დღე იყო არა?
თქვა ეკამ და ბავშვებს გადახედა..
- ჰოო ძაან..
ყველამ ერთად უპასუხა..
- რას ველოდოთ და მოდი არდადეგებზე მაგარი პონტი გავჩითოთ და სადმე წავიდეთ ერთად..
თქვა ახალმა კლასელმა "გეგამ" და ელენეს გვერდით დასკუპდა..
- ჰო ოღონდ ერეკლესაც ვუთხრათ.. ჩვენთან ერთად არარის დღეს მაგრამ მგონი წამოვა..
თქვა მაშომ..
- ბაკურიანში დავგაზოთ ეე
სიტყვა წამოჭრა ბექამ
- აუ რაკარგი იქნებაა.. ერთი კვირა ბაკურიანშიი აუუუ...
დაიწუწუნა ელენემ და ტაში შემოჰკრა..
- აუ ძაან კაია ტოო
არ ჩამორჩა გეგა..
- ოღონდ არანაირი მშობლები და მასწავლებლები.. მარტო ჩვენ
პრეტენზია გამოთქვა ლექსომ და სიგარეტი ჩაწვა..
- ეგრე ჯობს რაა..
მაშინვე თქვა ლიკამ.. რომლის სიმპატია ლექსოს მიმართ უკვე დიდი ხანია შეუმჩნეველი არავისრჩება გარდა ლექსოსი..

***
ასე მოითათბირეს.. მერე ყველა დაიშალა.. ელენე ისეთი ბედნიერი იყო..
სკოლიდან დაითხოვდნენ თუარა.. მეორე დღესვე უნდა წასულიყვნენ.. ყველა შეკრწბილიყო სკოლასთან და ავტობუსით წავიდოდნენ..
ხარჯი ბევრიექნებოდათ თუმცა ესეც გათვალეს დაამათთვის მთავარი იყო ერთად წასულიყვნენ..

ლოგინზე იწვა გაშოტილო და წამდაუწუმ ტელეფონს უყურებდა, რატომ მგონი თქვენც ხვდებით..
მესიჯი აგვიანებდა და ელენეს ნერვებიც თანდათან სუსტდებოდა..
ვეღარ მოითმინა და პირველმა მიწერა:
"რაშვები?"
პასუხმა არ დააგვიანა
" ახლა ვაპორებდი მოწერას.. ვსვამ.. შენ რაშვები?
" არაფერს"
" როგორ ჩაიარა დღემ?"
" ძალიან მაგრად.. დიდი ხანია ასე მიმხიარულია"
ბავშვურად მიწერა.. აი ისე გამოუვიდა.. პატარა ბავშვი კამფეტს რო იყიდის და სხვას შეახარბებს.. მაგრამ რწფელიგულით უთხრა.. ისე ბავშვურად.. როგორც იცისხოლმე..
" მიხარია.. მაგრამ უჩემოდ ტო?"
" წამოსულიყავი სკოლაში მერე"
" რამოხდა აბა მომიყევი"
" მეოთხედან გავიპარეთ.. პარკში ვიყავით.. ყველაფერზე ვისხედით.. აუ მერე იცი ნაყინები ვჭამეთ და ვივოდიალეთ.. ახალი კლასელიც ჩვენთან იყო.. კარგი ბავშვია.. იდეა მოგვაწოდა სადმე წავიდეთო.. და ბაკურიანში მივდივართ არდადეგებზე, ერთი კვირით.. კარგიახო?"
ესეც ბავშვირად მისწერა, და ესეც წრფელი გულით უთხრა.. როცა წერდა, იღიმოდა, და ყოველ სიტყვაზე სასაცილო როჟებს კერავდა..
" ძალიან კარგია.. მაგარი პონტი იქნება ტოო.. მაგრად მიხარია რო დღეს ასე გაერთე ჩემოპატარა"
" შენ არწამოხვალ?"
" შენ თუიქნები"
" მევიქნები.. მაგრამ რომცარვიყო უეჭველი უნდა წახვიდე.. არ უნდა გამაზო.. ცოტახანს შეეშვი კაი ბიჭებთან სიარულს და კლასელებთან ერთად წადი"
" ჩემი ანგელოზი ხარ !! შევეცდები რო წამოვიდე.. ბაზარიარაა შენ თუიქნევი ჩათვალე რო შენგვერძე გავიჩითები"
" ჩემ გამო არათქო ხოვთქვი"
" ნუ ბრაზდები ! შენ თუარიქნები იქ მე ვის ვუყურო ტო?? შანსი არაა არ წამოვიდე.. შენგვერძე ყოფნა როგორგავმაზო ტოო.. შანსი არაა.."
ერთუ მესიჯი მოვიდა და სანამ პასუხს დაწერდა მეორეც მოყვა
"გოგგო ! თან ხოუნდა გავიგო კარგად როგორიხარ.. ხოუნდა მივეჩვიო შენთან ერთად ცხოვრებას"
" მთვრალი ხარ?!"
ორაზროვანი პასუხიგაუგზავნა და სახედამანჭა
" ნასვამი ჩემო პატარა"
" ჯობია აღარდალიო.. წავედიმე"
" ნუ მებიტები.. ვიცი რო ჯერ დაძინებას არ აპირებ.. აღარ ვსვამ ვსო.. ოღონდ არ წახვიდე"
" არ დალიო ! და ხვალ სკოლა არ გააცდინო.. ჯობია ცოტახანი წესიერად მოიქცე დაასწავლასმიხედო.."
" ჭკუას მარიგებს ჩემი პატარა გოგო.. შევეცდები რო დაგიჯერო"
" კაი ღამე მშვიდობის.. მართლა უნდა წავიდე.. და გთხოვ აღარ დალიო ! "
"პიჟამოები" ჩაიცვა და ლოგინში დაწვა..


***
ტელეფონი, რომ ამოიღო დაამესიჯის წერა დაიწყო, მაშინ მოვიდა ელენეს მესიჯი და სიმთვრალისგან აღაჟღაჟებულს თვალები გაუბრწყინდა..
ელენესთან მესიჯობამ სულ დაავიწყა სად იყო.. აღარ აქცევდა ყურადღებას მოქეიფე ბიჭებს.. თავს აქნებდა მხოლოდ და ელენეს მოწერილ მესიჯებზე იდიოტივით ეღიმებოდა..
აი ბოლო მესიჯი რომ მოუვიდა და წაიკითხა "გთხოვ აღარ დალიო!"-ო
გაჭედა.. რასაცქვია გაჭედა.. უნდოდა ელენე გვერდით ყოლოდა დაა ჩახუტებოდა, კოცნითდაეხრჩო.. ეთქვა რასგრძნობდა.. როგორ სიგიჟემდე..
უყვარდა?? უყვარდა, მგონი უყვარდა ! არა ეს სიყვარულზე მეტი იყო ! თვითონაც არიცოდა.. ამ გოგოსთან სულ სხვა ხდებოდა ! სულ სხვა..
ბიჭებს დაემშვუდობა და სახლში წავიდა.. უნდოდა ელენესთვის დაეჯერებინა.. ცოტახანს გაისეირნა.. მერე სახლში მივიდა და დაწვა.. ელენეზე ფიქრში ჩაეძინა
აბა რასიტყვით?? გავაგრძელოო?? იაქტიურეთ და თქვენი შეფასება მითხარით..