როგორი აუხსნელი და სათუთი სიტყვაა მონატრება,ნატიფი და სათნო ატლასივით რომ არის გადაფენილი გულში და სიმსუბუქის შეგრძმებას ბადებს...მკვდარი ძმის ჩახუტება და მონატრების ერთიანად ჩაცხრომა იმდენად თბილი აღმოჩნდა რომ შესაფერის სიტყვებს ვერ ვპოულობ რომ აღგიწეროთ ჩვვენი შეხვედრის სიუჟეტი.
მთელი სხეულით ვეკროდი ნიკოს და გაუჩერებლად ვბუტბუტებდი ენის წვერზე მდგარ სიტყვებს.
-რატომ გააკეთე ნიკა ეს?ნუთუ მე არ მემდობოდი ან არ გეცოდებოდი იმ ტკივილისთვის რომელიც დაგვიტოვე?-ვლუღლუღებდი და მთელი ძალით ვიკრავდი გულში მეშინოდა ალბად სიზმარი არ ყოფილიყო ყველაფერი.
-ვიცი,მარუ შევცდი და ბოდიშს გიხდი...ნდობით კი ყველაზე მეტად გენდობი, შენ ჩემი დახარ ჩემი ნაწილი უბრალოდ არმინდოდა ამ ტყულით დამემძიმებინე არმინდოდა ამაში გამერიე გამიგე-
-ვეღარ გადვიტან მეტს!იცოდე გაპატიე მაგრამ ჯერმაიც ვბრაზობ-ვუთხარი გაბუტულმა და ახლა რძალს მივუბრუნდი და გადავეხვიე.
-ჩემი ცქნაფა გოგო ხარ შენ!-ვუთხარი ბაბუას კალთასში მჯდომ ლურჯთვალება "მარიამს" (შეასრულა ბიჭმა დანაპირები და მის ქალიშვილს დის სახელი დაარქვა)
-როგორი თბილი ხარ მამიდას სიხარულო!-ხელიდან არვუშვებდი ბავშვს.
-აუ ცოლ-ქმარო დღეს დაიძინებს რა ჩემთან ჩემი პატარა?-ვუთხარი მუდარით ძმას და რძალს.
-თუ ასე გინდა ბავშვი უთხარი შენს ქმარს და იმუშავეთ-მითხრა სიცილით ნიკამ.
-შე საზიზღარო ენა დაგიგრძელებია! ამხელა ცოლ-შვილიან კაცს ჭკუა არ მოგეკითხება!-ვუთხარი გამწყრალმა.
-გოგო ცუდი რაგითხარი-
-ჩამოვა ჩემი ქმარი და ვიმუშავებთ მაგაზე შენ არიდარო-ვუთხარი ჩემს ძმას და ამაყად ავკუნტრუშდი ჩემს ოთახში მარამთან ერთად.

***
5 თვე ისე გავიდა თითქოს საუკუნე ყოფილიყოს.წამები და საათები იწელებოდა და მონატრება უფრო მძაფრდებოდა.ვერ ვძლებდი უკვე ჩემი ბიჭის გარეშე მისი ჩახუტების კოცნის გარეშე არ შემეძლო.შემშალა!ნამდვილად გამაგიჟა მონატრბამ ძილითაც კი არმიძინია ადამიანურად ხუთი თვის მანძილზე სახლში დედამთილ-მამამთილი გადავრიე სულ ერეკლეს მაისურებით რომ ვმოძრაობ.ყოველ დილიას მის სუნამოს ვასხამ ოთახში თვალებს ვხუჭავ და წარმოვიდგენ რომ აქაა,ჩემ გვერდით.
-მარუუ როგრცი იქნა გამობრძანდი სააბაზანოდან!-აბაზანიდან გამოსულს ოთახში ქეთი დამხვდა.
-დიდი ხანია მელოდები?-ვკითხე ღიმილით.
-მოცა შენ რა ტიროდი?-მკითხა აფორიაქებულმა და თავი ამაწევინა.
-არაა-ამოვისრუტუნე და ტირილი ამიტყდა.
-მარი რა გჭირს?-მკითხა აღელვებულმა.
-რა უნდა მჭირდეს?არც არაფერი ჭკუდიან გადავდივარ!მენატრება ქეთი მეტი არაფერი...ჩემი ბიჭი მენატრება არშემიძლია მეტი-გაუჩერებლად ვბუტბუტებდი ქეთის კალთაში.
-ცოტაც მოითმინე ჩემო კარგო,სულ ცოტა და დაბრუნდება ერეკლე და ბესნიერები იქნებით-
-მეტი ვერ ვითმენ.მინდა ჩავეხუტო და არასოდეს არსად გავუშვა-
-ხომ იცი ამ სიტუაციაში ეს გზა ყველაზე მართებული იყო-
-ვიცი და მეამაყება რომ ასეთი კარგი ქმარი მყავს მაგრამ რავქნა რომ მენატრება?-
-კაი რაა სულ ცოტა მოითმინე შექალო რაიყო-მითხრა ქეთიმ სიცილით და შუბლზე მაკოცა.
-ხვალ რომ მივდივართ ხომ გახსოვს?-
-სად მივდივართ ქეთი?-ვკითხე გაკვირვებულმა.
-სვანეთში გოგო ერეკელს სახლში რომ მივდივართ ბავშვები არ გახსოვს?-წარბები შეკრა ქეთომ.
-არმახსოვდა-
-ახლა დროზე ჩაალაგე ბარგი დილით ადრე გავდივართ და თბილი ტანისამოსი აარჩიე ცივა მანდ და თან თოვლიც იქნებააა -მითხრა გახარებულმა ქეთიმ.მეც ფარხმალდაყრილმა დავიეყე ბარგის ჩალაგება,ჩაფიქრებული ვიყავი და ქეთის როხროხმა გამომაფხიზლა.
-რა გაცინებს გოგო?-ვხითხე გაკვირვებულმა.
-ეგ ჟაკეტი რად გინდა?-მკითხა კისკისით.
-უნდა ჩავიცვა-
-ვისია მერე?-
-ერეკლესი-ამოვიჩურჩულე მე.
-ვაიმეეეეე ცუდადავარ ვინ წარმოიდგენდა ასე თუ შეუყვარდებოდა ვინმე ჩემს დაქლას.-
-რამჭირს გოგო შენი დასაცინი?-ავპილპილდი მე.
-არაფერი კაცო.რავა გადარია აი ბაღანი სიყვარულმა-სიცილით იხეოდა ქეთი.
-ქეთევან ბერაია ეგ ენა სანამ ძირში მომიჭრია დააჭირე კბილი.თორემ მეც მახსოვს სიზმარში როგორ გაიჰკიოდი "მაკოცე აკო!მაკოცე აკოო!"-გავაჯავრე დაქალი და ოთახიდან მოვძუძგე.
-არყოფილა მასე!მე მაგას არ ვიტყოდი!-მომსდევდა ქეთი.
-თურმე რა გარყვნილი აზრების მქონე დაქალი მყოლია!ფუი შენს ქალობას!-
-მარიამ მესხო თუ დაგიჭირე ვერ გიშველის მამა ზეციერი- მემუქრებოდა ქეთი.
-რახდება გოგოებო?-ოთახში შემოვიდა აკო და ბექა.მედა ქეთიმ ერთმანეთს "ამათ აქ რაუნდათ"მზერით გავხედეთ და უმალ ვიცვალეთ პოზა.
-ამათ უყურე რაა უეჭველი მგელობანას თამაშობდნენ-სიცილით თქვა ბექამ და სავარზელში მოთავსდა.
-ბავშვობას ვიხსენებდით დაა-თავი იმართლა ქეთიმ.
-აუ ბიჭებო რამე იცით ერეკლეზე როდის დაბრუნდება?-ვკითხე ანერციულებულმა.
-დაახლოებით კიდევ ხუთი თვე გაგრძელდება მკურნალობის კურსი-მითხრა აკომ და თვალევზე მომდგარი ცრმელი ვერაფრით შევიკავე და გემრილეად ავზლუქუნდი.
-რაიყო ბიჭო რას დააშინე გოგო!-მითხრა ბექამ და გულზე მიმიხუტა.-მალე დაახლოებით ორი კვირა და დაბრუნდება შენი ქმარი-
-მართლა?-ცრემლიანი თვალები შევანეათე ბექას.
-კი კი და ნუტირი რაა რძალო-


***
დილით ადრიანად დავადექით გზას, მე ჩემი მანქანით მივდიოდი აკოსთან ბექასთან და ქეთუშასთან ერთად.უკან კი ჩემი მაზლი, მისი ცოლი და პაწაწინა ლილე მოგვყვებოდნენ.
რამოდენიმე საათიანი დამღლელი მგზავრობის შემდეგ დაღლილობა ერთიანად დამავიწყა ფერდობენზე ლამაზად განფენილმა კოშკება,მანქანიდან გადმოსვლისთანავე ხარბად შევისუნთქე სუსხიანი და ერთობ გაყინული ჰაერი რაც ძალიან მესიამოვნა.
ნივთების ამოლაგებაზე არცკიმიფიქრია მხოლოდ ეკეს მაისური გადავიცვი და ერთიანად გათოშილი შევგორდი საწოლში.რული ნელ-ნელა მეოარებოდა და მეც ვუახლოვდებოდი მორფევსის სამყაროს სახლში კი ალიაქოთი არა და არ წყდებოდა.იმდენად ტკბილად მეძინა რომ ერეკელს ხმაც კი მესიზმრებოდა,თითქოს მიმღერდა..ერთხანს ეს ყველაფერი იმდენად ერალური მეჩვენა რომ ფეხზე წოვფრინდი და ფანჯარას ვეციდა სულ წივილ-კივილით ჩავირბინე კიბეები ბავშვები კი აწყლიანებული თვალებით ადევნებდნენ თვალს მოვლენების განვითარებას.თითოელი ბგერა ჩემში უდიდეს სითბოსა და სიზაფეს აღვივენდა ერეკლესადმი,მისი ტკბილი ხმით ისე მღეროდა ჩემი საყვარელი ჯგუფის გამოუვალი მდგომარეობი "დამახატე გული"-ს რომ თვალებიდან ცრმელები გადმომცვივდა და მთელი არსებით მივეკარი ჩემთვის ესეოდენ მონატრებულ სხეულს.
-გილოცავ ჩემო პატარვ-მიჩურჩულა ყურჩი და ყველაზე თბილი კოცნა დამიტოვა ყელში.
-ჩემი ყველაზე დიდი საჩუქარი ხარ შენ!და გაფრთხილებ არასოდეს არსად გაგიშვებ!ძალიან მომენატრე-ამოვიჩურჩულე და თავი მის ყელში ჩავრგე.
-ჰეი,მიჯნურებო შემოდით სახლში გაცივდებით-გვითხრა ბექამ და სახლში შეგვიძღვა.მილიმეტრითაც კი არ ვშორდებოთ მედა ერეკლე ერთმანეთს და მთელ მონატრებას ერთად ყოფნით ვინაზღაურებდით.ისეთი თბილი და ამაღელვებელი იყო ხუთი ტანჯული თვის შემდეგ მის მკბკავებში გაღვიძება რომ თავი სიზმარში გვეგონა.ერთმანეთზე მიხუტებულები დილით ბექამ გაგვაღვიძა.
-აუ რაგინდა ბექა?-ოთახიდან გასძახა ერეკლემ და უფრო მიმიხუტა გულზე.
-ბიჭო გუშინ ბექმა რძლის დაქალი მოიტაცა-აჟიტირებული ყვიროდა ბექა და მის ტონში აშკარად იგრძნობოდა ბედნიერების ნოტები.-ეშველა ერეკელე გაგვიფრინდა აკაკი-მთელი დრამატიზმით საუბობდა კარსიქით ბექა.
-მართლაც რომ ეშველათ-მითხრა ერეკელემ და ტუჩებზე დამეკონა.


***
აკოს და ქეთის ქორწილი ძალან სადა და თბილი გამოვიდა.ქეთი ზღაპრულ ფერიას ჰგავდა მეჯვარე მე ვიყავი აკოს ბექა.
ბედნიერი ვიყავი თანაც ძალიან,ყველაფერი დალაგდა თითქოს და უკვე აღარ მეშინოდა არანაირი განსაცდელის რადგან გვერდით მყავდა ქმარი რომელიც მუდად იქნებოდა ჩემი საყრდენი.ცოლ-ქმარი ვენეციაში გავუშვით თაფლოსბისთვის გასატარებლად.მე და ერეკლე კი....ჩვენ იმ სოფელში წავედით სადაც ახლად დაქორწინებულები გამოგვიშვეს.
-ერეკელე?-საუბრის წამოწყება ვცადე ჰამაკში მწოლიარე ქმართან რომელსაც გულზე ვყავდი მიხუტებული,თვალები დაეხუჭა და დროაოშვებით მკოცნიდა.
-ჰო-
-შენი აზრით კარგი მშობლები ვიქნებით?-ვკითხე გაღიმებულმა და მუცელზე ხელი დავისვი.


გამარჯობაა!დასრულდა ჩემი ისტორია მადლობა ყველას ვინც კითხულობდით და თბილი სიტყვებით მანებივრებით...
ისტორიაც რაც შეეხება თავიდანვე ასეთი დასასრულით მქონდა გადაწყვეტილი დაა...ვწუხვარ თუ უკეთეს დასასრულს ელოდით და იმედები გაგიცრუვეთ.
კიდევ ერთხელ გამახარეთ კომენტარებით ძალიან გთხოვთ ნუ დაიზარებთ!ხვალიდან კი ახალი ისტორიით დაგიბრუნდებით და იმედია მასაც წაიკითხავთ.