ზმის სხივებმა გამაღვიძეს ზლაზვნით წამოვწიე თავი და ისევ დავახეთქე ბალიშზე
ტელეფონს გადავწვდი
,, ეგკიარა შენხარ გიჟი ელ ! ხმა"
გამეცინა და გუშინბდელი დღე გამახსენდა
შავი შავი
ისეთი ტიპი იყო ახლა ვხვდები გოგოების კაბის , მუღამს "
მთელი დღე უაზროდ დავწეწიალობდი სახლში
ბოლოს , რომ უკვე ყელში ამომივიდა კინოს ყურება , ოთახის დალაგება
,, ამორა მარტოვარ "
ლიზას გავუგზავნე და საწოლზე დავეხეთქე
10 წუთში მოვიდა
- ლიზ რატომ მიყურებ ასე?
- ვერხვდები ხო?
- ვერა
- კაი ელ რა
- მითხარი
- შავი
- კაირა
თავი გავაქნიე ფიქრები რომ მომეშორებინა და ათას სხვა რამეზე დავიწყეთ ლაპარაკი ტელეფონის ბჟუილმა გაამღვიძა ლაპარაკ ლაპარაკში ჩაგვძინებია და გადაფსვნილებს გვეძინა ტახტზე
ვანიკო იყო
- ხო ვანუშ
- ელენიკო ლიიზი სადაა?
ვანიკოსგან ლიზი და თან ასეთი უხეში ტონით ნათქვამი პირველად გავიგე
- ჩემთანარის ძინავს
- აუფ ამოვისუნთქე რა ჩემი
- მოხდა რამე?
- აუ მე და შავი ვიყავით წერეთელზე გოგო გაეძრო ლიზის გავდა მაგრად რა ვიღაც აბიჭს ეკვროდა
,, მე და შავი "
,, შავი "
ისეთი ავფორიაქდი მეგონა მისმეენდა
ბევრი რამეც მეგონა ალბათ
გინდ რომანტიკოსი მიწოდეთ
ან ბანალური
მაგრამ ვიცოდი , რომ ნიკუშა შვიშვილის გარეშე უკვე გამიჭირდებოდა
აი უკვე ვიცოდი და უფრო ცუდად ვხდებოდი
ძალიან თან
- კაი ვანიკო არიცოდე მაინც წავედირა
- მოიცა ცოტახნით მელაპარაკე რა
- ვანიკო?
ვანიკოსთვის რომ გეკითხა ტელეფონით ლაპარაკს ერჩივნა 10 ჯერ ჩაგზავნილიყო მაღაზიაში ან უარესი ვინმეს ეცემა
- კაი პაკა ელ ხვალე ვარდებში უეჭველი ხო იცი?
- მეზარება
- არცგაიფიქრო ეგრა
- ვანიკო
- ხვალამდე
და გამითიშა
საათს დავხედე 3 სათი ხდებოდა
აშკარად ნასვამი იყო ან თავი რამეს მიარტყა
თავი დავდე და მკვდარვიით ჩამეძინა
...
- ელენე ადექირა
- გადიგოგო
- ელენეთქო
- ლიზი იმედია კვდები თორე არგაპატიებ ხ იცი არა?
- ადექი რა წამო ვარდებშო
- შანსი არაა პროსტა
- ამდენი ხანი გავიდა ელენე რა წამოდირა
- ლიზ არმინდა რა
-კაიხო კაი
მაკოცა და წავიდა
გადავბრუნდი
თვალი ვერმოვხუჭე
ხუთი წლის უკანდელი ამბები გამახსენდა ყოვეთვის ეგრე მჭირდა
ვარდები , პლეხანოვი , შავი
ჩმი სუსტი წერტილი
პირველი სიყვარული
პირველი ტირილი
პირველი უაზროდ გათენებული დღეები
და მაინც უზომოდ შეყარებული ელენე დუმბაძე
ნიკუშა შავიშვილზე
.....
1 თვე ისე გავიდა საერთოდ არგავკარებივარ ვარდებს
მეშინოდა ძალიან
ლიზიც მეუბნებოდა სულ
ტეხავს შენს გარეშე რომ მივდივარო ვანიკო უკვე სისხლს მიშრობს შენზე კითხვებითო
ყოველდღე ვარდებსი ყოფილა ბიჭი
ხომარტო ერტელ გამომელაპარაკა მაგრამ მაინც
- ახლა ჩაიცვამ და ვარდებში სწრაფად წუწუნის გარეშე
- ავად ხომარხარ გოგო რომელი საათია
- დროზე
წუწუნით ვიცვამდი და ვლოცულობდი არავინ შემხვედრილიყო
კისრის ტეხვით ჩავედი მე-6 დან 1 მდე
პადიეზდი ჩაბნელებული იყო
ცოტა შემეშინდა სიგარეტის სუნი ვიგრძენი
გვერდით გავიხედე აშკარად ვიღაცა იყო
დაბნეულობისგან გარეთ გავედი
x6 იდგა სადარბაზოს წინ
უკან შევბრუნდი
- როდემდე უნდა იარო ეგრე?
ბოხმა ხმამ გამომარკვია და პანიკური შიში დამემართა
- ნუგეშინია რა
- ვინხხარ?
კანკალით ვუთხარი
- კარგი გოგოხარ ელენე პროსტა ეს სიარულები არგინდა რა
- ვინხართქო?
- გაიგებ მაგას
გაყინული ხელი კისერზე შემახო
და სადარბაზოდან გავარდა
კიბეებზე ჩავიკეცე
თავი ხელებსი ჩავრგე და ხუთი წუთი თავი არც ამიწევია
სადარბაზოდან გამოვედი და x6
აღარ დამხვდა
აღარც წავსულვარ ვარდებში
სახლში ავედი
ოთახში შევვარდი და მთელი ღამე ანთბულ შუქში მეძინა

ძალიან გამიხარდა თქვენი კომენარები :)) შევეცდები მალმალე დავდო დღეისთვის ეს მოვახერხე <3