-ჩალაგდი?-კარები შემომიღო დედაჩემაა
-ცოტაც და მზად ვიქნები-გავუღიმე
-რაღაც შეცვლილი მეჩვენები-ეშმაურად გამომხედა დედამ
-მაინც რა მხრივ?-სახიდან ღიმილიარ მშორდებოდა
-გახარებული ხარ დე,თვალები გიბრწყინავს
-კარგი რა ნინო-ხელი ავაქნიე და ჩემოდანი შევკარი
არაფერი მითხრა,იცოდა ჩემი ხასიათი,მანქანაში ჩავსხედით და თბილისისკენ ავიღეთ გეზი.გზაში ნიკამ დამირეკა,ხმა გამოვურთე ტელეფონს და ჩანთაში ჩავაგდე.ისე კი მაინტერესებდა რა უნდა ეთქვა,მაგრამ მაინც არ ვუპასუხე,ცოტახანშიამოვიღე ტელეფონი ისევ და შეტყობინება დამხვდა " მაპატიე ყველაფერი,ხომ იცი როგორ მიყვარხარ " აფერისტი! წელიწადში ერთხელ,რომ ვახსენდები ესაა სიყვარული? ისევ უპასუხოდ დავტოვე.
3 საათშიუკვე სახლში ვიყავი,ჩემი გოგონები გადმოვიდნენ
-აბა როგორი დრო გაატარე ?-საწოლზე წამოკოტრიალდა ლიკა
-რავიცი გოგო,ნორმალური
-რა ხდება ბიჭებთან?
-ნიკა მწერს,რეკავს,მაგრამ არ ვცემ პასუხს,ალეკო ისეთი საყვარელია-გავინაბე
-რაო რაო? ალეკოვო? სიყვარული რომ აგიხსნა რა უპასუხე?-დაეჭვებულმა გამომხედა თაკომ
-ესმგონი ვერარი-ახლოსმომიჯდა ლიკა და ყურადღებით დამაკვირდა
-აბა რა ვაკეთო? მთელი ცხოვრება ნიკას ველოდო როდის გავახსენდები? თანაც ალეკო ისეთი საყვარელია
-ხოდა ძალიან კარგი!მაგის ღირსია ეგ შენი ნიკა! აუ ვაბშე დაახვევინე რა მაგ ბიჭს!
-რანაირად ლაპარაკობ თაკო? ამდენწლიანი ურთიერთობის გაწყვეტა ესეა?
-ეგ რა შუაშია? დაიტანჯა გოგო
ვუსმენდი მათ კამათს და თავს ვაქნევდი,ზუსტად ვიცოდი,რომ ალეკოს მიმართ უსაზღვრო სიმპატიები მქონდა.მომწონდა მისი ყურადღება.მაგრამ ნიკამაინც სხვა თემა იყო და ჩემს გულში ლაქად რჩებოდა.
-შენ კიდე ქალბატონო აურკვევლობავ, ისევ ნიკა თუ გიყვარს ალეკოს შეეშვი,ცოდოა თუ მართლა უყვარხარ ტყუილიმედებს ნუ მისცემ გაიგე?-დამარიგა ლიკამ
კიდევ დიდხანს მარიგეს ჭუა მერე კი წავიდნენ.
-ჩამოხვედი?-ალეკომ მომწერა
-კი-გამეღიმა
-ჩაისუნთქე თბილისის ჰაერი?
-უფ თან ბლომად
-როდის გნახო?
-არვიცი
-აბა ვინ იცის?
-უნივერსიტეტში
-მეღადავები? უნივერსიტეტი 1 კვირაში იწყება
-მერე რა? თუ გიყვარვარ უნდა მოითმინო
-ანუ იმის თქმა გინდა,რო უნივერსიტეტის გარეთ არ მნახავ?
-ეგ არ მითქვამს
-ანუ ნახვა არ გინდა
-მინდა
-მაშინ საღამოს გამოვალ პლეხანოვზე,მოსულა?
-მოსულა
გამეცინა,მანაც სიცილის სმაილები მომწერა და მეტი არაფერი მიმიწერია,არვიცოდი სწორად მოვიქეცი თუ არა,მაგრამ იმ მომენტში ახლა ამაზე ნაკლებად ვფიქრობდი ისე ვიყავი მისით აჟიტირებული.
სიხარულით დედამიწაზე აღარ ვიყავი,თმა ჩამოვიშალე და ბუნებრვად დავიხვიე,მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე, მაღალწელიანი მუქი ლურჯი ჯინსი ამოვიწვი,ფეხები ოდნავ სქელუსლიან შუზებში გავუყარე, მანტო შემოვიცვი და ჩანთა ავიღე,ამასობაში ალეკომაც დარეკა
-მგონი შენს უბანში ვარ
-ჰო,მოვდივარ ახლავე,მანდ იდექი
სულ წიხლისრტყმით ჩავირბინე კიბეები,ისეთი ბედნიერი ვიყავი სულ არმანაღვლებდა არაფერი,გაკრეჭილი მივედი მასთან.
-როგორ ხარ?-გაბრწყინებული სახით მკითხა და გადამკოცნა
-კარგად შენ?-ცოტა უხერხულად ვიყავი
-რავი ჯიგრულად,წამო რა სადმე კაფეში დავსხდეთ-თვალს არ მაშორებდა
იქვე ახლომდებარე კაფეში დავსხედით,მე ჩაი შევუკვეთე,მანაც იგივე აიღო.
-ძლივს არ მეღირსა შენი ნახვა?-გაეცინა
-აბა-გავეკრიჭე
სიმპატიური იყო,ტყავის ქურთუკი და მუქი ლურჯი ჯინსი ეცვა,მომწონდა მისი სტილი.
-ნია
-ჰო
-მიყვარხარ-გაეღიმა და თვალებში დამაკვირდა
პაუზა ავიღე,დავიბენი,თავი გვერდზე გავწიე
-ისევ უპასუხოდ მტოვებ ხო?
-არვიცი რა გითხრა
-კარგი,მაგას დრო გვიჩვენებს
ბევრ რამეზე ვისაუბრეთ,ვცდილობდით ერთმანეთი უფრო ახლოს გაგვეცნო.
-ის ტიპი ისევ გწერს?
-ნიკა?
-ჰო
-აღარ
-კარგია
-ჰო
-ყველაზე მაგარი გოგო ხარ-ისევ გაეღიმა
-მადლობა-ავწითლდი მგონი
2 სააათი ვიყავი მასთან,მერე დედაჩემმა დამირეკა და წამოვედი.
საოცარი შეგრძნება დამიტოვა მისმა ნახვამ,იდიოტივით ვიღიმოდი სულ,სიცოცხლის ხალისი დამიბრუნდა. რა თქმა უნდა სახლშიმივიდა თუ არა მაშინვე მომწერა. დილამდე ვლაპარაკობდით. 1 კვირა ისე გავიდა მასთან ურთიერთობაში ვერც ვიგრძენი.ჩემი გოგონებიც მატყობდნენ ცვლილებებს და უხაროდათ ჩემი ბედნიერება,დავპირდი რომაუცილებლად გავაცნობდი მათ ალეკოს. მას მერე კიდევ მთხოვა შეხვედრა,მაგრამვუთხარიმალე უნივერსიტეტი იწყება და იქ გნახათქო,ისიც აღარ ჩამაცივდა და დამთანხმდა.
და აი ნანატრი დღეც დადგა.დილით 8 იყო თვალები რომ ვჭყიტე,მისი შეყტობინება დამხვდა რომ დავხედე ტელეფონს "გელოდები",კიდევ უფრო მებედნიერა გათენება.სწრაფად მოვემზადე და სამზარეულოში გავედი
-დაგეწყო მამიკო უკვე ციებ-ცხელება?-სიცილით მკითხა მამაჩემმა და ლოყაზემაკოცა
-უფ არ თქვა მა,წინასწარვე ვგრძნობ დაღლილობას-გავუღიმე და ჩაი დავისხი
-ჩემი ჭკვიანი და ნიჭიერი გოგო,მამას სიამაყე!- დილიდანვე მამკობდა ზურა
-მა,გამიყვან უნივერსიტეტში?
-მალე დალიე და გვაიდეთ-თვალი ჩამიკრა
მამასტან ყოველთვის განსაკუთრებული ურთიერთობა მქონდა,ყოველთვის ცდილობდა ჩემს განებივრებას რითიც შეეძლო. მალევე ვისაუზმე და მანქანაში ცავსკუპდი.
-სად ხარ?-აკომ მომწერა
-10 წუთში მანდ ვიქნები
-შესასვლელში გელოდები
უფ ნეტავ გენახათ ჩემი გაბრწყინებული სახე.მალევე მივედი და აკოგადავკოცნე,ყველა ჩვენ გვიყურებდა,ჩემი ჯგუფელებიც ვნახე.
-ნიაკო! როგორ მომენატრე!-მომეხვია სალომე
-აუ მეც ძალიან -გავუღიე და მოვეხვიე
-მეცმომეხვიეთ რა-გახარებული გამოექანა თეკო
-ჩემი გოგონები!-თქვა ხმამაღლა სალომემ და აკოს ენა გამოუყო.
-კარგი მე ბიჭებს ვნახავ ნია და მოგწერ და გავიდეთ მერე
-ლექციაზე არ შემოხვალ?
ესრამითხარიო ისეთი სახე მიიღო,გაეცინა და წავიდა
-რა ხდება?-თვალებგადმოკარკლული მიყურებდა სალომე
-აკომ სიყვარული ამიხსნა
-რაა?-ორივე ერთხმად სეჰყვირეს და პირი დააღეს
-ხო ვიცი,ვიცი,მეც ძალიან გამიკვირდა
-ერთად ხართ?-პირს ვერ მუწავდა თეკო
-არა რა ერთად,მე უბრალოდ მომწონს
-მერე ნიკა?
-უფ კაი რამაგაზე აღარც ვფიქრობ
-გოგო ამას არ ენდო ბაბნიკია იმენა,უნივერსიტეტში გოგო არ დაუტოვებია ჯერ
-რა ვუყო მერე მე,თუ მატყუებს ჯანდაბაში წასულა-გამეღიმა დააუდიტორიაში შევედი
ლექციებმა მშვიდად ჩაიარა,აკო გარეთ მელოდებოდა ბიჭებთან ერთად,მეც დაბლა ჩავედი გოგონებთან ერთად
-სალომემ აკოს ძმაკაცი ლადო გადაკოცნა-გამიკვირდა,არ ვიცოდი თუ იცნობდა
-ნია,გაოცანი ესენიჩემი ძმაკაცები არიან ლადო და გაგა
-სასიამოვნოა-მორცხვად გავუღიმე ორივეს.
-რამე საქმე ხო არ გაქვთ?-გვკითხა აკომ
-რავი არა-ვუპასუხეთ გოგონებმა
-მაშინ დავაწვეთ სადმე
-წავედით-აყვნენ ბიჭებიც
ტაქსი გავაჩერეთ,ერთი მე აკო და თეკო ჩავსხედით მეორეში კი გაგა,ლადო და სალომე.
სახინკლეში შევედით,ალეკოს თვალები არ მომივა რასოდეს გონებიდან,საოცრად ბედნიერი იყო,ვერასოდეს წარმოვიდგენდი ასეთი ტიპის ბიჭებს თუ ოდესმე ასეთი სიყვარული შეეძლოეთ.რამდენიმეჭიქა დალიესდა შეზარხოშდნენ კიდეც
-არ დალევ ნია?-ჭიქა გამომიწოდა ალეკომ
-არა,არ ვსვამ
-ერთი ჭიქა დალიე,მოგიყვანს ხოდზე
-რაზე?
-ანუ კარგ ხასიათზე მოგიყვანსთქო-გაეღიმა
-ააა,უი-გამეცინა
საოცრად კარგი დრო გავატარეთ,უკვე გვიანი იყო და სახლში უნდა წამოვსულიყავი.
-ალექს,მეუნდა გავიდე
-ცოტახანსაც იყავი და მერე ერთად წავაწვეთ რა ყველანი
-ვერ დავრჩები,დედაჩემმაუკვე მერამდენედ დამირეკა
-ბიჭებო ჩვენ გავედით,ნიას მივიყვან და დავბრუნდები
ბავშვებს დავემშვიდობე და წამოვედით,ტაქსი გააჩერა და ჩავსხედით
-ნია
-ჰო
-მიყვარხარ
-ისე ვერასოდეს წარმოვიდგენდი რომ შეგიყვარდებოდი
-რატო?-გაეცინა
-რავი,სულსხვანაირი ტიპი ხარ,სულ ღადაობ და არასერიოზული ხარ,მეგონა სიყვარული და მსგავსი თემები გეკიდა
-რადგანაც კარგ ხასიათზე ვარ სიყარული არ შემიძლია თუ რა თემაა?
-არა ეგ არ მიგულისხმია,ხო ხვდები რა რისი თქმაც მინდოდა?
-კი ნია მივხვდი
სახლი მალევე მივედით,დავემშვიდობე და შინ შევედი.
გვიან შემეხმიანა,მიყვარხარო მომწერა და მორჩა.
ასე გრძელდებოდა დიდი ხანი,მის ძმაკაცებს ისე დავუახლოვდი მეგონა უკვე საუუნეა ვიცნობდი,როგორც აღმოჩნდა ლადოს სალომე მოსწონა,ესეც ჩემით გავარკვიე თორემ აკოს სიტყვაც არ დასცდენია. ჩვენს "სასტავს" ჩვენი 1 კურსელი ელენეც შემოუერთდა,მოკლედ ჩვენ რვანი დავდიოდით ყველგან,დღეს არ ვმაზავდით სადმერომ არ წავსულიყავით,სწავლაზე სულ ავიღეთ ხელი.
-აკო,ლექციაზე უნდა შევიდე
-აუ კაი რა ნია,ესერთიც გამაზე და შენთავსგეფიცები ხვალიდან ერთად ვიაროთ
-ესე არ შეიძლება აკო!
-მარტო 1 დღე და მერე შენ როგორც გინდა ისე ვიყოთ,სულშენს გვერდით დავჯდები-გამიღიმა
-ბიჭო,ლადოს სალომე უყვარს?-გავეკრიჭე
-საიდან დაასკვენი?-გაეცინა
-შენ მესულელი ხო არ გგონივარ?-მეც გამეცინა
-ჰო რა ისეთ პონტში-ორივეს გაგვეცინა
სახლში წამოვედით,მე და გაგას ეღტი გზა გვქონდა,ისიც პლეხანოვზე ცხოვრობდა,ოღონდ ჩემგან მოშორებით სხვა უბანში.
-შენ აბარებ გოგოს-თვალი ჩაუკრა გაგას და გადამკოცნა აკომ,რაღაც საქმე მაქ და უნდა წავიდეო
-გადარეულია ეს ბიჭი-გამეცინა
-მერე ვისი ბრალია?-გიგასაც გაეცინა
-ვისი?
-ვისი და შენი
-ვერგავიგე-ვითომ ვერ მივხვდი
-ტიპი გადარიე იმენა,არცერთ გოგოსთან 2-3 დღეზე მეტს არ ჩერდებოდა და შენ იმენა დააოკე,სულ შეიცვალა
-მართლა?-გამეღიმა
-ჰო,მართლა და დიდხანს ნურა გააჭიანურებ
არაფერი ვუპასუხე,ნიკა გამახსენდა და მოვიღუშე. მე და გაგამბევრი ვილაპარაკეთ გზაში,საოცრად საყვარელი ბიჭი იყო თავი ძალიან შემაყვარა.მათ წრეში თავს არაჩვეულებრივად ვგრძნობდი.
ალეკო სულთავს მევლებოდა,ყველანაირად ცდილობდა თავისი სიყარული დაემტკიცებინა,როგორც დამპირდა ისე დამყვებოდა ლექციებზე
-მეჩვენება თუ მართლა შენ ხარ დანელია?-გაოცებულმა გამოხედა ლიტერატურის ლექტორმა ალეკოს
-მართლა მე ვარ ქალბატონო ლია-სიცილით უპასუხა
-ასეთი რა მოხდა დანელია?3 წლისმანძილზე მგონი მესამედ მიზიხარ ლექციაზე,ხო კარგად ხარ?
-სიყვარულო ძალსა შენსა ქალბატონო ლია-გაეცინა გაგას და ჩვენ გადმოვხედა
ლიასაც გაეცინა,მიხვდა ალბათ რაშიც იყო საქმე,ასე სულუნივერსიტეტიდან სახლში ერთად ვბრუნდებოდით ყველანი. ისემივეჩვიე ყველას,რომ მატ გარეშე ვერც კი წარმომედგინა ჩემი ცხოვრება.
სახლში დაბრუნებულს ლიკამ დამირეკა დათოსთანავდივარ და წამოდიო.გადავხვიე მონატრებულ მეგობრებს.
-ალეკო ვინაა ნია?-წარბაწეულმამკითა დათომ
-ჩემი ჯგუფელია
-ი ვსიო?
-ხო რა იყო?
-მე როგორც ვიცი უყვარხარ
-ხო ვუყვარვარ
-მერე?
-მერე რასაპირებ?როდემდე უნდა იაროთ ესე ერთად? ცუდად იქცევი ნია
-ვითომ რატომ?
-ტყუილიმედებს აძლევ ბიჭს,მეხო ვიცი რო იმნიკას ვერ დაივიწყებ,საბოლოოდ ყოველთვისმასტან ბრუნდები
-ნიკას თემა მორჩა
-ალეკო გიყვარს?
-არ მიყვარს,მაგრამზალიანმომწონს და მსიამოვნებს მასთან ურთიერთობა
-მაშინ ნიკას საბოლოოდ უთხარი არა!
-ვეუბენბი,მაგრამესმის?
-გინდა მე დაველაპარაკო?
-არა,მე თვითონ მოვუგვარებ
-ეგრე იძახი 4 წელიამარა ვერაფერი მოუგვარე
-აუ დათო!
-იძახე შენ აუ დათო და ნახე რაც დაგემართება!
ნიკა ისევ მაწიოკებდა როგორც იცოდა ხოლმე ჩემს გარდა გზა არ გაქო და თუ ვინმესთან იქნები ცხოვრებას გაგიმწარებო,სულ ასე მეუბნებოდა და ნერვებს მიშხამავდა.ვიცოდი გამკეთებელი რომ იყო და ვცდილობდი არაფერი გაეგო ალეკოზე.